Ustawy konsumenckie a obowiązki przedsiębiorcy

Przeczytaj także: Kto zapłaci za nieudane ferie zimowe dzieci?

Również ustawa o ochronie niektórych praw konsumentów oraz o odpowiedzialności za szkodę wyrządzoną przez produkt niebezpieczny nakłada na przedsiębiorców obowiązek udzielenie kupującemu odpowiednich informacji. Wskazana ustawa reguluje trzy typy umów zawieranych z konsumentami: umowy zawierane poza lokalem przedsiębiorstwa, umowy na odległość oraz umowy na odległość dotyczące usług finansowych.

Przedsiębiorca proponujący konsumentowi zawarcie umowy poza lokalem przedsiębiorstwa, powinien przed zawarciem umowy okazać dokument potwierdzający prowadzenie działalności gospodarczej oraz dokument tożsamości. Zgodnie z § 2 art. 2 ustawy o ochronienie niektórych praw konsumentów przez lokal przedsiębiorstwa rozumie się miejsce przeznaczone do obsługiwania publiczności i oznaczone zgodnie z przepisami o działalności gospodarczej. Wynika z tego, że umowy zawierane, co prawda w lokalu przedsiębiorstwa, lecz poza miejscem przeznaczonym do obsługiwania publiczności (np. biuro dyrektora, siedziba zarządu) objęte będą ustawową ochroną.

Przepisów ustawy nie będzie się stosować do umów zawartych w miejscu przeznaczonym do obsługiwania publiczności przez personel danego przedsiębiorcy, nawet jeżeli znajduje się ono w lokalu innego przedsiębiorcy. Ochrona, którą wskazana powyżej ustawa obejmuje konsumenta, będzie mu przysługiwać także wówczas, gdy do wykonania umowy dochodzi w lokalu przedsiębiorstwa, jednakże jej zawarcie nastąpiło poza lokalem przedsiębiorstwa, w warunkach określonych ustawą. Ustawową ochroną objęte są wszystkie umowy zawarte poza lokalem przedsiębiorstwa niezależnie od tego z czyjej inicjatywy, przedsiębiorcy czy konsumenta, nawiązany został kontakt w sprawie zawarcia danej umowy.

Niedopełnienie obowiązku okazania dokumentów nie powoduje nieważności lub wadliwości zawartej umowy, stanowi ono jednak, zgodnie z przepisem art. 138a kodeksu wykroczeń, wykroczenie zagrożone karą grzywny. Pamiętać należy, że takiej samej karze podlega osoba zawierająca umowę w cudzym imieniu poza lokalem przedsiębiorstwa nie okazując wskazanych w ustawie dokumentów oraz dokumentu potwierdzającego swoje umocowanie.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 wskazanej wyżej ustawy, kto zawiera z konsumentem umowę poza lokalem przedsiębiorstwa powinien przed jej zawarciem poinformować konsumenta na piśmie o prawie odstąpienia w terminie 10 dni od dnia zawarcia umowy, a ponadto wręczyć mu wzór oświadczenie o odstąpieniu z oznaczeniem swojego imienia i nazwiska (nazwy) oraz adresem zamieszkania (siedziby). Sprzedawca ponadto powinien też wręczyć konsumentowi pisemne potwierdzenie zawarcia umowy zawierające wskazanie daty jej zawarcia, rodzaj umowy, przedmiot świadczenia oraz cenę. Brak poinformowania konsumenta o prawie odstąpienia powoduje, że bieg 10 dniowego terminu do odstąpienia nie rozpoczyna się, a konsument może odstąpić od umowy w terminie 10 dni od dnia otrzymania informacji o prawie odstąpienia, jednakże nie później niż po upływie 3 miesięcy od jej wykonania.

W przypadku zawierania z konsumentem umowy na odległość, w rozumieniu ustawy o ochronie niektórych praw konsumentów, ustawodawca bardzo szeroko określił zakres obowiązku informacyjnego przedsiębiorcy. Konsument, zgodnie z art. 9 ust 1 ustawy, powinien być poinformowany o:

• imieniu i nazwisku (nazwa), adresie zamieszkania (siedziby) przedsiębiorcy oraz organie, który zarejestrował działalność gospodarczą i numerze, pod którym przedsiębiorca został zarejestrowany,
• istotnych właściwości świadczenia i jego przedmiotu tj. cechach odnoszących się do świadczenia,
• cenie lub wynagrodzenie obejmujących wszystkie ich składniki, a w szczególności cła i podatki,
• zasadach zapłaty ceny lub wynagrodzenia,
• kosztach, terminie i sposobie dostawy,
• prawie odstąpienia przez konsumenta od umowy w terminie dziesięciu dni, ze wskazaniem ustawowych wyjątków, uniemożliwiających skorzystanie z tego prawa,
• kosztach wynikających ze korzystania ze środków porozumiewania się na odległość, jeżeli są one skalkulowane inaczej niż wedle normalnej taryfy,
• terminie, w jakim oferta lub informacja o cenie albo wynagrodzeniu mają charakter wiążący,
• minimalnym okresie, na jaki ma być zawarta umowa o świadczenia ciągłe lub okresowe,
• miejscu i sposobie składania reklamacji,
• prawie wypowiedzenia umowy w przypadku zawarcia umowy o świadczenie stałe lub okresowe na czas nieoznaczony.