eGospodarka.pl
eGospodarka.pl poleca

eGospodarka.plPrawoGrupypl.soc.prawoPozew o naruszenie dóbr osobistychRe: Pozew o naruszenie dóbr osobistych (DLUGIE ALE WAZNE)
  • Data: 2003-01-14 11:00:06
    Temat: Re: Pozew o naruszenie dóbr osobistych (DLUGIE ALE WAZNE)
    Od: "Konrad vel Legislator" <g...@p...onet.pl> szukaj wiadomości tego autora
    [ pokaż wszystkie nagłówki ]

    > Od 96 r. emitowany był w Dwójce profram cykliczny pod tytułem "Przegląd
    > Gospodarczy". Stałe fragmenty programu pojawiające się na początku, w
    > jego trakcie i na zakończenie składają się z serii migawek ukazujących
    > różne miejsca i sytuacje. W jednej z tych migawek przez moment widać
    > Jana Kowalskiego ze słuchawką w ręku - jest on pracownikiem banku X.
    > Fragment ten pojawia się podczas programu trzykrotnie, a sam program
    > jest emitowany co 2 tygodnie.
    >
    > Czy ktoś z szanownych grupowiczów mógłby mi doradzić jakąś podstawę
    prawną?!

    Czesc!

    Zanim Ci pomoge chcialbym tylko wyrazic lekkie ubolewanie. Wszystkim, ktorzy
    Ci
    wyzej odpisali nie chcialo sie pofatygowac i zobaczyc na ten temat
    orzecznictwa, nie wiem
    czy nie maja np. Lex'a (w co watpie) czy po prostu wola sobie od tak
    popisac, bez
    jakiegokolwiek wysilku (chyba raczej to).

    W podobnej sprawie zapadlo juz orzeczenie Sadu Apelacyjnego o stanie
    faktycznym
    podobnym do podanego przez Ciebie. Oto tresc orzeczenia wraz z uzasadnieniem
    (dosc dlugie ale moze Ci pomoc).

    (nota bene jest LUDZACO podobny do podanego stanu faktycznego i zaczynam
    miec watpliwosci czy nas nie podpuszczasz wynajdujac co lepsze kaski z
    orzecznictwa)

    UWAGA LECI:


    1999.01.13 wyrok s.apel. N
    I ACa 1089/98


    Wizerunek człowieka jest zgodnie z art. 23 kc zaliczany do jego dóbr
    osobistych podlegających ochronie niezależnie od tego, czy wskutek
    posłużenia się nim w sposób bezprawny, a więc bez zgody zainteresowanego,
    przez osobę trzecią, doszło do naruszenia innych dóbr osobistych człowieka,
    jak cześć czy godność. Zakres ochrony wizerunku w sposób szczegółowy określa
    art. 81 Prawa autorskiego (rozpowszechnianie wizerunku wymaga zgody osoby na
    nim przedstawionej).

    Sąd Apelacyjny w Warszawie, po rozpoznaniu sprawy z powództwa Krzysztofa P.
    przeciwko Telewizji Polskiej SA w W. o ochronę dóbr osobistych, na skutek
    apelacji powoda od wyroku Sądu Wojewódzkiego w Warszawie z dnia 12 listopada
    1997 r.:
    I. Zmienił zaskarżony wyrok w ten sposób, że nadał mu brzmienie:
    1. "zasądza od Telewizji Polskiej SA w W. na rzecz Krzysztofa P. 5.000 zł i
    480 zł kosztów procesu.
    2. Oddala powództwo w pozostałej części".
    II. Oddalił apelację w pozostałej części. (...)

    Wyrok wydany w składzie: przewodnicząca - sędzia SA Anna Owczarek, sędziowie
    SA - Elżbieta Gellert (spr.) i Barbara Trębska.

    W pozwie zatytułowanym "o naruszenie dóbr osobistych" powód Krzysztof P.
    wnosił o zasądzenie od Telewizji Polskiej SA zadośćuczynienia w kwocie
    100.000 zł. W uzasadnieniu podał, że pozwana w programie "Gospodarczy
    Przegląd Dwójki" od 1991 r. systematycznie wykorzystuje wizerunek powoda bez
    jego zezwolenia.
    Pozwana wnosiła o oddalenie powództwa.
    Sąd Wojewódzki oddalił powództwo opierając swoje rozstrzygnięcie na
    następujących ustaleniach i rozważaniach:
    Powód od 10 lat jest pracownikiem PKO BP. Jego stanowisko pracy znajduje się
    na sali operacyjnej przy ladzie. W pomieszczeniach Banku wielokrotnie
    pojawiały się ekipy telewizyjne i filmowały pracowników. Powód kilkakrotnie
    rozpoznawał się w relacjach telewizyjnych nadawanych przy różnych okazjach.
    Od 1996 r. pojawił się na antenie programu II TP program cykliczny: pt.
    "Gospodarczy Przegląd Dwójki". Programy te przygotowywał Jarosław S. Ich
    oprawa (czołówka, wejściówka, jingel) zostały zamówione w firmie
    zewnętrznej. Stałe fragmenty programu pojawiające się na jego początku, w
    jego trakcie i na zakończenie składają się z serii migawek ukazujących różne
    miejsca i sytuacje. W jednej z tych migawek widać przez moment osobę powoda
    ze słuchawką w ręku. Fragmencik ten pojawia się trzykrotnie w ciągu każdego
    programu, który emitowany był co dwa tygodnie.
    W tym okresie do jednego ze współpracowników powoda zgłosili się
    przedstawiciele bliżej nieznanej agencji reklamowej proponując zawarcie
    umowy, w ramach której za wynagrodzeniem zdjęcie tej osoby umieszczone
    zostanie na plakacie.
    Powód uznając, że skoro TVP pokazuje systematycznie jego wizerunek, winna za
    to zapłacić. Zwrócił się w tej sprawie pismem z dnia 24 maja 1996 r. do
    Prezesa TVP zarzucając bezprawne dysponowanie jego wizerunkiem, który
    odmówił zaspokojenia jego żądań.
    Sąd Wojewódzki uznał, że skoro powód powołuje się na przepisy art. 23 i 24
    kc, lecz nie żąda, by pozwany zaniechał pokazywania jego wizerunku lub aby
    go przeprosił, to oznacza, że nie zależy mu na faktycznej ochronie jego dóbr
    osobistych, a jedynie na korzyściach materialnych. Zakres ochrony prawnej
    wizerunku zawiera art. 81 Prawa autorskiego, który stanowi, że
    rozpowszechnianie wizerunku wymaga zgody osoby na nim przedstawionej.
    Jednakże zgoda taka nie jest wymagana, gdy wizerunek danej osoby stanowi
    jedynie szczegół całości takiej jak zgromadzenie, krajobraz, publiczna
    impreza. Zdaniem Sądu Wojewódzkiego również przypadek powoda odpowiada
    dyspozycji art. 81 ust. 2 pkt 2 Prawa autorskiego. Wizerunek powoda
    ukazujący się na ekranie zaledwie przez kilka sekund stanowi jeden z
    elementów obrazu pracy w banku. Zestaw kilku migawek z różnych miejsc takich
    jak bank, giełda papierów wartościowych itp., ma wprowadzać widza w klimat
    programu dotyczącego spraw gospodarczych. Celem tego obrazu nie jest
    przedstawienie osoby powoda, lecz miejsc z którymi się łączą losy
    gospodarki. Powód jest ukazany jako anonimowy pracownik banku na swoim
    stanowisku pracy. Rozpowszechnianie wizerunku powoda w takiej sytuacji nie
    wymaga zezwolenia i nie stanowi naruszenia dóbr osobistych powoda. Powód nie
    wykazał, by pokazywanie w programie telewizyjnym jego osoby spowodowało dla
    niego jakieś niekorzystne skutki.
    Powyższy wyrok zaskarżony został apelacją powoda. (...)
    Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:
    Apelacja jest częściowo uzasadniona.
    Powód jako okoliczności faktyczne swojego żądania wskazał fakt
    rozpowszechniania przez pozwanego bez jego zgody jego wizerunku w cyklicznie
    nadawanym przez TVP od kwietnia 1996 r. programie "Gospodarczy Przegląd
    Dwójki". Wskazał, iż mimo jego interwencji u Prezesa i innych
    przedstawicieli TVP program ten nadal zaczął się ukazywać po wakacjach w
    1996 r. i emitowany jest do chwili obecnej. Jako podstawę prawną swoich
    roszczeń wskazał art. 23 i 24 kc.
    Strona pozwana nie kwestionowała faktów wskazanych przez powoda i
    okoliczności faktyczne ustalone przez Sąd Wojewódzki nie są w sprawie
    sporne. Podnosiła natomiast, że sfilmowana scena w banku, którego powód jest
    pracownikiem, nie została zainscenizowana, wizerunek powoda stanowi szczegół
    większej całości, a więc zgodnie z art. 81 ust. 2 pkt 2 ustawy o prawie
    autorskim zgoda powoda nie była potrzebna, zaś scena ujęta w czołówce -
    postać pracownika banku z którą się powód utożsamia nie wykonuje czynności,
    które mogłaby ją ośmieszać, poniżać lub w inny sposób naruszać jego godność
    czy inne dobra osobiste.
    Powód w uzasadnieniu pozwu nie podnosił, by wskazane przez niego w powyższym
    programie tv rozpowszechnianie jego wizerunku naruszało jego cześć czy
    godność. Nie wskazuje również na świadczące o tym okoliczności faktyczne w
    toku przesłuchania go w charakterze strony.
    Rozszerzenie w tym zakresie podstaw faktycznych w apelacji pozostaje w
    sprzeczności z art. 381 kc i brak jest podstawy do ich oceny w toku
    postępowania apelacyjnego.
    Jednakże wizerunek człowieka jest, zgodnie z art. 23 kc zaliczany do jego
    dóbr osobistych podlegających ochronie niezależnie od tego, czy wskutek
    posłużenia się nim w sposób bezprawny, a więc bez zgody zainteresowanego,
    przez osobę trzecią doszło do naruszenia innych dóbr osobistych powoda jak
    cześć czy godność.
    Słusznie Sąd Wojewódzki stwierdził, iż zakres ochrony wizerunku człowieka w
    sposób szczegółowy określa art. 81 Prawa autorskiego, który stanowi, że
    rozpowszechnianie wizerunku wymaga zgody osoby na nim przedstawionej.
    Sąd Apelacyjny nie podziela jednak oceny Sądu Wojewódzkiego, iż w
    okolicznościach niniejszej sprawy zgoda taka nie była potrzebna z uwagi na
    treść art. 81 ust. 2 pkt. 2. Przepis ten stanowi, że zezwolenia nie wymaga
    rozpowszechnianie wizerunku osoby stanowiącej jedynie szczegół całości
    takiej jak zgromadzenie, krajobraz, publiczna impreza.
    Jakkolwiek sfilmowanie między innymi osoby powoda przy jego stanowisku pracy
    w banku w przypadku relacji dziennikarskiej dotyczącej określonego zdarzenia
    faktycznego, czy prawnego dotyczącego pracy banku, może być uznane jako
    szczegół funkcjonowania banku i w takiej sytuacji zgoda powoda nie byłaby
    wymagana, to w niniejszej sprawie nie chodzi tylko o jednorazową relację
    dziennikarską odnoszącą się do aktualnego wydarzenia w banku. Chodzi bowiem
    także o materiał filmowy zamówiony przez pozwanego w firmie zewnętrznej,
    który stanowić miał i stanowi czołówkę cyklicznie emitowanego programu
    publicystycznego, w którym osoba powoda w sposób rozpoznawalny przedstawiona
    jest w czołówce tego programu, w zdjęciach filmowych, łączących części
    programu i na jego zakończenie. Na tego rodzaju wykorzystanie i
    rozpowszechnianie wizerunku powoda jego zgoda była konieczna.
    Celem unormowania art. 81 ust. 2 pkt 2 Prawa autorskiego jest umożliwienie
    prowadzenia działalności dokumentacyjnej, sprawozdawczej, a także
    zapewnienia wolności fotografowania wydarzeń publicznych (Komentarz do
    ustawy o prawie autorskim i pracach pokrewnych pod red. J. Barty i innych,
    str. 388-389). Nie mieści się w tego rodzaju celu wykorzystanie wizerunku
    powoda na tle banku w materiale filmowym stanowiącym oprawę programu
    publicystycznego (niezależnie od wartości tego programu), który w sposób
    cykliczny emitowany był przez pozwanego przez dłuższy okres czasu. Stanowi
    to naruszenie prawa powoda do prywatności. Jak wynika z dołączonej do akt
    sprawy korespondencji powoda z pozwanym, powód już w maju 1996 r. zwracał
    się do Prezesa TVP w powyższej sprawie, na co uzyskał odpowiedź, iż zgodnie
    z art. 81 ust. 2 pkt 2 Prawa autorskiego jego zgoda na rozpowszechnianie
    wizerunku nie była wymagana.
    Jeżeli więc materiał filmowy do czołówki programu TVP "Gospodarczy Przegląd
    Dwójki" zamówiony był w firmie zewnętrznej, to wskutek interwencji powoda
    pozwany dowiedział się, iż w tym materiale filmowym zamówionym przez niego
    posłużono się wizerunkiem powoda bez jego zgody. Ma to znaczenie dla oceny
    winy pozwanego, wobec zgłoszonego przez powoda roszczenia o zadośćuczynienie
    (art. 78 ust. 1 w zw. z art. 83 Prawa autorskiego). Pozwany rozpowszechnia
    nadal w emitowanym przez siebie programie wizerunek powoda, mimo jego
    wyraźnego sprzeciwu, czyni to już w sposób zawiniony, co powoduje zasadnym
    wobec treści powyższych przepisów, żądanie powoda zadośćuczynienia za
    doznaną krzywdę. Na ocenę zasadności tego żądania nie ma wpływu fakt, że
    powód jednocześnie nie wnosi o zakazanie pozwanemu rozpowszechniania jego
    wizerunku ani też ocena Sądu Wojewódzkiego, że powodowi nie chodzi w istocie
    o ochronę dóbr osobistych, a jedynie o korzyści materialne. Jest prawem
    powoda wyrażenie zgody na rozpowszechnianie jego wizerunku w jakiejkolwiek
    formie nieodpłatnie lub za wynagrodzeniem. Ewentualna możliwość wyrażenia
    przez powoda zgody na rozpowszechnianie jego wizerunku za wynagrodzeniem nie
    czyni bezprawnym działania pozwanego, który zgody powoda nie uzyskał.
    Określając wysokość zadośćuczynienia (art. 78 ust. 1 w zw. z art. 83 Prawa
    autorskiego) Sąd Apelacyjny miał na uwadze długotrwałość bezprawnego
    działania pozwanego, z drugiej strony fakt, iż osoba powoda w programie
    przedstawiona była bez jakichkolwiek ujemnych skojarzeń, krótkotrwałość
    ukazywania wizerunku powoda w każdym w programie, wysokość wynagrodzenia,
    jakiego powód we wrześniu 1996 r. domagał się w innej sprawie. Mając te
    okoliczności na uwadze należy uznać kwotę 100.000 zł dochodzoną przez powoda
    za niewspółmiernie wysoką do krzywdy, jakiej doznał powód. Za współmierną
    Sąd Apelacyjny uznał kwotę 5.000 zł i zasądził ją na rzecz powoda,
    zmieniając w ten sposób, na mocy art. 386 § 1 kpc, zaskarżony wyrok oraz
    oddalając apelację w pozostałej części. (...)





    To wszystko... i sorry za taki dlugi post

    Konrad


Podziel się

Poleć ten post znajomemu poleć

Wydrukuj ten post drukuj


Następne wpisy z tego wątku

Najnowsze wątki z tej grupy


Najnowsze wątki

Szukaj w grupach

Eksperci egospodarka.pl

1 1 1