Komisyjny projekt ustawy o zmianie ustawy - Kodeks postępowania cywilnego

Warszawa, 29 września 2010 r.
SEJM
RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
VI kadencja
Prezes Rady Ministrów

DSPA-140 – 87( 5 )/10



Pan

Grzegorz
Schetyna
Marszałek Sejmu
Rzeczypospolitej
Polskiej



Przekazuję przyjęte przez Radę Ministrów stanowisko wobec
komisyjnego projektu ustawy

- o zmianie ustawy - Kodeks
postępowania cywilnego (druk nr 3185).

Jednocześnie informuję, że Rada Ministrów upoważniła Ministra
Sprawiedliwości do reprezentowania Rządu w tej sprawie w toku prac
parlamentarnych.



(-) Donald Tusk

STANOWISKO RZĄDU
WOBEC KOMISYJNEGO PROJEKTU USTAWY
O ZMIANIE USTAWY – KODEKS POSTĘPOWANIA CYWILNEGO
(DRUK NR 3185)

Przygotowany przez sejmową Komisję Nadzwyczajną „Przyjazne Państwo” projekt
ustawy o zmianie ustawy – Kodeks postępowania cywilnego (druk nr 3185), jak

to przedstawiono w uzasadnieniu projektu, ma na celu zapobieżenie w gospodarce zjawisku
nieuiszczania należnej zapłaty.
W myśl projektowanych regulacji osiągnięcie wskazanego celu nastąpić ma poprzez
rozszerzenie możliwości wydawania nakazu zapłaty w cywilnym postępowaniu nakazowym
na przypadki, w których pozwany jest osobą zobowiązaną z tytułu gwarancji bankowej lub
ubezpieczeniowej oraz akredytywy bankowej lub poręczenia banku. Co istotne, ten przypadek
ma być traktowany identycznie jak zobowiązania pozwanego wynikające z weksla, czeku,
warrantu lub rewersu należycie wypełnionego – projekt zrównuje pod względem
natychmiastowej wykonalności nakaz zapłaty wydany na podstawie gwarancji bankowej albo
gwarancji ubezpieczeniowej, akredytywy bankowej lub poręczenia banku z nakazem
wydanym na podstawie weksla, czeku, warrantu lub rewersu (projektowany

art. 492 § 3 k.p.c.).
Zauważyć trzeba, że weksel, czek, rewers i warrant są papierami wartościowymi,
w których struktura poszczególnych praw i obowiązków jest stosunkowo uproszczona –
często oparta na wzorcu, a uprawnienia w nich inkorporowane mogą być przenoszone także
w uproszczonej formie indosu. W tego rodzaju dokumentach ich treść jest w sposób
jednoznaczny sformułowana przez strony i dokumenty te mogą zostać poddane kontroli
formalnej przez sąd, bez konieczności szerokiej analizy poszczególnych postanowień
umownych. Z tego względu możliwe było wyposażenie wydanego na podstawie tych
dokumentów nakazu zapłaty w postępowaniu nakazowym w natychmiastową wykonalność
po upływie terminu do zaspokojenia roszczenia (na podstawie obowiązującego
art. 492 § 3 k.p.c.).
Gwarancja bankowa oraz gwarancja ubezpieczeniowa, jak też akredytywa bankowa
lub poręczenie banku – opisanego wyżej charakteru nie mają. Treść tych dokumentów
kształtowana jest na podstawie zindywidualizowanych umów. Dokumenty takie wymagają
bardziej dokładnego badania w toku postępowania sądowego, a ich postanowienia mogą być
także przedmiotem wykładni.
Złożoność i różnorodność umów gwarancji, akredytywy, czy poręczenia bankowego
może powodować, że cel postępowania nakazowego w postaci szybkiego rozstrzygnięcia
sprawy nie zostanie osiągnięty ze względu na realne ryzyko zbyt częstego zaskarżania
nakazów zapłaty przez pozwanych.
Z powyższych względów komisyjny projekt ustawy o zmianie ustawy – Kodeks
postępowania cywilnego (druk nr 3185) przewidujący wyposażenie nakazu zapłaty
w postępowaniu nakazowym – wydanego na podstawie gwarancji bankowej albo gwarancji
ubezpieczeniowej, akredytywy bankowej lub poręczenia banku – w natychmiastową
wykonalność po upływie terminu do zaspokojenia roszczenia wydaje się rozwiązaniem zbyt
daleko idącym.
Biorąc powyższe pod uwagę Rada Ministrów opowiada się za skierowaniem
komisyjnego projektu ustawy do dalszych prac legislacyjnych celem rozważenia
ewentualnego poszerzenia katalogu określonego w art. 485 § 1 k.p.c. o proponowane
w projekcie dokumenty, co umożliwiłoby wydawanie na ich podstawie nakazu zapłaty
w postępowaniu nakazowym, ale bez skutku opisanej wyżej natychmiastowej wykonalności
z art. 492 § 3 k.p.c.

2