Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o swobodzie działalności gospodarczej

Druk nr 2418


Warszawa, 12 maja 2014 r.
SEJM

RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
VII kadencja
Prezes Rady Ministrów

RM-10-28-13




Pani

Ewa Kopacz

Marszałek Sejmu

Rzeczypospolitej Polskiej



Szanowna Pani Marszałek
Na podstawie art. 118 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia
2 kwietnia 1997 r. przedstawiam Sejmowi Rzeczypospolitej Polskiej projekt
ustawy

- o zmianie ustawy o swobodzie
działalności gospodarczej.

Uprzejmie informuję Panią Marszałek, że ww. projekt ustawy został
notyfikowany Komisji Europejskiej w dniu 17 kwietnia 2014 r. Wyznaczony
przez Komisję Europejską obowiązkowy okres wstrzymania procedury
legislacyjnej upływa w dniu 18 lipca 2014 r.
W załączeniu przedstawiam także opinię dotyczącą zgodności
proponowanych regulacji z prawem Unii Europejskiej.
Ponadto uprzejmie informuję, że do prezentowania stanowiska Rządu w
tej sprawie w toku prac parlamentarnych został upoważniony Minister
Gospodarki.
Z poważaniem

(-) Donald Tusk
Projekt
U S T A W A
z dnia
o zmianie ustawy o swobodzie działalności gospodarczej
Art. 1. W ustawie z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U.
z 2013 r. poz. 672, z późn. zm.)) w art. 20 ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie:
„1. Przedsiębiorca wprowadzający towar do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej jest obowiązany zapewnić, aby na towarze, jego opakowaniu, etykiecie lub
instrukcji była zamieszczona lub dostarczona w inny, zwyczajowo przyjęty sposób,
pisemna informacja w języku polskim:
1)
określająca firmę producenta w rozumieniu art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 12 grudnia
2003 r. o ogólnym bezpieczeństwie produktów (Dz. U. Nr 229, poz. 2275, z późn.
zm.)) i jego adres, a także nazwę państwa, jeżeli towar jest produkowany przez
wytwórcę posiadającego siedzibę poza terytorium państw członkowskich Unii
Europejskiej i państw członkowskich Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego
Handlu (EFTA) – stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym;
2)
umożliwiająca identyfikację towaru, o ile w sposób oczywisty przeznaczenie
towaru nie wynika z istoty towaru zapewniającej nabywcy świadomy wybór
towaru.
2. Przepis ust. 1 nie dotyczy towarów, w stosunku do których przepisy odrębne
szczegółowo regulują obowiązki w zakresie oznakowania.”.
Art. 2. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2015 r.


1) Niniejsza ustawa została notyfikowana Komisji Europejskiej w dniu ..., pod numerem ..., zgodnie z § 4
rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 23 grudnia 2002 r. w sprawie sposobu funkcjonowania krajowego
systemu notyfikacji norm i aktów prawnych (Dz. U. Nr 239, poz. 2039 oraz z 2004 r. Nr 65, poz. 597), które
wdraża postanowienia dyrektywy 98/34/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 czerwca 1998 r.
ustanawiającej procedurę udzielania informacji w dziedzinie norm i przepisów technicznych oraz zasad
dotyczących usług społeczeństwa informacyjnego (Dz. Urz. WE L 204 z 21.07.1998, str. 37, z późn. zm.;
Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 13, t. 20, str. 337, z późn. zm.).
2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2013 r. poz. 675, 983, 1036,
1238, 1304 i 1650.
3) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2007 r. Nr 35, poz. 215, z 2008 r. Nr 157,
poz. 976, z 2009 r. Nr 18, poz. 97 i Nr 20, poz. 106 oraz z 2011 r. Nr 63, poz. 322 i Nr 102, poz. 586.

04/24rch
UZASADNIENIE

Na podstawie art. 20 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, zwanej dalej
„ustawą SDG”, przedsiębiorca wprowadzający towar do obrotu na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej jest obowiązany do zamieszczenia na towarze, jego
opakowaniu, etykiecie, instrukcji lub do dostarczenia w inny, zwyczajowo przyjęty
sposób, pisemnych informacji w języku polskim:
1) określających firmę przedsiębiorcy i jego adres;
2) umożliwiających identyfikację towaru.
Przepis nie dotyczy środków spożywczych w rozumieniu rozporządzenia (WE)
nr 178/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 stycznia 2002 r., wyrobów
medycznych oraz innych towarów, dla których prawo wspólnotowe określa
szczegółowe oznakowanie. W zakresie identyfikacji towaru (umieszczenie nazwy,
znaku) przepis nie dotyczy towarów, w stosunku do których odrębne przepisy
szczegółowo regulują obowiązki w zakresie oznakowania (kosmetyki, zabawki,
produkty lecznicze itd.).
Zatem co do zasady, przedsiębiorca ma prawo wyboru sposobu realizacji
obowiązku oznaczania, a więc wyboru miejsca zamieszczenia przedmiotowych
informacji: na towarze, jego opakowaniu, etykiecie, instrukcji lub do dostarczenia
w inny, zwyczajowo przyjęty sposób. Jednakże przepis nie dotyczy towarów,
w stosunku do których odrębne przepisy szczegółowo regulują obowiązki w zakresie
oznakowania.
Zgodnie z wcześniej stosowaną interpretacją art. 20 ustawy SDG istniał
obowiązek umieszczania na produktach adresu dystrybutora z siedzibą w Polsce.
Stosownie do ww. interpretacji przedsiębiorcy, kontrolowani w zakresie oznaczania
produktów, ponosili odpowiedzialność za nieumieszczenie na opakowaniu adresu
polskiego dystrybutora. Ponadto obowiązek ten generuje nieuzasadniony koszt dla
przedsiębiorcy wynikający z konieczności zmiany oznakowania produktu lub jego
opakowania na potrzeby oferowania produktu na polskim rynku. Przedmiotowy
obowiązek może być także uznany za środek o skutku podobnym do ograniczeń
ilościowych, zakazany na podstawie art. 34 TFUE. Z uwagi na to, że przepis art. 20 nie
może być rozumiany jednoznacznie, zmiana ograniczająca się tylko do zmiany

interpretacji nie jest w świetle orzecznictwa TSUE wystarczająca dla zapewnienia
zgodności z prawem UE.
W
przedmiotowym
projekcie
proponuje
się złagodzenie obowiązków
wynikających z art. 20 ustawy SDG. Zmiana polega na wprowadzeniu do przepisu
odesłania do oznaczenia „producenta” w rozumieniu przepisów o ogólnym
bezpieczeństwie produktów. W ten sposób umożliwione zostanie fakultatywne
oznaczenie produktu firmą przedsiębiorcy występującego jako wytwórca lub
wyznaczony przedstawiciel wytwórcy, lub importer, lub inny przedsiębiorca
uczestniczący w obrocie, jeżeli jego działanie może wpływać na właściwości produktu
związane z jego bezpieczeństwem.
Przedsiębiorca z Europejskiego Obszaru Gospodarczego (EOG) będzie mógł
oznaczyć produkt adresem jego firmy znajdującej się na tym terytorium. Przykładowo
przedsiębiorca unijny, kierując partie towaru do kilku państw EOG, nie będzie musiał
zmieniać opakowania towaru, aby zamieścić dane dystrybutora na rynek polski.
Ponadto
proponuje
się wyłączenie obowiązku oznaczania informacją
umożliwiającą identyfikację towaru w przypadku, gdy w sposób oczywisty
przeznaczenie towaru będzie wynikało z istoty towaru, zapewniającej nabywcy
świadomy wybór towaru. Z uwagi na stale rozwijane i unowocześniane różne systemy
dystrybucji i oznaczania produktów, przyjęto, że w szeroko rozumianym obrocie
między dostawcą a nabywcą nie jest bezwzględnie konieczne oznaczenie towaru
„pisemną informacją umożliwiającą identyfikację towaru” w każdym przypadku.
Przedmiotowe wyłączenie ograniczone jest tylko do tego rodzaju informacji i nie
obejmuje oznaczania firmą przedsiębiorcy. Ponadto takie rozwiązanie będzie dotyczyło
tylko tych towarów, których nie obowiązują odrębne szczegółowe regulacje w zakresie
oznaczania, oraz tylko w przypadku, gdy z istoty towaru wynika jego przeznaczenie.
Rozwiązanie odpowiada zasadzie, że obowiązki nakładane na przedsiębiorców powinny
być proporcjonalne do celu, jakiemu służą.
W przypadku sprzedaży z udziałem konsumentów, nadal będą obowiązywały
regulacje oznaczania towarów określone w ustawie z dnia 27 lipca 2002 r.
o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej oraz o zmianie Kodeksu
cywilnego (Dz. U. Nr 141, poz. 1176, z późn. zm.). Zgodnie z przepisami tej ustawy
sprzedawca jest obowiązany umieścić w miejscu sprzedaży towaru konsumentowi
informację co najmniej o nazwie towaru (ew. zrozumiały znak graficzny) oraz
2
informację wskazującą producenta lub importera. Art. 3 ustawy stanowi, że
„w szczególności należy podać: nazwę towaru, określenie producenta lub importera,
znak zgodności wymagany przez odrębne przepisy, informacje o dopuszczeniu do
obrotu w Rzeczypospolitej Polskiej oraz, stosownie do rodzaju towaru, określenie jego
energochłonności, a także inne dane wskazane w odrębnych przepisach. Informacje te
powinny znajdować się na towarze konsumpcyjnym lub być z nim trwale połączone,
w przypadku gdy towar jest sprzedawany w opakowaniu jednostkowym lub w zestawie.
W pozostałych przypadkach sprzedawca jest obowiązany umieścić w miejscu sprzedaży
towaru informację, która może zostać ograniczona do nazwy towaru i jego głównej
cechy użytkowej oraz wskazania producenta lub importera”.
Dodatkowo
proponuje
się sformułowanie ogólnej normy stanowiącej
o wyłączeniu spod regulacji art. 20 ustawy SDG tych produktów, w stosunku do
których odrębne przepisy szczegółowo regulują obowiązki w zakresie oznakowania.
Odesłanie do przepisów odrębnych, które szczegółowo regulują obowiązki w zakresie
oznakowania, pozostaje określone na poziomie ogólnym, tak jak w obecnym stanie
prawnym.
Propozycja zmiany art. 20 ustawy SDG nie będzie naruszała interesów
konsumentów oraz zasad nadzoru rynku w zakresie bezpieczeństwa produktów.
Konsument może w zakresie niezgodności towaru z umową i nienależytą jakością
towaru dochodzić swych roszczeń od sprzedawcy bądź od gwaranta, zgodnie z ustawą
z dnia 27 lipca z 2002 r. o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej oraz
o zmianie Kodeksu cywilnego. Natomiast w zakresie odszkodowania za wadliwy
produkt zastosowanie będzie miał art. 4495 § 4 i § 5 Kodeksu cywilnego.
Projektowana regulacja przewiduje, że zmiana ustawy o swobodzie działalności
gospodarczej wejdzie w życie z dniem 1 stycznia 2015 r., stosownie do § 1 ust. 1
uchwały nr 20 Rady Ministrów z dnia 18 lutego 2014 r. w sprawie zaleceń
ujednolicenia terminów wejścia w życie niektórych aktów prawnych (M.P. poz. 205).
Zgodnie z art. 5 ustawy z dnia 7 lipca 2005 r. o działalności lobbingowej procesie
stanowienia prawa (Dz. U. Nr 169, poz. 1414, z późn. zm.) przedmiotowa propozycja
zmiany art. 20 ustawy SDG, procedowana w ramach projektu ustawy o ułatwieniu
wykonywania działalności gospodarczej, została udostępniona w Biuletynie Informacji
Publicznej Rządowego Centrum Legislacji. W trybie art. 7 ww. ustawy nie zgłoszono
zainteresowania pracami nad projektem zmiany ustawy SDG.
3