Użytkownik "PL" <p...@p...pl> napisał w wiadomości
news:bp661j$fhq$1@localhost.localdomain...
> Dziekujac za "odzew" - spostrzegam, nieomal ze zgroza, iz wyrazilem sie
> niezbyt precyzyjnie. Bardziej bylem zainteresowany w/w zagadnieniem "od
> strony" Dziadkow. Czy moga zostac - w majestacie prawa - pozbawieni
moznosci
> kontaktow z WLASNYMI wnukami. Jesli tak, jak moga starac sie - droga
> oficjalna - o umozliwienie spotkan z wnukami?

No sory ... WLASNE to mozesz miec auto i takie tam podobne rzeczy ... wnuki
mimo wszystko sa swoje i ew rodzicow bo oni moga tak powiedziec ...
strasznie uprzedmiotowiles swoje wnuki :D

do góry

> na jakiej podstawie?

trochę to długie, aczkolwiek wyczerpujące... :-)


1988.06.14 uchwała SN III CZP 42/88
OSNC 1989/10/156

glosa częściowo krytyczna: Holewińska-Łapińska E. PiP 1991/2/107



Dziadkowie mogą żądać uregulowania osobistych kontaktów z wnukami, jeżeli
leży to w interesie dzieci.



Przewodniczący: sędzia SN Z. Świeboda. Sędziowie SN: T. Bukowski, A. Wielgus
(sprawozdawca).



Sąd Najwyższy w sprawie z wniosku Beaty F. z udziałem Zofii F. o uchylenie
kontaktów z małol. Jakubem F. po rozpoznaniu na posiedzeniu jawnym
zagadnienia prawnego przekazanego przez Sąd Wojewódzki w Koninie,
postanowieniem z dnia 1 kwietnia 1988 r. do rozstrzygnięcia w trybie art.
391 k.p.c.:

"Czy w świetle przepisów kodeksu rodzinnego i opiekuńczego przysługuje
dziadkom roszczenie względem rodziców o ustalenie kontaktów dziadków z
wnukami?"

podjął następującą uchwałę:

Dziadkowie mogą żądać uregulowania osobistych kontaktów z wnukami, jeżeli
leży to w interesie dzieci.



Zofia F. - babka małoletniego Jakuba F. urodzonego dnia 19 sierpnia 1982
r. - wystąpiła z wnioskiem o ustalenie jej kontaktów osobistych z wnukiem
twierdząc, że matka dziecka nie zezwala na widywanie się z nim poza miejscem
jego zamieszkania. Po rozwodzie rodziców dziecka Beaty i Tomasza F.
pozostaje ono pod opieką matki. Sąd Rejonowy postanowieniem z dnia 16
czerwca 1987 r. wniosek Zofii F. uwzględnił, ustalając kontakty wnuka z
babką dwa razy w miesiącu w miejscu jej zamieszkania. Wówczas matka
małoletniego Jakuba F. złożyła wniosek o ustalenie, że babce nie przysługują
kontakty z wnukiem, co najwyżej przez ojca dziecka, który ma takie prawo.

Postanowieniem z dnia 11 stycznia 1988 r. Sąd Rejonowy wniosek ten oddalił,
dokonując jedynie zmiany miejsca spotkań babki z wnukiem, które mają się
odbywać w miejscu zamieszkania matki dziecka. Sąd Wojewódzki, rozpoznając
rewizję uczestniczki Zofii F. kwestionującej stanowisko Sądu Rejonowego co
do sposobu uregulowania jej spotkań z wnukiem, powziął wątpliwości co do
tego, czy dziadkowie mogą dochodzić przed sądem ustalenia ich kontaktów z
wnukami, skoro kodeks rodzinny i opiekuńczy reguluje stosunki osobiste tylko
pomiędzy rodzicami i dziećmi. Z przepisów dotyczących władzy rodzicielskiej
i pokrewieństwa nie można wyprowadzić wniosków prowadzących do przyznania
dziadkom roszczenia o ustalenie kontaktów z wnukami. Brak takiej możliwości
nie da się pogodzić z odczuciem społecznym pojęcia rodziny, dlatego Sądowi
Wojewódzkiemu nasunęły się wątpliwości zawarte w przytoczonym na wstępie
zagadnieniu prawnym.



Sąd Najwyższy udzielając odpowiedzi na powyższe zagadnienie prawne zważył,
co następuje:

W warunkach społecznych naszego kraju duże znaczenie przywiązuje się do
rodzin wielopokoleniowych, wynika to zarówno z tradycji rodzinnych, jak i ze
względu na szczególną rolę dziadków w faktycznym wykonaniu pieczy nad
małoletnimi wnukami. Dlatego utrzymanie styczności pomiędzy członkami
rodziny trzypokoleniowej w warunkach bezkonfliktowych jest czymś jak
najbardziej normalnym. Kodeks rodzinny i opiekuńczy reguluje stosunki
osobiste wynikające z pokrewieństwa tylko pomiędzy rodzicami i dziećmi.

Okoliczność, iż ustawodawca pozostawia poza unormowaniem zarówno prawo
dziecka do osobistej styczności z rodzicami, czy też z innymi krewnymi, i
odwrotnie, gdy chodzi o styczność innych jego krewnych z dzieckiem, nie
oznacza niedopuszczalności uregulowania utrzymywania takich kontaktów.
Ustawa pozostawia powyższe prawo poza regulacją (...). Sytuacja przedstawia
się odmiennie, gdy pomiędzy krewnymi istnieje ścisła więź i utrzymywanie
osobistej styczności związki te pogłębia oraz wpływa korzystnie na
prawidłowy rozwój fizyczny i emocjonalny dziecka.

Zachodzi jednak wątpliwość, czy dopuszczenie do osobistej styczności
pomiędzy dziadkami a wnukami powoduje ograniczenie uprawnień rodziców
dziecka, wynikających z władzy rodzicielskiej. Władza rodzicielska - jak to
wynika z całokształtu przepisów kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, a
zwłaszcza art. 95 § 1, art. 96 i art. 98 § 1, stanowi ogół obowiązków i praw
względem dziecka, mających na celu zapewnienie mu należytej pieczy i
strzeżenie jego interesów. Zakres władzy rodzicielskiej nie oznacza
wyłączności rodziców w stosunku do dziecka i powinna być ona wykonywana tak
jak tego wymaga dobro i interes dziecka. Jest rzeczą oczywistą, że rodzicom
przysługuje prawo do osobistej styczności z dzieckiem, jest ono ich prawem
osobistym i niezależnym od władzy rodzicielskiej. Przysługuje ono rodzicom
mimo pozbawienia ich władzy rodzicielskiej, jej zawieszenia lub
ograniczenia. Pozbawienie lub ograniczenie tych kontaktów wymaga odrębnego
orzeczenia przez sąd, takie bowiem uregulowanie zostało zawarte w odrębnym
przepisie kodeksu rodzinnego i opiekuńczego (art. 113). Tak więc sfera
osobistej styczności pozostaje poza władzą rodzicielską i nie wpływa w
niczym na uszczuplenie jej zakresu. Wynika to jednoznacznie z uchwały
pełnego składu Izby Cywilnej Sądu Najwyższego z dnia 18 marca 1968 r. (III
CZP 70/66 - OSNCP 1968, z. 5, poz. 77), w której pkt V stwierdzone zostało,
że prawo utrzymywania kontaktów z dzieckiem nie należy do sprawowania władzy
rodzicielskiej, skoro do zakazania styczności osobistej z dzieckiem rodzicom
pozbawionym władzy rodzicielskiej konieczne jest specjalne orzeczenie sądu.

Rodzice, jak to wyżej wywiedziono, mają obowiązek dbałości o rozwój dziecka
w imię jego dobra. Powinni zatem dla pełnego rozwoju jego osobowości
umożliwić dziecku kontaktowanie się z jego krewnymi (dziadkami) przy
właściwej ich postawie i korzystnym wpływie na dziecko. Kontakty te,
wynikające często z silnych więzów emocjonalnych, zwłaszcza dziadków z
wnukami, wychowujących je od niemowlęcia, mogą wpływać na lepsze wychowanie
i rozwój duchowy dziecka oraz sprzyjają kontynuowaniu więzów
wielopokoleniowej rodziny. Takie zachowanie dziadków, okazywanie
przywiązania i dbałości o wnuki nie tylko nie kłóci się z interesem dziecka,
ale jest ono dla jego dobra.

Kwestię tę sąd opiekuńczy będzie rozstrzygał na podstawie art. 109 § 1
k.r.o. i kierując się dobrem dziecka będzie mógł, w sytuacji gdy krewni
(dziadkowie) dezorganizują prawidłowy kierunek wychowania dziecka, zakazać
im osobistej styczności z dzieckiem, albo gdy rodzice bezpodstawnie
uniemożliwiają lub poważnie utrudniają kontakty krewnych (dziadków) z
dzieckiem, zakazać rodzicom takiego postępowania i uregulować sposób
utrzymywania osobistych kontaktów tych krewnych z dzieckiem.

Z zasad powyższych Sąd Najwyższy udzielił odpowiedzi na przedstawione w
trybie art. 391 k.p.c. zagadnienie prawne jak w sentencji uchwały.

do góry

Użytkownik "kinka" <k...@t...pl> napisał w wiadomości
news:bpb36j$2vpc$1@foka1.acn.pl...
===============
(...ciach...)
Bardzo dziekuje :-)!!!
PL

do góry