Rządowy projekt ustawy o udostępnianiu informacji gospodarczych

2. Akcje biura są akcjami imiennymi. Nie jest dopuszczalna zamiana akcji imiennych na akcje
na okaziciela.
3. Akcje biura, których łączna wartość nominalna nie przekracza kwoty określonej w ust. 1,
mogą być obejmowane wyłącznie za wkłady pieniężne i są opłacone w całości przed
zarejestrowaniem biura.
4. W skład organów biura nie mogą wchodzić osoby karane za przestępstwo umyślne.
5. Przedmiotem działalności gospodarczej biura jest pośrednictwo w udostępnianiu informacji
gospodarczych, polegające na przyjmowaniu informacji gospodarczych od wierzycieli,
przechowywaniu i ujawnianiu tych informacji.
6. Przedmiotem działalności gospodarczej biura może być również:
1) przetwarzanie archiwalnych informacji gospodarczych, o których mowa w art. 16
ust. 3 i 4, dla celów statystycznych, dotyczących dłużników niebędących konsumentami;
2) zarządzanie majątkiem biura;
3) prowadzenie działalności szkoleniowej lub edukacyjnej biura w zakresie objętym
działalnością biura.
7. Przychody z działalności, o której mowa w ust. 6, nie mogą przekraczać 10 % ogólnych
przychodów biura.
8. Biuro nie może powierzyć innym podmiotom wykonywania czynności związanych
z przedmiotem działalności gospodarczej, o którym mowa w ust. 5 i 6, z wyjątkiem innych
biur oraz instytucji utworzonych na podstawie art. 105 ust. 4 ustawy z dnia 29 sierpnia
1997 r. – Prawo bankowe (Dz. U. z 2002 r. Nr 72, poz. 665, z późn. zm.).
9. Biuro jest obowiązane używać w swojej firmie wyrazów „biuro informacji gospodarczej”.
Dopuszczalne jest używanie w obrocie skrótu „BIG”.
10. Zakazane jest używanie wyrazów „biuro informacji gospodarczej” oraz skrótu „BIG”
w oznaczeniu lub reklamie przedsiębiorców, którzy nie wykonują działalności gospodarczej
określonej w ust. 5.
11. Biuro jest obowiązane do zabezpieczenia roszczeń o naprawienie szkody, która może
wyniknąć w związku z działalnością gospodarczą biura. Zabezpieczenie może nastąpić
w drodze zawarcia umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej, zlecenia udzielenia
gwarancji bankowej lub poręczenia bankowego.

5
Art. 6. 1. Zarząd biura uchwala regulamin zarządzania danymi, zwany dalej „regulaminem”,
z uwzględnieniem przepisów o ochronie danych osobowych, określający w szczególności:
1) stosowane rozwiązania organizacyjne oraz techniczne związane z przyjmowaniem,
przechowywaniem, ujawnianiem, aktualizacją, usuwaniem informacji gospodarczych oraz
przetwarzaniem archiwalnych informacji gospodarczych;
2) sposoby zabezpieczenia informacji gospodarczych;
3) sposób i metody realizacji prawa dostępu do informacji gospodarczych przez podmioty,
których dotyczą informacje, oraz uzyskania informacji z rejestru zapytań, o którym mowa
w art. 21;
4) sposób informowania o opłatach za usługi świadczone przez biuro;
5) sposoby składania wniosku o ujawnienie informacji gospodarczych;
6) formy ujawniania informacji gospodarczych.
2. Regulamin podlega zatwierdzeniu, w drodze decyzji, ministra właściwego do spraw
gospodarki, po zasięgnięciu opinii Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych.
3. Minister właściwy do spraw gospodarki odmawia, w drodze decyzji, zatwierdzenia
regulaminu, jeżeli zawiera on postanowienia sprzeczne z ustawą lub z przepisami odrębnymi.
4. Zatwierdzony regulamin ogłasza się w Monitorze Sądowym i Gospodarczym.
5. Przepisy ust. 1 – 4 stosuje się odpowiednio do wprowadzania i zatwierdzania zmian
w regulaminie.
6. Biuro nie może podjąć działalności gospodarczej przed zatwierdzeniem regulaminu.

Rozdział 3
Przekazywanie informacji gospodarczych do biura
Art. 7. 1. Wierzyciel może przekazywać do biura informacje gospodarcze w celu ich
ujawnienia, jeżeli zawarł z biurem umowę o udostępnianie informacji gospodarczych.
2. Umowę, o której mowa w ust. 1, sporządza się na piśmie pod rygorem nieważności.

Art. 8. Instytucje utworzone na podstawie art. 105 ust. 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r.
– Prawo bankowe mogą udostępniać biurom dane objęte tajemnicą bankową na zasadach
określonych w umowie, o której mowa w art. 105 ust. 4a² tej ustawy.

6
Art. 9. 1. Wierzyciel może przekazać do biura informacje gospodarcze o zobowiązaniu
dłużnika będącego konsumentem wyłącznie wówczas, gdy są spełnione łącznie następujące
warunki:
1) zobowiązanie powstało w szczególności z tytułu umowy o kredyt konsumencki oraz
umów, o których mowa w art. 187¹ ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks
postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296, z późń. zm.);
2) kwota wymagalnego zobowiązania dłużnika będącego konsumentem wobec wierzyciela
wynosi co najmniej 200 złotych oraz jest ono wymagalne od co najmniej 60 dni;
3) upłynął co najmniej miesiąc od wysłania przez wierzyciela listem poleconym albo
doręczenia dłużnikowi będącemu konsumentem do rąk własnych, na adres do doręczeń
wskazany przez dłużnika będącego konsumentem, a jeżeli nie wskazał takiego adresu – na
adres miejsca zamieszkania, wezwania do zapłaty, zawierającego ostrzeżenie o zamiarze
przekazania danych do biura, z podaniem firmy i adresu siedziby tego biura.
2. W przypadku określonym w ust. 1 wierzyciel może przekazać do biura wyłącznie
informacje gospodarcze dotyczące:
1) siebie – określone w art. 2 ust. 1 pkt 1 albo 3;
2) dłużnika będącego konsumentem – określone w art. 2 ust. 1 pkt 2;
3) zobowiązania – określone w art. 2 ust. 1 pkt 4.
3. Jeżeli przekazane informacje gospodarcze o zobowiązaniu dłużnika będącego
konsumentem dotyczące:
1) wierzyciela – nie zawierają co najmniej danych określonych w art. 2 ust. 1 pkt 1 lit. a, b
i d albo pkt 3 lit. d – f,
2) dłużnika będącego konsumentem – nie zawierają co najmniej danych określonych
w art. 2 ust. 1 pkt 2 lit a i c,
3) zobowiązania – nie zawierają co najmniej danych określonych w art. 2 ust. 1 pkt 4 lit. a,
c, d, f i g
– biuro zwraca je przekazującemu wierzycielowi w celu uzupełnienia.
4.
Biuro nie przyjmuje informacji gospodarczej o zobowiązaniu dłużnika będącego
konsumentem:
1) przekazanej niezgodnie z ust. 1 lub
2) przekraczającej zakres określony w ust. 2.
7
5. Przepisu ust. 3 i 4 nie stosuje się do informacji udostępnianych przez instytucje utworzone
na podstawie art. 105 ust. 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe.

Art. 10. 1. Wierzyciel może przekazać do biura informacje gospodarcze o zobowiązaniu
dłużnika niebędącego konsumentem wyłącznie wówczas, gdy są spełnione łącznie
następujące warunki:
1) zobowiązanie powstało w związku z określonym stosunkiem prawnym, w szczególności
z tytułu umowy związanej z wykonywaniem działalności gospodarczej;
2) kwota wymagalnego zobowiązania dłużnika niebędącego konsumentem wobec
wierzyciela wynosi co najmniej 500 złotych oraz jest ono wymagalne od co najmniej
60 dni;
3) upłynął co najmniej miesiąc od wysłania przez wierzyciela listem poleconym albo
doręczenia dłużnikowi niebędącemu konsumentem do rąk własnych, na adres do
doręczeń wskazany przez dłużnika niebędącego konsumentem, a jeżeli nie wskazał
takiego adresu – na adres siedziby dłużnika lub miejsca wykonywania działalności
gospodarczej, wezwania do zapłaty, zawierającego ostrzeżenie o zamiarze przekazania
danych do biura, z podaniem firmy i adresu siedziby tego biura.
2. W przypadku określonym w ust. 1 wierzyciel może przekazać do biura wyłącznie
informacje gospodarcze dotyczące:
1) siebie – określone w art. 2 ust. 1 pkt 1 albo 3;
2) dłużnika niebędącego konsumentem – określone w art. 2 ust. 1 pkt 1 albo 3;
3) wspólników dłużnika będącego spółką kapitałową, z których każdy posiada co najmniej
10 % kapitału zakładowego tej spółki – określone w art. 2 ust. 1 pkt 1 albo 3;
4) wspólników dłużnika będącego spółką osobową – określone w art. 2 ust. 1 pkt 1, 2 lub 3;
5) akcjonariusza dłużnika będącego jednoosobową spółką akcyjną – określone w art. 2 ust. 1
pkt 1 albo 3;
6) zobowiązania – określone w art. 2 ust. 1 pkt 4.
3. Jeżeli przekazane informacje gospodarcze o zobowiązaniu dłużnika niebędącego
konsumentem dotyczące:
1) wierzyciela – nie zawierają co najmniej danych określonych w art. 2 ust. 1 pkt 1 lit. a, b
i d albo pkt 3 lit. d – f,
8
2) dłużnika niebędącego konsumentem – nie zawierają co najmniej danych określonych
w art. 2 ust. 1 pkt 1 lit. a, b i d albo pkt 3 lit. d – f,
3) zobowiązania – nie zawierają co najmniej danych określonych w art. 2 ust. 1 pkt 4 lit. a,
c, d, f i g
– biuro zwraca je przekazującemu wierzycielowi w celu uzupełnienia.
4. Biuro nie przyjmuje informacji gospodarczej o zobowiązaniu dłużnika niebędącego
konsumentem:
1) przekazanej niezgodnie z ust. 1 lub
2) przekraczającej zakres określony w ust. 2.
5. Przepisu ust. 3 i 4 nie stosuje się do informacji udostępnianych przez instytucje utworzone
na podstawie art. 105 ust. 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe.

Art. 11. 1. Poza przypadkami określonymi w art. 9 i 10, wierzyciel może przekazać do biura
informacje gospodarcze o zobowiązaniu dłużnika, gdy są spełnione łącznie następujące
warunki:
1) zobowiązanie zostało stwierdzone tytułem wykonawczym;
2) upłynęło co najmniej 14 dni od wysłania przez wierzyciela listem poleconym albo
doręczenia dłużnikowi do rąk własnych, na adres do doręczeń wskazany przez dłużnika,
a jeżeli dłużnik nie wskazał takiego adresu – na adres miejsca zamieszkania, siedziby lub
miejsca wykonywania działalności gospodarczej, pisma, zawierającego ostrzeżenie
o zamiarze przekazania danych do biura z podaniem firmy i adresu siedziby tego biura;
3) wierzyciel przekazał do biura informację określającą dane organu orzekającego, datę
wydania i sygnaturę tytułu wykonawczego stwierdzającego to zobowiązanie.
2. Wierzyciel przekazuje do biura informacje gospodarcze, o których mowa w art. 27 ust. 7a
ustawy z dnia 7 września 2007 r. o pomocy osobom uprawnionym do alimentów na zasadach
i w zakresie określonym w tej ustawie.

Art. 12. 1. Wierzyciel może przekazać do biura informacje gospodarcze dotyczące posłużenia
się wobec niego podrobionym lub cudzym dokumentem, w szczególności dokumentem
potwierdzającym tożsamość lub zaświadczeniem o zatrudnieniu.
2. W przypadku określonym w ust. 1 wierzyciel może przekazać do biura wyłącznie
informacje gospodarcze dotyczące:
9