Tue, 12 Sep 2006 18:53:58 +0200, na pl.soc.prawo, kam napisał(a):

> J.A. napisał(a):
>> Przy bardzo skrupulatnym i pozbawionym etyki podejściu można
>> rzeczywiście tak to rozumieć.
>
> inaczej się nie da
>
>> Jest jednak w prawie coś takiego jak powoływanie się na zasady
>> logiki (niestety dość nielogiczne są same zasady tych odwołań do
>> logiki).
>> (...)
>
> nie chce mi się zastanawiać czy masz rację, ale akurat z art.45
> konstytucji nie wynika nic co mogłoby mieć zastosowanie w postępowaniu
> administracyjnym
>
> KG


Otóż nie.
Postępowanie Centralnej Komisji jest niejawne i obywatelowi nie
zapewnia się prawa do zapoznania się z materiałami dowodowymi
ani też wypowiedzenia się przed ostatecznym wydaniem decyzji.

Art. 45 konstytucji nie ma tu zastosowania, dlatego że sąd
administracyjny twierdzi wprost, że nie będzie się zajmował
sprawami merytorycznymi, bo one sa w gestii Centralnej Komisji,
która działa niejawnie jak powyżej opisałem.

Zatem wbrew art. 45 Konstytucji, obywatelowi nie daje się prawa
do jawnego rozpatrzenia sprawy przed sądem jeśli Centralna
Komisja np. stwierdzi, w uzasadnieniu, że habilitant nie miał ani
jednej publikacji, nawet jeśli miał ich faktycznie dwa tysiące.
Recenzent może sobie napisać z sufitu cokolwiek chce, wszystko
jest rozpatrywane w ukryciu przed zainteresowanym obywatelem i
wbrew konstytucji kończy się na Centralnej Komisji.

Decyzje Centralnej Komisji habilitant ma prawo zaskarżyć w sądzie
administracyjnym, który będzie działał rzeczywiście w sposób
jawny, ale nie będzie się faktycznie zajmował sprawą obywatela,
jak mówi Konstytucja, tylko będzie szukał czy nie miały miejsca
uchybienia formalne, np. czy decyzji nie podpisała osoba
niepowołana.
Jest to kpina z konstytucji, ponieważ de facto obywatelowi nie
daje się w ten sposób prawa do rozpatrzenia jego sprawy w sposób
jawny przed sądem, jak mówi Konstytucja i sąd nie jest władny
poddać w wątpliwość choćby najbardziej niezgodnych z
rzeczywistością argumentów Centralnej Komisji podjętych w
postępowaniu niejawnym i utajnionych przed obywatelem.

Swoją drogą nigdzie nie znalazłem takiej definicji postępowania
niejawnego, z której by wynikało, że strona nie ma prawa w
postępowaniu niejawnym do zapoznania się z dowodami i
wypowiedzenia się choćby w postaci pism procesowych przed
wydaniem decyzji w sprawie tych dowodów. Gdzieś to jest ustalone?
Będę wdzięczny za wszelkie informacje.
Sąd twierdzi, że tak można, ale ja nigdzie nie znalazłem, żeby w
jakiejkolwiek sytuacji strona nie miała możliwości wypowiedzenia
się w sprawie.


--
J.A.