Rządowy projekt ustawy o ratyfikacji Protokołu z 2003 r. do Międzynarodowej konwencji o utworzeniu Międzynarodowego Funduszu Odszkodowań za Szkody Spowodowane Zanieczyszczeniem Olejami z 1992 r., sporządzonego w Londynie dnia 16 maja 2003 r.

6.
„Statek”,
„Osoba”,
„Wła ciciel”,
„Olej”,
„Szkoda spowodowana
zanieczyszczeniem”, „ rodki zapobiegawcze” oraz „Wypadek” mają takie samo znaczenie
jak w artykule 1 Konwencji o odpowiedzialności z 1992 r.
7.
„Olej Kontrybucyjny”, „Jednostka obliczeniowa”, „Tona”, „Gwarant” oraz
„Stacja przeładunkowa na morzu” mają takie samo znaczenie jak w artykule 1 Konwencji
o Funduszu z 1992 r., o ile nie postanowiono inaczej.
8.
„Ustalone roszczenie” oznacza roszczenie, które zostało uznane przez Fundusz z
1992 r. lub które zostało zaakceptowane jako dopuszczalne przez orzeczenie właściwego
sądu, wiążące na podstawie Konwencji o Funduszu z 1992r. i nie podlegające zwyczajnym
środkom zaskarżenia i które byłoby w pełni zaspokojone, jeśli limit ustalony w artykule 4
ustęp 4 Konwencji o Funduszu z 1992r. nie miałby zastosowania do tego wypadku.
9.
„Zgromadzenie” oznacza Zgromadzenie Międzynarodowego Dodatkowego
Funduszu Odszkodowań za Szkody Spowodowane Zanieczyszczeniem Olejami z 2003 r.,
o ile nie postanowiono inaczej.
10.
„Organizacja” oznacza Międzynarodową Organizację Morską.
11.
„Sekretarz Generalny” oznacza Sekretarza Generalnego Organizacji.
Artykuł 2
1.
Niniejszym tworzy się międzynarodowy dodatkowy fundusz odszkodowań za
szkody spowodowane zanieczyszczeniem olejami, pod nazwą „Międzynarodowy
Dodatkowy Fundusz Odszkodowań za Szkody Spowodowane Zanieczyszczeniem Olejami
z 2003 r.” (zwany dalej „Dodatkowym Funduszem”).
2.
Dodatkowy Fundusz uznany będzie w każdym Umawiającym się Państwie za
osobę prawną, mającą na podstawie ustawodawstwa tego państwa zdolność do nabywania
praw i zaciągania zobowiązań oraz występowania jako strona w postępowaniu prawnym
przed sądami tego państwa. Każde Umawiające się Państwo uzna Dyrektora Dodatkowego
Funduszu za prawnego przedstawiciela Dodatkowego Funduszu.
Artykuł 3
Niniejszy Protokół ma zastosowanie wyłącznie:

3
(a) do szkód spowodowanych zanieczyszczeniem, powstałych:
(i)
na terytorium Umawiającego się Państwa, łącznie z morzem terytorialnym,
(ii) w
wyłącznej strefie ekonomicznej Umawiającego się Państwa utworzonej
zgodnie z prawem międzynarodowym lub jeśli Umawiające się Państwo nie
utworzyło takiej strefy, na obszarze bezpośrednio przyległym do morza
terytorialnego tego Państwa wyznaczonego przez to Państwo zgodnie z
prawem międzynarodowym i rozciągającym się nie dalej niż 200 mil
morskich od linii podstawowej, od której mierzona jest szerokość morza
terytorialnego;
(b) do środków zapobiegawczych podjętych w celu zapobieżenia takiej szkodzie lub jej
zmniejszenia, niezależnie od miejsca podjęcia takich środków.
Dodatkowe Odszkodowanie
Artykuł 4
1.
Dodatkowy Fundusz będzie wypłacał odszkodowanie każdej osobie, która poniosła
szkodę spowodowaną zanieczyszczeniem, jeżeli taka osoba nie może otrzymać pełnego i
należytego odszkodowania za ustalone roszczenie wynikające z takiej szkody na podstawie
Konwencji o Funduszu z 1992 r., ponieważ całkowita wysokość szkody przekracza, lub
istnieje ryzyko, iż przekroczy mający zastosowanie limit odszkodowania ustanowiony w
artykule 4 ustęp 4 Konwencji o Funduszu z 1992 r. w odniesieniu do każdego wypadku.
2.
(a) Łączna kwota odszkodowania, wypłacana przez Dodatkowy Fundusz na podstawie
tego artykułu będzie ograniczona w odniesieniu do każdego wypadku, w ten
sposób, że łączna suma takiej wysokości wraz z kwotą odszkodowania wypłacaną
w rzeczywistości na podstawie Konwencji o odpowiedzialności z 1992 r. i
Konwencji o Funduszu z 1992 r. w zakresie stosowania niniejszego Protokołu nie
może przekroczyć 750 milionów jednostek obliczeniowych;

(b) suma 750 milionów jednostek obliczeniowych, o których mowa w ustępie 2 litera
(a) jest przeliczana na walutę krajową na podstawie wartości tej waluty w
odniesieniu do Specjalnego Prawa Ciągnienia w dacie określonej przez

4
Zgromadzenie Funduszu z 1992 r. dla przeliczenia maksymalnej kwoty płatnej na
podstawie Konwencji o odpowiedzialności z 1992 r. oraz Konwencji o Funduszu z
1992 r.
3. Jeżeli kwota ustalonych roszczeń w stosunku do Dodatkowego Funduszu
przekracza łączną kwotę odszkodowania płatnego na podstawie ustępu 2, to dostępna
kwota powinna być rozdzielona w taki sposób, aby proporcja pomiędzy każdym ustalonym
roszczeniem a kwotą odszkodowania rzeczywiście otrzymanego przez poszkodowanego na
podstawie niniejszego Protokołu była taka sama dla wszystkich poszkodowanych.
4.
Dodatkowy Fundusz będzie wypłacał odszkodowanie w odniesieniu do ustalonych
roszczeń określonych w artykule 1 ustęp 8, i tylko w zakresie takich roszczeń.
Artykuł 5
Dodatkowy Fundusz będzie wypłacał odszkodowanie wtedy, gdy Zgromadzenie
Funduszu 1992 r. uznało, iż łączna kwota ustalonych roszczeń przekracza lub, gdy istnieje
ryzyko, iż przekroczy wysokość odszkodowania na podstawie artykułu 4 ustęp 4
Konwencji o Funduszu z 1992 r., oraz gdy w następstwie tego Zgromadzenie Funduszu
1992 r. zadecydowało wstępnie lub ostatecznie, iż płatności będą dokonywane jedynie
proporcjonalnie w odniesieniu do każdego ustalonego roszczenia. Zgromadzenie
Dodatkowego Funduszu zadecyduje wówczas czy i w jakim zakresie Dodatkowy Fundusz
dokona płatności w sposób proporcjonalny do jakiegokolwiek ustalonego roszczenia
niezaspokojonego na podstawie Konwencji o odpowiedzialności z 1992 r. i Konwencji o
Funduszu
z
1992
r.



Artykuł 6
1. Z
zastrzeżeniem artykułu 15 ustęp 2 i 3, prawa do odszkodowania od Dodatkowego
Funduszu przedawniają się jedynie w przypadku, gdy przedawniły się one wobec
Funduszu z 1992 r. na podstawie artykułu 6 Konwencji o Funduszu z 1992 r.
2.
Roszczenie skierowane wobec Funduszu z 1992 r. będzie uważane za roszczenie
skierowane przez tego samego dochodzącego wobec Dodatkowego Funduszu.

5
Artykuł 7
1. Postanowienia
artykułu 7 ustęp 1, 2, 4, 5 oraz 6 Konwencji o Funduszu z 1992 r.
mają zastosowanie do powództw o odszkodowanie wniesionych wobec Dodatkowego
Funduszu zgodnie z artykułem 4 ustęp 1 niniejszego Protokołu.
2.
W przypadku, gdy powództwo o odszkodowanie za szkodę spowodowaną
zanieczyszczeniem zostało wniesione przed sąd właściwy na podstawie artykułu IX
Konwencji o odpowiedzialności z 1992 r. wobec właściciela statku lub jego gwaranta, sąd
taki posiada wyłączną właściwość jurysdykcyjną w zakresie powództwa o odszkodowanie
skierowanego wobec Dodatkowego Funduszu na podstawie postanowień artykułu 4
niniejszego Protokołu w odniesieniu do tej samej szkody. Jednak w przypadku, gdy
powództwo o odszkodowanie za szkodę spowodowaną zanieczyszczeniem na podstawie
Konwencji o odpowiedzialności z 1992 r. zostało wniesione przed sąd Umawiającego się
Państwa do Konwencji o odpowiedzialności z 1992 r., lecz Państwa niebędącego stroną
niniejszego Protokołu, jakiekolwiek powództwo przeciwko Dodatkowemu Funduszowi na
podstawie artykułu 4 niniejszego Protokołu powinno być, stosownie do wyboru powoda,
wniesione albo przed sąd państwa, w którym Dodatkowy Fundusz ma swoją siedzibę
główną lub przed jakikolwiek sąd Umawiającego się Państwa do niniejszego Protokołu,
właściwy na podstawie artykułu IX Konwencji o odpowiedzialności z 1992 r.
3. Mimo
treści ustępu 1, w przypadku, gdy powództwo o odszkodowanie za szkodę
spowodowaną zanieczyszczeniem przeciwko Funduszowi z 1992 r. zostało wniesione
przed sąd w Umawiającym się Państwie do Konwencji o Funduszu z 1992 r., lecz
niebędącym stroną niniejszego Protokołu, jakiekolwiek związane z tym powództwo
przeciwko Dodatkowemu Funduszowi powinno być, stosownie do wyboru powoda,
wniesione przed sąd państwa, w którym Dodatkowy Fundusz ma swoją siedzibę główną
lub przed jakikolwiek sąd Umawiającego się Państwa, właściwy na podstawie ustępu 1.
Artykuł 8
1. Z
zastrzeżeniem jakiejkolwiek decyzji dotyczącej podziału, o którym mowa w
artykule 4, ustęp 3 niniejszego Protokołu, każde orzeczenie wydane przeciwko
Dodatkowemu Funduszowi przez sąd posiadający jurysdykcję zgodnie z artykułem 7
niniejszego Protokołu, w przypadku, gdy stanie się ono wykonalne w państwie wydania i
nie podlega w tym państwie zwyczajnym procedurom odwoławczym, będzie uznane i

6
wykonalne w każdym Umawiającym się Państwie na tych samych warunkach, jak te, które
zostały ustanowione w artykule X Konwencji o odpowiedzialności z 1992 r.
2. Umawiające się Państwo może stosować inne przepisy dla uznania i wykonania
orzeczeń, pod warunkiem, że w ich następstwie zapewnione jest, iż orzeczenia są uznane i
wykonane przynajmniej w takim samym zakresie jak na podstawie ustępu 1.
Artykuł 9
1.
Dodatkowy Fundusz, w zakresie każdej wysokości odszkodowania za szkody
spowodowane zanieczyszczeniem, wypłacanej przez Dodatkowy Fundusz zgodnie z
artykułem 4 ustęp 1 niniejszego Protokołu, nabywa przez subrogację prawa, które osobie
otrzymującej takie odszkodowanie przysługiwałyby przeciwko właścicielowi lub jego
gwarantowi na podstawie Konwencji o odpowiedzialności z 1992 r.
2.
Dodatkowy Fundusz nabywa przez subrogację prawa, które osobie otrzymującej
odszkodowanie od Dodatkowego Funduszu mogłyby przysługiwać na podstawie
Konwencji o Funduszu z 1992 r. przeciwko Funduszowi z 1992 r.
3.
adne z postanowień niniejszego Protokołu nie pogarsza jakiegokolwiek prawa do
regresu lub subrogacji Dodatkowego Funduszu przeciwko osobom innym niż te, o których
mowa w poprzednich ustępach. W żadnym przypadku prawo Dodatkowego Funduszu
wobec takiej osoby nie będzie mniej korzystne niż prawo ubezpieczyciela osoby, która
otrzymała wypłatę z tytułu odszkodowania.
4.
Bez uszczerbku dla wszelkich innych praw subrogacji lub regresu, które mogą
zaistnieć w stosunku do Dodatkowego Funduszu, Umawiające się Państwo lub jego organ,
które wypłaciły odszkodowanie za szkody spowodowane zanieczyszczeniem zgodnie z
przepisami prawa krajowego, nabywają przez subrogację prawa, które przysługiwałyby na
podstawie niniejszego Protokołu osobie, wobec której zostało wypłacone odszkodowanie.
Wkłady
Artykuł 10
1. Roczne
wkłady do Dodatkowego Funduszu w odniesieniu do każdego
Umawiającego się Państwa dokonywane będą przez każdą osobę, która w roku

7