Ustawy konsumenckie a obowiązki przedsiębiorcy

Przeczytaj także: Kto zapłaci za nieudane ferie zimowe dzieci?

Wprowadzona w 2002 roku ustawa o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej oraz o zmianie Kodeksu cywilnego nakłada na przedsiębiorców obowiązek szerokiego informowania konsumentów o oferowanych towarach konsumenckich. Zgodnie z art. 2 ust. 1 tej ustawy, sprzedawca zobowiązany jest poinformować kupującego o cenie oferowanego towaru konsumpcyjnego oraz o jego cenie jednostkowej, chyba że ceny te wyrażają się tą samą kwotą. W przypadku sprzedaży towaru oferowanego luzem sprzedawca musi podać jedynie cenę jednostkową oraz wskazać, według jakich jednostek towar jest sprzedawany. Taki sam sposób podawania informacji o cenie przedsiębiorcy powinni stosować w reklamie.

Sprzedawca ma obowiązek poinformować kupującego o cenie przed zawarciem umowy, z własnej inicjatywy, a nie dopiero po skierowaniu przez kupującego zapytania w tej sprawie. Jeżeli na podstawie odrębnych przepisów sprzedaż danego towaru konsumpcyjnego podlega opodatkowaniu to prezentowana przez przedsiębiorców cena powinna uwzględniać dany podatek. Warto pamiętać, że jeśli cena oferowanego towaru omyłkowo została wyliczona bez uwzględnienia kwoty podatku, to sprzedawca nie ma prawa domagać się od konsumenta dodatkowej kwoty, stanowiącej równowartość pominiętej kwoty.

Przy sprzedaży na raty, na przedpłaty, na zamówienie, według wzoru lub na próbę oraz sprzedaży za cenę powyżej 2 tys. zł sprzedawca ma obowiązek potwierdzić na piśmie wszystkie istotne postanowienia zawartej umowy. Pod pojęciem „istotne postanowienia” należy rozumieć te postanowienia umowy, które dla obu jej stron mają szczególnie ważne znaczenie. Niedopełnienie przez sprzedawcę tego obowiązku może skutkować jego odpowiedzialnością odszkodowawczą, jeżeli brak stosownego potwierdzenia umowy spowoduje u kupującego konkretną szkodę majątkową. W przypadku innych typów umów sprzedawca powinien wydać pisemne potwierdzenie zawarcia umowy obejmujące oznaczenie sprzedawcy, jego adres, datę sprzedaży, określenie towaru oraz jego ceny, tylko na żądanie kupującego.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o sprzedaży konsumenckiej sprzedawca, poza informacjami wskazanymi powyżej, obowiązany jest udzielić kupującemu jasnych, zrozumiałych i niewprowadzających w błąd informacji, wystarczających do prawidłowego i pełnego korzystania ze sprzedanego towaru konsumpcyjnego. Sprzedawca w szczególności powinien wskazać: nazwę towaru, określenie producenta lub importera, znak zgodności wymagany przez odrębne przepisy oraz informację o dopuszczeniu do obrotu w Polsce

Zakres pojęć „jasne i zrozumiałe” odnosi się zarówno do treści jak i formy podanych kupującemu informacji. Informacje powinny być proste w odbiorze, niebudzące wątpliwości, sporządzone w sposób czytelny i łatwy do przyswojenia. Informacja niewprowadzająca w błąd odnosi się do zgodnych z rzeczywistością właściwości konkretnego towaru konsumpcyjnego.

W przypadku, gdy towar sprzedawany jest w opakowaniu jednostkowym lub w zestawie informacje, o których mowa powyżej powinny znajdować się na towarze konsumpcyjnym lub być z nim trwale połączone. Przy sprzedaży towaru luzem sprzedawca obowiązany jest podać w miejscu sprzedaży nazwę towaru, jego główną cechę użytkową oraz wskazać producenta lub importera. Wskazane powyżej informacje dotyczące sprzedawanego towaru powinny być sporządzone w języku polskim lub w powszechnie zrozumiałej formie graficznej.

Należy wskazać, iż zgodnie z art. 136 § 1 kodeksu wykroczeń, kto z towarów przeznaczonych do sprzedaży umyślnie usuwa utrwalone na nich oznaczenia określające ich cenę, termin przydatności do spożycia lub datę produkcji, jakość lub ilość nominalną, gatunek, pochodzenie podlega karze aresztu, ograniczenia wolności albo grzywny. Ponadto, kto przeznacza do sprzedaży towary z usuniętym trwale oznaczeniem wskazanych powyżej informacji albo towary niewłaściwie oznaczone podlega karze ograniczenia wolności albo grzywny do 1.5 tys zł. Należy również pamiętać o przepisie art. 137 § 1 kodeksu wykroczeń stanowiącego, „kto w przedsiębiorstwie handlowy lub usługowym narusza przepisy o obowiązku uwidaczniania cen lub ilości nominalnej podlega karze grzywny do 1.500 zł albo karze nagany”.