Planowanie przestrzenne a studium metropolitalne

Przeczytaj także: Planowanie przestrzenne: duże i mniejsze obiekty handlowe

Do ustawy z dnia 9 października 2015 r. o związkach metropolitalnych (DzU z 2015 r., poz. 1890), która weszła w życie 1 stycznia 2016r., wprowadzony został nowy instrument przestrzenny. Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego związku metropolitalnego, bo to o nim właśnie mowa, ma na celu określenie kluczowych wytycznych przestrzennych dla całego obszaru. Gminy wchodzące w skład związku również mogą przystąpić do prac mających na celu aktualizację studium już uchwalonych. Oznacza to, że związek metropolitalny posiadać będzie kompetencje, które uczynią go podmiotem odpowiedzialnym za prowadzenie polityki przestrzennej.

Do wyłącznej właściwości zgromadzenia, czyli organu stanowiącego i kontrolnego związku metropolitalnego, należy uchwalanie ramowego studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego związku metropolitalnego. Związek musi w swoich działaniach uwzględniać ustalenia zawarte w ramach planu zagospodarowania przestrzennego województwa. Studium metropolitalne nie jest aktem prawa miejscowego, co oznacza, że samo nie może stanowić podstawy do wydania w oparciu o nie decyzji administracyjnych, na przykład pozwolenia na budowę. Jest to jednak akt bardzo istotny z perspektywy inwestorów. Zgodnie bowiem ze znowelizowanym brzmieniem ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, a dokładniej jej art. 37q., ilekroć w przepisach odrębnych będzie mowa o studium uwarunkowań w gminie, należy przez to rozumieć także studium metropolitalne.

W ramach studium metropolitalnego określane są takie aspekty jak: zasady i obszary rozwoju systemów komunikacji, w tym dróg publicznych z podziałem na klasy i kategorie, infrastruktury technicznej oraz rozmieszczenie innych inwestycji celu publicznego o znaczeniu metropolitalnym; zasady i obszary ochrony środowiska, przyrody i krajobrazu, ponadregionalnych i regionalnych korytarzy ekologicznych, ochrony uzdrowisk oraz dziedzictwa kulturowego i zabytków oraz dóbr kultury współczesnej, mających znaczenie dla całości obszaru metropolitalnego, w szczególności w odniesieniu do sposobów realizacji infrastruktury technicznej – wraz z ustaleniami wynikającymi z zasad rozwoju i ochrony takich obszarów.

Co więcej w studium metropolitalnym znajdziemy bardzo istotną, szczególnie z perspektywy inwestorów, informację o maksymalnej powierzchni przeznaczonej pod zabudowę, z podziałem na rodzaje zabudowy oraz gminy – informuje Robert Tomaszewski z portalu www.grunttozysk.pl.

Ustalając maksymalną powierzchnię przeznaczoną pod zabudowę wójt, burmistrz bądź prezydenta miasta przy sporządzaniu studium uwzględnia potrzeby i możliwości rozwojowe obszaru metropolitalnego, biorąc pod uwagę między innymi: analizy ekonomiczne, środowiskowe i społeczne; prognozy demograficzne, w tym uwzględniające migracje w ramach obszaru metropolitalnego; możliwości finansowania przez gminy oraz związek metropolitalny wykonania sieci komunikacyjnej i infrastruktury technicznej, a także infrastruktury społecznej, służących realizacji zadań własnych odpowiednio tych jednostek czy bilans terenów przeznaczonych pod zabudowę.

Warto mieć także na uwadze fakt, że w konsekwencji nowych przepisów, w sytuacji gdy uchwalenie bądź zmiana studium metropolitalnego wiąże się z koniecznością zmiany studium, jednocześnie z projektem studium metropolitalnego bądź projektem jego zmiany można sporządzić projekt studium lub projekt zmiany studium. Wówczas uchwalenie studium lub zmiany studium następuje po uchwaleniu studium metropolitalnego lub jego zmiany. W przypadku natomiast, gdy gmina wchodzi w skład związku metropolitalnego, przy sporządzaniu studium uwzględnia się także ustalenia studium metropolitalnego - o ile takie zostało przyjęte. Nowe przepisy dają także zarządowi związku możliwość jednoczesnego sporządzenia projektu studium, wraz z projektem studium metropolitalnego.