Poselski projekt ustawy o zmianie ustawy o planowaniu rodziny, ochronie płodu ludzkiego i warunkach dopuszczalności przerywania ciąży

Druk nr 670

Warszawa, 15 czerwca 2012 r.
SEJM
RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
VII kadencja




Pani

Ewa
Kopacz
Marszałek Sejmu
Rzeczypospolitej
Polskiej




Na podstawie art. 118 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia
2 kwietnia 1997 r. i na podstawie art. 32 ust. 2 regulaminu Sejmu ni ej podpisani
posłowie wnoszą projekt ustawy:


- o zmianie ustawy o planowaniu rodziny,
ochronie płodu ludzkiego i warunkach
dopuszczalności przerywania ciąży.


Do reprezentowania wnioskodawców w pracach nad projektem ustawy
upowa niamy pana posła Bartosza Kownackiego.



(-) Jacek Bogucki; (-) Andrzej Dąbrowski; (-) Andrzej Dera; (-) Ludwik
Dorn; (-) Mieczysław Golba; (-) Patryk Jaki; (-) Mariusz Orion Jędrysek;
(-) Beata Kempa; (-) Bartosz Kownacki; (-) Arkadiusz Mularczyk; (-) Jerzy
Rębek; (-) Józef Rojek; (-) Andrzej Romanek; (-) Edward Siarka; (-) Piotr
Szeliga; (-) Tadeusz Wo niak; (-) Marzena Dorota Wróbel; (-) Jan Ziobro;
(-) Kazimierz Ziobro; (-) Jarosław aczek.



Projekt

Ustawa
z dnia ... 2012 r.
o zmianie ustawy o planowaniu rodziny, ochronie płodu ludzkiego i
warunkach dopuszczalności przerywania ciąży


Art. 1 
W ustawie o planowaniu rodziny, ochronie płodu ludzkiego i warunkach dopuszczalności 
przerywania ciąży /Dz. U. nr 17 z 1993 roku, poz. 78 ze zm./ wprowadza się następujące zmiany: 
1/ Uchyla się art. 4a ust. 1 pkt 2. 
2/ Art. 4a ust. 3 otrzymuje brzmienie: „W przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 1, 
przerwania ciąży dokonuje lekarz w szpitalu”. 
3/ Art. 4a ust. 5 zdanie pierwsze otrzymuje brzmienie: „wystąpienie okoliczności, o 
których mowa w ust. 1 pkt 1, stwierdza inny lekarz niż dokonujący przerwania ciąży 
chyba, że ciąża zagraża bezpośrednio życiu kobiety”. 
 
Art. 2. 
Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia. 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Uzasadnienie 
 
1/ Potrzeba i cel wydania ustawy. 
 
W  minionej  kadencji  Sejmu  rozpatrywany  był  obywatelski  projekt  ustawy  o  zmianie  ustawy  o 
planowaniu rodziny, ochronie płodu ludzkiego i warunkach dopuszczalności przerywania ciąży i 
niektórych  innych  ustaw  –  druk  sejmowy  4222.  Wnioskodawcy,  którzy  zgromadzili  bez  mała 
sześćset  tysięcy  podpisów  pod  tą  inicjatywą  postulowali  wówczas  wprowadzenie  do  polskiego 
prawa  pełnej  ochrony  życia  przed  narodzeniem,  a  więc  wykreślenie  trzech  przypadków 
dopuszczalnej aborcji, jakie przewiduje obecny art. 4a ust. 1 omawianej ustawy. 
 
W  drugim  czytaniu  obywatelski  wniosek  został  odrzucony  niewielką  ilością  głosów.  Ówcześni 
wnioskodawcy  na  podstawie  licznych  rozmów  z  parlamentarzystami  ustalili,  że  z  trzech 
przypadków,  gdy  dopuszczalna  aborcja  najmniej  kontrowersyjny  jest  ten,  o  którym  mowa  w 
przepisie  art.  4a  ust.  1  pkt  2  –  tzw.  aborcja  eugeniczna.  W  tym  zakresie  wielu 
parlamentarzystów,  którzy  ostatecznie  zdecydowali  się  nie  uczestniczyć  w  głosowaniu, 
wstrzymać  się  od  głosu,  a  nawet  głosować  za  odrzuceniem  projektu  mówili,  iż  zgodnie  z  ich 
sumieniem przerywania ciąży w takiej sytuacji nie można uznać za moralnie dopuszczalne. 
 
Wnioskodawcy  projektu  obywatelskiego  postanowili  wobec  tego  zaproponować  parlamentowi 
ustawę  wyłączającą  z  polskiego  porządku  prawnego  tylko  ten  przypadek.  Ponieważ  w 
poprzedniej  kadencji  okazało  się,  że  środowiska  walczące  o  takie  rozwiązania  z  łatwością 
gromadzą  przewidziany  ustawą  limit  stu  tysięcy  głosów  niezbędny  dla  wniesienia  inicjatywy 
obywatelskiej,  wychodząc  naprzeciw  oczekiwaniom  społecznym  dowiedziawszy  się  o  tych 
planach Klub Solidarnej Polski postanowił złożyć przygotowany przez środowiska obrońców życia 
projekt, jako poselski. 
 
Tak dla środowisk obrońców życia, jak i dla bardzo wielu posłów, ważne dla rozstrzygania tego 
typu problemów są normy prawa naturalnego i nauczania Kościoła. Jasnym jest tu jednoznaczny 
stosunek do kwestii obrony życia, która stanowiła bardzo istotny element pontyfikatu naszego 
wielkiego rodaka, błogosławionego Jana Pawła II. Przedkładając obecne częściowe rozwiązanie 
środowisk,  które  poprzednio  zebrały  sześćset  tysięcy  podpisów  pragną  zwrócić  uwagę,  iż  Jan 
Paweł II w praktycznych działaniach zalecał: „jeśli nie byłoby możliwe odrzucenie lub całkowite 
zniesienie  ustawy  o  przerywaniu  ciąży,  parlamentarzysta,  którego  osobisty  absolutny  sprzeciw 
wobec  przerywania  ciąży  byłby  jasny  i  znany  wszystkim,  postąpiłby  słusznie,  udzielając  swego 
poparcia  propozycjom,  których  celem  jest  ograniczenie  szkodliwości  takiej  ustawy  i 
zmierzających w ten sposób do zmniejszenia jej negatywnych skutków na płaszczyźnie kultury i 
moralności  publicznej.  Tak  postępując  bowiem,  nie  współdziała  się  w  sposób  niedozwolony  w 
uchwalaniu  niesprawiedliwego  prawa,  ale  raczej  podejmuje  się  słuszną  i  godziwą  próbę 
ograniczenia  jego  szkodliwych  aspektów  /Ewangelium  Vitae,  pkt.  73/”.  Przedłożona 
parlamentowi  kilkanaście  miesięcy  temu  propozycja  ustanowienia  pełnej  ochrony  życia  nie 
znalazła wystarczającego poparcia. Stąd obecnie składana jest propozycja częściowa, która, jak 
się wydaje, takie poparcie ma szanse uzyskać. 
 
2/ Rzeczywisty stan w dziedzinie, która ma być unormowana. 
 
Obecne przepisy dopuszczają aborcję w trzech przypadkach opisanych w art. 4a ust. 1 ustawy o 
planowaniu  rodziny,  ochronie  płodu  ludzkiego  i warunkach dopuszczalności  przerywania  ciąży. 
Regulacja  ta  pochodzi  sprzed  wielu  lat.  Od  tamtego  czasu  poglądy  w  polskim  społeczeństwie 
uległy  jak  się  wydaje  przesunięciu  w  kierunku  zrozumienia  godności  życia,  również  przed 
narodzeniem.  Szczególnie  dopuszczalność  aborcji  z  powodów  eugenicznych  budzi  powszechne 
zastrzeżenia moralne. Przywołujące przykre wspomnienia jest nawet historyczne powinowactwo 
tych  praktyk  z  postępowaniem  nazistowskich  Niemiec,  gdzie  ułomność  i  choroba  stanowiły 
podstawę do unicestwiania ludzi. 
 
3/ Różnica pomiędzy dotychczasowym a projektowanym stanem prawnym. 
 
Obecny stan prawny to dopuszczalność aborcji w trzech przypadkach opisanych w art. 4a ust. 1 
ustawy  o  planowaniu  rodziny,  ochronie  płodu  ludzkiego  i  warunkach  dopuszczalności 
przerywania ciąży. Projektodawcy proponują uchylenie ewidentnie niedopuszczalnego moralnie 
przypadku aborcji eugenicznej /art. 4a ust. 1 pkt 2/. 
 
4/ Przewidywane skutki społeczne, gospodarcze, finansowe i prawne. 
 
a/ Skutki społeczne. 
Od wielu lat rośnie świadomość, iż aborcja jest takim samym odebraniem życia człowiekowi, jak 
dorosłemu.  Proponowana  regulacja  będzie  stanowiła  kolejny  bodziec  wzmacniający  tę 
świadomość.  Objęty  przedłożeniem  przypadek  aborcji  eugenicznej  uznaje  za  niedopuszczalny 
najwięcej Polaków, wobec czego zmiana przepisów odpowiadać będzie powszechnemu poczuciu 
sprawiedliwości. 
 
 
b/ Skutki gospodarcze. 
 
Długofalowe  skutki  gospodarcze  mogą  być  wyłącznie  korzystne.  Już  dziś  jednym  z 
podstawowych  zagrożeń  dla  narodu,  również  ekonomicznym,  jest  depopulacja  zagrażająca 
możliwościom  utrzymania  rozwoju  gospodarczego,  samemu  istnieniu  systemu  emerytalnego. 
Wzmacnianie świadomości godności życia ludzkiego także przed narodzeniem może mieć tylko 
pozytywne skutki dla stanu polskiej rodziny, decyzji, co do posiadania potomstwa. 
 
c/ Skutki finansowe. 
 
Projekt nie pociąga za sobą bezpośrednich skutków finansowych. 
 
d/ Skutki prawne. 
 
Skutkiem prawnym ustawy ma być ustawowe umocowanie poglądu moralnego akceptowanego 
przez  większość  Polaków,  zgodnego  z  ogólnoludzkim  humanitaryzmem  względem  osób 
ułomnych  fizycznie  i  nieuleczalnie  chorych,  a  także  z  tradycją,  dziedzictwem  narodowym  i 
cywilizacyjnym  Europy  hołdującej  cywilizacji  życia,  a  niezagrażającej  jej  w  samym  zrębie 
istnienia,  szerzącej  się  cywilizacji  śmierci.  Chodzi  również  o  zbliżanie  się  do  pełnej  zgodności 
zapisów  konstytucyjnych  gwarantujących  ochronę  życia  z  postanowieniami  ustawodawstwa 
zwykłego. 
 
5/ Źródła finansowania. 
 
Projekt  ustawy  nie  pociąga  za  sobą  obciążenia  budżetu  państwa  lub  budżetów  jednostek 
samorządu terytorialnego. 
 
6/ Założenia projektów podstawowych aktów wykonawczych. 
 
Projekt nie wymaga wydania aktów wykonawczych.