Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie oraz niektórych innych ustaw

5. Przewodniczący zespołu interdyscyplinarnego jest wybierany na pierwszym posiedzeniu
zespołu spośród jego członków.
6. Posiedzenia zespołu interdyscyplinarnego odbywają się w zależności od potrzeb, jednak
nie rzadziej niż raz w miesiącu.
7. Zespół interdyscyplinarny działa na podstawie porozumień zawartych między
kierownikiem ośrodka pomocy społecznej a podmiotami, o których mowa w ust. 3 lub 4.
8. Obsługę organizacyjno-techniczną zespołu interdyscyplinarnego zapewnia ośrodek
pomocy społecznej.
9. W ramach zespołu interdyscyplinarnego mogą być tworzone grupy robocze w celu
rozwiązywania problemów związanych z wystąpieniem przemocy w rodzinie

w indywidualnych przypadkach.
10. Skład grup roboczych jest uzależniony w szczególności od potrzeb wynikających
z problemów występujących w indywidualnych przypadkach.
11. W pracach grup roboczych mogą brać udział osoby bezpośrednio zaangażowane
w problemy wynikające z indywidualnych przypadków.
12. Członkowie zespołu interdyscyplinarnego oraz grup roboczych wykonują zadania
w ramach obowiązków służbowych lub zawodowych.
13. Prace w ramach grup roboczych są prowadzone w zależności od potrzeb zgłoszonych
przez zespół interdyscyplinarny.
14. Rada
gminy
określi, w drodze uchwały, tryb i sposób powoływania członków zespołu
interdyscyplinarnego oraz szczegółowe warunki jego funkcjonowania.

Art. 9b. 1. Zespół interdyscyplinarny realizuje działania określone w gminnym programie
przeciwdziałania przemocy w rodzinie.
2. Zadaniem zespołu interdyscyplinarnego jest integrowanie i koordynowanie działań
przedstawicieli podmiotów, o których mowa w art. 9a ust. 3 i 4, oraz specjalistów
w zakresie przeciwdziałania przemocy w rodzinie w szczególności przez:
1) diagnozowanie problemu przemocy w rodzinie;
2) podejmowanie działań w środowisku zagrożonym przemocą w rodzinie mających
na celu przeciwdziałanie zjawisku;
3) inicjowanie interwencji w środowisku dotkniętym przemocą w rodzinie;
6
4) opracowywanie i realizację planu pomocy w indywidualnych przypadkach;
5) rozpowszechnianie informacji o instytucjach, osobach i możliwościach udzielenia
pomocy w środowisku lokalnym;
6) inicjowanie działań w stosunku do osób stosujących przemoc w rodzinie;
7) monitorowanie sytuacji rodzin, w których dochodzi do przemocy oraz rodzin
zagrożonych wystąpieniem przemocy;
8) dokumentowanie działań podejmowanych wobec rodzin, w których dochodzi do
przemocy oraz efektów tych działań.

Art. 9c.
Członkowie zespołu interdyscyplinarnego w zakresie niezbędnym do
przeciwdziałania przemocy w rodzinie mogą wymieniać, gromadzić i przetwarzać
informacje oraz dane osób dotkniętych przemocą w rodzinie i osób stosujących przemoc
w rodzinie, dotyczące: stanu zdrowia, nałogów, skazań, orzeczeń o ukaraniu, a także innych
orzeczeń wydanych w postępowaniu sądowym lub administracyjnym, bez ich zgody.

Art. 9d. 1. Podejmowanie interwencji w środowisku wobec rodziny dotkniętej przemocą
odbywa się w oparciu o procedurę „Niebieskie Karty”.
2. Procedura „Niebieskie Karty” obejmuje ogół czynności podejmowanych i realizowanych
przez przedstawicieli jednostek organizacyjnych pomocy społecznej, gminnych komisji
rozwiązywania problemów alkoholowych, Policji, oświaty i ochrony zdrowia, w związku
z uzasadnionym podejrzeniem zaistnienia przemocy w rodzinie.
3. Przedstawiciele podmiotów, o których mowa w ust. 2, realizują procedurę „Niebieskie
Karty” w oparciu o zasadę współpracy i przekazują informacje o podjętych działaniach
przewodniczącemu zespołu interdyscyplinarnego.
4. Wszczęcie procedury „Niebieskie Karty” następuje przez wypełnienie formularza
„Niebieska Karta” w przypadku powzięcia, w toku prowadzonych czynności służbowych
lub zawodowych, podejrzenia stosowania przemocy wobec członków rodziny lub
w wyniku zgłoszenia dokonanego przez członka rodziny lub przez osobę będącą
świadkiem przemocy w rodzinie.
5. Zespół interdyscyplinarny w ramach procedury „Niebieskie Karty” podejmuje następujące
działania:
1) diagnozuje sytuację osób dotkniętych przemocą w rodzinie;
7
2) opracowuje i realizuje plan pomocy w indywidualnych przypadkach;
3) monitoruje sytuację osób dotkniętych przemocą w rodzinie.
6. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, procedurę „Niebieskie Karty” oraz
wzory formularzy „Niebieska Karta” wypełnianych przez przedstawicieli podmiotów
realizujących procedurę „Niebieskie Karty”, mając na uwadze skuteczność działań wobec
osób dotkniętych przemocą w rodzinie i dobro tych osób.”;

6) art. 10 – 12 otrzymują brzmienie:
„Art. 10. W celu tworzenia warunków skutecznego przeciwdziałania przemocy w rodzinie
Rada Ministrów przyjmie Krajowy Program Przeciwdziałania Przemocy w Rodzinie,
określający szczegółowe działania w zakresie:
1) zapewnienia ochrony i udzielania pomocy osobom dotkniętym przemocą w rodzinie;
2) oddziaływań korekcyjno-edukacyjnych wobec osób stosujących przemoc w rodzinie;
3) podnoszenia świadomości społecznej na temat przyczyn i skutków przemocy

w rodzinie;
4) upowszechniania informacji o możliwościach i formach udzielania pomocy zarówno
osobom dotkniętym przemocą, jak i stosującym przemoc w rodzinie.

Art. 11. Rada Ministrów składa corocznie Sejmowi Rzeczypospolitej Polskiej, w terminie do
dnia 30 września, sprawozdanie z realizacji Krajowego Programu Przeciwdziałania Przemocy
w Rodzinie.

Art. 12. 1. Osoby, które w związku z wykonywaniem swoich obowiązków służbowych
lub zawodowych powzięły podejrzenie o popełnieniu przestępstwa z użyciem przemocy
w rodzinie, niezwłocznie zawiadamiają o tym Policję lub prokuratora.
2. Osoby będące świadkami użycia przemocy w rodzinie powinny zawiadomić o tym Policję,
prokuratora lub inny podmiot działający na rzecz przeciwdziałania przemocy w rodzinie.”;

7) po art. 12 dodaje się art.12a i 12b w brzmieniu:
„Art. 12a. 1. W razie bezpośredniego zagrożenia życia lub zdrowia dziecka, w szczególności
kiedy opiekun dziecka znajduje się w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka
8
odurzającego, pracownik socjalny wykonujący obowiązki służbowe ma prawo odebrać
dziecko z rodziny i umieścić je w rodzinie zastępczej lub w całodobowej placówce
opiekuńczo-wychowawczej.
2. Tryb umieszczania dzieci w rodzinie zastępczej lub w całodobowej placówce opiekuńczo-
wychowawczej regulują przepisy ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej.
3. Czynności, o których mowa w ust. 1, pracownik socjalny wykonuje przy udziale lekarza
lub ratownika medycznego, lub pielęgniarki, lub Policji.
4. Pracownik socjalny ma obowiązek niezwłocznego powiadomienia sądu opiekuńczego, nie
później jednak niż w ciągu 24 godzin, o odebraniu dziecka z rodziny i umieszczeniu
go w rodzinie zastępczej lub w całodobowej placówce opiekuńczo-wychowawczej.
5. Minister właściwy do spraw wewnętrznych w porozumieniu z ministrem właściwym do
spraw zabezpieczenia społecznego określi, w drodze rozporządzenia, procedurę postępowania
Policji przy wykonywaniu czynności, o których mowa w ust. 1 i 3, oraz sposób
dokumentowania przeprowadzonych przez Policję czynności, uwzględniając konieczność
udzielenia dzieciom skutecznej pomocy.

Art. 12b. 1. W przypadku gdy wniosek kuratora zawodowego o zarządzenie wykonania
warunkowo zawieszonej kary pozbawienia wolności lub odwołanie warunkowego
przedterminowego zwolnienia dotyczy skazanego za przestępstwo popełnione z użyciem
przemocy lub groźby bezprawnej wobec członka rodziny, który w okresie próby rażąco
naruszył porządek prawny, ponownie używając przemocy lub groźby bezprawnej wobec
członka rodziny, sąd właściwy do rozpoznania wniosku zarządza zatrzymanie i przymusowe
doprowadzenie skazanego na posiedzenie w przedmiocie rozpoznania wniosku.
2. Zatrzymanemu, na jego żądanie, należy niezwłocznie umożliwić nawiązanie
w dostępnej formie kontaktu z adwokatem, a także bezpośrednią z nim rozmowę.
3. Wydane przez sąd postanowienie o zarządzeniu wykonania kary albo o odwołaniu
warunkowego przedterminowego zwolnienia podlega wykonaniu z chwilą jego wydania; sąd,
który wydał postanowienie, albo sąd właściwy do rozpoznania zażalenia może wstrzymać
wykonanie postanowienia.”;
8) art. 14 otrzymuje brzmienie:
„Art. 14. Zasady udzielania pomocy w formie ochrony osób dotkniętych przemocą w rodzinie
przed dalszym krzywdzeniem przez uniemożliwienie osobom stosującym przemoc
9
korzystania ze wspólnie zajmowanego z innymi członkami rodziny mieszkania oraz
zakazanie kontaktowania się z osobą pokrzywdzoną regulują przepisy ustawy z dnia
6 czerwca 1997 r. – Kodeks postępowania karnego (Dz. U. Nr 89, poz. 555, z późn. zm.3)).”.

Art. 2. W ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. – Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. Nr 9,
poz. 59, z późn. zm.4)) po art. 96 dodaje się art. 96a w brzmieniu:

„Art. 96a. Osobom wykonującym władzę rodzicielską, opiekę lub pieczę nad małoletnim
zakazuje się stosowania kar cielesnych.”.

Art. 3. W ustawie z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny (Dz. U. Nr 88, poz. 553,
z późn. zm.5)) w art. 72 w § 1 wprowadza się następujące zmiany:

1) pkt 6 otrzymuje brzmienie:
„6) poddania się leczeniu, w szczególności odwykowemu lub rehabilitacyjnemu, albo
oddziaływaniom terapeutycznym,”;

2) po pkt 6 dodaje się pkt 6a w brzmieniu:
„6a) uczestnictwa w oddziaływaniach korekcyjno-edukacyjnych,”.

Art. 4. W ustawie z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks postępowania karnego (Dz. U. Nr 89,
poz. 555, z późn. zm.3)) w art. 275 wprowadza się następujące zmiany:

1) § 2 otrzymuje brzmienie:
„§
2.
Oddany pod dozór ma obowiązek stosowania się do wymagań zawartych
w postanowieniu sądu lub prokuratora. Obowiązek ten może polegać na zakazie opuszczania
określonego miejsca pobytu, zgłaszaniu się do organu dozorującego w określonych odstępach
czasu, zawiadamianiu go o zamierzonym wyjeździe oraz o terminie powrotu, zakazie
kontaktowania się z pokrzywdzonym lub innymi osobami, zakazie przebywania
w określonych miejscach, a także na innych ograniczeniach jego swobody, niezbędnych do
wykonywania dozoru.”;
10