Rządowy projekt ustawy o rekapitalizacji niektórych instytucji finansowych

Druk nr 1691

Warszawa, 12 lutego 2009 r.
SEJM
RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
VI kadencja
Prezes Rady Ministrów

RM 10-23-09


Pan

Bronisław Komorowski
Marszałek Sejmu
Rzeczypospolitej
Polskiej



Na podstawie art. 118 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia
2 kwietnia 1997 r. przedstawiam Sejmowi Rzeczypospolitej Polskiej projekt
ustawy

- o rekapitalizacji niektórych instytucji
finansowych wraz z projektem aktu wykonawczego.

Uprzejmie informuję Pana Marszałka, że przedkładany projekt ustawy
stanowi podstawę do udzielenia pomocy publicznej i wymaga notyfikowania
programu pomocowego Komisji Europejskiej. O terminie notyfikacji poinformuję
Pana Marszałka niezwłocznie po jej dokonaniu.
W załączeniu przedstawiam także opinię dotyczącą zgodności
proponowanych regulacji z prawem Unii Europejskiej.
Ponadto uprzejmie informuję, że do prezentowania stanowiska Rządu w
tej sprawie w toku prac parlamentarnych został upoważniony Minister Finansów.


(-) Donald Tusk
Projekt

U S T A W A





z dnia
o rekapitalizacji niektórych instytucji finansowych


Rozdział 1
Przepisy ogólne

Art. 1. Ustawa określa zasady, warunki i tryb rekapitalizacji niektórych instytucji finansowych
polegającej na:
1) udzielaniu przez Skarb Państwa gwarancji zwiększania funduszy własnych instytucji
finansowych;
2) przejmowaniu przez Skarb Państwa instytucji finansowych.

Art. 2. Użyte w ustawie określenia oznaczają:
1) instytucja finansowa – bank krajowy, o którym mowa w art. 4 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia
29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe (Dz. U. z 2002 r. Nr 72, poz. 665, z późn. zm.1)), oraz
krajowy zakład ubezpieczeń, o którym mowa w art. 2 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 22 maja 2003 r.
o działalności ubezpieczeniowej (Dz. U. Nr 124, poz. 1151, z późn. zm.2)), z wyłączeniem
towarzystw ubezpieczeń wzajemnych, w stosunku do których spełnione są odpowiednio
przesłanki art. 142 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe albo art. 187
ust. 1 – 3 i 8 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej;
2) postępowanie naprawcze – postępowanie naprawcze, o którym mowa w art. 142 – 146 ustawy
z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe, albo postępowanie naprawcze, o którym mowa
w art. 187 – 189 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej;
3) program naprawczy – program postępowania naprawczego, o którym mowa w art. 142 ust. 1
ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe, albo plan przywrócenia prawidłowych
stosunków finansowych oraz program naprawczy, o których mowa w art. 187 ustawy z dnia
22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej;

2
4) fundusze własne – fundusze własne w rozumieniu art. 127 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. –
Prawo bankowe albo kapitał własny zakładów ubezpieczeń, o którym mowa w ustawie z dnia
29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694, z późn. zm.3)).

Rozdział 2
Udzielanie przez Skarb Państwa gwarancji zwiększania funduszy własnych instytucji
finansowych

Art. 3. 1. W przypadku gdy w ramach postępowania naprawczego konieczne jest zwiększenie
funduszy własnych, instytucja finansowa może uzyskać gwarancję Skarbu Państwa zwiększenia
funduszy własnych, na zasadach określonych w ustawie, zwanej dalej „gwarancją”.
2. Zwiększenie funduszy własnych objętych gwarancją polega na emisji akcji, obligacji lub
bankowych papierów wartościowych skierowanych do jej dotychczasowych akcjonariuszy bądź
udziałowców lub podmiotów trzecich.
3. Termin do zapisywania się na akcje nie może być dłuższy niż dwa tygodnie od dnia otwarcia
subskrypcji.
4. W przypadku subskrypcji zamkniętej, termin do wykonania prawa poboru następuje w jednym
terminie, który wynosi dwa tygodnie od dnia ogłoszenia. Przepisu art. 435 ustawy z dnia
15 września 2000 r. – Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037, z późn. zm.4)) nie
stosuje się.

Art. 4. 1. Warunkiem udzielenia gwarancji Skarbu Państwa jest akceptacja programu
naprawczego przez Komisję Nadzoru Finansowego.
2. Emisja obligacji lub bankowych papierów wartościowych przez instytucję finansową może być
objęta gwarancją, o ile spełnia warunki zobowiązania podporządkowanego albo pożyczki
podporządkowanej określonych w art. 127 ust. 3 pkt 2 lit. b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. –
Prawo bankowe oraz art. 148 ust. 4 pkt 2 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o działalności
ubezpieczeniowej.
3. Wykonanie umowy gwarancji następuje, gdy wyemitowane przez instytucję finansową akcje,
obligacje lub bankowe papiery wartościowe w całości lub w części nie znajdą nabywców między
dotychczasowymi akcjonariuszami bądź udziałowcami lub podmiotami trzecimi.

3
4. Wysokość gwarancji nie może być wyższa niż kwota zwiększenia funduszy własnych
określona w programie naprawczym.

Art. 5. 1. W przypadku gdy gwarancja dotyczy objęcia przez Skarb Państwa wyemitowanych
obligacji instytucji finansowej lub bankowych papierów wartościowych, wykonanie umowy
gwarancji następuje przez objęcie całości lub części wyemitowanych obligacji lub bankowych
papierów wartościowych, nieobjętych przez dotychczasowych akcjonariuszy bądź udziałowców
lub podmioty trzecie.
2. W przypadku gdy gwarancja dotyczy objęcia przez Skarb Państwa wyemitowanych akcji
instytucji finansowej, wykonanie gwarancji następuje:
1) w przypadku gdy dotychczasowi akcjonariusze lub podmioty trzecie objęły nie więcej niż
50 % wielkości emisji akcji – przez objęcie całości lub części wyemitowanych akcji;
2) w przypadku gdy dotychczasowi akcjonariusze lub podmioty trzecie objęły więcej niż
50 % wielkości emisji akcji – przez objęcie obligacji instytucji finansowej lub bankowych
papierów wartościowych o łącznej wartości nominalnej stanowiącej różnicę między wysokością
gwarancji oraz łączną wartością akcji objętych przez dotychczasowych akcjonariuszy lub
podmioty trzecie.
3. Szczegółowe warunki udzielenia gwarancji, w tym warunki emisji akcji, obligacji instytucji
finansowej lub bankowych papierów wartościowych przez instytucję finansową oraz ich objęcia
przez Skarb Państwa, określa umowa, o której mowa w art. 6 ust. 5.

Art. 6. 1. Gwarancji może udzielić na wniosek instytucji finansowej, w imieniu Skarbu Państwa,
minister właściwy do spraw instytucji finansowych.
2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, powinien zawierać w szczególności:
1) nazwę podmiotu;
2) przedmiot gwarancji;
3) wysokość wnioskowanej kwoty gwarancji;
4) informacje o aktualnej sytuacji ekonomiczno-finansowej podmiotu, w tym ostatnie
sprawozdanie finansowe.

4
3. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych udziela w drodze umowy gwarancji,
po zasięgnięciu opinii Komisji Nadzoru Finansowego i Prezesa Narodowego Banku Polskiego,
określając jej warunki oraz wysokość.
4. Wystąpienie o opinię Komisji Nadzoru Finansowego, o której mowa w ust. 3, stanowi
wypełnienie warunków, o których mowa w art. 25 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo
bankowe albo art. 35 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej.
5. Umowa, o której mowa w ust. 3, w szczególności:
1) zapewnia ministrowi właściwemu do spraw instytucji finansowych odpowiedni wpływ na
politykę finansową instytucji finansowej, w tym udział wyznaczonych przez niego
przedstawicieli w organach instytucji finansowej;
2) określa sposób obliczenia ceny obejmowanych akcji, warunki emisji obligacji instytucji
finansowej lub bankowych papierów wartościowych, w tym termin ich zapadalności, cenę
emisyjną i oprocentowanie;
3) określa wysokość udzielonej gwarancji;
4) wskazuje cele wykorzystania środków pochodzących z emisji akcji, obligacji instytucji
finansowej lub bankowych papierów wartościowych;
5) określa ograniczenia w zakresie wypłaty dywidendy bądź nadwyżki bilansowej;
6) określa ograniczenia w zakresie polityki płacowej wobec członków organów instytucji
finansowej oraz kadry kierowniczej;
7) wskazuje obowiązek niezwłocznego dostosowania przepisów statutu i regulacji wewnętrznych
instytucji finansowej, w celu uwzględnienia emisji akcji, obligacji instytucji finansowej lub
bankowych papierów wartościowych oraz postanowień umowy gwarancji;
8) określa sposób rozliczenia straty instytucji finansowej za okresy ubiegłe.
6. Minimalna wysokość oprocentowania obligacji, o których mowa w ust. 5 pkt 2, nie może
w stosunku rocznym być niższa niż dwukrotność wysokości stopy kredytu lombardowego
Narodowego Banku Polskiego.
7. Odmowa udzielenia gwarancji nie stanowi podstawy roszczeń instytucji finansowej ani osób
trzecich wobec Skarbu Państwa.