Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy - Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia

– 2 –
a)
utrwalenie obrazu i dźwięku ze wszystkich czynnych urządzeń utrwalających obraz
i dźwięk,
b) utrwalenie dźwięku ze wszystkich czynnych urządzeń utrwalających dźwięk,
c)
utrwalenie dźwięku ze wszystkich czynnych urządzeń utrwalających dźwięk, po
dokonaniu zmiany tych fragmentów, w trakcie których żadna wypowiedź osoby
uczestniczącej w czynności nie jest rejestrowana,
d) zapis tekstowy treści protokołu pisemnego, o którym mowa w art. 37 § 2 pkt 2
ustawy, na który składają się informacje wprowadzone przez protokolanta
obejmujące komparycję protokołu oraz treść adnotacji;
3)
protokole – rozumie się przez to protokół, o którym mowa w art. 37 § 2 pkt 1 ustawy,
utrwalający przebieg rozprawy za pomocą urządzenia rejestrującego dźwięk albo obraz
i dźwięk;
4)
adnotacjach – rozumie się przez to dokument elektroniczny, o którym mowa w art. 3
pkt 2 ustawy z dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów
realizujących zadania publiczne, powiązany z zapisem i zawierający informacje
dotyczące przebiegu rozprawy, w szczególności o rozpoczęciu wypowiedzi osób
uczestniczących w posiedzeniu umożliwiające automatyczne znalezienie wskazanego
fragmentu zapisu;
5)
metadanych – rozumie się przez to metadane, o których mowa w § 2 rozporządzenia
Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 30 października 2006 r. w sprawie
niezbędnych elementów struktury dokumentów elektronicznych (Dz. U. Nr 206,
poz. 1517).
§ 3. 1. Utrwalenie zapisu następuje za pomocą urządzeń i środków technicznych
wykorzystujących technikę cyfrową, pozwalających na zachowanie tego zapisu na
informatycznym nośniku danych.
2. Urządzenia, środki techniczne i informatyczne nośniki danych, o których mowa
w ust. 1, zapewniają:
1)
integralność zapisu;
2)
kopiowanie zapisu pomiędzy urządzeniami, środkami technicznymi i informatycznymi
nośnikami danych;
3)
zabezpieczenie zapisu, w szczególności przed utratą, zniekształceniem, nieuprawnionym
dostępem, usunięciem lub inną nieuprawnioną zmianą;
4)
rozpoznawalność każdej wprowadzonej zmiany;
– 3 –
5)
odtworzenie zapisu także przy użyciu urządzeń i środków technicznych korygujących
lub wzmacniających utrwalony dźwięk lub obraz;
6)
udostępnienie zapisu na informatycznym nośniku danych;
7)
możliwość bieżącej kontroli dokonywanego zapisu;
8)
możliwość przekazania dokonanych nagrań, stanowiących materiały archiwalne, do
archiwów państwowych.
§ 4. 1. Dla każdego zapisu dźwięku albo obrazu i dźwięku w metadanych zapisu należy
podać, w szczególności, następujące informacje:
1)
dla metadanej – identyfikator – jednoznaczny znacznik zapisu nadawany przez system
teleinformatyczny, który umożliwia jego identyfikację;
2)
dla metadanej – twórca – nazwę sądu, wydziału, sekcji o ile występuje, oraz dane
identyfikujące protokolanta sporządzającego zapis albo osobę upoważnioną do
dokonania zmiany, z podaniem ich roli w procesie tworzenia lub akceptacji zapisu albo
jego zmiany;
3)
dla metadanej – tytuł – oznaczenie sprawy i sygnaturę akt sprawy;
4)
dla metadanej – data – data sporządzenia zapisu;
5)
dla metadanej – kwalifikacja – kategoria archiwalna, do której zalicza się akta sprawy,
w której sporządzono zapis albo jego uprawnioną zmianę;
6)
dla metadanej – grupowanie – wskazanie przynależności zapisu do akt sprawy,
określone w szczególności sygnaturą tych akt.
2. Dla każdego zapisu podaje się wszystkie metadane określone w ust 1.
3. Zapis utrwala się w sposób umożliwiający jego automatyczne wyodrębnienie oraz
poszczególnych metadanych.
§ 5. Przed przystąpieniem do utrwalania dźwięku albo obrazu i dźwięku z przebiegu
rozprawy, protokolant identyfikuje się w systemie teleinformatycznym za pomocą podpisu
elektronicznego gwarantującego identyfikację osoby protokolanta.
§ 6. 1. Zapis obejmuje utrwalanie w systemie teleinformatycznym:
1)
obrazu widoku ogólnego sali z pozycji przewodniczącego, ze szczególnym
uwzględnieniem widoku wszystkich pozostałych osób uczestniczących w rozprawie
oraz jeżeli pozwalają na to względy techniczne, publiczności;
– 4 –
2)
obrazu osoby wypowiadającej się z miejsca przeznaczonego dla świadka, obejmującego
polem widzenia górną połowę ciała w sposób umożliwiający utrwalenie gestów oraz
uzyskanie widoku twarzy;
3)
dźwięku:
a)
z podłączonych do systemu teleinformatycznego urządzeń transmitujących dźwięk
z miejsc przeznaczonych dla oskarżyciela publicznego i obwinionego,
b) z podłączonego do systemu teleinformatycznego urządzenia transmitującego
dźwięk z miejsca przeznaczonego dla składu orzekającego,
c)
z podłączonego do systemu teleinformatycznego urządzenia transmitującego
dźwięk z miejsca przeznaczonego dla świadka.
2. W przypadkach uzasadnionych liczbą osób uczestniczących w rozprawie, dopuszcza
się zwiększenie liczby urządzeń transmitujących dźwięk z miejsc, o których mowa w ust. 1
pkt 3 lit. a i c; przepis stosuje się odpowiednio do składu orzekającego.
3. Jeżeli liczba osób uczestniczących w rozprawie jest inna niż liczba podłączonych do
systemu teleinformatycznego urządzeń transmitujących dźwięk, przewodniczący ustala,
którego urządzenia należy używać; przepis stosuje się odpowiednio do składu sądu
w przypadku, o którym mowa art. 14 § 5 ustawy.
§ 7. Protokolant wprowadza do systemu teleinformatycznego lub sprawdza i w razie
potrzeby uzupełnia dane w postaci elektronicznej dotyczące oznaczenia sądu, miejsca i daty
posiedzenia, nazwiska sędziego, protokolanta, prokuratora, obwinionego, jak również
obecnych na posiedzeniu przedstawicieli ustawowych i obrońców, oznaczenia sprawy oraz
wzmianki co do jawności.
§ 8. 1. Protokolant pod kierownictwem przewodniczącego sporządza dla każdego zapisu
adnotacje.
2. Adnotacjom sporządzonym dla danego zapisu przyporządkowuje się metadane,
o których mowa w § 4.
§ 9. Po zakończeniu rozprawy, której przebieg utrwalono za pomocą urządzenia
rejestrującego dźwięk albo obraz i dźwięk, protokolant podpisuje zapis podpisem
elektronicznym gwarantującym identyfikację osoby protokolanta oraz rozpoznawalność
jakiejkolwiek późniejszej zmiany protokołu.
§ 10. Utrwalony zapis i jego metadane przechowuje się w systemie teleinformatycznym,
zapewniając ich poufność i integralność oraz ochronę przed utratą lub zniszczeniem.
– 5 –
§ 11. 1. Dozwolone jest wyłącznie dokonywanie takich zmian zapisu, które są konieczne
dla jego prawidłowego odtworzenia, przechowywania lub udostępniania, w szczególności
dokonywane za pomocą urządzeń korygujących lub wzmacniających utrwalony dźwięk lub
obraz. Zmiany dokonuje się na zarządzenie sądu.
2. Zmiany, o której mowa w ust. 1, dokonuje się na kolejnym egzemplarzu zapisu. Sąd
odnotowuje w aktach sprawy sporządzenie kolejnego egzemplarza zapisu.
3. Zmiana, o której mowa w ust. 1, nie może wpływać na treść utrwalonych czynności
procesowych dokonanych podczas rozprawy.
4. Pracownik sądu podpisuje każdy egzemplarz zapisu podpisem elektronicznym
gwarantującym rozpoznawalność jakiejkolwiek późniejszej zmiany protokołu.
5. Do zapisów będących wynikiem zmiany zapisu przebiegu rozprawy stosuje się
przepisy ust. 4; zapisom tym przyporządkowuje się adnotacje.
§ 12. Protokół wraz z kompletem metadanych przechowywany jest w systemie
teleinformatycznym.
§ 13. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 9 miesięcy od dnia ogłoszenia.

MINISTER SPRAWIEDLIWOŚCI














22-05-dg
UZASADNIENIE

Rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości środków technicznych służących do utrwalania
dźwięku albo obrazu i dźwięku jest wykonaniem upoważnienia ustawowego zawartego w art. 37
§ 2 pkt 2 ustawy z dnia 24 sierpnia 2001 r. – Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia
(Dz. U. z 2013 r. poz. 395).
Zakres przedmiotowy rozporządzenia określa jego § 1. Zgodnie z nim rozporządzenie
określa:
1) rodzaje urządzeń i środków technicznych służących do utrwalania dźwięku albo obrazu
i dźwięku;
2) sposób i tryb sporządzania zapisów dźwięku albo obrazu i dźwięku;
3) identyfikację osób sporządzających zapisy dźwięku albo obrazu i dźwięku;
4) sposób użycia systemu teleinformatycznego służącego do utrwalania przebiegu rozprawy
za pomocą urządzenia rejestrującego dźwięk albo obraz i dźwięk do sporządzenia
protokołu pisemnego, w którym mowa w art. 37 § 2 pkt 2 ustawy;
5) sposób przechowywania tych zapisów;
6) warunki i sposób wprowadzania zmiany wymaganej względami technicznymi lub
zakresem czynności, z której sporządza się protokół.
Utrwalenie zapisu następuje za pomocą urządzeń i środków technicznych wykorzystujących
technikę cyfrową, pozwalających na zachowanie tego zapisu na informatycznym nośniku danych.
Przed przystąpieniem do utrwalania dźwięku albo obrazu i dźwięku z przebiegu rozprawy
protokolant identyfikuje się w systemie teleinformatycznym za pomocą podpisu elektronicznego
gwarantującego identyfikację osoby protokolanta.
Zapis obejmuje utrwalanie w systemie teleinformatycznym:
1) obrazu widoku ogólnego sali z pozycji przewodniczącego, ze szczególnym uwzględnieniem
widoku wszystkich pozostałych osób uczestniczących w rozprawie oraz jeżeli pozwalają na
to względy techniczne – publiczności;
2) obrazu osoby wypowiadającej się z miejsca przeznaczonego dla świadka, obejmującego
polem widzenia górną połowę ciała w sposób umożliwiający utrwalenie gestów oraz
uzyskanie widoku twarzy;
3) dźwięku: