Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o organizacji hodowli i rozrodzie zwierząt gospodarskich

zrzeszającymi hodowców poszczególnych gatunków zwierząt futerkowych i pszczół, a także
Krajowym Centrum Hodowli Zwierząt, Instytutem Zootechniki i spółkami Skarbu Państwa
zajmującymi się sztucznym unasiennianiem zwierząt.
W projekcie ustawy przyjęte zostały uwagi zgłoszone przez Polską Federację
Hodowców Bydła i Producentów Mleka dotyczące wprowadzenia obowiązku załączania do
dokumentu handlowego, w który zaopatruje się zarodki wprowadzane do obrotu na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, wyników badania grup i białek krwi oraz markerów DNA, co
umożliwi hodowcy potwierdzenie pochodzenia zwierząt urodzonych w wyniku
embriotransferu. Przyjęta została również uwaga dotycząca wykreślenia ograniczenia
prowadzenia części wstępnej księgi wyłącznie dla buhajów ras zagrożonych.
W projekcie ustawy uwzględniono uwagę zgłoszoną przez Instytut Zootechniki
dotyczącą wprowadzenia możliwości wydania przez ministra właściwego do spraw rolnictwa
zgody na zakończenie prowadzenia księgi w przypadku rezygnacji z dalszego jej prowadzenia
złożonej przez związek hodowców lub inny podmiot upoważniony do jej prowadzenia.
Uwzględniona została uwaga zgłoszona przez Stację Hodowli i Unasienniania
Zwierząt Sp. z o.o. w Bydgoszczy dotycząca wprowadzenia obowiązku umieszczania na
ofertach i w materiałach reklamowych kierowanych do hodowców informacji o stwierdzonym
u buhajów nosicielstwie wad genetycznych.
Nie został uwzględniony wniosek Krajowej Izby Producentów Drobiu i Pasz
w Poznaniu o uchylenie w ustawie wszystkich regulacji dotyczących prowadzenia hodowli
drobiu, zwierząt futerkowych i pszczół. Za odrzuceniem przyjęcia tego wniosku
wypowiedziała się Krajowa Rada Drobiarska – Izba Gospodarcza w Warszawie, która
prowadzi księgi drobiu oraz ocenę wartości użytkowej i hodowlanej drobiu, Krajowe Centrum
Hodowli Zwierząt, Instytut Zootechniki, który prowadzi księgi dla rodów drobiu objętych
ochroną zasobów genetycznych oraz Polski Związek Pszczelarski. Wszystkie te podmioty
wyraziły swój sprzeciw wobec wniosku złożonego przez Krajową Izbę Producentów Drobiu
i Pasz i stwierdziły, że podmiot zrzeszający wyłącznie producentów drobiu nie powinien
wypowiadać się w sprawach, które nie dotyczą jej członków, a tym bardziej składać
wniosków, które miałyby negatywny wpływ na interesy hodowców drobiu, zwierząt
futerkowych i pszczół.
Nie zostały również uwzględnione propozycje zgłoszone przez Stację Hodowli
i Unasienniania Zwierząt Sp. z o.o. w Bydgoszczy dotyczące wprowadzenia obowiązku
rejestrowania przez hodowców, którzy sami sztucznie unasienniają swoje krowy oraz

13
inseminatorów świadczących usługi w zakresie sztucznego unasienniania, informacji
o wszystkich zabiegach sztucznego unasienniania wykonanych w stadach, które nie są objęte
oceną wartości użytkowej. Propozycja ta nie została przyjęta, gdyż nie ma ogólnopolskiego
systemu informatycznego, w którym mogłyby być gromadzone informacje o wszystkich
zabiegach sztucznego unasienniania wykonanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
a podjęcie decyzji o stworzeniu takiego systemu wymagałoby przede wszystkim podjęcia
decyzji o źródle jego finansowania oraz wskazania podmiotu, który byłby odpowiedzialny za
jego stworzenie i prowadzenie.
Proponowane przez spółki zajmujące się sztucznym unasiennianiem zwierząt
udostępnienie programu INSEMIK do rejestrowania zabiegów wykonanych w stadach, które
nie są objęte oceną wartości użytkowej, związane byłoby z koniecznością ponoszenia przez
inseminatorów kosztów rejestrowania tych danych i ich przetwarzania przez ZETO Olsztyn,
a także koszty dostosowania systemu do użytkowania go przez podmioty zewnętrzne.
Wątpliwości budzi również możliwość wykorzystania tych informacji w praktyce. Nie
uwzględniono również wniosku o nałożenie na ministra właściwego do spraw rolnictwa
obowiązku prowadzenia rejestru osób uprawnionych do wykonywania usług z zakresu
sztucznego unasienniania. Ponieważ zawód inseminatora nie znajduje się na liście zawodów
regulowanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, nie można wprowadzić obowiązku
rejestracji wszystkich osób uprawnionych do jego wykonywania, tym bardziej, że usługi
w zakresie sztucznego unasienniania mogą wykonywać również lekarze weterynarii.
Nie zostały uwzględnione uwagi zgłoszone przez Instytut Zootechniki dotyczące
nałożenia na inseminatorów obowiązku zapewnienia wszystkim hodowcom
zakwalifikowanym do udziału w programie ochrony zasobów genetycznych bydła nasienia
buhajów dopuszczonych do udziału w tym programie. Obowiązek używania do kojarzeń
z

krowami zakwalifikowanymi do udziału w programie ochrony wyłącznie nasienia
pochodzącego od buhajów wskazanych przez podmiot koordynujący realizację programów
ochrony spoczywa na hodowcy, który, zgłaszając chęć uczestnictwa w tym programie,
zobowiązuje się do przestrzegania określonych zasad. Nie można zatem obowiązków
hodowcy nakładać na podmioty, które nie uczestniczą w realizacji programu.
Nie przyjęto również wniosku o nałożenie na spółki Skarbu Państwa zajmujące się
sztucznym unasiennianiem obowiązku przekazywania do Banku Zasobów Genetycznych
prowadzonego przez Instytut Zootechniki określonej liczby porcji nasienia buhajów
zakwalifikowanych do udziału w programach ochrony realizowanych dla poszczególnych ras

14
bydła. Udział spółek zajmujących się sztucznym unasiennianiem zwierząt wynika z potrzeby
zapewnienia swoim usługobiorcom nasienia niezbędnego do realizacji przez nich
obowiązków wynikających z udziału w programach ochrony i nie ma potrzeby wprowadzać
w tym zakresie dodatkowych regulacji i obowiązków.
Nie została przyjęta propozycja Polskiego Związku Hodowców Koni

o wykreślenie koniowatych z definicji „zwierzę czystorasowe” i wprowadzenia definicji
„koniowatego zarejestrowanego”, gdyż dotychczasowa definicja „zwierzęcia
czystorasowego” uwzględniała specjalne zasady wpisywania koniowatych do ksiąg
hodowlanych, w tym również możliwość wpisywania do księgi i uznawania pochodzenia po
przodkach wpisanych do ksiąg hodowlanych ras biorących udział w programach
hodowlanych określonych dla niektórych ras, np. szlachetnej półkrwi, czy rasy
wielkopolskiej.
Nie zostały również uwzględnione uwagi, które wykraczały poza zakres objęty
projektowaną nowelizacją ustawy, w tym np. zgłoszone przez Polską Federację Hodowców
Bydła i Producentów Mleka propozycje w zakresie sposobu przeprowadzania kontroli przez
Krajowe Centrum Hodowli Zwierząt.

09/12rch

15