Spółka partnerska nie dla każdego przedsiębiorcy

Przeczytaj także: Spółka partnerska: bez odpowiedzialności za partnera

Zgodnie z obowiązującymi przepisami spółka partnerska jest spółką osobową, utworzoną przez wspólników w celu wykonywania wolnego zawodu w spółce prowadzącej przedsiębiorstwo pod własną firmą. Kluczowe jest to, że w ramach spółki partnerskiej istnieje możliwość wykonywania jednego bądź kilku zawodów. Powodem dla którego przedsiębiorcy decydują się na ten rodzaj działalności, to m.in. fakt, że nie ma tutaj określonych dolnych progów kapitału zakładowego oraz brak podwójnego opodatkowania. Co trzeba wiedzieć wybierając tę formę działalności? Jakie wynikają z tego korzyści?

Wspólnicy w spółce partnerskiej

W myśl art. 94 K.s.h. założenie spółki partnerskiej wiąże się z dokonaniem wpisu do rejestru przedsiębiorców KRS. Aby mogła funkcjonować muszą być co najmniej dwie osoby – partnerzy, wykonujący wolny zawód. Zasadniczo oznacza to, iż przedmiot działalności spółki musi być powiązany z jego wykonywaniem w ramach spółki. Zdarzają się jednak przypadki w których przepisy odrębnych ustaw mogą dopuścić wykonywanie w jednej spółce więcej niż jednego określonego zawodu albo postanowić, że partnerzy mogą wykonywać w spółce tylko jeden zawód, a ponadto mogą uzależnić wykonywanie zawodu w spółce partnerskiej od spełniania dodatkowych wymagań.

Wspólnikami mogą być wyłącznie osoby fizyczne posiadające uprawnienia do realizowania pewnych usług. Zgodnie z Kodeksem spółek handlowych do wolnych zawodów zaliczają się m.in.: lekarze, prawnicy, aptekarze, architekci czy również inżynierzy budowlani.

Umowa spółki tylko na piśmie

Gdy przedsiębiorca zdecyduje się na prowadzenie własnej działalności w formie spółki partnerskiej to powinien pamiętać o tym, że umowa musi być zawarta na piśmie – inaczej będzie nieważna. Ponadto w umowie powinny znaleźć się elementy, które wymienia art. 91 K.s.h. Należą do nich:

• określenie wolnego zawodu wykonywanego przez wspólników w ramach spółki;
• sprecyzowanie przedmiotu działalności;
• nazwiska i imiona partnerów, którzy przyjęli na siebie nieograniczoną odpowiedzialność osobistą za zobowiązania spółki;
• wybór partnerów, którzy będą mogli reprezentować spółkę, jeżeli tylko niektórzy mają prawo jej reprezentacji;
• firma i siedziba spółki;
• czas trwania spółki jeśli jest oznaczony;
• określenie wkładów wnoszonych przez każdego wspólnika i ich wartości.

Wkłady wnoszone do spółki mogą mieć charakter pieniężny lub niepieniężny. Jeśli partnerzy zdecydują się na wniesienie do spółki np. nieruchomości, to będzie wymagało to od nich dostosowania do tego stanu rzeczy umowy, która wówczas musi przybrać formę aktu notarialnego. Siedziba spółki powinna mieścić się w granicach naszego kraju. Nie wyklucza to jednak sytuacji, w której adres siedziby będzie inny niż ten pod którym dostępny będzie organ zarządzający. Jednak ten fakt musi zostać uwzględniony w sporządzonej umowie spółki.

W spółce partnerskiej do prowadzenia jej spraw oraz reprezentacji może zostać powołany zarząd.

Od umowy spółki należy zapłacić podatek od czynności cywilnoprawnych. Wynosi on 0,5% wartości wkładów. Obowiązek podatkowy ciąży na spółce. Gdy umowa spółki sporządzona będzie w formie aktu notarialnego, wówczas notariusz pobierze i rozliczy należny podatek. W przeciwnym wypadku to partnerzy powinni pamiętać o wywiązaniu się z tych formalności.