W dniu 23.10.2013 16:56, sqlwiel pisze:
> W dniu 2013-10-23 16:45, m pisze:
>
>>> Hm... A Twoim zdaniem dziecko jest czyje? Rodziców, czy państwowe?
>>
>> Jest swoje. Jest też rodziców, ale nie w sensie własności. Dlatego nie
>> może być np. sprzedane ani podarowane.
>
> Swoje? Czyli ma prawo decydowania o sobie? Ejże... :)

Ejże, czy u ciebie wszystko się sprowadza do decydowania?

Poza tym, wraz z wiekiem ma prawo do decydowania o sobie, oczywiście w
pewnych ograniczeniach. Większych niż pełnoletni, ale jednak pełnoletni
też mają te ograniczenia niezerowe.

> Cp to znaczy "jest swoje"?

To znaczy, że nie jest niczyją własnością.

> Odpowiedz precyzyjnie i z uzasadnieniem na pytanie "czyje jest dziecko,
> skoro samo nie ma pełni praw" ?

Może jeszcze na baczność mam stanąć w czasie odpowiadania?

Odpowiem pytaniem na pytanie: jeżeli mieszkanie jest dziecka (np.
otrzymało w spadku), to czyje jest to mieszkanie? Ja bym powiedział że
dziecka, ale Ty chyba byś miał problem, bo u ciebie "X jest Ygreka"
oznacza tylko i wyłącznie "Y może dowolnie dysponować Xsem".


> A potem: Dlaczego o losie dziecka ma prawo decydować urzędnik, a nie
> mają tego prawa rodzice, czyli jego prawni pełnomocnicy?

Ponieważ pełnomocnictwo rodziców jest ograniczone, na przykład nie mają
pełnomocnictwa do cesji pełnomocnictwa, w szczególności odpłatnej.
Jeżeli próba przekroczenia pełnomocnictwa ma miejsce - ktoś musi
zareagować. Nie mogą reagować prawni opiekunowie dziecka, bo to oni
przekraczają, więc musi zareagować ktoś inny. Tym kims innym musi być
państwo, bo tylko państwo dysponuje prawem do zmuszenia rodziców do
trzymania się ram swojego pełnomocnictwa.

p. m.