Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy - Prawo lotnicze

§ 82. Lotnicze zespoły poszukiwawczo-ratownicze wskazują z powietrza jednostkom
ratownictwa medycznego miejsca zdarzenia, drogi przejazdu oraz informują o sytuacji na
miejscu zdarzenia.

§ 83. Kierujący działaniem jednostek ratownictwa medycznego na miejscu zdarzenia może
wykorzystać, za zgodą ośrodka koordynacji, poszukiwawczo-ratownicze i inne statki
powietrzne uczestniczące w działaniach do ewakuacji osób poszkodowanych.

§ 84. Kierujący, o którym mowa w § 83, jest obowiązany wskazać miejsca ewakuacji osób
poszkodowanych.

§ 85. Podmioty wykonujące służbę poszukiwania i ratownictwa lotniczego współdziałają
z jednostkami Krajowego Systemu Ratowniczo – Gaśniczego.

§ 86. Współdziałanie, o którym mowa w § 85, polega w szczególności na:
1) wykonywaniu przez jednostki krajowego systemu ratowniczo-gaśniczego właściwych
im zadań na miejscu zdarzenia lotniczego, stosownie do sytuacji;
2) informowaniu organów koordynacji poszukiwania i ratownictwa lotniczego o sytuacji
i działaniach na miejscu zdarzenia;
3) wskazywaniu z powietrza jednostkom krajowego systemu ratowniczo-gaśniczego
miejsca zdarzenia i drogi przejazdu oraz informowanie o sytuacji na miejscu
zdarzenia;
4) wspomaganiu przez personel lotniczych zespołów poszukiwawczo-ratowniczych
działań ratowniczych prowadzonych na miejscu zdarzenia.

§ 87. Komendant Główny Państwowej Straży Pożarnej wskazuje stanowiska kierowania służb
ratowniczych poziomu centralnego i wojewódzkiego zobowiązane do współpracy z organami
koordynacji poszukiwania i ratownictwa lotniczego.

§ 88. Stanowiska kierowania, o których mowa w § 87, zamieszcza się w Planie ASAR.

§ 89. Organa koordynacji poszukiwania i ratownictwa lotniczego zawiadamiają właściwe dla
miejsca zdarzenia stanowiska kierowania, o których mowa w § 87, o zaistnieniu zdarzenia
lotniczego, jeśli jego miejsce jest wiadome.

§ 90. Jednostki krajowego systemu ratowniczo-gaśniczego informują organa koordynacji
poszukiwania i ratownictwa lotniczego o działaniach na miejscu zdarzenia, bezpośrednio lub
poprzez stanowiska kierowania, o których mowa w § 87.

§ 91. Lotnicze zespoły poszukiwawczo-ratownicze wskazują z powietrza jednostkom
Krajowego Systemu Ratowniczo-Gaśniczego drogi przejazdu oraz informują o sytuacji na
miejscu zdarzenia.

§ 92. Personel lotniczych zespołów poszukiwawczo-ratowniczych może wspierać naziemne
działania ratownicze na miejscu zdarzenia.

§ 93. Działaniami lotniczymi na miejscu zdarzenia kieruje dowódca lotniczego zespołu
poszukiwawczo-ratowniczego lub wyznaczona przez kierującego działaniami
poszukiwawczo-ratowniczymi osoba posiadająca kwalifikacje do takiego działania.

22






Rozdział 8

Organizacja łączności dla potrzeb poszukiwania i ratownictwa lotniczego

§ 94.1. Ośrodek koordynacji ma posiadać środki łączności zapewniające dwukierunkową,
szybką i niezawodną łączność telefoniczną i faksową z:
1) współpracującymi podośrodkami koordynacji poszukiwań i ratownictwa lotniczego;
2) kierownikiem zmiany ATM, AMC Polska, ATC, FIS, BOZ;
3) Dyżurną Służbą Operacyjną Centrum Operacji Powietrznych, Centrum Operacji
Morskich, Ośrodki Dowodzenia i Naprowadzania;
4) Wojewódzkimi Centrami Zarządzania Kryzysowego,
5) Krajowym Centrum Koordynacji Ratownictwa i Ochrony Ludności;
6) Głównym Stanowiskiem Kierowania Policji;
7) Stanowiskiem Dyżurnego Operacyjnego Straży Granicznej;
8) ośrodkami Morskiej Służby Poszukiwania i Ratownictwa;
9) lotniczymi i morskimi ośrodkami koordynacji lub połączonymi ośrodkami
koordynacji poszukiwań i ratownictwa sąsiadujących państw;
10) dyżurującymi jednostkami poszukiwawczo – ratowniczymi;
11)
Centralnym Biurem Prognoz Lotniczych, Warszawa Okęcie i Centrum
Hydrometeorologii Sił Zbrojnych RP;
12) Centrum Kontroli Misji Systemu Cospas-Sarsat w Moskwie i Tuluzie.
2. Ośrodek koordynacji ma posiadać oddzielny aparat telefoniczny z zastrzeżonym,
niepublikowanym numerem telefonu.
3. Aparaty telefoniczne będące na wyposażeniu ośrodka koordynacji powinny mieć
możliwość identyfikacji numerów telefonów rozmów przychodzących.

§ 95.1 Ośrodek koordynacji ma posiadać środki łączności radiowej zapewniające
dwukierunkową łączność ze statkami powietrznymi prowadzącymi działania poszukiwawczo-
ratownicze.
2. W czasie prowadzenia działań poszukiwawczo – ratowniczych personel ośrodka
koordynacji może wykorzystywać wojskowy systemu lotniczej łączności radiowej na
zasadzie doraźnego udostępniania przez ……..
3. Podstawowymi częstotliwościami radiowymi używanymi podczas działań poszukiwawczo-
ratowniczych są częstotliwości: 121,500 MHz; 123,100 MHz ; 124,500 MHz; 130.000 MHz,
243.000 MHz oraz do koordynacji działań poszukiwawczo-ratowniczych na morzu 156,300
MHz i 156,800 MHz.
4. W czasie działań w wyznaczonym rejonie poszukiwań do łączności z ośrodkiem
koordynacji i innymi jednostkami poszukiwawczo-ratowniczymi mogą być także używane
częstotliwości 3023,0 kHz, 4125,0 kHz i 5680,0 kHz.
5. Częstotliwością używana do odbioru i namierzani sygnały niebezpieczeństwa przez system
Cospas-Sarsat jest częstotliwości 406,000 MHz i 121,500 MHz.

§ 96.1. Korespondencja telefoniczna i radiowa podlega dokumentowaniu.
2. Dokumentacji, o której mowa w ust. 1 musi być przechowywana przez okres jednego
miesiąca.

23


§ 97. W miejscu pełnienia dyżury lotniczy zespół poszukiwawczo-ratowniczy ma mieć
zapewnioną zapewniające dwukierunkową łączność telefoniczną i faksową z ośrodkiem
koordynacji.



Rozdział 9
Ewidencjonowanie radiostacji poszukiwawczo-ratowniczych

§ 98. Prezes Urzędu zapewnia prowadzenie i aktualizację ewidencji radiostacji
poszukiwawczo-ratowniczych, dalej zwanych radiobikonami.

§ 99. Wpisaniu do ewidencji podlegają:
1) lotnicze radiobikony pokładowe ELT (Emergency Locator Transmitter) wszystkich
typów;
2) radiobikony osobiste personelu pokładowego PLB (Personnel Locator Beacon).

§ 100. Ustala się następujący sposoby wypełniania danych kodowych przeznaczonych do
wypełniania przez użytkowników, odpowiednio do typu i zastosowania radiobikonów:
1) pokładowych radiobikonów montowanych na stałe na pokładach statków
powietrznych wyposażonych w mechanizm samoinicjujący (ELT typu A) – kodowe
oznaczenie kraju (261) i znaki rejestracyjne statku powietrznego;
2) pokładowych radiobikonów ELT typu S (ELT S) – kodowe oznaczenie kraju (261) i
znaki przewoźnika (użytkownika);
3) osobiste radiobikony (PLB) wykorzystywane przez lotniczy personel pokładowy –
oznaczenie kodowe kraju (261) i numer licencji pilota (świadectwa kwalifikacji).

§ 101. W ramach ewidencji prowadzi się:
1) księgę ewidencji lotniczych radiobikonów pokładowych ELT, która zawiera dane
niezbędne do ustalenia typu i znaków charakterystycznych statku powietrznego,
którego radiobikon został aktywowany oraz innych danych użytecznych dla służb
poszukiwania i ratownictwa lotniczego;
2) księgę ewidencji radiobikonów osobistych PLB, która zawiera dane niezbędne do
ustalenia osoby, której radiobikon został aktywowany oraz innych danych
użytecznych dla służb poszukiwania i ratownictwa lotniczego;
3) elektroniczną bazę danych.

§ 102. Wpis do ewidencji następuje na pisemny wniosek użytkownika.

§ 103. Wniosek o wpis do ewidencji radiobikonu ELT powinien zawierać następujące dane:
1) dane identyfikujące radiobikon, o których mowa w § 103 pkt 1;
2) oznaczenia fabryczne, nazwa modelu i numer seryjny radiobikonu;
3) numer aprobaty (certyfikatu) Cospas-Sarsat;
4) nazwa (nazwisko) użytkownika (właściciela), adres pocztowy i e-mailowy, numery tlf
dostępnych w sposób ciągły;
5) adresowe dane do kontaktów bieżących;
6) nazwa producenta statku powietrznego i jego typ;
7) kolor statku powietrznego.


24

§ 104. Poza danymi, o których mowa w § 100 wniosek może zawierać dane uzupełniające,
istotne dla służb poszukiwania i ratownictwa.

§ 105. Wniosek o wpis do ewidencji radiobikonu PLB powinien zawierać następujące dane:
1) dane identyfikujące radiobikon, o których mowa w § 103 pkt 2;
2) oznaczenia fabryczne, nazwa modelu i numer seryjny radiobikonu;
3) numer aprobaty (certyfikatu) Cospas-Sarsat;
4) nazwa (nazwisko) użytkownika (właściciela), adres pocztowy i e-mailowy, numery tlf
dostępnych w sposób ciągły;
5) adresowe dane do kontaktów bieżących;
6) określenie celu użytkowania radiobikonu (żegluga powietrzna, żegluga morska,
żegluga śródlądowa).

§ 106. Poza danymi, o których mowa w § 105 wniosek może zawierać dane uzupełniające,
istotne dla służb poszukiwania i ratownictwa.

§ 107. Do elektronicznej bazy wpisuje się dane, o których mowa w § 103 i 104.

§ 108. Do elektronicznej bazy danych mogą być wprowadzane dane z rejestru statków
powietrznych, a w szczególności fotografie wpisanych tam statków powietrznych, na
pokładach których będą rozmieszczane radiobikony.

§ 109. Wpisu danych do księgi ewidencji lotniczych radiobikonów pokładowych ELT, księgi
ewidencji radiobikonów osobistych PLB oraz wprowadzenia danych do elektronicznej bazy
danych dokonuje upoważniony pracownik Urzędu Lotnictwa Cywilnego, dalej nazywany
administratorem rejestru.

§ 110. Przed dokonaniem wpisu do odpowiedniej księgi i wprowadzeniem danych do
elektronicznej bazy danych dokonuje się weryfikacji wniosku w oparciu o zapisy w rejestrze
statków powietrznych i dane o certyfikacji radiobikonów publikowane przez Sekretariat
Międzynarodowego Programu Satelitarnego Cospas-Sarsat.

§ 111. Wszelkie niezgodności danych muszą być wyjaśnione przed zarejestrowaniem
radiobikonu.

§ 112. Radiobikon uważa się za wpisany do ewidencji jeśli dane o nim zostaną wpisane
odpowiednio do jednej z ksiąg, o których mowa w § 101 oraz wprowadzone do elektronicznej
bazy danych.

§ 113. Aktualizacji danych o zarejestrowanym radiobikonie dokonuje się na pisemny wniosek
użytkownika składany w przypadku zmiany danych, których mowa w § 104 i 105.

§ 114. Obowiązujące formularze do rejestracji radiobikonów wraz z instrukcjami
wypełniania są publikowane się na stronie internetowej Urzędu Lotnictwa Cywilnego.

§ 115. Rejestr zabezpiecza się przed dostępem i ingerencją osób nieupoważnionych.

§ 116. Tylko administrator rejestru jest upoważniony do zmiany danych zapisanych w
elektronicznej bazie danych.


25

§ 117. Dane elektronicznej bazy danych są przeznaczone do wykorzystania przez służby
zapewniające poszukiwanie i ratownictwo w polskiej przestrzeni powietrznej, a w
szczególności przez ośrodki koordynacji lotniczego i morskiego poszukiwania i ratownictwa,
które są dalej nazywane użytkownikami elektronicznej bazy danych.

§ 118. Użytkownicy elektronicznej bazy danych będący organami koordynacji poszukiwania i
ratownictwa, a w szczególności ośrodek koordynacji poszukiwania i ratownictwa lotniczego
(ARCC Warszawa) utrzymują własne bazy danych, które są tworzone i aktualizowane w
oparciu o dane przepisywane z rejestru radiobikonów.

§ 119. Przepisywanie danych z rejestru radiobikonów i ich przechowywanie powinno się
odbywać w warunkach uniemożliwiających dostęp osób nieupoważnionych.

§ 120. Użytkownicy elektronicznej bazy danych nie mają uprawnień do zmiany jej zawartości
informacyjnej.

§ 121. Użytkownicy elektronicznej bazy danych realizujący współdziałanie z krajowymi i
zagranicznymi służbami ratowniczymi oraz służbami poszukiwania i ratownictwa mogą
udostępniać tym służbom dane zawarte w elektronicznej bazie danych, w celu wspomagania
ich działań i w zakresie określonym w planach współdziałania.

§ 122. ARCC Warszawa pełni rolę punktu kontaktowego dla Międzynarodowej Bazy Danych
(IBRD – International Beacon Register Data ).


Rozdział 10.
Sygnały stosowane w poszukiwaniu i ratownictwie lotniczym


§ 123. Sygnały stosowane w poszukiwaniu i ratownictwie lotniczym określa załącznik do
rozporządzenia.

Rozdział 11
Przepisy końcowe

§ 124. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.


MINISTER
INFRASTRUKTURY

W porozumieniu:
MINISTER OBRONY NARODOWEJ


MINISTER SPRAW WEWN TRZNYCH I ADMINISTRACJI
26