Rządowy projekt ustawy o ratyfikacji Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Federalnej Niemiec o współpracy służb policyjnych, granicznych i celnych, sporządzonej w Zgorzelcu dnia 15 maja 2014 r.

odszkodowanie, na zasadach określonych w art. 19 ww. decyzji ramowej Rady
2008/977/WSiSW.
Podmioty prawa krajowego, których dotyczy Umowa oraz przewidywane skutki
prawne, polityczne, społeczne, finansowe i gospodarcze związane z wejściem w życie
Umowy
Postanowienia Umowy związane są z przepisami ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r.
o Policji (Dz. U. z 2011 r. Nr 287, poz. 1687, z późn. zm.), ustawy z dnia
12 października 1990 r. o Straży Granicznej (Dz. U. z 2011 r. Nr 116, poz. 675, z późn.
zm.), ustawy z dnia 16 września 2011 r. o wymianie informacji z organami ścigania
państw członkowskich Unii Europejskiej (Dz. U. Nr 230, poz. 1371, z późn. zm.),
ustawy z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji
Wywiadu (Dz. U. z 2010 r. Nr 29, poz. 154, z późn. zm.), ustawy z dnia 16 listopada
2000 r. o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu (Dz. U.
z 2014 r. poz. 455, ze zm.), ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych
osobowych (Dz. U. z 2014 r. poz. 1182), ustawy z dnia 5 sierpnia 2010 r. o ochronie
informacji niejawnych (Dz. U. Nr 182, poz. 1228), ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r.
o Służbie Celnej (Dz. U. z 2014 r. poz. 752) oraz ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r.
o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2011 r. Nr 108, poz. 626, z późn. zm.).
Umowa dotyczy przede wszystkim organów ochrony porządku i bezpieczeństwa
publicznego, ustanawiając ramy współpracy tych organów. Ponadto Umowa dotyczy
osób fizycznych i osób prawnych w takim zakresie, w jakim będą one zaangażowane
w popełnianie przestępstw na terytoriach państw stron.
Zasadniczym skutkiem wejścia w życie niniejszej Umowy będzie wzmocnienie ochrony
bezpieczeństwa i porządku publicznego w zakresie zapobiegania i zwalczania
przestępczości zorganizowanej i innych rodzajów przestępczości. Umowa ustanawia
ramy prawne współpracy między właściwymi organami obu stron poprzez wymianę
informacji dotyczących m.in. istotnych okoliczności związanych z popełnieniem
przestępstw oraz technik i metod działania organizacji przestępczych. Podejmowane
czynności operacyjne będą mieć na celu zredukowanie liczby poważnych przestępstw.
Współpraca, będąca przedmiotem Umowy, prowadzona między właściwymi organami
Rzeczypospolitej Polskiej i Republiki Federalnej Niemiec, spowoduje korzystny
oddźwięk społeczny i polityczny w obu państwach, przede wszystkim w związku
9

z uzyskaniem większej skuteczności w zwalczaniu przestępczości. Pozwoli na to
efektywna współpraca między właściwymi organami oraz skuteczne zapobieganie
przestępstwom i niektórym wykroczeniom oraz ściganie ich sprawców. Z tego względu
zacieśnienie współpracy służb obu państw jest istotnym czynnikiem w relacjach
dwustronnych.
Umowa została skonstruowana jako porozumienie ramowe, zawierające standardowe
rozwiązania stosowane w tego typu aktach prawnych regulujących współpracę organów
ochrony porządku publicznego na płaszczyźnie międzynarodowej, niewykraczające
w swej istocie poza reżim prawny obowiązujący w Rzeczypospolitej Polskiej lub też
bazujące na aktualnie obowiązującym prawie europejskim. W związku z tym, związanie
Rzeczypospolitej Polskiej niniejszą Umową nie spowoduje konieczności dokonania
zmian w ustawodawstwie wewnętrznym.
W odniesieniu do ewentualnych skutków gospodarczych wejścia w życie niniejszej
Umowy trudno obecnie je przewiedzieć. Zważywszy na fakt, iż instrument ten
niewątpliwie przyczyni się do zmniejszenia przestępczości zorganizowanej, należy
przypuszczać, iż ewentualne skutki gospodarcze będą mieć charakter pozytywny.
W szczególności wejście w życie Umowy przyczynić się może do wzrostu pewności
dwustronnego obrotu gospodarczego, a także zwiększenia bezpieczeństwa stosunków
gospodarczych, które są jednym z priorytetów dwustronnej współpracy między
stronami.
Koszty związane z realizacją Umowy przez właściwe organy ponosi indywidualnie
każda strona, chyba że strony postanowią inaczej (art. 33). Po stronie Rzeczypospolitej
Polskiej koszty według przyjętej zasady ponosić będą właściwe organy wymienione
w art. 2 – odpowiednio do zakresu swych ustawowych kompetencji. W związku z tym
nie przewiduje się dodatkowych obciążeń finansowych dla budżetu państwa. Wejście
w życie niniejszej Umowy nie spowoduje skutków finansowych dla podmiotów sektora
finansów publicznych w postaci zmniejszenia ich dochodów lub zwiększenia ich
wydatków ani dodatkowych skutków finansowych dla budżetu państwa
nieprzewidzianych w danej części budżetowej.
Ranga i tryb związania Rzeczypospolitej Polskiej Umową
Wybór rangi umowy, jako umowy rządowej, został podyktowany jej zakresem
przedmiotowym. Dotyczy ona problematyki wchodzącej w zakres ustawowych
10

kompetencji organów wskazanych w art. 2 Umowy, a mianowicie: ministra właściwego
do spraw wewnętrznych, ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Szefa
Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Komendanta Głównego Policji, Komendanta
Głównego Straży Granicznej oraz Szefa Służby Celnej, organów przygranicznych oraz
organów właściwych do współpracy w zakresie wykroczeń.
Związanie Rzeczypospolitej Polskiej przedmiotową Umową nastąpi przez jej
ratyfikację za uprzednią zgodą wyrażoną w ustawie, tj. w trybie art. 12 ust. 2 ustawy
z dnia 14 kwietnia 2000 r. o umowach międzynarodowych (Dz. U. Nr 39, poz. 443,
z późn. zm.) zgodnie z art. 89 ust. 1 pkt 2 i 5 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej
(Dz. U. z 1997 r. Nr 78, poz. 483, z późn. zm.). Podyktowane jest to faktem, iż na
podstawie Umowy realizowane będą na terytoriach jej stron wspólne czynności
operacyjne, o których mowa w rozdziale 3 i 4 Umowy. Wiąże się to z przyznaniem
funkcjonariuszom obu stron uprawnień władczych, w tym posiadania i noszenia
munduru służbowego, posiadania broni i środków przymusu bezpośredniego oraz
pojazdów służbowych i innych środków technicznych. W świetle art. 31 ust. 3
Konstytucji RP ograniczenia w zakresie korzystania z konstytucyjnych wolności i praw
mogą być ustanawiane tylko w ustawie i tylko wtedy, gdy są konieczne
w demokratycznym państwie dla jego bezpieczeństwa lub porządku publicznego, bądź
dla ochrony środowiska, zdrowia i moralności publicznej albo wolności i praw innych
osób. Tak więc zastosowanie trybu ratyfikacji za uprzednią zgodą wyrażoną w ustawie
wydaje się celowe i uzasadnione.

11