Rządowy projekt ustawy o zasadach uznawania kwalifikacji zawodowych nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej

30
Art. 27. 1. Minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego, w drodze
rozporządzenia, wskazuje lub tworzy ośrodek informacji właściwy do infor-
mowania w sprawach związanych z uznawaniem kwalifikacji zawodowych oraz
ustala szczegółowy zakres zadań ośrodka, uwzględniając w szczególności
konieczność zapewnienia dostępu do właściwej informacji obywatelom państw
członkowskich oraz ośrodkom informacji w innych państwach członkowskich.
2. Ośrodek informacji współpracuje z ministrem właściwym do
spraw szkolnictwa wyższego lub osobą wyznaczoną do pełnienia funkcji
koordynatora i właściwymi organami oraz pełni funkcję ośrodka informacji dla
obywateli państw członkowskich.

Rozdział 3
wiadczenie usług transgranicznych

Art. 28. 1. Właściwy organ, z zastrzeżeniem art. 30, nie wszczyna
postępowania w sprawie uznania kwalifikacji, a wszczęte postępowanie umarza
w przypadku usługodawcy, który:
1) wykonuje ten sam zawód lub działalność w innym
państwie członkowskim będącym państwem siedziby
usługodawcy lub
2) przez dwa lata w czasie odpowiadającym pełnemu
wymiarowi czasu pracy lub odpowiednio dłużej w przy-
padku wykonywania zawodu lub działalności w nie-
pełnym wymiarze czasu pracy, w okresie ostatnich
dziesięciu lat, wykonywał zawód lub działalność, które
w państwie siedziby usługodawcy nie są regulowane,
lub
3) odbył kształcenie regulowane.



31
2. W ramach świadczenia usługi transgranicznej od usługo-
dawcy nie wymaga się uzyskania pozwolenia na dopuszczenie do
wykonywania zawodu regulowanego lub działalności wydawanego przez
organizację zawodową lub właściwy organ, członkostwa w organizacji
zawodowej, rejestracji w organizacji zawodowej lub wpisu do rejestru
zawodowego prowadzonego przez właściwy organ.
3. Właściwy organ, organizacje i instytucje mogą, w celu
ułatwienia stosowania przepisów dyscyplinarnych obowiązujących na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, wprowadzić uproszczoną tymczasową
rejestrację lub członkostwo w organizacji, lub instytucji zawodowej, jeżeli nie
spowoduje to poniesienia dodatkowych kosztów przez usługodawcę, opóźnień
lub utrudnień w świadczeniu usługi. Kopie dokumentów, o których mowa
w art. 29, oraz decyzji, o której mowa w art. 30 ust. 4, właściwy organ
przekazuje organizacji zawodowej, o której mowa w art. 7.
4. Usługodawca nie ma obowiązku rejestracji swojej dzia-
łalności w systemie ubezpieczeń społecznych celem dokonywania rozliczeń
związanych z transgranicznym świadczeniem usługi na rzecz osób
ubezpieczonych. Usługodawca zobowiązany jest poinformować zakład
ubezpieczeń społecznych o świadczeniu usługi transgranicznej przed jej
rozpoczęciem, a w nagłych wypadkach – po zakończeniu jej świadczenia.
5. Usługodawca podlega przepisom ustawowym, admi-
nistracyjnym i dyscyplinarnym, które są bezpośrednio związane z ochroną
i bezpieczeństwem konsumentów oraz dotyczą sposobu wykonywania danego
zawodu regulowanego lub działalności, w tym przepisom odnoszącym się do
definicji zawodu lub działalności, używania tytułów zawodowych i poważnych
uchybień zawodowych.


Art. 29. 1. Przed rozpoczęciem świadczenia usług transgranicznych
po

raz pierwszy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, usługodawca
przedkłada właściwemu organowi, pisemne oświadczenie o zamiarze świad-



32
czenia danej usługi transgranicznej, zawierające informacje o posiadanej
polisie ubezpieczeniowej lub innych środkach indywidualnego lub zbiorowego
ubezpieczenia w związku z wykonywaniem danego zawodu, obowiązujących
na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
2. Usługodawca zamierzający świadczyć usługi transgra-
niczne w kolejnych latach przedkłada oświadczenie, o którym mowa w ust. 1,
ponownie raz do roku.
3. W przypadku świadczenia usługi po raz pierwszy na tery-
torium Rzeczypospolitej Polskiej oraz w przypadku istotnej zmiany sytuacji
potwierdzonej dokumentami, właściwy organ może wymagać dołączenia do
oświadczenia, o którym mowa w ust. 1, następujących dokumentów:
1) dokumentu potwierdzającego obywatelstwo usługo-
dawcy;
2) zaświadczenia potwierdzającego, że usługodawca
zgodnie z prawem wykonuje zawód lub działalność
w innym państwie członkowskim oraz że w chwili skła-
dania zaświadczenia nie obowiązuje go zakaz – nawet
tymczasowy, wykonywania zawodu lub działalności;
3) potwierdzających kwalifikacje zawodowe;
4) dokumentu potwierdzającego wykonywanie przez
usługodawcę danego zawodu regulowanego lub dzia-
łalności przez co najmniej dwa lata w okresie ostatnich
dziesięciu lat albo kształcenie regulowane – w przy-
padku określonym w art. 28 ust. 1;
5) zaświadczenie o niekaralności, jeżeli jest wymagane od
obywateli Rzeczypospolitej Polskiej zamierzających
wykonywać zawód regulowany lub działalność, zwią-
zane z bezpieczeństwem publicznym.




33
Art. 30. 1. W przypadku zawodów regulowanych i działalności zwią-
zanych ze zdrowiem lub bezpieczeństwem publicznym, których niewłaściwe
wykonywanie mogłoby narażać osoby, wobec których usługa jest świadczona,
na poważne niebezpieczeństwo lub powstanie poważnej szkody dla zdrowia,
właściwy organ, gdy jest to niezbędne, może wszcząć postępowanie w sprawie
uznania kwalifikacji, jeżeli usługodawca zamierza świadczyć na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej daną usługę po raz pierwszy.
2. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia,
zawody, o których mowa w ust. 1, mając na uwadze zapewnienie właściwego
świadczenia usług w zawodach związanych ze zdrowiem lub bezpieczeństwem
publicznym.
3. W przypadku gdy występują zasadnicze różnice pomiędzy
kwalifikacjami zawodowymi usługodawcy a kształceniem lub szkoleniem
wymaganym w Rzeczypospolitej Polskiej, mające wpływ na bezpieczeństwo
lub zdrowie publiczne, właściwy organ umożliwi usługodawcy przystąpienie do
testu umiejętności.
4. Właściwy organ, w terminie miesiąca od dnia otrzymania
oświadczenia, o którym mowa w art. 29, wraz z załączonymi dokumentami,
wydaje decyzję w sprawie uznania kwalifikacji, albo wydaje decyzję o odstą-
pieniu od sprawdzenia kwalifikacji zawodowych usługodawcy.
5. W przypadku gdy wydanie decyzji o sprawdzeniu kwali-
fikacji usługodawcy albo o odstąpieniu od sprawdzenia jego kwalifikacji nie
jest możliwe w terminie miesiąca od dnia otrzymania oświadczenia, o którym
mowa w art. 29, właściwy organ poinformuje usługodawcę w tym terminie
o przyczynach opóźnienia oraz o przewidywanym terminie wydania decyzji.
Wydanie decyzji następuje nie później niż w terminie dwóch miesięcy
od dnia otrzymania przez właściwy organ dokumentów, o których mowa
w art. 29 ust. 3.



34
6. Brak decyzji właściwego organu w terminach, określonych
w ust. 5 oznacza, że usługodawca może rozpocząć świadczenie usług
transgranicznych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Art. 31. 1. Usługodawca, w trakcie świadczenia usług transgranicz-
nych, posługuje się tytułem ustalonym dla danego zawodu, jeżeli taki tytuł
istnieje w państwie członkowskim, w którym usługodawca ma swoją siedzibę.
Tytuł podaje się w języku urzędowym lub jednym z języków urzędowych
państwa członkowskiego siedziby usługodawcy, w sposób, uniemożliwiający
pomylenie go z tytułem ustalonym dla tego zawodu w Rzeczypospolitej
Polskiej. W przypadku braku takiego tytułu w państwie członkowskim, w którym
usługodawca ma swoją siedzibę, podaje się informacje o uzyskanych
kwalifikacjach w języku urzędowym lub jednym z języków urzędowych państwa
członkowskiego siedziby usługodawcy, wraz z podaniem nazwy i siedziby
instytucji, która wydała dyplom lub inny dokument, potwierdzający uzyskanie
formalnych kwalifikacji.
2. W przypadku gdy kwalifikacje usługodawcy zostały spraw-
dzone w trybie przewidzianym w art. 30, usługodawca świadczy usługi
transgraniczne używając tytułu ustalonego dla danego zawodu w Rzeczy-
pospolitej Polskiej.

Art. 32. 1. Właściwy organ może zwracać się do właściwych organów
państwa członkowskiego, w którym usługodawca ma swoją siedzibę, o przed-
stawienie informacji potwierdzających, że usługodawca wykonuje działalność
zgodnie z prawem, w sposób należyty oraz że nie zostały na niego nałożone
kary dyscyplinarne lub nie został skazany prawomocnym wyrokiem sądu
w związku z prowadzeniem działalności.
2. Właściwy organ, na wniosek państwa członkowskiego
wymienia informacje pomocne przy rozpatrywaniu skarg składanych na