Rządowy projekt ustawy o ułatwieniu wykonywania działalności gospodarczej

danych pozostającym w strukturach międzynarodowych korporacji przekazanie
danych do podmiotów wewnątrz tych struktur. W przypadku przyjęcia
proponowanych unormowań zgoda GIODO (w drodze decyzji administracyjnej)
dotyczyła będzie instrumentu prawnego (wiążących reguł korporacyjnych)
mającego chronić w odpowiednim stopniu prawa i wolności osoby, której dane mają
być przekazane do państwa trzeciego niezapewniającego na swoim terytorium
odpowiedniego poziomu ochrony danych osobowych, nie zaś danego (konkretnego)
transferu danych. Zatwierdzenie przez GIODO wiążących reguł korporacyjnych
(tj. wewnętrznych polityk lub kodeksów dobrych praktyk przyjmowanych w ramach
międzynarodowych korporacji) przyjętych do stosowania przez całą korporację
będzie oznaczało, że wszyscy administratorzy danych należący do tej korporacji
będą mogli przekazywać między sobą dane osobowe bez uzyskiwania odrębnych
zgód GIODO, jeżeli stosują te reguły.
Co więcej – wyżej wskazana reguła będzie się także odnosiła do międzynarodowych
korporacji przetwarzających dane na zlecenie (w ramach umowy powierzenia,
o której mowa w art. 31 ustawy o ochronie danych osobowych). Zatwierdzenie
wiążących reguł korporacyjnych przyjętych przez międzynarodową korporację
świadczącą usługi przetwarzania danych będzie oznaczało, iż administrator danych
zlecający taką usługę nie będzie musiał uzyskiwać zgody GIODO na związany z tą
usługą transfer danych do państwa trzeciego niezapewniającego na swoim
terytorium odpowiedniego poziomu ochrony danych osobowych.
Konstrukcja zaproponowana w (projektowanym) art. 48 ust. 2 pkt 2 i ust. 3 jest
zgodna z art. 42 i art. 43 projektu rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady
w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych
osobowych swobodnym przepływem tych danych (ogólne rozporządzenie
o ochronie danych osobowych).
Celem zmian art. 48 ustawy o ochronie danych osobowych jest przystąpienie przez
polski organ do spraw ochrony danych osobowych do procedury wzajemnego
uznawania (ang. MUTUAL RECOGNITION).
Projektowane przepisy ustawy o ochronie danych osobowych wymagają od ministra
właściwego do spraw administracji publicznej wydania przepisów wykonawczych,
w których zostanie określony tryb i sposób realizacji zadań, o których mowa
w projektowanym art. 36a ust. 2 pkt 1 lit. a i b ustawy, sposób prowadzenia rejestru
25
zbiorów danych, o którym mowa w projektowanym art. 36a ust. 2 pkt 2, oraz wzory
zgłoszeń powołania i odwołania administratora bezpieczeństwa informacji.
Przewiduje się wprowadzenie przepisów przejściowych, zgodnie z którymi
dotychczasowy administrator bezpieczeństwa informacji pełni tę funkcję zgodnie
z nowymi przepisami do czasu wpisania go do rejestru, nie dłużej jednak niż do
30 czerwca 2015 r. Ponadto do postępowań rejestracyjnych prowadzonych przez
GIODO na podstawie zgłoszeń, o których mowa w art. 41 ust. 1 i 2, niezakończonych
przed dniem wejścia w życie przepisów wprowadzających nowe zwolnienia
z obowiązku rejestracyjnego, będą miały zastosowanie dotychczasowe przepisy ustawy
o ochronie danych osobowych.
8. Zmiany w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń
społecznych (art. 9 projektu ustawy)
1) zniesienie obowiązku sprawdzania przez płatników prawidłowości danych
przekazanych do ZUS
Zmiana polega na wykreśleniu z art. 41 ust. 7 ustawy o systemie ubezpieczeń
społecznych (dalej: ustawa o sus), zgodnie z którym płatnik składek, do 30 kwietnia
następnego roku, jest zobowiązany dokonać sprawdzenia prawidłowości danych
przekazanych do ZUS w imiennych raportach miesięcznych dotyczących danego roku
kalendarzowego. Zmiana nie wpłynie na obniżenie wiarygodności informacji zawartych
w miesięcznym raporcie przekazywanym do ZUS, ponieważ płatnik składek, mając
świadomość odpowiedzialności karnej z tytułu przekazania nieprawdziwych danych lub
ich zatajenia, potwierdza ich zgodność ze stanem prawnym i faktycznym. W przypadku
stwierdzenia nieprawidłowości, płatnik składek we własnym zakresie jest zobowiązany,
na podstawie art. 41 ust. 6 ustawy o sus, do złożenia raportu korygującego. Taki sam
obowiązek powstaje w wyniku stwierdzenia nieprawidłowości przez ZUS lub w wyniku
reklamacji ubezpieczonego, który otrzymał informację o stanie indywidualnego konta
w ZUS. Ze względu na fakt, iż termin, o którym mowa w art. 41 ust. 7 ustawy o sus, jest
terminem instrukcyjnym, jego przekroczenie nie rodzi dla płatnika oraz ubezpieczonego
żadnych negatywnych skutków, w szczególności nie uniemożliwia złożenia kolejnej
korekty w późniejszym czasie. Z przeprowadzonych przez ZUS badań wynika, że liczba
płatników składek, którzy złożyli korekty dokumentów za rok 2010 po 30 kwietnia
2011 r. wyniosła 97,5 tys., a złożyli oni łącznie blisko 410 tys. dokumentów
ubezpieczeniowych, z czego 50 tys. na wezwanie ZUS. Równocześnie w roku 2011
26
wpłynęło do ZUS łącznie 1 079,2 mln dokumentów korygujących, za okresy od
stycznia 1999 r. Powyższe dane wskazują, że obowiązek wynikający z przepisu art. 41
ust. 7 ustawy o sus nie wpływa na ustabilizowanie stanu rozliczeń na kontach płatników
składek oraz na kontach ubezpieczonych. Dlatego propozycja ma na celu likwidację
zbędnego obciążenia dla przedsiębiorców, którzy realizując obowiązek, o którym mowa
w art. 41 ust. 7 ustawy o sus, potwierdzają na dzień 30 kwietnia prawidłowość danych
uprzednio już przez nich potwierdzonych. Ponowne potwierdzenie byłoby w pełni
uzasadnione w sytuacji ostatecznego rozliczenia stanu konta ubezpieczonego.
Przewidziana w art. 98 ust. 1 pkt 6a ustawy o sus sankcja dla płatnika składek za
niestwierdzenie nieprawidłowości w uprzednio potwierdzonym imiennym raporcie
miesięcznym w terminie określonym w art. 41 ust. 7 (kara grzywny do 5000 zł), jest
nieadekwatna w stosunku do zaniechanego obowiązku i także zostaje zniesiona.
2) zniesienie obowiązku płatników składek dotyczącego przekazywania informacji
z raportów miesięcznych
Proponowana jest również zmiana w art. 41 ust. 10 ustawy o sus polegająca na
zwolnieniu płatników składek, którzy opłacają za ubezpieczonych tylko składkę na
ubezpieczenie zdrowotne, z obowiązku przekazywania ubezpieczonym informacji
z raportów miesięcznych w tym zakresie. Utrzymanie przedmiotowego obowiązku
wydaje się nie mieć uzasadnienia, szczególnie w kontekście wprowadzenia od dnia
1 stycznia 2013 r. systemu elektronicznej Weryfikacji Uprawnień Świadczeniobiorcy
(tzw. eWUŚ). Umożliwia ona natychmiastowe potwierdzenie prawa do świadczeń
finansowanych przez Narodowy Fundusz Zdrowia.
Jednocześnie proponuje się pozostawienie możliwości wnioskowania przez
ubezpieczonego o wystawienie takiej informacji, nie częściej jednak niż raz na miesiąc
za miesiąc poprzedni (dodanie w art. 41 ust. 10a). Z możliwości tej nie będzie jednak
można skorzystać w przypadku pobierania składek z emerytur i rent, ponieważ emeryci
i renciści posiadają legitymację uprawniającą do korzystania z bezpłatnej opieki
zdrowotnej.
Jednocześnie zmiana w ust. 9 art. 41 ustawy o sus jest konsekwencją wprowadzenia
ww. zmian.

4) Przestrzeganie przepisów prawa z zakresu ubezpieczeń społecznych; publikacja ZUS, luty 2012 r.
27
9. Zmiany zaproponowane w art. 10, art. 16, art. 18, art. 23 i art. 26 projektu ustawy
(część tzw. „Pakietu portowego”)
Zmiany zaproponowane w ww. artykułach projektowanej ustawy mają na celu
zmniejszenie uciążliwości importowych procedur kontrolnych towarów w polskich
portach morskich. Proponowane rozwiązanie sprzyjać będzie znacznemu ograniczeniu
czasu przeprowadzania kontroli wielu wyspecjalizowanych służb i instytucji
kontrolnych, m.in. kontroli celnej, sanitarnej, jakości handlowej, weterynaryjnej,
fitosanitarnej, a w konsekwencji przyspieszy obrót towarem przez przedsiębiorcę.
Propozycja wpisuje się w trwające obecnie działania regulacyjne oparte na koncepcji
„Single Window”, które mają na celu ułatwienie obrotu gospodarczego, zwiększenie
konkurencyjności w zakresie obrotu towarowego z zagranicą oraz lepszą współpracę
międzyinstytucjonalną. Zmiany dotyczą:
1) ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o Służbie Celnej, zwanej dalej „ustawą o Służbie
Celnej”. Zgodnie z projektowanym art. 20a ust. 1 ustawy o Służbie Celnej,
naczelnik urzędu celnego właściwy dla portu morskiego będzie informował organy
upoważnione do kontroli towarów przywożonych z państw trzecich o przywozie na
obszar celny Unii Europejskiej towaru, który podlega obowiązkowi kontroli danej
służby. Następnie, w uzgodnieniu z operatorem portowym, dysponentem towaru,
uwzględniając informację o planowanych kontrolach przekazaną przez
poszczególne organy kontrolne, będzie ustalał termin, w tym godzinę, i miejsce
kontroli. Z
wyłączeniem przypadku, w którym zachodzi konieczność
przeprowadzenia badań laboratoryjnych lub poddania towaru kwarantannie, lub –
w przypadku żywych zwierząt – kwarantannie lub izolacji, czas trwania kontroli
wszystkich organów nie powinien przekraczać 24 godzin, liczonych od chwili
przedstawienia towaru do kontroli, złożenia kompletnego wniosku o dokonanie
kontroli oraz przekazania informacji przez organy kontrolne o planowanych
kontrolach, do zwolnienia towaru do procedury celnej. Termin ten może ulec
wydłużeniu do 48 godzin w przypadkach uzasadnionych w szczególności
względami bezpieczeństwa publicznego, ochroną życia i zdrowia ludzi lub zwierząt
oraz ochroną środowiska (projektowany art. 20a ust. 2 ustawy o Służbie Celnej).
Terminy te nie będą biegły, jeżeli przeprowadzenie kontroli nie będzie możliwe
z przyczyn niezależnych od organów (projektowany art. 20a ust. 3 ustawy o Służbie
Celnej), a także jeżeli przepisy Unii Europejskiej określają inne terminy
28
dokonywania czynności kontrolnych towarów przywożonych z państw trzecich
(projektowany art. 20a ust. 4 ustawy o Służbie Celnej). Jeżeli koniec tych terminów
przypadnie na sobotę lub dzień ustawowo wolny od pracy, za koniec tych terminów
uważa się najbliższy następny dzień powszedni,
2) ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o jakości handlowej artykułów rolno-
-spożywczych. Zgodnie z propozycją organ Inspekcji Jakości Handlowej Artykułów
Rolno-Spożywczych zobowiązany będzie do współpracy z organem celnym
w zakresie kontroli granicznej w portach morskich, w sposób pozwalający na
zachowanie terminów, o których mowa powyżej. W szczególności będzie on
zobowiązany poinformować naczelnika urzędu celnego o terminie, w tym
o godzinie, i o miejscu planowanej kontroli (art. 10 ust. 2a projektowanej ustawy
o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych),
3) ustawy z dnia 27 sierpnia 2003 r. o weterynaryjnej kontroli granicznej. Analogicznie
do Inspekcji Jakości Handlowej, zgodnie z projektowanym art. 4 ust. 1a ustawy
z dnia 27 sierpnia 2003 r. o weterynaryjnej kontroli granicznej, graniczny lekarz
weterynarii przeprowadzający kontrolę graniczną w portach morskich będzie
zobowiązany do współpracy z organem celnym w zakresie tej kontroli, w taki
sposób, aby zostały zachowane terminy, o których mowa w projektowanym art. 20a
ust. 2–5 ustawy o Służbie Celnej. Również graniczny lekarz weterynarii będzie
zobowiązany poinformować naczelnika urzędu celnego o terminie, w tym
o godzinie, i o miejscu planowanej kontroli granicznej,
4) ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o bezpieczeństwie żywności i żywienia.
Obowiązek informowania naczelnika urzędu celnego o terminie, w tym o godzinie,
i miejscu planowanej kontroli oraz przeprowadzania kontroli w sposób pozwalający
na zachowanie terminów, o których mowa w projektowanym art. 20a ust. 2–5
ustawy o Służbie Celnej, będzie dotyczył także państwowego inspektora sanitarnego
przeprowadzającego graniczną kontrolę sanitarną w portach morskich
(projektowany art. 80 ust. 1a ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o bezpieczeństwie
żywności i żywienia),
5) ustawy z dnia 18 grudnia 2003 r. o ochronie roślin. Zgodnie z projektowanym
art. 23 ust. 3b ustawy, wojewódzki inspektor przeprowadzający graniczną kontrolę
fitosanitarną w portach morskich będzie informował naczelnika urzędu celnego
o terminie, w tym o godzinie, i miejscu planowanej kontroli oraz przeprowadzał
29