Nieco długie ale treściwe. Cytuję z jedenego z forum moto:

W celu ustalenia podstaw prawnych do dochodzenia roszczeń odszkodowawczych
oraz podmiotów zobowiązanych ewentualnie do naprawienia szkody w przypadku
zdarzeń szkodowych ze zwierzyną leśną należy przede wszystkim ustalić, czy
zwierzę wyrządzające szkodę w pojeździe jest zwierzyną łowną. Katalog
zwierząt łownych, na podstawie delegacji ustawowej zawartej w art. 5 ustawy
z dnia 13 października 1995 r. Prawo łowieckie (tekst jednolity Dz.U. z 2002
r. Nr 42 , poz. 372 z późn. zm.) wskazany został przez ministra właściwego
do spraw środowiska, po zasięgnięciu opinii ministra właściwego do spraw
rolnictwa oraz Państwowej Rady Ochrony Przyrody i Polskiego Związku
Łowieckiego w Rozporządzeniu z dnia 11 marca 2005 r. w sprawie ustalenia
listy gatunków zwierząt łownych (Dz. U. nr 45 poz. 433).

Jak wynika z § 1 ust. 1 pkt. f) rozporządzenia Ministra Środowiska z w
sprawie ustalenia listy gatunków zwierząt łownych dzik, ew. jeleń został
zakwalifikowany, jako tzw. zwierzyna gruba. Pozostałymi gatunkami zwierząt
zaliczonymi do tej kategorii są: łoś, jeleń szlachetny, jeleń sika, daniel,
sarna, muflon.

Aktem prawnym, będącym podstawą prawną zgłaszanych roszczeń będzie wówczas
ustawa z dnia 13 października 1995 r. Prawo łowieckie (tekst jednolity Dz.U.
z 2002 r. Nr 42 , poz. 372 z późn. zm.), jak również kodeks cywilny w
zakresie podstaw odpowiedzialności (art. 415 i n.) oraz zasad ustalania
wysokości odszkodowania (art. 361).

Zgodnie z pierwszym z ww. aktów prawnych za tzw. szkody łowieckie, a więc
szkody, do których doszło w uprawach i płodach rolnych wyrządzonych przez
dziki, łosie, jelenie, daniele, sarny, muflony oraz przy wykonywaniu
polowania odpowiedzialność, co do zasady, ponosi dzierżawca lub zarządca
obwodu łowieckiego (art. 46 Prawa łowieckiego). Ponadto, co najistotniejsze
pamiętać należy, że jednym z zadań, które w ramach gospodarki łowieckiej
winni realizować dzierżawcy lub zarządcy obwodów łowieckich, jest ochrona
zwierzyny przed zagrożeniem ruchu pojazdów samochodowych na drogach
krajowych i wojewódzkich (art. 11 ust. 2 pkt.8). Powinno się to wyrażać
m.in. poprzez uniemożliwienie lub ograniczenie migracji zwierząt do dużych
skupisk ludzkich a także dbanie o właściwe oznakowanie dróg znakami
ostrzegającymi o bytowaniu (wędrówkach) w tej okolicy dzikich zwierząt. Fakt
ten powinien zostać zgłoszony przez wskazywane podmioty, do właściwego
zarządcy drogi, który jest odpowiedzialny za usytuowanie i konserwację
odpowiednich oznakowań drogowych.

W razie więc zajścia zdarzenia szkodowego z udziałem zwierzęcia żyjącego w
stanie wolnym może się okazać, że ponosić ewentualną odpowiedzialność za
szkodę może zarządca bądź dzierżawca obwodu łowieckiego (zazwyczaj koło
łowieckie Polskiego Związku Łowieckiego lub rzadziej inna jednostka), z
uwagi na niedochowanie ciążących na nich obowiązków w zakresie gospodarki
zwierzyną łowną. W sytuacjach bowiem, gdy z przyczyn zaniedbań w zakresie
informowania zarządców dróg o wędrówkach zwierząt bądź tez mającymi postać
zaniedbania w zakresie ograniczenia lub uniemożliwienia migracji zwierząt i
dopuszczania do ich swobodnego przemieszczania się dojdzie do wystąpienia
szkody np. kolizji drogowej z udziałem zwierząt łownych, wówczas po stronie
osoby poszkodowanej powstanie roszczenie o jej naprawienie do podmiotu
winnego zaniedbań. Z roszczeniami można zwrócić się bezpośrednio do
"sprawcy" szkody, bądź do jego ubezpieczyciela w zakresie odpowiedzialności
cywilnej. W razie zaś odmowy spełnienia świadczenia przysługuje osobom
poszkodowanym wystąpienie z powództwem odszkodowawczym do sądu powszechnego
właściwego miejscowo według zamieszkania pozwanego.

W tym miejscu pragniemy wskazać, że z w przypadku wystąpienia z powództwem
przeciwko ubezpieczycielowi podmiotu zobowiązanego do naprawienia szkody na
podstawie art. 9 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o działalności
ubezpieczeniowej (Dz. U. z dnia 16 lipca 2003 r.) organem właściwym do
rozstrzygania sporów wynikających z umów ubezpieczenia są sądy powszechne,
zaś powództwo o roszczenia wynikające z umów ubezpieczenia można wytoczyć
albo według przepisów o właściwości ogólnej albo przed sąd właściwy dla
miejsca zamieszkania lub siedziby ubezpieczającego, ubezpieczonego,
uposażonego lub uprawnionego z umowy ubezpieczenia. Należy jednak zaznaczyć,
iż zgodnie z art. 6 kodeksu cywilnego ciężar udowodnienia faktu spoczywa na
osobie, która z tego faktu wywodzi skutki prawne. Osoba poszkodowana będzie
zatem zmuszona wykazać zasadność zgłoszonych żądań oraz podniesionych
zarzutów mających w szczególności postać zawinionego działania/ zaniechania
wyżej wskazanego podmiotu.

Dodatkowo pragniemy poinformować, że dotychczasowe obserwacje wskazują, iż
poszkodowani w wypadkach drogowych mogą próbować korzystać również z innych
sposobów rekompensaty szkody powstałej z udziałem zwierząt łownych:

1) wystąpienie o odszkodowanie - poza podmiotami odpowiedzialnymi za
gospodarkę łowiecką na danym terenie, tj. dzierżawcy lub zarządcy obwodu
łowieckiego - do właściwego przedstawiciela Skarbu Państwa (Państwowego
Gospodarstwa Leśnego - Lasy Państwowe bądź zarządu województwa) na podstawie
art. 50 ust. 1 i 2 pkt. 1 i 2 w/w ustawy. Pamiętać bowiem należy, że
zwierzęta łowne w stanie wolnym, jako dobro ogólnonarodowe, stanowią
własność Skarbu Państwa (art. 50 ustawy w zw. z art. 2 ww. aktu
normatywnego). Zgodnie z dyspozycją ww. normy prawnej Skarb Państwa
odpowiada za szkody wyrządzone przez zwierzęta łowne objęte całoroczną
ochroną, zaś za powyższe szkody wyrządzane na obszarach:

. obwodów łowieckich leśnych

- odszkodowania wypłaca Państwowe Gospodarstwo Leśne Lasy Państwowe ze
środków budżetu państwa;

. obwodów łowieckich polnych i obszarach niewchodzących w skład obwodów
łowieckich

- odszkodowania wypłaca zarząd województwa ze środków budżetu państwa.

Niestety, w chwili obecnej brak jest przepisów wskazujących, jakie zwierzęta
objęte są całoroczną ochroną. Zarówno przepisy ustawy Prawo łowieckie, jak i
ustawy o ochronie środowiska nie definiują pojęcia "całorocznej ochrony",
nie wymienia gatunków zwierząt łownych podlegających takiej ochronie ani
okoliczności, w których zwierzęta łowne jej podlegają, i nie zawiera
upoważnienia do zamieszczenia takiej regulacji w akcie wykonawczym.
Specyficzne uregulowanie dotyczy jedynie łosia, zarówno byków klemp i
łoszaków, polegające na wyraźnym wskazaniu przez ustawodawcę, że zwierzę
objęte jest całoroczną ochroną (§ 5 ust. 5 rozporządzenia Ministra
Środowiska z dnia 16 marca 2005 r. w sprawie określenia okresów polowań na
zwierzęta łowne Dz. U. nr 48 poz. 459);

2) zgłoszenie roszczeń odszkodowawczych do zarządcy drogi

3) ewentualnie jeżeli szkoda pozostaje w związku z odbywającym się
polowaniem/nagonką do niego istnieje możliwość zwrócenia się z odpowiednim
roszczeniem do osób, które zajmują się organizacją polowań (np.
przedsiębiorstw świadczących tego typu usługi turystyczne dla myśliwych).
Warto w tym miejscu wspomnieć, że obecnie istnieje obowiązek ubezpieczenia
odpowiedzialności cywilnej dla członków Polskiego Związku Łowieckiego w
zakresie czynności związanych z gospodarką łowiecką i polowaniami (art. 32
ust.4, pkt.6), jak również przedsiębiorcy świadczącemu usługi turystycznych
mających postać polowania wykonywane przez cudzoziemców na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej lub polowania za granicą (art. 18 ust. 3 pkt. 1).
Fakt ów oznacza znaczne ułatwienie w dochodzeniu odszkodowań za szkody
pozostające w związku z wykonywaniem czynnościami, gdyż można ich dochodzić
bezpośrednio od ubezpieczyciela sprawcy - członków związku łowieckiego,
przedsiębiorców organizujących polowania dla cudzoziemców.

Z zagadnieniem odpowiedzialności za zwierzęta ściśle powiązana jest kwestia
szkody wyrządzonej przez zwierzęta "domowe" lub hodowlane. Poniżej pragniemy
wskazać podstawy odpowiedzialności oraz podmioty, względem których należy
kierować roszczenia odszkodowawcze, w tego typu przypadkach.

Podstawę prawną odpowiedzialności cywilnej za zwierzęta domowe stanowi art.
431 § 1 kc., który stanowi iż: "kto chowa zwierzę albo się nim posługuje,
obowiązany jest do naprawienia wyrządzonej przez nie szkody niezależnie od
tego, czy było pod jego nadzorem, czy też zabłąkało się lub uciekło, chyba
że ani on, oni osoba, za którą ponosi odpowiedzialność, nie ponoszą winy".

Powyższa regulacja wskazuje, że właściciel będzie odpowiadał na zasadzie
winy za tzw. winę w nadzorze. Od odpowiedzialności za szkodę właściciel
zwierzęcia będzie mógł się zwolnić, gdy wykaże, że nie sposób przypisać winy
w zaniechaniu obowiązku starannego nadzoru nad zwierzęciem. Trzeba także
zaznaczyć, że w przypadku, gdy zwierzę jest tylko narzędziem w ręku
człowieka odpowiada on za szkodę tak, jakby wyrządził ją własnym działaniem/
zaniechaniem (art. 415 kc).

W przypadku zatem, gdy zwierzęta domowe spowodują szkodę osobową tj.
uszkodzenia ciała (np. pogryzienie lub zarażenie chorobami odzwierzęcymi)
bądź szkodę majątkową (np. zniszczą lub zanieczyszczą odzież, przedmioty
osobiste) na właścicielu zwierząt domowych będzie ciążył obowiązek
naprawienia szkody. Zakres odpowiedzialności deliktowej wynika z ogólnych
zasad prawa cywilnego i określony jest w przepisach kodeksu cywilnego (w
szczególności art. 361, 362, 363, 444 - 447 k.c.). Należy dodać, że
posiadacze zwierząt domowych zabezpieczając się przed koniecznością
osobistego (z własnego majątku) naprawienia szkody korzystają z ofert
zakładów ubezpieczeń kupując ubezpieczenia dobrowolne - OC w życiu prywatnym
w ramach, których można dochodzić roszczeń odszkodowawczych bezpośrednio od
ubezpieczyciela z który posiadacz zwierzęcia zawarł tego typu umowę

Podobne zasady odpowiedzialności istnieją w przypadku szkód wyrządzonych
przez zwierzęta hodowlane, za które ponosi odpowiedzialność rolnik.
Zaznaczyć jednak należy, ze w przeciwieństwie do niewielkiej liczby
wspomnianych umów z zakresie ubezpieczeń odpowiedzialności w życiu prywatnym
ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej rolnika ma charakter powszechny i
obowiązkowy. Wynika to z faktu, iż rolnik posiadający gospodarstwo rolne
podlega obowiązkowemu ubezpieczeniu odpowiedzialności cywilnej rolników.
Aktualnie ubezpieczenie OC rolników reguluje ustawa z dnia 22 maja 2003 r. o
ubezpieczeniach, obowiązkowych Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i
Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz.U. z dnia 16 lipca 2003
r. Nr 124, poz.1152). Pamiętać również należy, iż ustawa wyraźnie wskazuje
zakres odpowiedzialności ubezpieczyciela, ograniczając ją jedynie go szkód,
które powstały w związku z posiadanym gospodarstwem. Jeżeli więc szkoda
wyrządzona przez zwierzęta hodowlane nastąpi w związku z posiadanym
gospodarstwem rolnym, odpowiedzialność za nią będzie obciążać zakład
ubezpieczeń z tytułu zawartej umowy ubezpieczenia OC rolników. Natomiast
jeżeli szkoda zostanie wyrządzona bez związku z posiadanym gospodarstwem,
może zaistnieć sytuacja, w której mimo posiadania ubezpieczenia OC rolników
za szkodę odpowiedzialny będzie sam rolnik na zadach ogólnych.

źródło: Rzecznik Ubezpieczonych