On 13 Sie, 19:26, mvoicem <m...@g...com> wrote:
> (13.08.2010 19:19), Zbynek Ltd. wrote:
>
> > koleszka napisał(a) :

> >>>> Nie byłoby w tym nic złego, gdyby nie fakt że odległość pomiędzy nimi
> >>>> była taka akurat na pół długości mojego samochodu. Byłem więc zmuszony
> >>>> do kontynuowania manewru wyprzedzania,
>
> >>> Zmuszony? Ktoś przystawił Ci pistolet do głowy?
>
> >> Nie no, jasne - mogłem dobrowolnie poddać się zmiażdżeniu. Bo ten
> >> drugi na pewno nie zdążyłby zareagować. Taka była moja ocena tamtej
> >> sytuacji.
>
> > Nie. Jest jeszcze inna opcja. Która nie jest w stanie przyjść Tobie
> > do głowy - zwolnić i wrócić na pozycję z której zacząłeś wyprzedzanie.
>
> Która już może być zajęta.
>
> Wbrew pozorom, nie jest to wcale prosty manewr.
>
Dzięki. Bo tak właśnie często jest.

Ale żeby nie było, abstrahując od mojego doświadczenia jako kierowcy
czy jego braku. Kiedyś, kiedyś zdarzało mi się czasem robić takie
numery, że kończąc prawie manewr wyprzedzania stwierdzałem, że mogę
nie zdążyć i hamowałem w taki sposób. Do czasu, gdy stwierdziłem, że
takie wyhamowanie jest bardziej niebezpieczne od kontynuacji
wyprzedzania, nawet za cenę zrobienia tego "na styk" - czego
generalnie staram się na co dzień unikać.

Dlatego właśnie w opisanej sytuacji winię kierowcę TIR-a, który jechał
przyklejony do drugiego TIR-a, zderzak w zderzak. Trudno jest ocenić
przy podejmowaniu manewru wyprzedzania odległość pomiędzy takimi dwoma
pojazdami (zespołami pojazdów). Wyprzedzający ma prawo zakładać, że za
tym wyprzedzanym jest dość miejsca, aby się schować w lukę. Tu jednak
należało zastosować "regułę ograniczonego zaufania" - i tak na
przyszłość trzeba będzie robić w podobnych sytuacjach. Czyli: jeżeli
nie widzę i nie wiem na 100%, należy założyć że spodziewać się można
właśnie najgorszego - zachowania czy reakcji innego kierowcy dokładnie
odwrotnej od tej, która powinna nastąpić.

k.