Rządowy projekt ustawy o ratyfikacji Układu o stowarzyszeniu między Unią Europejską i Europejską Wspólnotą Energii Atomowej oraz ich państwami członkowskimi, z jednej strony, a Ukrainą, z drugiej strony, sporządzonego w Brukseli dnia 21 marca 2014 r. oraz dnia 27 czerwca 2014 r.

Druk nr 2833


Warszawa, 13 października 2014 r.
SEJM

RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
VII kadencja
Prezes Rady Ministrów

RM-10-86-14



Pan

Radosław Sikorski

Marszałek Sejmu

Rzeczypospolitej Polskiej


Szanowny Panie Marszałku
Na podstawie art. 118 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia
2 kwietnia 1997 r. przedstawiam Sejmowi Rzeczypospolitej Polskiej projekt
ustawy

- o ratyfikacji Układu o stowarzyszeniu
między Unią Europejską i Europejską
Wspólnotą Energii Atomowej oraz ich
państwami członkowskimi, z jednej
strony, a Ukrainą, z drugiej strony,
sporządzonego w Brukseli dnia
21 marca 2014 r. oraz dnia 27 czerwca
2014 r.

W załączeniu przedstawiam także opinię dotyczącą zgodności
proponowanych regulacji z prawem Unii Europejskiej.
Jednocześnie uprzejmie informuję, że do prezentowania stanowiska Rządu
w tej sprawie w toku prac parlamentarnych został upoważniony Minister Spraw
Zagranicznych.

Z poważaniem

(-) Ewa Kopacz
Projekt

W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:

Dnia 21 marca 2014 r. oraz dnia 27 czerwca 2014 r. w Brukseli został
sporządzony Układ o stowarzyszeniu między Unią Europejską i Europejską Wspólnotą
Energii Atomowej oraz ich państwami członkowskimi, z jednej strony, a Ukrainą,
z drugiej strony.
Po zaznajomieniu się z powyższym układem, w imieniu Rzeczypospolitej
Polskiej oświadczam, że:
– został on uznany za słuszny zarówno w całości, jak i każde z postanowień w nim
zawartych,
– jest przyjęty, ratyfikowany i potwierdzony,
– będzie niezmiennie zachowywany.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią
Rzeczypospolitej Polskiej.

Dano w Warszawie dnia





PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ




PREZES RADY MINISTRÓW





04/09-kt
PROJEKT
U S T A W A
z dnia
o ratyfikacji Układu o stowarzyszeniu między Unią Europejską i Europejską
Wspólnotą Energii Atomowej oraz ich państwami członkowskimi, z jednej strony,
a Ukrainą, z drugiej strony, sporządzonego w Brukseli dnia 21 marca 2014 r. oraz
dnia 27 czerwca 2014 r.
Art. 1. Wyraża się zgodę na dokonanie przez Prezydenta Rzeczypospolitej
Polskiej ratyfikacji Układu o stowarzyszeniu między Unią Europejską i Europejską
Wspólnotą Energii Atomowej oraz ich państwami członkowskimi, z jednej strony, a
Ukrainą, z drugiej strony, sporządzonego w Brukseli dnia 21 marca 2014 r. oraz dnia 27
czerwca 2014 r.
Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.





UZASADNIENIE
1. Potrzeba i cel zawarcia Układu o stowarzyszeniu
Dotychczasowe ramy stosunków pomiędzy Unią Europejską a Ukrainą opierały się na
Umowie o Partnerstwie i Współpracy pomiędzy Wspólnotami Europejskimi i jej
państwami członkowskimi, z jednej strony, a Ukrainą, z drugiej strony (Partnership and
Co-operation Agreement between the European Communities and their Member States,
of the one part, and the Ukraine, of the other part), sporządzonej w Luksemburgu dnia
14 czerwca 1996 r. (Dz. Urz. UE L 49 z 19.02.1998), która weszła w życie dnia 1 marca
1998 r., oraz przyjętym w dniu 21 lutego 2005 r. w ramach Europejskiej Polityki
Sąsiedztwa Planie Działania (EU-Ukraine ENP Action Plan), którego wdrożenie miało
przyczynić się do zbliżenia ukraińskiego ustawodawstwa, norm i standardów do prawa
i standardów unijnych. Po wejściu Ukrainy do Światowej Organizacji Handlu (16 maja
2008 r.), dnia 9 września 2008 r., podczas Szczytu Unia Europejska-Ukraina w Paryżu,
Strony podjęły decyzję o rozpoczęciu negocjacji Układu o stowarzyszeniu (Association
Agreement – AA) między Unią Europejską i Europejską Wspólnotą Energii Atomowej
oraz ich państwami członkowskimi, z jednej strony, a Ukrainą, z drugiej strony,
zwanego dalej „Układem o stowarzyszeniu”, wraz ze stanowiącą jego integralną część
Pogłębioną i Kompleksową Strefą Wolnego Handlu (Deep and Comprehensive Free
Trade Area – zwana dalej „DCFTA”). W wyniku kilku rund negocjacyjnych, dnia
23 listopada 2009 r. Rada Współpracy Unia Europejska-Ukraina (EU-Ukraine
Cooperation Council) przyjęła Agendę Stowarzyszeniową ułatwiającą implementację
założeń Układu o stowarzyszeniu, która zastąpiła istniejący Plan Działania z 2005 r.
Agenda Stowarzyszeniowa podlegała kilkukrotnym nowelizacjom, a ostatnia wersja
zatwierdzona przez Radę Współpracy Unia Europejska-Ukraina uzgodniona została
dnia 24 czerwca 2013 r.
Podczas 15. Szczytu Unia Europejska-Ukraina (dnia 19 grudnia 2011 r.) wysocy
przedstawiciele Unii Europejskiej oraz Prezydent Ukrainy poinformowali, że osiągnięto
porozumienie w sprawie treści Układu o stowarzyszeniu.
Dnia 30 marca 2012 r. główni negocjatorzy po stronie Unii Europejskiej i Ukrainy
parafowali tekst Układu o stowarzyszeniu. Dnia 19 lipca 2012 r. negocjatorzy handlowi
reprezentujący obydwie Strony parafowali część Układu o stowarzyszeniu dotyczącą
DCFTA.
Po wyborach parlamentarnych na Ukrainie w październiku 2012 r., stanowiących
w zgodnej opinii organizacji międzynarodowych krok wstecz w zakresie przestrzegania
standardów demokratycznych, w dniu 10 grudnia 2012 r. Rada do Spraw Zagranicznych
Unii Europejskiej (Foreign Affairs Council) przyjęła konkluzje w sprawie Ukrainy,
wyrażające gotowość Unii Europejskiej do podpisania i tymczasowego stosowania
Układu o stowarzyszeniu, w tym DCFTA, o ile władze Ukrainy wykażą, że
podejmowane są zdecydowane działania i osiągane są konkretne postępy
w następujących trzech obszarach potwierdzających gotowość Ukrainy do
dostosowania się do standardów europejskich: reforma systemu wyborczego zgodnie
z rekomendacjami OBWE/ODIHR, reforma wymiaru sprawiedliwości (w tym
2
rozwiązanie kwestii selektywnego stosowania prawa) oraz reformy przewidziane
w Agendzie Stowarzyszeniowej (w tym dotyczące poprawy klimatu biznesowego).
Dnia 15 maja 2013 r. Komisja Europejska przekazała Radzie Unii Europejskiej projekty
decyzji w sprawie podpisania i tymczasowego stosowania oraz zawarcia Układu
o stowarzyszeniu, wraz z ostatecznym rezultatem negocjacji w formie projektu Układu
o stowarzyszeniu. Decyzje zostały uzgodnione – łącznie z kwestią zakresu
tymczasowego stosowania Układu – na szczeblu Komitetu Stałych Przedstawicieli
(COREPER II) w dniu 23 września 2013 r. i zostały przyjęte formalnie przez Radę Unii
Europejskiej na szczeblu ministerialnym, po podjęciu decyzji politycznej w sprawie
wypełnienia przez Ukrainę kryteriów Unii Europejskiej. Dnia 2 października 2013 r.
Sekretariat Generalny Rady Unii Europejskiej poinformował o przekazaniu tekstów
Układu o stowarzyszeniu do państw członkowskich celem przeprowadzenia procedur
krajowych niezbędnych do podpisania, a następnie zawarcia Układu.
Decyzja polityczna uznająca wypełnienie przez Ukrainę kryteriów zawartych
w konkluzjach Rady do Spraw Zagranicznych z dnia 10 grudnia 2012 r., wraz
z propozycją oferty dla Ukrainy podpisania Układu stowarzyszeniowego, została
podjęta przez Radę Europejską na szczycie w Wilnie 28 i 29 listopada 2013 r.
Ówczesny prezydent Ukrainy Wiktor Janukowycz odrzucił propozycję UE podpisania
Układu o stowarzyszeniu z UE. We wspólnej deklaracji ze szczytu Partnerstwa
Wschodniego Ukraina potwierdziła jednak swoje zobowiązanie do podpisania Układu
o stowarzyszeniu. Decyzje Kijowa uwarunkowane były w dużej mierze ekonomiczną
presją Rosji w postaci wzmożonych kontroli granicznych ukraińskich ładunków, które
utrzymywały się od drugiej połowy 2013 r. Nie bez znaczenia były także względy
polityki wewnętrznej i chęć sprawowania władzy przez prezydenta Janukowycza. Mimo
kampanii wyjaśniającej podstawy decyzji w sprawie wstrzymania podpisania umowy
stowarzyszeniowej i równoczesnych deklaracjach co do niezmiennego strategicznego
kierunku polityki zagranicznej, w tym przyszłej integracji z UE, stanowisko rządu
i prezydenta W. Janukowycza spotkało się ze stanowczym sprzeciwem społecznym,
zwłaszcza w Kijowie i zachodniej Ukrainie. Po ogłoszeniu tej decyzji wybuchły na
Ukrainie prounijne i antyrządowe masowe protesty obywatelskie (tzw. „Euromajdany”),
które ogarnęły cały kraj z przewagą regionów centralnych i zachodnich.
3