Roman G. napisał(a):
> Dasz jakiś namiar na ten wyrok?

http://www.trybunal.gov.pl/OTK/otk.htm

> A może fragment zacytujesz?

4. Przedmiotem pytania prawnego jest art. 54 Kodeksu wykroczeń. W myśl
tego przepisu: ,,Kto wykracza przeciwko wydanym z upoważnienia ustawy
przepisom porządkowym o zachowaniu się w miejscach publicznych, podlega
karze grzywny do 500 złotych albo karze nagany". Należy zauważyć, że w
przypadku wykroczenia określonego w zaskarżonym przepisie, rodzaj i
granice kar oraz zasady ich wymierzania zostały określone w ustawie.
Zaskarżony przepis nie określa natomiast znamion czynu zabronionego, ale
odsyła w tym zakresie do innych przepisów.

Analizując znaczenie zaskarżonego przepisu, należy zwrócić uwagę, że
zaskarżony przepis odsyła do przepisów ,,wydanych na podstawie ustawy".
Odesłanie zawarte w zaskarżonym przepisie obejmuje zatem wyłącznie
przepisy podustawowe. Naruszenie przepisów rangi ustawowej nie może
stanowić podstawy do ukarania na podstawie art. 54 Kodeksu wykroczeń.
Sądy, stosując ten przepis, powinny zawsze badać, czy organ stanowiący
przepisy porządkowe działał na podstawie ustawy i w granicach upoważnień
ustawowych. Wymierzenie kary na podstawie art. 54 jest możliwe tylko
wtedy, gdy naruszone przepisy porządkowe nie wykraczają poza granice
upoważnienia ustawowego. Jeżeli dany przepis normuje sprawy nie
przekazane do unormowania w akcie podstawowym, to naruszenie tego
przepisu nie może prowadzić do ukarania na podstawie art. 54 Kodeksu
wykroczeń. Sądy, stosując art. 54 Kodeksu wykroczeń, mają również prawo
i obowiązek badać, czy przepisy porządkowe, do których odsyła
analizowany przepis, są zgodne z Konstytucją, a w szczególności, czy
zostały ustanowione zgodnie z konstytucyjnymi zasadami stanowienia aktów
podustawowych.

Odesłanie zawarte w art. 54 Kodeksu wykroczeń obejmuje wyłącznie
,,przepisy porządkowe". Termin nie jest w pełni ostry, a precyzyjne
ustalenie jego znaczenia może budzić wątpliwości. Nie został on
zdefiniowany w obowiązującym ustawodawstwie. W praktyce ustawy
udzielające upoważnień do stanowienia przepisów porządkowych wyraźnie
kwalifikują te przepisy przy pomocy terminu ,,przepisy porządkowe" lub
,,zarządzenia porządkowe". W przypadku ustaw nie zawierających takiego
określenia mogłyby jednak powstawać wątpliwości, czy dany akt normatywny
mieści się w kategorii ,,przepisów porządkowych". W literaturze
przedmiotu zwraca się uwagę, że analizowany przepis ma na celu ochronę
porządku i spokoju w miejscach publicznych. Zawiera on odesłanie do
przepisów porządkowych wydawanych w celu zapewnienia porządku i spokoju
publicznego. W konsekwencji, w razie naruszenia przepisów, które mają
inny przedmiot ochrony, nie jest możliwe zastosowanie zaskarżonego
przepisu. Należy przy tym zauważyć, że podstawę karania na podstawie
art. 54 Kodeksu wykroczeń może stanowić wyłącznie naruszenie przepisów
regulujących zachowania w miejscach publicznych.

Przepisy porządkowe, do których odsyła art. 54 Kodeksu wykroczeń mogą
mieć różny charakter. Ustalając znaczenie odesłania zawartego w
zaskarżonym przepisie, należy uwzględnić unormowania konstytucyjne
dotyczące tworzenia prawa. W świetle art. 87 Konstytucji nakazy i zakazy
adresowane do podmiotów nie znajdujących się w stosunku podległości
organizacyjnej wobec organu stanowiącego prawo muszą mieć charakter
powszechnie obowiązujący. W konsekwencji przepisy porządkowe, o których
mowa w art. 54 Kodeksu wykroczeń, ustanowione od chwili wejścia w życie
Konstytucji, muszą mieć charakter powszechnie obowiązujący. Będą to
najczęściej akty prawa miejscowego, o których mowa w art. 94
Konstytucji, jakkolwiek nie można również wykluczyć w tym przypadku
rozporządzeń, wydawanych przez wskazane w Konstytucji centralne organy
państwowe na zasadach określonych w art. 92 Konstytucji. Art. 54 Kodeksu
wykroczeń nie może w żadnym wypadku stanowić podstawy do wymierzania
grzywny za naruszenie jakichkolwiek innych przepisów, ustanowionych od
17 października 1997 r., jeżeli nie należą one do konstytucyjnego
katalogu źródeł prawa powszechnie obowiązującego.

Art. 54 Kodeksu wykroczeń stanowi przykład odesłania dynamicznego,
ponieważ treść przepisów, do których odsyła ulega zmianom w trakcie jego
obowiązywania. W literaturze przedmiotu zwraca się uwagę, że wymieniony
przepis stanowi przykład przepisu blankietowego zupełnego, ponieważ
wszystkie elementy czynu zabronionego zostały określone w akcie
normatywnym, do którego odsyła przepis blankietowy (R. Dębski, tamże,
str. 131). Brzmienie art. 54 Kodeksu wykroczeń nie pozwala samo w sobie
adresatowi zorientować się co do treści ustanowionego zakazu lub nakazu.
Z zaskarżonego przepisu adresat może jedynie wyciągnąć wniosek, że ma
obowiązek przestrzegania pewnych zasad zapewniających ochronę porządku
publicznego w miejscach publicznych, zasad skonkretyzowanych w
przepisach podustawowych.

5. Przepisy porządkowe, o których mowa w art. 54 Kodeksu wykroczeń, mogą
być obecnie wydawane na podstawie upoważnień zawartych w szeregu
ustawach. Należy wymienić tutaj w szczególności:

- art. 15 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. Prawo przewozowe (Dz. U.
2000 r. Nr 50 poz. 601; Dz. U. 2001 r. Nr 125 poz. 1371),

- art. 48 ustawy z dnia 27 czerwca 1997 r. o transporcie kolejowym (Dz.
U. 1997 r. Nr 96 poz. 591 ze zm.),

- art. 20 ustawy z dnia 10 czerwca 1994 r. o zagospodarowaniu
nieruchomości Skarbu Państwa przejętych od wojsk Federacji Rosyjskiej
(Dz. U. 1994 r. Nr 79 poz. 363 ze zm.).

Szczególnie często wykorzystywaną podstawę do wydawania przepisów
porządkowych stanowią ustawy regulujące ustrój poszczególnych szczebli
samorządu terytorialnego. Ustawy te przyznały kompetencje do stanowienia
przepisów porządkowych radom gmin i radom powiatów. (...)


KG