Rządowy projekt ustawy o ratyfikacji Umowy o zabezpieczeniu społecznym między Rzecząpospolitą Polską a Stanami Zjednoczonymi Ameryki, podpisanej w Warszawie dnia 2 kwietnia 2008 r.

Druk nr 659

Warszawa, 17 czerwca 2008 r.
SEJM
RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
VI kadencja
Prezes Rady Ministrów

RM 10-85-08



Pan

Bronisław Komorowski
Marszałek Sejmu
Rzeczypospolitej
Polskiej



Na podstawie art. 118 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia
2 kwietnia 1997 r. przedstawiam Sejmowi Rzeczypospolitej Polskiej projekt
ustawy

- o ratyfikacji Umowy o zabezpieczeniu
społecznym między Rzecząpospolitą
Polską a Stanami Zjednoczonymi
Ameryki, podpisanej w Warszawie dnia 2
kwietnia 2008 r.

W załączeniu przedstawiam także opinię dotyczącą zgodności
proponowanej regulacji z prawem Unii Europejskiej.
Ponadto uprzejmie informuję, że do prezentowania stanowiska Rządu w
tej sprawie w toku prac parlamentarnych zostali upoważnieni Minister Spraw
Zagranicznych oraz Minister Pracy i Polityki Społecznej.


(-) Donald Tusk


Projekt


W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 2 kwietnia 2008 r. w Warszawie została podpisana Umowa
o zabezpieczeniu społecznym między Rzecząpospolitą Polską a Stanami
Zjednoczonymi Ameryki, w następującym brzmieniu:
Po
zaznajomieniu
się z powyższą umową, w imieniu Rzeczypospolitej
Polskiej oświadczam, że:
- została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień
w niej zawartych,
- jest
przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona,
-
będzie niezmiennie zachowywana.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
Polskiej.


Dano w Warszawie dnia


PREZYDENT
RZECZYPOSPOLITEJ
POLSKIEJ
PREZES RADY MINISTRÓW
06/04si
Projekt



U S T A W A
z dnia


o ratyfikacji Umowy o zabezpieczeniu społecznym między Rzecząpospolitą
Polską a Stanami Zjednoczonymi Ameryki, podpisanej w Warszawie dnia
2 kwietnia 2008 r.


Art.
1.

Wyraża się zgodę na dokonanie przez Prezydenta
Rzeczypospolitej Polskiej ratyfikacji Umowy o zabezpieczeniu społecznym
między Rzecząpospolitą Polską a Stanami Zjednoczonymi Ameryki, podpisanej
w Warszawie dnia 2 kwietnia 2008 r.



Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.

06/03si



U Z A S A D N I E N I E


1. Potrzeba i cel związania Rzeczypospolitej Polskiej umową
Zgodnie z art. 22 Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka z 1948 r., art. 9
Międzynarodowego Paktu Praw Gospodarczych, Społecznych
i Kulturalnych z 1966 r. oraz art. 12 ust. 4 Europejskiej Karty Społecznej,
prawo do zabezpieczenia społecznego jest jednym z fundamentalnych praw
człowieka. Rzeczpospolita Polska, ratyfikując te dokumenty, przyjęła na
siebie wynikające z nich zobowiązania.
Prawo do zabezpieczenia społecznego może być zapewnione zarówno
przez krajowy system zabezpieczenia społecznego, jak i przez jego koor-
dynację z systemami innych państw.
Gdy w danym państwie są znaczne grupy osób, które posiadają okresy
ubezpieczenia w innych państwach, niedające im prawa do świadczeń, brak
koordynacji z systemami zabezpieczenia społecznego innych państw może
być problemem społecznym. Znaczący problem może się pojawić również
w takim przypadku, gdy osoby które przepracowały życie zawodowe w jed-
nym państwie jako emeryci przesiedlają się do państwa, z którym nie ma
koordynacji (lub zamieszkują w takim państwie ich rodziny uprawnione do
świadczeń), a przepisy wewnętrzne państwa, które przyznało świadczenia
nie pozwalają na przekazywanie tych świadczeń za granicę.
Brak międzypaństwowych uregulowań w zakresie zabezpieczenia społecz-
nego może być również barierą dla rozwoju współpracy gospodarczej,
szczególnie wtedy gdy przy delegowaniu do drugiego państwa w celu wy-
konywania pracy występuje kolizja pozytywna dwóch ustawodawstw i ko-
nieczność jednoczesnego opłacania składek do instytucji każdego z tych
państw.
Problem pojawia się również gdy przy przemieszczaniu się osób między
państwami, w celu wykonywania pracy, występuje kolizja negatywna usta-
wodawstw, nie ma obowiązku ubezpieczenia społecznego w żadnym

2
z dwóch państw, a w konsekwencji takie osoby są pozbawione zabezpie-
czenia nawet w zakresie podstawowych ryzyk.
Uregulowania koordynujące systemy zabezpieczenia społecznego eliminują
tego rodzaju problemy, utrudniające swobodny przepływ osób między pań-
stwami, umożliwiając łączenie okresów ubezpieczenia w kilku państwach
dla uzyskania świadczenia, przekazywanie świadczeń za granicę oraz
opłacanie składek tylko w jednym państwie.
W ostatnich latach następuje dynamiczny rozwój kontaktów międzynarodo-
wych Rzeczypospolitej Polskiej zarówno w sferze politycznej i gospodar-
czej, jak i społecznej.
Z uwagi na to, że koordynacja systemów zabezpieczenia społecznego
sprzyja swobodnemu przepływowi ludności i rozwojowi współpracy gospo-
darczej, większość państw, z którymi Rzeczpospolita Polska odnawia, na-
wiązuje czy też utrzymuje współpracę ekonomiczną wykazuje zaintereso-
wanie podpisaniem dwustronnych umów w zakresie zabezpieczenia spo-
łecznego.
Po wejściu do grona państw członkowskich Unii Europejskiej, Rzeczpospo-
lita Polska uczestniczy w koordynacji systemów zabezpieczenia społecz-
nego z państwami UE/EOG i Konfederacją Szwajcarską. Konfederacja
Szwajcarska oraz „stare” państwa członkowskie (poza Królestwem Danii,
które jest w trakcie negocjacji ze Stanami Zjednoczonymi Ameryki) mają
uregulowane stosunki w zakresie zabezpieczenia społecznego ze Stanami
Zjednoczonymi Ameryki. Negocjacje z tym państwem podjęły także nowe
państwa członkowskie: Republika Węgierska i Republika Czeska.
W Stanach Zjednoczonych Ameryki znajduje się największe skupisko Polo-
nii (wg różnych szacunków 9-10 mln osób), będące od wielu lat szczególnie
aktywne i zaangażowane w dążeniu do zawarcia umowy w zakresie za-
bezpieczenia społecznego między Rzecząpospolitą Polską a Stanami Zjed-
noczonymi Ameryki, co umożliwi uzyskanie prawa do emerytur i rent wielu
tysiącom z tych osób, które ze względu na krótki staż ubezpieczeniowy
obecnie tego prawa nie mają.