Moze kogos zainteresuje. Mam nadzieje,
ze literki polskie sie nie posypia...

------------------

Okolice Pyskowic.

Wieczór. Pani Genowefa, starsza osoba po siedemdziesiątce, zasiada do
skromnej kolacji. Z 600 złoty emerytury kolacja musi być skromna. Cóż tam,
że tylko chleb - ale chleb... Poza tym pomaga jak może córce i
sparaliżowanemu wnukowi; mogła zaciągnąć na siebie kredyty, bo przecież
córka nie pracuje, a Pani Genowefa ma dochód pewny, wiec może wziąć...

Ale jakoś żadnego z banków nie obchodziło, że Pani Genowefa ma niskie
uposażenie i trudno będzie jej płacić raty w wysokości 400-u złoty
miesięcznie.

Nic to, Pani Genowefa płaci, bo jeszcze i szyciem dorobi i dzieci gdzieś
przypilnuje, no i mocna z niej kobieta, tylko jakoś tak ostatnio z tym
szyciem ciężko. Zabrakło na ratę. Dotąd płaciła nieźle... Czas odgonić myśli
i w końcu coś zjeść. Nie dane jej jednak delektować się herbatką, jakieś
zamieszanie pod drzwiami. No tak, pan windykator z pewnego komercyjnego
banku. Pani Genowefa wpuszcza go, bo szacunek do prawa ma wpojony od
maleńkości; stara dobra przedwojenna szkoła w końcu. Butny młodzieniec
rozsiada się w fotelu - płacić każe natychmiast, bo w przeciwnym razie naśle
komornika. Młodzian rozgląda się po pokoju, ocenia ile rzeczy zabierze i za
ile je może sprzedać: "Nie płaci pani, wyłudza pani kredyt, podamy panią do
sądu!" słyszy Pani Genowefa. Na koniec cyniczny młodzian każe pokazać sobie
portfel: "Ile pani tam ma? - bo należy mi się za przyjazd!" - Pani Genowefa
drżącymi rękami wyciąga 50 złoty - "Wystarczy?" - "Wystarczy! Ale ja tu
wrócę!!!".

Okolice Dąbrowy Górniczej.

Pani Emilia z nieco wyższą emeryturą, bo aż 1.500 zł. Dzieci brały na mamę
kredyty, bo przecież same pracują na czarno, wiec kto im da? - a tu i
spłacić jakieś zadłużenie trzeba, bo będzie eksmisja, a tu na leki - a
wiadomo, tanie nie są... Pani Emilia z racji tak wysokiej emerytury
dostawała duże pożyczki, też nikogo nie interesowała wysokość rat, pani
Emilia płaciła, ale praca na czarno skończyła się, okres zimowy, jakiś
przełom, jakieś coś...

Kolejna wizyta windykatora, tym razem przyjazd w towarzystwie. Towarzysz
windykatora podaje się za "przedstawiciela sądu". Pani Emilia wpuszcza ich
do domu, bo niby skąd ma wiedzieć, że nie musi tego robić. Wyceniają dom,
krzyczą, że jak nie zapłaci, przyjadą w przyszłym miesiącu i go zabiorą. Też
sprawdzają portfel, zaglądają do kredensu... Biorą ostatnie 30 złoty za
przyjazd, bo: "Nam się należy"... Ponoć...

Okolice Tąpkowic.

Małżeństwo po 80-tce. Pan Józef - emerytowany wojskowy, służył w Armii
Andersa, Pani Katarzyna - gospodyni domowa. Kredyty też dla dzieci i
powtarzająca się sytuacja. Jedna różnica: państwo nie dosłyszą. Windykator
każe zapłacić, bo wtedy "wstrzymany zostanie komornik". Coś tam mają -
płacą. W tydzień później przychodzi zawiadomienie o zajęciu komorniczym.
"Jak to? Przecież zapłaciliśmy" - płaczą...

Oto Polska właśnie.

Cynizm windykatorów osiągnął już punkt krytyczny, a tymczasem rząd
wypromował "Ustawę Antylichwiarską", przy czym nad obejściem ustawy pracował
sztab bankowych prawników przez pół roku i oczywiście znaleźli wyjście. A
czy nie lepiej, Drogi Sejmie, byłoby wprowadzić "bankructwo konsumenckie"?
Czego się tak Drogi Sejmie boisz? Że Polacy nagminnie zaczną to
wykorzystywać?

Na czym polega owo bankructwo w USA zwane "Chapter 13"? Jest to prawo
pozwalające na ogłoszenie bankructwa przez przysłowiowego Kowalskiego na
podobnych zasadach jak upadłość ogłaszają firmy, spółki, etc. Gdy Kowalski
ogłosi bankructwo, układa się ze swoimi wierzycielami przed sądem,
przedstawiając plan spłaty zadłużenia. Może wówczas normalnie żyć, pracować,
płacić podatki i powoli, systematycznie oddawać pieniądze. I wszyscy są
zadowoleni! Od 2003r. w Polsce obowiązuje nowe prawo upadłościowe, ale
bankructwa potencjalnego Kowalskiego w nim nie przewidziano. Jak donosi
tygodnik "Wprost" (1042): "Około 60-70 proc. Amerykanów, którzy skorzystali
z "Chapter 13", stanęło na nogi: płacą podatki, składki emerytalne i - co
najważniejsze - normalnie pracują, by spłacić resztę zadłużenia w dogodnym
czasie. W Polsce niewypłacalni tracą wszystko." Są za to narażeni na
telefony, wizyty firm windykacyjnych, których nazwy nie są wymienione w
umowach kredytowych.

Tracą wszystko i pogrążają się w coraz większą dziurę kredytową, bo
zaciągają tzw. "bezbikowe pożyczki" albo ufają tzw. systemom argentyńskim i
utapiają kolejne pieniądze. Gdzie logika, Drogi Sejmie, gdzie?