Senacki projekt ustawy o zmianie ustawy - Kodeks karny wykonawczy

Druk nr 2872


Warszawa, 9 października 2014 r.
SEJM

RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
VII kadencja
Marszałek Senatu




Pan

Radosław Sikorski

Marszałek Sejmu

Rzeczypospolitej Polskiej



Szanowny Panie Marszałku!

Zgodnie z art. 118 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia
2 kwietnia 1997 r. mam zaszczyt przekazać Panu Marszałkowi podjętą przez Senat
na 62. posiedzeniu w dniu 9 października 2014 r. uchwałę w sprawie wniesienia
do Sejmu projektu ustawy

- o zmianie ustawy - Kodeks karny
wykonawczy

wraz z projektem tej ustawy.
Projekt ustawy stanowi wykonanie obowiązku dostosowania systemu
prawa do orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego.
Jednocześnie pragnę poinformować, że Senat upoważnił senator Grażynę
Sztark do reprezentowania Senatu w dalszych pracach nad tym projektem.

Z poważaniem

(-) Bogdan Borusewicz

U C H WA Ł A
S E N A T U R Z E C Z Y P O S P O L I T E J P O L S K I E J
z dnia 9 października 2014 r.
w sprawie wniesienia do Sejmu projektu ustawy o zmianie ustawy – Kodeks karny
wykonawczy
Na podstawie art. 118 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia
1997 r., Senat wnosi do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej projekt ustawy o zmianie ustawy
– Kodeks karny wykonawczy.
Jednocześnie upoważnia senator Grażynę Sztark do reprezentowania Senatu w pracach
nad projektem.





MARSZAŁEK SENATU



Bogdan BORUSEWICZ
projekt
U S T A W A
z dnia
o zmianie ustawy – Kodeks karny wykonawczy
Art. 1. W ustawie z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny wykonawczy (Dz. U. Nr 90,
poz. 557, z późn. zm.)) wprowadza się następujące zmiany:
1)
w art. 115:
a)
§ 7 otrzymuje brzmienie:
„§ 7. Skazanemu, o którym mowa w art. 88 § 3 i 6 pkt 2, świadczenia
zdrowotne udzielane są w obecności funkcjonariusza niewykonującego zawodu
medycznego. Na wniosek osoby wykonującej świadczenie zdrowotne, świadczenia
zdrowotne mogą być udzielane skazanemu bez obecności funkcjonariusza
niewykonującego zawodu medycznego.”,
b)
po § 7 dodaje się § 7a w brzmieniu:
„§ 7a. Przepis § 7 stosuje się odpowiednio w przypadku gdy świadczenie
zdrowotne udzielane jest skazanemu odbywającemu karę pozbawienia wolności
w zakładzie karnym typu zamkniętego poza terenem tego zakładu.”,
c)
§ 8 otrzymuje brzmienie:
„§ 8. Skazanemu innemu niż określony w § 7 świadczenia zdrowotne mogą
być udzielane w obecności funkcjonariusza niewykonującego zawodu medycznego,
jeżeli jest to konieczne do zapewnienia bezpieczeństwa osobie wykonującej
świadczenie zdrowotne, na wniosek tej osoby.”;
2)
po art. 214 dodaje się art. 214a w brzmieniu:
„Art. 214a. Tymczasowo aresztowanemu przed przeprowadzeniem pierwszej
kwalifikacji przez komisję penitencjarną lub tymczasowo aresztowanemu, o którym

1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 160, poz. 1083, z 1999 r. Nr 83,
poz. 931, z 2000 r. Nr 60, poz. 701 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 98, poz. 1071 i Nr 111, poz. 1194,
z 2002 r. Nr 74, poz. 676 i Nr 200, poz. 1679, z 2003 r. Nr 111, poz. 1061, Nr 142, poz. 1380 i Nr 179,
poz. 1750, z 2004 r. Nr 93, poz. 889, Nr 210, poz. 2135, Nr 240, poz. 2405, Nr 243, poz. 2426 i Nr 273,
poz. 2703, z 2005 r. Nr 163, poz. 1363 i Nr 178, poz. 1479, z 2006 r. Nr 104, poz. 708 i Nr 226, poz. 1648,
z 2007 r. Nr 123, poz. 849, z 2008 r. Nr 96, poz. 620 i Nr 214, poz. 1344, z 2009 r. Nr 8, poz. 39, Nr 22,
poz. 119, Nr 62, poz. 504, Nr 98, poz. 817, Nr 108, poz. 911, Nr 115, poz. 963, Nr 190, poz. 1475, Nr 201,
poz. 1540 i Nr 206, poz. 1589, z 2010 r. Nr 34, poz. 191, Nr 40, poz. 227, Nr 125, poz. 842 i Nr 182,
poz. 1228, z 2011 r. Nr 39, poz. 201 i 202, Nr 112, poz. 654, Nr 129, poz. 734, Nr 185, poz. 1092, Nr 217,
poz. 1280 i Nr 240, poz. 1431, z 2012 r. poz. 908, z 2013 r. poz. 628 i 1247 oraz z 2014 r. poz. 287 i 619.
– 3 –
mowa w art. 212a § 1, świadczenia zdrowotne udzielane są w obecności funkcjonariusza
niewykonującego zawodu medycznego. Na wniosek osoby wykonującej świadczenie
zdrowotne, świadczenia zdrowotne mogą być udzielane tymczasowo aresztowanemu
bez obecności funkcjonariusza niewykonującego zawodu medycznego.”.
Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
U Z A S A D N I E N I E

1. Cel projektowanej ustawy
Projektowana ustawa o zmianie ustawy – Kodeks karny wykonawczy, ma na celu
dostosowanie systemu prawa do wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 26 lutego 2014 r.
(sygn. akt K 22/10), stwierdzającego niezgodność art. 115 § 7 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r.
– Kodeks karny wykonawczy (Dz. U. Nr 90, poz. 557, z późn. zm.; dalej jako: k.k.w.)
z Konstytucją.
Sentencja rozstrzygnięcia została opublikowana w Dz. U. poz. 287 (data publikacji:
7 marca 2014 r.). Wyrok wraz z uzasadnieniem ukazał się w OTK ZU Nr 2A, poz. 13.

2. Przedmiot i istota wypowiedzi Trybunału Konstytucyjnego
Trybunał orzekł, że art. 115 § 7 zdanie pierwsze k.k.w. przez to, że nakazuje obecność
funkcjonariusza niewykonującego zawodu medycznego podczas udzielania świadczenia
zdrowotnego:
a) również osobom pozbawionym wolności, co do których nie jest to konieczne,
b) nie określa przesłanek uzasadniających odstąpienie od tego nakazu
jest niezgodny z art. 47 w związku z art. 31 ust. 3 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.
Stosownie do art. 115 § 7 k.k.w., skazanemu odbywającemu karę pozbawienia wolności
w zakładzie karnym typu zamkniętego świadczenia zdrowotne są udzielane w obecności
funkcjonariusza niewykonującego zawodu medycznego; na wniosek funkcjonariusza lub
pracownika podmiotu leczniczego dla osób pozbawionych wolności, świadczenia zdrowotne
mogą być udzielane skazanemu bez obecności funkcjonariusza niewykonującego zawodu
medycznego. Jak wynika z art. 88 § 3–6 k.k.w., w zakładach typu zamkniętego osadza się
osoby, co do których zachodzą przesłanki pozwalające uznać je za niebezpieczne, a w tym
zwłaszcza skazanych stwarzających poważne zagrożenie społeczne albo poważne zagrożenie
dla bezpieczeństwa zakładu, skazanych za przestępstwa popełnione w zorganizowanej grupie
albo związku mającym na celu popełnianie przestępstw, ale także np. skazanych na karę
dożywotniego pozbawienia wolności albo na karę 25 lat pozbawienia wolności oraz skazanych
objętych ochroną na mocy ustawy z dnia 25 czerwca 1997 r. o świadku koronnym (Dz. U.
z 2007 r. Nr 36, poz. 232, z późn. zm.).