Senacki projekt ustawy o zmianie ustawy o wykonywaniu inicjatywy ustawodawczej przez obywateli

Druk nr 926

Warszawa, 27 czerwca 2008 r.
SEJM
RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
VI kadencja
Marszałek Senatu


Pan

Bronisław Komorowski
Marszałek Sejmu
Rzeczypospolitej
Polskiej

Szanowny Panie Marszałku
Zgodnie z art. 118 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia
2 kwietnia 1997 r. mam zaszczyt powiadomić Pana Marszałka, że Senat na
14. posiedzeniu w dniu 26 czerwca 2008 r. podjął uchwałę w sprawie wniesienia
do Sejmu projektu ustawy

-
o zmianie ustawy o wykonywaniu
inicjatywy ustawodawczej przez
obywateli.

Jednocześnie pragnę poinformować, że Senat upoważnił senatora Piotra
Zientarskiego do reprezentowania stanowiska Senatu w dalszych pracach nad tym
projektem.
W załączeniu przesyłam opinię Komitetu Integracji Europejskiej

o pozostawaniu projektu ustawy poza obszarem prawa Unii Europejskiej.

Łączę wyrazy szacunku

wz.
Wicemarszałek Senatu
(-) Marek Ziółkowski
U C H W A Ł A
SENATU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
z dnia 26 czerwca 2008 r.
w sprawie wniesienia do Sejmu projektu ustawy o zmianie ustawy o wykonywaniu
inicjatywy ustawodawczej przez obywateli
Na podstawie art. 118 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia
2 kwietnia 1997 r., Senat wnosi do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej projekt ustawy o zmianie
ustawy o wykonywaniu inicjatywy ustawodawczej przez obywateli.
Jednocześnie upoważnia senatora Piotra Zientarskiego do reprezentowania Senatu
w pracach nad projektem.
WICEMARSZAŁEK SENATU
Marek ZIÓŁKOWSKI
p r o j e k t
USTAWA
z dnia
o zmianie ustawy o wykonywaniu inicjatywy ustawodawczej przez obywateli
Art. 1.
W ustawie z dnia 24 czerwca 1999 r. o wykonywaniu inicjatywy ustawodawczej przez
obywateli (Dz. U. Nr 62, poz. 688) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 4:
a) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Projekt ustawy, w stosunku do którego postępowanie ustawodawcze nie zostało
zakończone w trakcie kadencji Sejmu, w której został wniesiony, jest rozpatrywany
przez Sejm następnej i kolejnych kadencji bez potrzeby ponownego wniesienia
projektu ustawy. W takich wypadkach Marszałek Sejmu zarządza ponowne
drukowanie projektu ustawy oraz jego doręczenie posłom.",
b) dodaje się ust. 4 w brzmieniu:
"4. Przepisy ust. 3 stosuje się odpowiednio do ustawy:
1) w odniesieniu do której Senat nie podjął stosownej uchwały,
2) w odniesieniu do której Senat uchwalił poprawki albo odrzucenie a Sejm nie
rozpatrzył uchwały Senatu,
3) którą Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej z umotywowanym wnioskiem
przekazał Sejmowi do ponownego rozpatrzenia a Sejm nie podjął stosownej
uchwały,
4) którą Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej zwrócił Sejmowi w celu usunięcia
niezgodności z Konstytucją a Sejm albo Senat nie podjął stosownej uchwały,
albo Senat uchwalił poprawki do uchwały Sejmu w sprawie usunięcia
niezgodności a Sejm nie rozpatrzył uchwały Senatu.";
2) art. 13 otrzymuje brzmienie:
"Art. 13. 1. Pierwsze czytanie projektu ustawy na posiedzeniu Sejmu przeprowadza się
w terminie 3 miesięcy od daty wniesienia projektu ustawy do Marszałka Sejmu
lub postanowienia Sądu Najwyższego stwierdzającego prawidłowo złożoną
liczbę podpisów popierających projekt ustawy. W wypadkach określonych w
art. 4 ust. 3 i 4 pierwsze czytanie odbywa się nie później niż w terminie 3
miesięcy od daty pierwszego posiedzenia Sejmu.
2. Jeżeli projekt ustawy został skierowany przez Sejm do komisji, jego drugie
czytanie przeprowadza się w terminie 6 miesięcy od daty tego skierowania.
3. Trzecie czytanie projektu ustawy przeprowadza się niezwłocznie, chyba że
projekt ustawy został skierowany przez Sejm do komisji. W takim wypadku
trzecie czytanie projektu ustawy przeprowadza się w terminie 3 miesięcy od
daty skierowania.".
Art. 2.
Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
UZASADNIENIE
Przedstawiony projekt ustawy zmierza do ustanowienia regulacji w ustawie z dnia
24 czerwca 1999 r. o wykonywaniu inicjatywy ustawodawczej przez obywateli (Dz. U. Nr 62,
poz. 688), zgodnie z którą zasada dyskontynuacji prac parlamentarnych nie ma zastosowania
zarówno w odniesieniu do projektu ustawy wniesionego przez grupę obywateli polskich,
liczących co najmniej 100.000 osób, mających prawo wybierania do Sejmu, w stosunku
do którego postępowanie ustawodawcze nie zostało zakończone w trakcie kadencji Sejmu,
w której został wniesiony, jak również do tego samego projektu ustawy, w stosunku do którego
postępowanie ustawodawcze nie zostało zakończone w trakcie każdej kolejnej kadencji Sejmu.
W obowiązującym stanie prawnym art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 24 czerwca 1999 r.
o
wykonywaniu inicjatywy ustawodawczej przez obywateli stanowi, iż projekt ustawy,
w stosunku do którego postępowanie ustawodawcze nie zostało zakończone w trakcie kadencji
Sejmu, w której został wniesiony, jest rozpatrywany przez Sejm następnej kadencji bez
potrzeby ponownego wniesienia projektu ustawy, przy czym w takim wypadku Marszałek
Sejmu zarządza ponowne drukowanie projektu ustawy oraz jego doręczenie posłom. Powołane
unormowanie oznacza, że rezygnacja z zasady dyskontynuacji prac parlamentarnych nie ma
zastosowania do niezakończonego postępowania ustawodawczego w sprawie projektu ustawy
w kadencji Sejmu następującej po kadencji Sejmu, w której został wniesiony. Mając na uwadze
specyfikę „obywatelskich” projektów ustaw, należy uznać, iż taki stan rzeczy nie może być
uznany za uzasadniony merytorycznie.
Zasada dyskontynuacji ściśle związana jest z zasadą kadencyjności Parlamentu i wyraża
się w tym, że wszystkie niezakończone przez Parlament sprawy uznaje się za zamknięte wraz z
końcem jego kadencji. Zasada ta postrzegana jest jako element racjonalizacji prac
parlamentarnych bowiem nowemu Parlamentowi, reprezentującemu często inną opcję
polityczną i odmienne programy wyborcze nie narzuca się obowiązku prac nad projektami
ustaw, które wpłynęły do Parlamentu poprzedniej kadencji, tym samym nie nakazuje się
kontynuowania polityki poprzedniego Parlamentu.
Wydaje się, że argumenty wspierające istnienie zasady dyskontynuacji nie powinny
mieć zastosowania do projektów ustaw będących efektem obywatelskiej inicjatywy
ustawodawczej. Obywatelska inicjatywa ustawodawcza jest nadzwyczajnym sposobem
wszczynania procedury ustawodawczej, wykorzystywanym w szczególnych sytuacjach