Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi oraz ustawy o Państwowej Inspekcji Sanitarnej

4) zadania realizowane przez podmioty uczestniczące
w nadzorze sentinel
– mając na względzie cele nadzoru sentinel oraz
zapewnienie reprezentatywności zbieranych w nim
danych.”;
18) art.
32
otrzymuje
brzmienie:
„Art. 32. 1. W przypadku uzyskania danych lub innych informacji
o podejrzeniach lub przypadkach zakażeń, zachorowań lub
zgonów z powodu choroby zakaźnej, państwowy powiatowy
inspektor sanitarny lub państwowy graniczny inspektor
sanitarny, kierując się opartą na wiedzy medycznej własną
oceną stopnia zagrożenia dla zdrowia publicznego oraz
wytycznymi państwowego inspektora sanitarnego wyższego
stopnia, niezwłocznie weryfikuje uzyskane informacje,
przeprowadza dochodzenie epidemiologiczne, a następnie,
w razie potrzeby, podejmuje czynności mające na celu
zapobieganie oraz zwalczanie szerzenia się zakażeń
i zachorowań na tę chorobę zakaźną.
2. Dane i informacje, o których mowa w ust. 1, uzyskuje się na
podstawie:
1) zgłoszeń, o których mowa w art. 27 ust. 1 i 8 oraz
art. 29 ust. 1 pkt 1;
2) danych uzyskanych z indywidualnego nadzoru
epidemiologicznego;
3) danych przekazanych przez punkty kontaktowe
wspólnotowych i międzynarodowych systemów
wczesnego ostrzegania;
10
4) danych i informacji pochodzących z innych źródeł,
w szczególności dotyczących ognisk epidemicznych
zakażeń i zachorowań na chorobę zakaźną.”;
19) po art. 32 dodaje się art. 32a i 32b w brzmieniu:
„Art. 32a. 1.
Państwowy inspektor sanitarny lub Główny Inspektor
Sanitarny, w związku z prowadzonym dochodzeniem
epidemiologicznym, może żądać udzielenia informacji o:
1) osobach zakażonych lub podejrzanych o zakażenie,
chorych lub podejrzanych o chorobę zakaźną, osobach
zmarłych z powodu choroby zakaźnej lub osobach,
wobec których istnieje takie podejrzenie,
2) osobach, które mogły mieć styczność z osobami,
o których mowa w pkt 1,
3) posiadaczu
zwierzęcia, które mogło stanowić źródło
narażenia na zakażenie lub chorobę zakaźną
– od każdego, kto takie dane posiada lub jednostek
administracji publicznej, które dane takie mogą ustalić.
2. Dane osób, o których mowa w ust. 1, obejmują:
1) imię i nazwisko;
2) datę urodzenia;
3) numer PESEL, a w przypadku gdy osobie nie nadano
tego numeru – serię i numer paszportu albo numer
identyfikacyjny innego dokumentu, na podstawie
którego jest możliwe ustalenie danych osobowych;
4) płeć;
5) adres miejsca zamieszkania;
6) informacje o aktualnym miejscu pobytu;
11
7) numer telefonu kontaktowego oraz adres poczty
elektronicznej lub innych środków komunikacji
elektronicznej;
8) rozpoznanie kliniczne zakażenia lub choroby zakaźnej
oraz charakterystykę podstawowych objawów
klinicznych i biologicznego czynnika
chorobotwórczego;
9) okoliczności narażenia na zakażenie, ze szczególnym
uwzględnieniem czynników ryzyka;
10) trasę podróży krajowej lub międzynarodowej oraz
wykorzystywane podczas niej przez osobę chorą lub
zakażoną środki transportu;
11) miejsca pobytu osoby zakażonej w okresie wylęgania
choroby.
Art. 32b. 1. W razie niebezpieczeństwa szerzenia się zakażenia lub
choroby zakaźnej, które może stanowić zagrożenie dla
zdrowia publicznego, w

szczególności wystąpienia
choroby szczególnie niebezpiecznej lub wysoce zakaźnej,
państwowy powiatowy inspektor sanitarny lub państwowy
graniczny inspektor sanitarny jest obowiązany do
niezwłocznego zgłoszenia tego faktu państwowemu
wojewódzkiemu inspektorowi sanitarnemu oraz Głównemu
Inspektorowi Sanitarnemu.
2. Jeżeli sytuacja epidemiologiczna, o której mowa w ust. 1,
może mieć wpływ na zdrowie publiczne w
skali
międzynarodowej, państwowy powiatowy inspektor
sanitarny lub państwowy graniczny inspektor sanitarny jest
obowiązany do niezwłocznego zgłoszenia tego faktu
krajowemu punktowi centralnemu do spraw
12
Międzynarodowych Przepisów Zdrowotnych, działającemu
na podstawie odrębnych przepisów.”;
20) w art. 33:
a) ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie:
„1. Państwowy powiatowy inspektor sanitarny lub państwowy
graniczny inspektor sanitarny może, w drodze decyzji, nałożyć
na osobę zakażoną lub chorą na chorobę zakaźną albo osobę
podejrzaną o zakażenie lub chorobę zakaźną lub osobę, która
miała styczność ze źródłem biologicznego czynnika
chorobotwórczego, obowiązki określone w art. 5 ust. 1.
2. W celu zapobieżenia szerzeniu się zakażeń lub chorób
zakaźnych państwowy powiatowy inspektor sanitarny lub
państwowy graniczny inspektor sanitarny może, w drodze
decyzji:
1) wprowadzić zakaz wstępu do pomieszczeń skażonych;
2) nakazać przeprowadzenie dekontaminacji, dezynsekcji lub
deratyzacji nieruchomości lub pomieszczeń;
3) nakazać przeprowadzenie dekontaminacji przedmiotów,
a jeżeli nie jest to możliwe – ich zniszczenie;
4) wprowadzić zakaz korzystania z wody przeznaczonej do
spożycia przez ludzi i na potrzeby gospodarcze,
pochodzącej z ujęć, co do których istnieje podejrzenie
skażenia biologicznymi czynnikami chorobotwórczymi;
5) wprowadzić zakaz spożywania żywności podejrzanej
o skażenie, a w razie potrzeby, zarządzić jej zbadanie,
odkażenie, zniszczenie lub przeznaczenie do innych celów;
6) nakazać sekcję zwłok osoby zmarłej, u której rozpoznano
lub podejrzewano zakażenie lub chorobę zakaźną;
13
7) zakazać wykonywania sekcji zwłok ludzi i zwierząt, gdy
sekcja zwłok mogłaby prowadzić do zakażenia osób lub
skażenia środowiska, z wyjątkiem przypadku, gdy zachodzi
podejrzenie popełnienia przestępstwa.”,
b) uchyla się ust. 6,
c) ust. 7 otrzymuje brzmienie:
„7. W
przypadku
konieczności poddania izolacji lub kwarantannie
osób, o których mowa w ust. 1 i 5, wojewoda zapewnia warunki
izolacji lub kwarantanny przez zapewnienie odpowiednich
pomieszczeń, wyposażenia oraz skierowanie do pracy osób
posiadających odpowiednie kwalifikacje.”;
21) w art. 34:

a) w ust. 1 w pkt 2 lit. h otrzymuje brzmienie:
„h) ostre nagminne porażenie dziecięce (poliomyelitis) oraz inne
ostre porażenia wiotkie, w tym zespół
Guillaina-
-Barrégo,”,
b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a – 1c w brzmieniu:
„1a. W przypadku podejrzenia lub rozpoznania zakażenia lub
choroby zakaźnej, o której mowa w ust. 1, lekarz lub felczer jest
obowiązany pouczyć pacjenta o obowiązku, o którym mowa
w
ust. 1, oraz skierować go do szpitala. Fakt udzielenia
pouczenia jest potwierdzany wpisem lekarza lub felczera
w dokumentacji medycznej oraz podpisem pacjenta.
1b. Informacja o skierowaniu do szpitala, o którym mowa w ust. 1,
jest przekazywana państwowemu powiatowemu inspektorowi
sanitarnemu właściwemu dla miejsca rozpoznania zakażenia lub
choroby zakaźnej.
14