Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy - Kodeks postępowania cywilnego oraz niektórych innych ustaw

UZASADNIENIE

Konieczność wydania nowego rozporządzenia w sprawie zakładania i prowadzenia
ksiąg wieczystych w systemie teleinformatycznym wynika ze zmiany ustawą z dnia …
o zmianie ustawy – Kodeks postępowania cywilnego oraz niektórych innych ustaw, zwanej
dalej „ustawą nowelizującą”, upoważnienia ustawowego zawartego w art. 25(1) ust. 2 ustawy
z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece (Dz. U. z 2013 r. poz. 707, z późn.
zm.), zwanej dalej „ustawą”. Zgodnie z tym przepisem Minister Sprawiedliwości określi,
w drodze rozporządzenia, sposób zakładania oraz prowadzenia ksiąg wieczystych w systemie
teleinformatycznym, uwzględniając strukturę księgi wieczystej określoną w art. 25.
Dotychczas zakładanie i prowadzenie ksiąg wieczystych w systemie informatycznym
regulowało rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 21 listopada 2013 r. w sprawie
zakładania i prowadzenia ksiąg wieczystych w systemie informatycznym (Dz. U. z 2013 r.
poz. 1411), które traci moc z dniem wejścia w życie ustawy nowelizującej.
Rozporządzenie określa: podstawy dokonywania wpisów, oznaczenie i strukturę księgi
wieczystej prowadzonej w systemie teleinformatycznym, sposób zakładania oraz
prowadzenia tych ksiąg wieczystych, a także szczegółową treść i sposób dokonywania
wpisów w księgach wieczystych prowadzonych w systemie teleinformatycznym. Przyjęte
w rozporządzeniu regulacje stanowią w zasadzie powtórzenie przepisów zawartych
w rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 21 listopada 2013 r. w sprawie zakładania
i prowadzenia ksiąg wieczystych w systemie informatycznym. Przepisy dotychczasowego
rozporządzenia sprawdziły się bowiem w praktyce i nie budziły większych zastrzeżeń. Jedyną
zmianą merytoryczną jakiej dokonano w porównaniu z obowiązującą regulacją jest
zastąpienie pojęcia „księga wieczysta prowadzona w systemie informatycznym” pojęciem
„księga wieczysta prowadzona w systemie teleinformatycznym”.
Z uwagi na to, że ustawa nowelizująca wchodzi w życie z dniem … koniecznym jest,
aby z tą datą weszło w życie przedmiotowe rozporządzenie.
Przedmiot regulacji nie jest objęty zakresem prawa Unii Europejskiej.
Rozporządzenie nie zawiera przepisów technicznych, a zatem nie podlega notyfikacji
zgodnie z trybem przewidzianym w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 23 grudnia

– 50 –
2002 r. w sprawie sposobu funkcjonowania krajowego systemu notyfikacji norm i aktów
prawnych (Dz. U. Nr 239, poz. 2039 oraz z 2004 r. Nr 65, poz. 597).
Projekt rozporządzenia zostanie zamieszczony w Biuletynie Informacji Publicznej na
stronach Rządowego Centrum Legislacji, stosownie do postanowień art. 5 ustawy z dnia
7 lipca 2005 r. o działalności lobbingowej w procesie stanowienia prawa (Dz. U. Nr 169,
poz. 1414 z późn. zm.).

























69-06-dg


Projekt
R O Z P O R Z Ą D Z E N I E
M I N I S T R A S P R A W I E D L I W O Ś C I
z dnia
w sprawie pobierania przez notariuszy opłat s dowych od wniosków o wpis do księgi
wieczystej
Na podstawie art. 7 § 3 ustawy z dnia 14 lutego 1991 r. – Prawo o notariacie (Dz. U.
z 2014 r. poz. 164) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa:
1)
sposób uiszczania przez strony czynności notarialnej i pobierania przez notariuszy opłat
sądowych od wniosków o wpis do księgi wieczystej;
2)
sposób i termin przekazywania sądom opłat sądowych, o których mowa w pkt 1;
3)
sposób prowadzenia ewidencji uiszczania, pobierania i przekazywania sądom oraz
zwracania opłat sądowych, o których mowa w pkt 1, zwanej dalej „ewidencją”;
4)
sposób i termin zwrotu opłat sądowych, o których mowa w pkt 1.
§ 2. Opłatę sądową od wniosku o wpis do księgi wieczystej, zwaną dalej „opłatą”, strona
czynności notarialnej uiszcza:
1) gotówką, do rąk notariusza;
2) na rachunek bankowy kancelarii notarialnej.
§ 3. 1. Zaznaczając we wniosku wysokość pobranej opłaty i powołując podstawę
prawną jej określenia, notariusz wskazuje osobę wnoszącą opłatę oraz sposób uiszczenia,
a także pozycję w ewidencji.
2. Jeżeli strona czynności notarialnej korzysta ze zwolnienia od kosztów sądowych od
wniosku o wpis do księgi wieczystej, notariusz zaznacza to we wniosku i podaje podstawę
prawną zwolnienia.
3. W przypadku uiszczenia opłaty w sposób, o którym mowa w § 2 pkt 1, na żądanie
osoby uiszczającej opłatę, notariusz wydaje pokwitowanie zawierające kwotę opłaty, dane
notariusza, datę i numer aktu notarialnego, w związku z którym powstał obowiązek
uiszczenia opłaty.

– 2 –
§ 4. 1. Pobrane opłaty notariusz przekazuje, dokonując wpłaty na rachunek bankowy
sądu rejonowego właściwego do rozpoznania wniosku o wpis do księgi wieczystej lub
bezpośrednio w kasie tego sądu.
2. Wpłat, o których mowa w ust. 1, notariusz dokonuje do 7 dnia miesiąca
następującego po miesiącu, w którym pobrano opłatę i złożono wniosek o wpis do księgi
wieczystej.
3. Oryginał lub kopię potwierdzenia dokonanych wpłat, o których mowa w ust. 1,
notariusz przekazuje w terminie 7 dni od dokonania wpłaty do sądu rejonowego, na rzecz
którego dokonywana była wpłata, wraz z wykazem zawierającym następujące dane:
1)
oznaczenie podmiotu uiszczającego opłatę;
2)
wysokość pobranej opłaty;
3)
numer księgi wieczystej, której dotyczy opłata, jeżeli księga ta została założona;
4)
numer, pod którym akt notarialny został wpisany do repertorium A, oraz nazwisko
notariusza, który akt sporządził.
4. W przypadku przekazywania wydruku potwierdzającego dokonanie operacji
bankowej, na wydruku tym notariusz zamieszcza potwierdzoną własnoręcznym podpisem
informację, że figurująca na nim kwota stanowi wpłatę, o której mowa w ust. 1.
5. W przypadku prowadzenia jednej kancelarii wspólnie przez dwóch lub więcej
notariuszy, opłaty notariusze prowadzący kancelarię wpłacają łącznie.
§ 5. 1. Notariusz prowadzi ewidencję odrębnie na każdy rok kalendarzowy. Ewidencję
notariusz przechowuje przez 5 lat, licząc od końca roku, w którym ewidencja została
założona.
2. Ewidencja, prowadzona jako odrębna księga, powinna zawierać:
1)
liczbę porządkową;
2)
datę aktu notarialnego, w związku z którym powstał obowiązek uiszczenia opłaty;
3)
numer, pod którym akt notarialny został wpisany do repertorium A;
4)
imię i nazwisko oraz adres strony, która uiściła opłatę, a gdy uiszczającą jest osoba
prawna – jej nazwę lub firmę i siedzibę oraz imię, nazwisko i adres jej przedstawiciela,
który uiścił opłatę;
5)
kwotę uiszczonej opłaty oraz nazwę sądu rejonowego, któremu opłata została
przekazana, i datę przekazania opłaty;
6)
uwagi.

– 3 –
3. Notariusz dokonuje w ewidencji podsumowania – oddzielnie dla każdego sądu
rejonowego – pobranych opłat w okresach miesięcznych i odnotowuje w rubryce „uwagi”
kwotę, datę wpłaty, okres i sąd, którego wpłata dotyczy.
§ 6. 1. Ewidencja może być zastąpiona przez repertorium A, przewidziane przepisami
o prowadzeniu ksiąg notarialnych i przekazywaniu na przechowywanie dokumentów.
2. Przepisy rozporządzenia dotyczące ewidencji stosuje się odpowiednio do repertorium
zastępującego ewidencję.
§ 7. 1. W razie stwierdzenia, że została uiszczona opłata, lecz do sporządzenia aktu nie
doszło, notariusz niezwłocznie zwraca kwotę nienależnej opłaty osobie, która opłatę uiściła.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, notariusz odnotowuje w ewidencji w rubryce
„uwagi” wysokość kwoty zwrotu, datę i sposób jej przekazania oraz dane osoby, której
zwrócił opłatę.
3. W pozostałych przypadkach zwrot opłaty następuje na podstawie przepisów
o kosztach sądowych w sprawach cywilnych.
§ 8. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ….