18 paź 06 (środa), 11:53 (GMT +1), pl.soc.prawo
Andrzej Wróblewski napisał:

> Dzieki, przemysle rady... Najwiekszym klopotem w tej chwili oprocz tego
> jest
> fakt, ze lekarz SWFiS zada bezdyskusyjnie, aby moja Luba przyszla do
> niego W
> GODZINACH ZAJEC. Lekarz urzeduje wt/czw w godzinach 17:00-20:00 a Luba w
> tym
> czasie ma cwiczenia (studia wieczorowe)... Bede dzwonil zaraz w tej
> sprawie
> i dam znac... historia zaczyna sie rozwijac. Ciekawe, jak sie skonczy.

Szukasz pomocy w złym miejscu. Polecam przede wszystkim:
- Biuro Pełnomocnika JM Rektora UW ds. Osób Niepełnosprawnych -
zarejestrować się tam i powinno być po kłopocie,
- Zarząd Samorządu Studentów UW (Mały Dziedziniec), znaleźć kogoś z Sekcji
Socjalnej albo Sekcji Studenckiej i zasięgnąć porady,
- Biuro Spraw Studenckich (Pałac Kazimierzowski) - miejsce, gdzie nie
pomogą, ale może podpowiedzą coś użytecznego.

Co do SWFiS, to nic nowego, że sobie pozwalają na lekceważenie studentów.
I są bezkarni, ale do czasu - do czasu, gdy ktoś się weźmie za nich z
głową, a nie od ... strony.

W opisywanej sytuacji na miejscu lekarza zrobiłbym pewnie podobnie:
papierek od lekarza rodzinego, brak historii choroby, do tego delikwentka
boi się pokazać osobiście i matkę przysyła... (tak to wygląda z punktu
widzenia lekarza). Jego chamstwa nic nie usprawiedliwia, ale merytorycznie
facet ma jak najlepsze podstawy, by zakładać, że ktoś się właśnie próbuje
wymigać od WF.

I najważniejsze - jest pewna niezawodna metoda, żeby sobie na UW zrobić
krzywdę - WSZĘDZIE WYSYŁAĆ MAMUSIĘ. Metoda tym bardziej niezawodna, im
bardziej mamusia ma skłonności histeryczne, do zachowań gwałtownych i tym
podobne. Wystarczy raz matkę posłać do dziekanatu, nieważne z jaką
duperelą, by potem do końca studiów nie odzyskać "statusu poważnego
człowieka, który sam umie o siebie zadbać". Wziąłbym to do serca... Raz
opuścić zajęcia, by sprawę mieć z głowy, to nie taka tragedia.
--
Andrzej Orłowski-Skoczyk