Użytkownik "kasia" <l...@i...pl> napisał w wiadomości
news:1247fb0c-9403-459e-b8d7-2eeb307bec05@s6g2000vbp
.googlegroups.com...

Skoro jej podarował, to te przedmioty są jej. O żadnym przywłaszczeniu być
nie może, i każde zawiadomienie w tej sprawie organów ścigania zakończy się
postanowieniem o odmowie wszczęcia postępowania z uwagi na brak znamion
czynu zabronionego. Cofnięcie darowizny jest możliwe pod warunkami
zawartymi w kodeksie cywilnym. Generalnie zainteresowany musiałby wykazać
rażącą niewdzięczność obdarowanej. Czy to się da zrobić? Trudno orzec nie
znając sprawy, bo przy rozwodzie zdarzają się różne dziwne rzeczy. Coś tam
na rzeczy być musiało od początku, skoro 3 miesiące po ślubie zawierali
intercyzę - choć dla omawianego zdarzenia znaczenia ona żadnego
bezpośrednio nie ma.

Natomiast - moim zdaniem - na zasadzie art. 902 na pewno nie można cofnąć
darowizny pierścionka zaręczynowego czy obrączki, bowiem bez wątpienia te
darowizny stanowią realizacje zasad współżycia społecznego. Co do
pozostałych rzeczy, zwłaszcza drobnych upominków normalnie przyjętych w
danym środowisku, to już kwestia oceny sądu.

co do pozostałych darowizn, to widzę tu jeszcze przykładowo problem
dowodowy. Ciekawe, w jaki sposób ów mąż ma zamiar dowieść, co dokładnie
podarował swojej żonie. Biżuteria czy ubrania nie są numerowane. Przy
biernym oporze żony sytuacja pozostaje raczej patowa. Sąd
musiałby wszak w wyroku określić, co ma mu zwrócić. Nie może tego określić
jako zwrot bliżej niesprecyzowanej biżuterii czy odzieży.

Zauważyć też wypada, że ów zwrot odbywa się pod rygorem art. 898§2 kc.
Czyli jeśli biżuteria się zużyła albo zgubiła, a odzież potargała, zużyła i
została wyrzucona, to obowiązku jej zwrotu czy zwrotu ich równowartości
niema. Wszak wykazanie, że narzeczona czy żona powinna się liczyć z
koniecznością zwrotu - art. 409 kc - wydaje mi się nieprawdopodobne.