Równoważny czas pracy a urlop na żądanie

Przeczytaj także: Kiedy trzeba zaakceptować wniosek urlopowy?

Przy udzielaniu urlopu na żądanie w systemie równoważnym istotne jest, że 4 dni urlopu na żądanie nie traktuje się jako 32 godziny urlopu (4 x 8), lecz jako 4 dni wolne od pracy, niezależnie od tego, ile godzin w tych dniach pracownik miał pracować.

Dotyczy to pracowników zatrudnionych w systemach czasu pracy, w których dopuszczalne jest przedłużenie dobowego wymiaru czasu pracy do 12, 16 i 24 godzin oraz pracowników niepełnoetatowych.

Przykłady:

• Janusz C. w dniu, w którym pracuje 16 godzin nie może żądać 8 godzin urlopu na żądanie.
• Edward D. korzystający z urlopu na żądanie w dniu, w którym powinien pracować 16 godzin, wykorzystał 1, a nie 2 dni urlopu na żądanie (16 : 8). Oznacza to, że do wykorzystania zostały mu w danym roku 3 dni urlopu na żądanie. Jednocześnie z ogólnej liczby godzin urlopu wypoczynkowego należy odjąć 16 godzin.
• Michał M. zatrudniony na pół etatu, korzystający z urlopu na żądanie w dniu, w którym powinien pracować 4 godziny, wykorzystał cały dzień urlopu na żądanie, a nie połowę (4 : 8). Do końca roku może zatem wykorzystać 3 dni urlopu na żądanie, a nie 3 i pół dnia. Jednocześnie z ogólnej liczby godzin urlopu wypoczynkowego należy odjąć 4 godziny.

Ważny jest także termin zgłoszenia urlopu na żądanie, szczególnie w razie rozpoczynania pracy w środku dnia. Przykładowo, administracja pracuje od 8.00 rano, a pracownik powinien stawić się do pracy na 14.00. W każdym przypadku termin zgłoszenia urlopu na żądanie należy oceniać, mając na względzie konieczność zapewnienia prawidłowego toku pracy. Nie może być tak, że pracownik nie stawia się do pracy, po czym zgłasza urlop po upływie większej części dnia roboczego, co w efekcie dezorganizuje pracę.

Zgłoszenie urlopu na żądanie powinno nastąpić najpóźniej w dniu przewidywanego urlopu, do chwili przewidywanego rozpoczęcia pracy przez pracownika według obowiązującego go rozkładu czasu pracy, chyba że zajdą nadzwyczajne okoliczności uniemożliwiające pracownikowi kontakt z pracodawcą. Te okoliczności powinien jednak weryfikować i oceniać pracodawca. Powyższą zasadę można modyfikować na korzyść pracownika (wyrok SN z 15 listopada 2006 r., I PK 128/06, OSNP 2007/23-24/34). Pracownik, który zgłosi urlop na żądanie po terminie i nie stawi się do pracy, może zostać zwolniony z pracy na podstawie art. 52 § 1 pkt 1 kp ze względu na nieusprawiedliwioną nieobecność w pracy.

Przykład:
Administracja w zakładzie Zenona N. pracuje codziennie od 8.00 do 16.00, także w niedziele i święta. 16 sierpnia pracownik powinien stawić się do pracy na 14.00. Jednakże o 13.45 złożył wniosek o urlop na żądanie w tym dniu. Pracodawca uznał, że wniosek powinien trafić do administracji przed 8.00. Ocenił nieobecność Zenona N. w dniu 16 sierpnia jako nieusprawiedliwioną. Postępowanie pracodawcy nie jest słuszne. Stosownie do powołanego wyżej wyroku SN, pracownik miał prawo złożyć wniosek do godziny 14.00.


www.KadryOnline.pl - Serwis specjalistów ds. personalnych. Praktyczne wskazówki dotyczące prawa pracy, najświeższe interpretacje przepisów, informacje o zmianach prawnych, bezpłatne biuletyny e-mailowe.