W dniu 23.03.2012 09:18, Tomasz Kaczanowski pisze:
> W dniu 2012-03-22 16:15, Przemysław Adam Śmiejek pisze:
> Wybrałeś złą analogię. Ponieważ ściagając nie wiesz, czy film został
> udostępniony legalnie, czy nie.

Kupując samochód też zazwyczaj nie. Ba! jestem w stanie zaryzykować
twierdzenie, że bardziej wiem ściągając film niż kupując samochód, bo
złodziej zrobi wszystko, żeby ukryć kradzioność samochodu, a piracie to
wręcz szczycą się swoim wydawnictwem podziemnym.

Nie wiem, możliwe, że są fałszywie oznaczone jako CC albo inne uwolnione
produkty wydania pirackie, ale wydaje mi się, że jest ich mało i że
większość nie jest oznaczana jako darmowa/uwolniona. A Prawo Autorskie
zakłada płatność z definicji i dopiero ruch wydawcy oznaczający jako
bezpłatne daje prawo do bezpłatności.

Zresztą, odchodząc od samochodów, popatrzmy na pokrewne do filmów/muzyki
dzieła -- oprogramowanie. Tam ustawodawca wręcz w kodeksie karnym
zabrania pobierania, a też mógłbyś się tłumaczyć przecież, że nie wiesz
czy dany program został udostępniony legalnie czy nie.


> Porównać można to raczej do jazdy
> ukradzioną taksówką. Ty zamawiasz taksówkę (albo bierzesz z postoju) nie
> możesz odpowiadać za to, że kierujący ją ukradł.

Owszem, tak można porównać np. oglądanie czegoś w TV, słuchanie w radio
albo internetowo na jakimś YouTube. Ty korzystasz, oni nadają,
faktycznie możesz nie wiedzieć czy jest to oficjalny kanał właściciela
praw majątkowych. Jeśli jednak pobierasz z p2p, rapidshare i innych to
raczej porównajmy to do samodzielnej jazdy stojącym rowerem. Jak nie
było tabliczki ,,rowery miejskie, można jeździć'', to nawet jak nie jest
przypięty, to nie wolno ruszać. Podobnie z PA. Mówi ono, że z definicji
należy się opłata, więc jak nie ma tabliczki ,,wersja bez opłat,
licencja: CC BY'' albo podobnej, to zakładam, że jest to chronione.

Generalnie w moim rozumieniu, Dozwolony użytek osobisty obejmuje 2 sprawy:

a) Kupiłem płytę, nie muszę za każdym razem, gdy ją słucham wołać
,,Żona, bier dzieci pod pachy i idź sobie, bo nie zapłaciłaś.'' Gdyby
nie Art. 23, musiałbym tak robić.

b) wlazłem na jakiegoś bloga, patrzę fajne zdjęcie, ale nie ma napisu,
że CC albo podobnie, czyli chronione prawem autorskim. O w mordę, to
gdzie i ile mam przelać za obejrzenie? Uff... Nie, jest Dozwolony Użytek
Osobisty, więc mogłem oglądać.

To oczywiście tylko przykłady, ale generalnie chodzi o prawo do
wspólnego z bliskimi korzystania z dzieła nabytego legalnie oraz do
korzystania z tego, co ktoś już opublikował, wyeksponował.

Na mój gust interpretacje, że można sobie o tak ściągać jak podleci, są
zbyt daleko idące. Dlaczego bowiem właściciel praw majątkowych do
filmu/muzyki/zdjęcia ma mieć mniejsze prawa niż właściciel praw
majątkowych do programu komputerowego?



--
Przemysław Adam Śmiejek

Niech żadne nieprzyzwoite słowo nie wychodzi z ust waszych,
ale tylko dobre, które może budować, gdy zajdzie potrzeba,
aby przyniosło błogosławieństwo tym, którzy go słuchają. (Ef 4,29)