Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej oraz o zmianie Kodeksu cywilnego

Druk nr 3627

Warszawa, 23 listopada 2010 r.
SEJM
RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
VI kadencja
Prezes Rady Ministrów

RM 10-116-10


Pan

Grzegorz
Schetyna
Marszałek Sejmu
Rzeczypospolitej
Polskiej



Szanowny Panie Marszałku
Na podstawie art. 118 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia
2 kwietnia 1997 r. przedstawiam Sejmowi Rzeczypospolitej Polskiej projekt
ustawy


- o zmianie ustawy o szczególnych
warunkach sprzedaży konsumenckiej
oraz o zmianie Kodeksu cywilnego.

Projekt ma na celu wykonanie prawa Unii Europejskiej.
W załączeniu przedstawiam także opinię dotyczącą zgodności
proponowanych regulacji z prawem Unii Europejskiej.
Jednocześnie uprzejmie informuję, że do prezentowania stanowiska Rządu
w tej sprawie w toku prac parlamentarnych został upoważniony Prezes Rady
Ministrów.

Z poważaniem

(-) Donald Tusk
Projekt

U S T A W A
z dnia

o zmianie ustawy o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej
oraz o zmianie Kodeksu cywilnego1)

Art. 1. W ustawie z dnia 27 lipca 2002 r. o szczególnych warunkach
sprzedaży konsumenckiej oraz o zmianie Kodeksu cywilnego (Dz. U. Nr 141,
poz. 1176, z 2004 r. Nr 96, poz. 959 oraz z 2009 r. Nr 115, poz. 960) w art. 13:
1) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. Oświadczenie gwaranta powinno być sformułowane zgodnie
z wymogami określonymi w art. 3 ust. 1 zdanie pierwsze.”;
2) dodaje się ust. 5 w brzmieniu:
„5. Uchybienie wymogom, o których mowa w ust. 2 i 4 oraz
art.
3 ust. 1 zdanie pierwsze, nie wpływa na ważność
gwarancji i nie pozbawia kupującego wynikających z niej
uprawnień.”.
Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.


 
__________________
1) Niniejsza ustawa dokonuje w zakresie swojej regulacji wdrożenia dyrektywy 99/44/WE Parlamentu
Europejskiego i Rady z dnia 25 maja 1999 r. w sprawie niektórych aspektów sprzedaży towarów
konsumpcyjnych i związanych z tym gwarancji (Dz. Urz. WE L 171 z 07.07.1999, str. 12; Dz. Urz. UE
Polskie wydanie specjalne, rozdz. 15, t. 4, str. 223).


32-11-aa
UZASADNIENIE

Projektowane zmiany w ustawie z dnia 27 lipca 2002 r. o szczególnych warunkach
sprzedaży konsumenckiej oraz o zmianie Kodeksu cywilnego (Dz. U. Nr 141, poz. 1176,
z pó n. zm.), dalej: „ustawa”, obejmują regulacje dotyczące gwarancji zawarte w art. 13
ustawy.

Potrzeba wprowadzenia przedmiotowych zmian wynika przede wszystkim z niepełnej,
zdaniem Komisji Europejskiej, implementacji art. 6 ust. 5 dyrektywy 99/44/WE Parlamentu
Europejskiego i Rady z dnia 25 maja 1999 r. w sprawie niektórych aspektów sprzedaży
towarów konsumpcyjnych i związanych z tym gwarancji (Dz. Urz. WE L 171 z 07.07.1999,
str. 12; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 15, t. 4, str. 223), dalej ”dyrektywa”,
przez pominięcie wymogów określonych w jej art. 6 ust. 2 pierwsze tiret i art. 6 ust. 3
w art. 13 ustawy. Konieczne jest również dokonanie innych jeszcze zmian w art. 13 ustawy,
których potrzeba wprowadzenia nie wynika z zarzutów Komisji Europejskiej, ale z faktu, iż
ich niewprowadzenie może także skutkować zgłoszeniem zarzutu dotyczącego niepełnej
implementacji art. 6 ust. 5 dyrektywy.

Celem projektowanych w ustawie zmian jest zatem pełna implementacja art. 6 ust. 5
dyrektywy i zapewnienie konsumentom ochrony co najmniej na minimalnym poziomie
określonym w dyrektywie.
Zgodnie z art. 6 ust. 5 dyrektywy, gwarancja naruszająca wymogi określone w jej
ust. 2 – 4 jest ważna, a kupujący może dochodzić uprawnień z niej wynikających. Przepis ten
został wdrożony w art. 13 ust. 3 ustawy i odnosi się wprost wyłącznie do naruszenia wymogu
określenia w prostym i zrozumiałym języku zawartości gwarancji oraz wymogu sporządzenia
gwarancji w języku polskim (tj. wymogów określonych odpowiednio w pierwszej części
drugiego tiret w ust. 2 oraz ust. 4 w art. 6 dyrektywy, oraz zdaniu pierwszym w ust. 1 oraz
ust. 6 w art. 3 ustawy). Przepis art. 13 ustawy nie odnosi się zatem wprost do naruszenia
wymogów zawarcia w gwarancji informacji, że konsument ma prawa przyznane zgodne
z mającym zastosowanie ustawodawstwem krajowym, któremu podlega sprzedaż towarów
konsumpcyjnych, oraz że gwarancja tych praw nie narusza, a także informacji na temat
 
2
podstawowych, szczegółowych danych potrzebnych do złożenia skargi w oparciu
o gwarancję, oraz wymogu udostępnienia gwarancji (tj. wymogów określonych odpowiednio
w pierwszym tiret i drugiej części drugiego tiret w ust. 2 oraz ust. 3 w art. 6 dyrektywy, oraz
art. 13 w ust. 2 w pierwszej części i ust. 4 ustawy). Mając na uwadze powyższe konieczne jest
wprowadzenie zmian w ustawie, aby uchybienie nie tylko wymogom, do których odsyła
art. 13 ust. 3 ustawy, ale również wymogom określonym w art. 13 w ust. 2 w pierwszej części
i ust. 4 ustawy, nie wpływało na ważność gwarancji i nie pozbawiało kupującego uprawnień
z niej wynikających, stosownie do art. 6 ust. 5 dyrektywy.

Dodatkowo należy zauważyć, że w art. 13 w części drugiej ust. 2 ustawy nałożony został
na sprzedawcę obowiązek sprawdzenia zgodności znajdujących się na towarze oznaczeń
z danymi zawartymi w dokumencie gwarancyjnym oraz stanu plomb i innych umieszczonych
na towarze zabezpieczeń. Obowiązek ten nie wynika z przepisów dyrektywy. Niemniej
jednak, mając na uwadze, że przepis art. 13 ustawy zawiera kompleksową regulację dotyczącą
wymogów odnoszących się do gwarancji, zasadne jest wprowadzenie przepisu w ustawie,
z którego wynikać będzie, iż uchybienie wymogowi określonemu także w art. 13 w części
drugiej ust. 2 ustawy nie będzie miało wpływu na ważność gwarancji i nie będzie pozbawiało
kupującego uprawnień z niej wynikających. Odmienne rozwiązanie mogłoby sugerować, że
niewykonanie przez sprzedawcę udzielającego gwarancji obowiązku określonego w art. 13
w części drugiej ust. 2 ustawy będzie powodowało nieważność gwarancji.
Stosownie do art. 8 ust. 2 dyrektywy, możliwe jest przyjęcie lub utrzymanie przez państwa
członkowskie surowszych przepisów, o ile są zgodne z Traktatem o funkcjonowaniu Unii
Europejskiej w dziedzinie nią objętej. Wprowadzenie przepisu, zgodnie z którym uchybienie
wymogowi określonemu w art. 13 w części drugiej ust. 2 ustawy nie będzie powodowało
nieważności gwarancji i pozbawiało kupującego uprawnień z niej wynikających, nie będzie
miało wpływu na konkurencyjność na rynku Unii Europejskiej. Należy również zauważyć, iż
przepis ten będzie sankcjonował istniejącą już praktykę, bowiem w obrocie nie występują
przypadki odmowy realizacji uprawnień wynikających z gwarancji w związku z uchybieniem
przez sprzedawcę udzielającego gwarancji wymogowi sprawdzenia zgodności znajdujących
się na towarze oznaczeń z danymi zawartymi w dokumencie gwarancyjnym oraz stanu plomb
i innych umieszczonych na towarze zabezpieczeń.
 
3
Wprowadzono również zmiany polegające na zastąpieniu w art. 13 ust. 3 ustawy wyrazów
„oświadczenie gwarancyjne” wyrazami „oświadczenie gwaranta”, w celu ujednolicenia
zmienianego przepisu w tym zakresie z art. 13 ust. 1 ustawy.
Wprowadzenie projektowanych zmian w ustawie umożliwi wykonanie przez

Rzeczpospolitą Polską zobowiązania do pełnego wdrożenia art. 6 ust. 5 dyrektywy w ustawie.
Projektowane zmiany pozwolą również na uniknięcie sytuacji, w której można by uznać, że
gwarancja nie zachowuje ważności w innych przypadkach naruszenia ustawy niż określony
w art. 13 ust. 3 ustawy.

Projekt ustawy jest zgodny z prawem Unii Europejskiej.

Projekt ustawy nie podlega notyfikacji, zgodnie z trybem określonym w rozporządzeniu
Rady Ministrów z dnia 23 grudnia 2002 r. w sprawie sposobu funkcjonowania krajowego
systemu notyfikacji norm i aktów prawnych (Dz. U. Nr 239, poz. 2039 oraz z 2004 r. Nr 65,
poz. 597).