----- Original Message -----
From: "F.U.H. Top Secret" <t...@g...pl>
To: <p...@n...pl>

: Witam Grupowiczow;
:
: Zwrocono sie do nas o mozliwosc wykonania odlwewow popiersi takich ludzi
jak
: Hitler, Stalin czy Lenin.

U tego ostatniego zawsze możesz zrobić literówkę i zamienić i na o :-),
a poważniej:
odpowiedni art. mówi:

"Art. 256. Kto publicznie propaguje faszystowski lub inny totalitarny ustrój
państwa lub nawołuje do nienawiści na tle różnic narodowościowych,
etnicznych, rasowych, wyznaniowych albo ze względu na bezwyznaniowość,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do
lat 2."

Co to znaczy: SN wyjaśnił:
W pierwszej kolejności, co oczywiste, posłużyć się należy wykładnią
gramatyczną, odwołującą się do znaczenia określenia, jakim posłużył się
ustawodawca w art. 256 k.k., w języku polskim. Wtedy okaże się, że odwołanie
się tylko do zwykłego wyczucia językowego, nawet bez potrzeby sięgania do
profesjonalnych słowników, pozwala stwierdzić, że określenie "pochwala",
użyte w art. 270 § 2 k.k. z 1969 r., nie może mieć takiej samej treści, jak
określenie "propaguje", użyte w art. 256 k.k. Nie budzi bowiem żadnej
wątpliwości, że propagowanie może, ale nie musi być połączone z
pochwalaniem. Można bowiem coś publicznie pochwalać bez zamiaru
propagowania, jak i propagować nie pochwalając tego, co się propaguje [zob.
H. Zgółkowa (red.): Praktyczny słownik współczesnej polszczyzny, Poznań,
2000, t. 29, s. 217, Poznań 2001, t. 32, s. 447]. Zakładając przy tym
racjonalność ustawodawcy, nie można przyjmować, aby takie wyczucie językowe
obce było projektodawcom przepisu art. 256 k.k., którzy w nowym kodeksie w
miejsce określenia "pochwala" posłużyli się określeniem "propaguje",
natomiast w art. 255 § 3 k.k., tylko przez niedopatrzenie, określeniem
"pochwala". To ostatecznie musi przekonywać, iż w obowiązującym kodeksie w
art. 256 k.k. ustawodawca nieprzypadkowo zamieścił określenie "propaguje",
chcąc zgodnie ze znaczeniem tego określenia ukształtować zakres
kryminalizacji. Nie można zatem podzielić w zasadzie odosobnionego poglądu,
iż te dwa określenia znaczą to samo, albo że są to wyrazy bliskoznaczne
(tak: M. Flemming, W. Kutzmann: Przestępstwa przeciwko porządkowi
publicznemu, Warszawa 1999, s. 66; R. Góral: Kodeks karny. Praktyczny
komentarz, Warszawa 2000, s. 336).
Wyraz "propagowanie" w języku polskim oznacza przede wszystkim
upowszechnianie, szerzenie czegoś, w tym także poglądu, aby do tego kogoś
przekonać [S. Skorupka, H. Auderska, Z. Łempicka (red.): Mały słownik języka
polskiego, Warszawa 1968, s. 633; A. Dąbrówka, E. Geller, R. Turczyn:
Słownik synonimów, Warszawa 1993, s. 102, 103; H. Zgółkowa (red.):
Praktyczny słownik współczesnej polszczyzny, t. 32, Poznań 2001, s. 447].
Wobec tego, wykładnia językowa prowadzi do wniosku, że "propagowanie" w
rozumieniu art. 256 k.k. oznacza każde publiczne zachowanie, które stanowi
upowszechnianie faszystowskiego lub innego totalitarnego ustroju państwa,
podjęte w celu przekonania do niego.
Tak ukierunkowana wykładnia, co do zasadniczych elementów jednolicie,
dokonywana jest w piśmiennictwie. Uważa się bowiem, że "propagowanie", w
rozumieniu przepisu art. 256 k.k., to szerzenie wiedzy o totalitarnym
ustroju państwa i popieranie go, zachęcanie do wprowadzenia tego właśnie
ustroju, podkreślanie jego zalet i przemilczanie wad (A. Zoll: Kodeks karny.
Część szczególna, t. 2, Kraków 1999, s. 915; zob. też: O. Górniok w: O.
Górniok, St. Hoc, St. M. Przyjemski: Kodeks karny. Komentarz. t. III, Gdańsk
1999, s. 301; M. Flemming, W. Kutzmann: op.cit., s. 66; J. Wojciechowski:
Kodeks karny. Komentarz. Orzecznictwo, Warszawa 2000, s. 487; R. Góral:
op.cit., s. 336; A. Marek: Prawo karne, Warszawa 2001, s. 659; L. Gardocki:
Prawo karne, Warszawa 2001, s. 287). Słusznie przy tym akcentuje się, że nie
stanowi propagowania, w rozumieniu tego przepisu, samo prezentowanie zasad
takiego ustroju, pozbawione angażowania się po jego stronie (J.
Wojciechowski: op.cit., s. 487), cytowanie i publikowanie artykułów i
książek autorów gloryfikujących lub propagujących taki ustrój, jeżeli ich
publikacja miała inne cele niż jego propagowanie (L. Gardocki: op.cit., s.
287) - tym bardziej, gdy jest to połączone z krytycznym komentarzem, a
także, gdy prezentowanie takiego ustroju ma służyć jedynie manifestacji
osobistych poglądów, a nie przekonywaniu kogokolwiek (M. Flemming, W.
Kutzmann: op.cit., s. 66).
W sformułowanym pytaniu Sąd Okręgowy w O. zwraca się o udzielenie
odpowiedzi, czy publiczne pochwalanie faszystowskiego lub innego
totalitarnego ustroju państwa, wyrażające się np. w wystawieniu na widok
publiczny swastyki, wykonywanie gestów faszystowskiego pozdrowienia etc.
tylko wtedy wyczerpuje znamiona określonego w art. 256 k.k. czynu
zabronionego, gdy jednocześnie łączy się z publicznym upowszechnianiem
(popularyzowaniem) wiedzy o takim ustroju tj. uprawianiem propagandy. Gdyby
takie pytanie odnieść do okoliczności faktycznych istniejących w niniejszej
sprawie, to należałoby po prostu odmówić udzielenia odpowiedzi, gdyż rzeczą
sądów obu instancji jest rozstrzygnięcie w tym zakresie. Jeżeli natomiast
rozumieć to pytanie jako problem wykładni art. 256 k.k., to wówczas należy
zwrócić uwagę na to, że, jak to zostało już wywiedzione, wykładnia językowa
prowadzi do wniosku, że propagowanie oznacza prezentowanie tego rodzaju
ustroju, co może mieć postać każdego zachowania, którego treścią jest
rozpowszechnianie wiedzy dotyczącej ustroju państwa totalitarnego, a więc
także wystawienie na widok publiczny symboli takiego państwa czy też
wykonywanie określonych gestów identyfikowanych z takim ustrojem. Wszystko
jednak zależy od niepowtarzalnych okoliczności konkretnego zdarzenia, które,
jak w tej sprawie, zdecydują o tym, czy określone zachowanie stanowi
publiczne prezentowanie tego ustroju i to podjęte z zamiarem bezpośrednim
przekonywania do tego ustroju. Trafnie przy tym akcentuje się, że
przestępstwo to może być popełnione tylko ze szczególnie zabarwionym
zamiarem wyrażenia aprobaty dla takiego ustroju (L. Gardocki: op. cit., s.
287).
Mając powyższe na względzie, należało dojść do wniosku, że propagowanie, w
rozumieniu art. 256 k.k., oznacza każde zachowanie, polegające na publicznym
prezentowaniu, z zamiarem przekonania do niego, faszystowskiego lub innego
totalitarnego ustroju państwa.
Nie może przy tym budzić najmniejszych nawet wątpliwości, że taki zakres
kryminalizacji tego rodzaju zachowania nie stanowi, w świetle Konstytucji RP
z 1997 (art. 31 ust. 3 w zw. z art. 54 ust. 1) i Europejskiej Konwencji O
Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności z 1950 r. (art. 9, 10 i 17),
nieuzasadnionego ograniczenia wolności wypowiedzi, o czym świadczy także
konsekwentne stanowisko Trybunału Konstytucyjnego [zob. np. J. Oniszczuk:
Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej w orzecznictwie Trybunału
Konstytucyjnego, Kraków 2000, s. 238 i nast.; A. Frankiewicz w: B. Banaszak,
A. Preisner (red.): Prawa i wolności obywatelskie w Konstytucji RP, Warszawa
2002, s. 393, 693-709, choć z pewnymi, jednak nieuzasadnionymi,
zastrzeżeniami] i Europejskiego Trybunału Praw Człowieka w Strasburgu (zob.
m.in. M. A. Nowicki: Europejska Konwencja Praw Człowieka. Wybór
orzecznictwa, Warszawa 1999, w zakresie art. 9 KE - poz.: 1271A, 1299, 1300,
w zakresie art. 10 KE - poz.: 1319, 1324, 1330, 1338-1340, 1342B-1344, 1347,
1361D, 1374, 1404-1411, w zakresie art. 17 KE w zw. z art. 10 KE - poz.:
1714-1719, a także obszerniejsze przedstawienie orzecznictwa Trybunału w
zakresie art. 17 KE; zob. M.A. Nowicki: Kamienie milowe. Orzecznictwo
Europejskiego Trybunału Praw Człowieka, Warszawa 1996, s. 344-348, 382-388;
tenże: Wokół Konwencji Europejskiej, Kraków 2000, s. 302, 303). Jest bowiem
oczywiste, że demokratyczne państwo nie może tolerować i ma prawo
penalizować m.in. propagowanie w zamiarze przekonywania do niego, każdego
ustroju totalitarnego, a więc ustroju antydemokratycznego, w tym także
ustroju faszystowskiego.

: Mam w zwiazku z tym pytanie, czy sprzedaz wizerunkow takich postaci nie
: narusza jakiejs ustawy ? Nie chcialbym byc posadzony o rozpowszechnianie
np.
: tresci nazistowskich lub o obraze czyichs uczuc.

jak wynika z powyższego, o ile nie propagujesz ustroju, to nie popełniasz
przestępstwa.
Odmienna kwestia to pomocnictwo. Jeżeli wiesz, że zamawiający propaguja, a
Ty im pomagasz odlewając popiersie - to popełniasz przestępstwo.

Nie jest więc przestępstwem zrobienie takiej figury dla muzeum,
kolekcjonera, hobbysty pod warunkiem że nie hobbuje pochwalając faszyzmu
itd.

<mode troll>
Najlepiej zatem spotkać się ze zleceniodawcami w ciemnym zaułku i przyjąć
zamówienie nie pytając o cel zamówienia, tożsamość zamawiających itp. Nalezy
jedynie ustalić cenę i termin wykonania, a także wygląd rzeźby :) )
<mode off>

I tu wypada zacytować nie wiem kogo: "Niewiedza jest błogosławieństwem".

: Nie ukrywam, ze chcialbym tez zarobic :)))

MBSZ bardzo słuszna motywacja.

: Bede wdzieczny za odpowiedz.

robisz konkurencję mojej żonie, nie wiem czy Ci to wyślę :-)

--
Archiwum grupy: http://niusy.onet.pl/pl.soc.prawo