Wielu z nas rżnie uczciwego albo poczciwinę i strasznie boją się
sadów w każdym charakterze.
Trzeba zdawać sprawę z tego, ze jest sie tylko człowiekiem.
Dobijają mnie na codzień panikarze.
Ludzie opamiętajcie się! Nie żyjecie w pustelni.
Owszem trzeba być uczciwym człowiekiem ale nie popadajcie w
skrajność.
Panikarze, którzy boją się ryzykować: nikomu nie pożyczą, nikomu
nie pożrują i wreszcie nikomu nic nie dadzą są bez duszy.
To swego rodzaju pasożytnictwo. Zyje takie cos przez całe swoje zycie
a ludzkośc nic nie ma z tego jego lub jej ciągłego przerabiania
żywności w kał.