Rządowy projekt ustawy o ułatwieniu wykonywania działalności gospodarczej

powstania przychodu uważa się dzień pobrania wpłaty. Podatnik, który zdecyduje się na
wybór tej formy rozliczenia, zobowiązany będzie do zawiadomienia właściwego
naczelnika urzędu skarbowego o jej wyborze w terminie do 20 stycznia roku
podatkowego, a w przypadku podatników rozpoczynających ewidencjonowanie
obrotów za pośrednictwem kasy rejestrującej – w terminie do 20 dnia miesiąca
następującego po miesiącu, w którym rozpoczęli ewidencjonowanie obrotów za
pośrednictwem kasy rejestrującej. Zawiadomienie dotyczyć będzie również lat
następnych, chyba że podatnik, w terminie do dnia 20 stycznia roku podatkowego
następującego po roku podatkowym, w którym korzystał z tej formy rozliczenia,
zawiadomi właściwego naczelnika urzędu skarbowego o rezygnacji z tej formy
rozliczenia. W przypadku prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej
w formie spółki niebędącej osobą prawną obowiązek zawiadomienia lub rezygnacji z tej
formy rozliczenia dotyczy wszystkich wspólników.
3) zwolnienie z podatku dochodowego wartości świadczenia otrzymanego przez
pracownika z tytułu dowozu do zakładu pracy organizowanego przez pracodawcę
Organizowanie bezpłatnego dowozu pracownika do zakładu pracy przez pracodawcę
wiąże się z koniecznością prowadzenia ewidencji dla celów ustalenia przychodów
poszczególnych pracowników z tego tytułu. Ze względu na skomplikowany charakter
rozliczeń, przedsiębiorcy niejednokrotnie nie wykazują tego typu działań. Aby uprościć
system rozliczeń w tym zakresie oraz w celu promocji zatrudnienia osób bezrobotnych,
mieszkających na terenach gmin o szczególnym zagrożeniu wysokim bezrobociem
strukturalnym albo gmin zagrożonych recesją i degradacją społeczną, projekt ustawy
zakłada zwolnienie z podatku dochodowego wartości świadczenia otrzymanego przez
pracownika z tytułu organizowanego przez pracodawcę dowozu do zakładu pracy
transportem zbiorowym (autobusem, busem) – art. 21 ust. 1 pkt 14a ustawy o podatku
dochodowym od osób fizycznych. Zapewnienie darmowego transportu przez
pracodawcę stanowi jeden z czynników decydujących o podjęciu pracy w miejscu
oddalonym od miejsca zamieszkania, szczególnie w przypadku terenów słabiej
skomunikowanych. W związku z brakami kadrowymi w najbliższym otoczeniu
inwestycji, przedsiębiorcy decydują się na dowóz pracowników z sąsiednich
miejscowości, z których osoby bezrobotne gotowe są podjąć pracę.

10
4) zwolnienie z podatku dochodowego wartości świadczenia bezpłatnej pomocy
prawnej otrzymanego przez osobę niezamożną
Projekt ustawy przewiduje zwolnienie z podatku dochodowego od osób fizycznych
wartości nieodpłatnego świadczenia z tytułu pomocy prawnej otrzymanej przez osobę
pobierającą świadczenie z pomocy społecznej albo zasiłek rodzinny przyznane decyzją
administracyjną tej osobie (art. 21 ust. 1 pkt 117a ustawy o podatku dochodowym od
osób fizycznych). Osoba ta zobowiązana będzie do złożenia oświadczenia o pobieraniu
ww. świadczeń, podając m.in. swoje dane identyfikacyjne oraz numer decyzji
przyznającej ww. świadczenie. Wprowadzenie przedmiotowego zwolnienia pozostaje
bez wpływu na możliwość korzystania przez osoby fizyczne ze zwolnienia określonego
w art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy, w związku z otrzymaniem bezpłatnej pomocy prawnej
od świadczeniodawcy, który dokonuje tego świadczenia w związku z jego promocją lub
reklamą. Wówczas wolna od podatku będzie wartość pomocy prawnej, o ile jej
jednorazowa wartość nie będzie przekraczała kwoty 200 zł, a świadczenie nie będzie
dokonywane na rzecz pracownika świadczeniodawcy lub osoby pozostającej ze
świadczeniodawcą w stosunku cywilnoprawnym.
4. Zmiany w ustawie z dnia 7 lipca 1994 r. o gwarantowanych przez Skarb Państwa
ubezpieczeniach eksportowych (art. 5 projektu ustawy)
Nowe przepisy art. 6a–6d oraz nowa delegacja ustawowa mają na celu zastąpienie
dotychczasowego rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 6 sierpnia 2001 r.
w sprawie
maksymalnego procentowego udziału składników pochodzenia
zagranicznego w eksportowanym w ramach kontraktu eksportowego produkcie
finalnym, umożliwiającego uznanie tego produktu za krajowy (Dz. U. Nr 101,
poz. 1097), które to rozporządzenie od wielu lat, z uwagi na poważne braki w zakresie
regulacji oraz wątpliwości interpretacyjne, poprzez stwarzaną wśród polskich
przedsiębiorców niepewność co do warunków udzielanych przez Korporację
Ubezpieczeń Kredytów Eksportowych S.A. (KUKE S.A.) gwarantowanych przez Skarb
Państwa ubezpieczeń eksportowych, stanowi poważną barierę w rozwoju wykorzystania
tego mechanizmu wsparcia przedsiębiorców (eksporterów). Tym samym intencją
niniejszych zmian legislacyjnych jest zwiększenie skali wykorzystania przez polskich
przedsiębiorców gwarantowanych przez Skarb Państwa ubezpieczeń eksportowych, co
powinno zwiększyć skalę i poprawić efektywność ich działalności eksportowej.
11
Bezwzględną potrzebę zmiany obowiązującego obecnie rozporządzenia Ministra
Gospodarki od wielu lat zgodnie postulują zarówno KUKE S.A., polscy eksporterzy,
jak i banki finansujące polski eksport. Z badań przeprowadzonych przez KUKE S.A.
wśród banków wynika, że w opinii 50% badanych banków, polskie firmy mają
trudności z udowodnieniem spełnienia wymogu krajowego pochodzenia
produktów/usług w eksporcie, co skutkuje odmową banku finansowania eksportu,
szczególnie w takich branżach jak: maszyny i urządzenia/linie technologiczne, środki
transportu oraz usługi budowlane i realizacja kompletnych obiektów. Wyeliminowanie
wątpliwości związanych z badaniem wypełnienia kryterium krajowego pochodzenia
produktu/usługi umożliwi tym samym objęcie większej grupy towarów
gwarantowanymi przez Skarb Państwa ubezpieczeniami eksportowymi.
W tym celu wprowadzono przepisy art. 6a–6d ww. ustawy, precyzujące kryteria
ustalania krajowego pochodzenia oraz zawierające w art. 6e nową delegację dla
Ministra Gospodarki w porozumieniu z Ministrem Finansów do określenia
maksymalnego procentowego udziału składników pochodzenia zagranicznego
w przychodzie netto z realizacji kontraktu eksportowego, uwzględniając rodzaj
eksportowanych produktów i usług lub okres kredytu oraz rodzaje dowodów, na
podstawie których ustala się pochodzenie produktu lub usługi, uwzględniając
możliwość ustalenia na ich podstawie udziału procentowego składników pochodzenia
krajowego i/lub składników pochodzenia zagranicznego w przychodzie netto
z realizacji kontraktu eksportowego.
Jednocześnie w art. 6a ust. 1 ww. ustawy określono, że produkt lub usługę uznaje się za
krajowe, jeżeli udział składników pochodzenia zagranicznego, w zależności od rodzaju
eksportowanych produktów i usług lub okresu kredytu w przychodzie netto z realizacji
kontraktu eksportowego, wynosi maksymalnie od 50% do 90%.
Tym samym określono przedział maksymalnego procentowego udziału składników
pochodzenia zagranicznego w przychodzie netto z realizacji kontraktu eksportowego,
w którym może się poruszać Minister Gospodarki w ramach szczegółowych ustaleń
w tym zakresie, które zostaną określone w rozporządzeniu.
W art. 6a ust. 2 i art. 6b ust. 2 ww. ustawy wprowadzono z kolei jako obowiązujące
zasady, że udział składników pochodzenia zagranicznego ustala się w odniesieniu do
ogółu produktów lub usług, eksportowanych w ramach kontraktu eksportowego,
12
a w przypadku
ubezpieczenia pośredniego, udział składników pochodzenia
zagranicznego oblicza się w stosunku do części kontraktu eksportowego realizowanej
przez krajowego przedsiębiorcę.
W art. 6b ust. 3 przewidziano znaczące ułatwienie dla eksporterów polegające na
umożliwieniu udowodnienia spełnienia wymogów ustawowych przez wykazanie na
podstawie wybranych składników pochodzenia krajowego przekroczenia progu
minimalnego procentowego udziału składników pochodzenia krajowego tamże
zdefiniowanego. Z uwagi na fakt, iż marża na realizowanym kontrakcie eksportowym
jest składnikiem polskim, może to doprowadzić do objęcia ubezpieczeniem kontraktów
o wysokiej nawet nierentowności. Z drugiej strony jednak takie rozwiązanie pozwala
polskim przedsiębiorcom objąć ubezpieczeniem sprzedaż produkcji, która z uwagi na
swoje parametry nie znajduje w kraju i zagranicą nabywcy po cenie pokrywającej
poniesione koszty. Przede wszystkim jednak rozwiązanie stanowi znaczące ułatwienie
dokumentacyjne, szczególnie dla segmentu małych i średnich przedsiębiorstw,
a jednocześnie zapewnia, iż, poza marżą, eksportowany produkt zawiera co najmniej
udział składników pochodzenia krajowego przekraczający poziom minimalny. Art. 6c
ust. 1 definiuje z kolei składniki pochodzenia zagranicznego usługi lub produktu jako
koszty wytworzenia w rozumieniu ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości
(Dz. U. z 2013 r. poz. 613, z późn. zm.) poniesione przez przedsiębiorcę w związku
z realizacją kontraktu eksportowego na rzecz:
1) dostawców i usługodawców będących osobami prawnymi lub jednostkami
nieposiadającymi osobowości prawnej mającymi siedzibę poza terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej,
2) pracowników, dostawców i usługodawców będących osobami fizycznymi
nieposiadającymi obywatelstwa polskiego lub nieposiadających Karty Polaka,
o której mowa w ustawie z dnia 7 września 2007 r. o Karcie Polaka (Dz. U.
Nr 180, poz. 1280, z późn. zm.), oraz
3)
organów władzy publicznej państw obcych (art. 6c ust. 1).
Z drugiej strony, zgodnie z art. 6c ust. 2 ww. ustawy składnikami pochodzenia
krajowego usługi lub produktu są wszystkie pozostałe, niewymienione w art. 6c ust. 1
(tj. niespełniające
definicji składników zagranicznych), koszty wytworzenia
w rozumieniu ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości poniesione przez
przedsiębiorcę w związku z realizacją kontraktu eksportowego, a dodatkowo
13
spełniające kryteria ust. 1 koszty zakupu surowców lub półfabrykatów, które nie są
wydobywane i wytwarzane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub gdy ich
odpowiedniki wydobywane lub wytwarzane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
nie posiadają parametrów określonych w kontrakcie eksportowym. Zgodnie z art. 6c
ust. 3, składnikiem pochodzenia krajowego jest również marża, którą uzyskuje polski
przedsiębiorca na realizacji kontraktu eksportowego.
Dodatkowo, w związku z dość częstymi przypadkami niezrealizowania kontraktu
eksportowego w całości, proponuje się, aby zgodnie z art. 6d ust. 1 ww. ustawy
w takich przypadkach pochodzenie produktu lub usługi eksportowanych w ramach
kontraktu eksportowego, na wniosek ubezpieczającego, ustalało się w odniesieniu do
zakładanego w momencie zawierania kontraktu eksportowego ogółu produktów lub
usług, które miały być dostarczone w ramach tego kontraktu.
W razie zajścia w trakcie realizacji kontraktu eksportowego niezależnych od
przedsiębiorcy okoliczności, skutkujących utratą przez eksportowany produkt lub
usługę statusu krajowego, proponuje się natomiast, aby zgodnie z art. 6d ust. 3
ww. ustawy pochodzenie produktu lub usługi eksportowanych w ramach kontraktu
eksportowego ustalało się, na uzasadniony wniosek ubezpieczającego, tak jakby te
okoliczności nie zaszły. Powyższe okoliczności dotyczą w szczególności takich zdarzeń
jak zmiana w trakcie realizacji kontraktu eksportowego kursów walutowych, cen
kluczowych surowców, materiałów lub nośników energetycznych wykorzystywanych
w realizacji kontraktu eksportowego.
Zmiana delegacji ustawowej jest konieczna z uwagi na blankietowość obecnego
upoważnienia. W związku z powyższym proponuje się wykreślenie art. 8 ust. 2 ustawy
z dnia 7 lipca 1994 r. o gwarantowanych przez Skarb Państwa ubezpieczeniach
eksportowych. Dla porównania, w obecnie obowiązującym rozporządzeniu Ministra
Gospodarki maksymalny procentowy udział składników pochodzenia zagranicznego
w eksportowanym w ramach kontraktu eksportowego produkcie finalnym,
umożliwiający uznanie tego produktu za krajowy, ustala się w wysokości 50% wartości
transakcyjnej eksportowanego produktu finalnego, z tym że:
1) dla kabli światłowodowych, samolotów rolniczych i sportowych oraz wyrobów
farmaceutycznych udział wynosi 60%,
14