Poselski projekt ustawy o uprawnieniach do mienia byłego Funduszu Wczasów Pracowniczych

Uzasadnienie

Celem projektowanej ustawy jest określenie uprawnienia do mienia byłego Funduszu
Wczasów Pracowniczych, osoby prawnej zniesionej mocą art. 7 ust. 3 ustawy z dnia 9 maja
1997 r. o zmianie ustawy o związkach zawodowych oraz o zmianie niektórych innych ustaw
(Dz. U. Nr 82, poz. 518 z późn. zm.). Trybunał Konstytucyjny wyrokiem z dnia 3 czerwca
1998 r. sygn. K 34/97 stwierdził, iż art. 7 ust. 1, 2 i 4 ustawy z dnia 9 maja 1997 r. o zmianie
ustawy o związkach zawodowych oraz o zmianie niektórych innych ustaw, regulujące sposób
zagospodarowania mieniem byłego Funduszu Wczasów Pracowniczych, „naruszają art. 2
konstytucji, gdyż stanowią arbitralne i rażąco niesprawiedliwe zadysponowanie majątkiem
znoszonego FWP na rzecz tylko jednej organizacji związkowej, nakazując niezgodną z
zasadami sprawiedliwości społecznej dystrybucję tego majątku na korzyść wyłącznie tej
organizacji”. W następstwie przedmiotowego orzeczenia, wymienione przepisy utraciły moc
obowiązującą z dniem 12 stycznia 1999 r., stosownie do obwieszczenia Prezesa Trybunału
Konstytucyjnego z dnia 29 grudnia 1998 r. (Dz. U. z 1999 r. Nr 1, poz. 6).
Orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego orzekając o niezgodności z prawem przywołanych
wyżej przepisów nie rozstrzygało o sposobie przejęcia mienia przez reprezentatywne
organizacje związkowe, stąd zachodzi potrzeba uregulowania tej kwestii w drodze ustawy. Z
uwagi na zdarzenia faktyczne związane z wniesieniem mienia po zniesionym Funduszu
Wczasów Pracowniczych do „FWP” sp. z o.o., w celu uregulowania zaszłości dotyczących
sposobu zarządu i gospodarowania mieniem, projektowana ustawa przewiduje ustanowienie
współwłasności łącznej mienia b. FWP przez reprezentatywne organizacje związkowe z
równoczesnym przekształceniem tego prawa na dzień wejścia ustawy w życie we
współwłasność łączną udziałów spółki z o.o.. Mienie b. FWP nabywałaby z tym dniem na
własność „FWP” sp. z o.o. Z założenia projektu współwłasność łączna stanowi przejściową
formę wykonywania praw własności w spółce, mającą na celu zabezpieczenie interesów
współwłaścicieli związanych z wprowadzeniem niezbędnych zmian w umowie spółki oraz w
jej organach. Ustawa zakłada na tym etapie wymóg jednomyślności uchwał wspólników.
Uprawnienia do mienia b. FWP, zgodnie z art. 3 projektu, przysługują reprezentatywnej
organizacji związkowej od dnia zniesienia osobowości prawnej b. FWP – w przypadku
ogólnokrajowego związku zawodowego, ogólnokrajowego zrzeszenia związków
zawodowych w rozumieniu art. 45 ust. 1 ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o związkach
zawodowych oraz od dnia wejścia w życie ustawy z dnia 6 lipca 2001 r. o Trójstronnej

5
Komisji do Spraw Społeczno-Gospodarczych i wojewódzkich komisjach dialogu społecznego
– w przypadku innych niż powyżej wymienione: ogólnokrajowego związku zawodowego,
ogólnokrajowego zrzeszenia (federacji) związków zawodowych i ogólnokrajowej organizacji
międzyzwiązkowej (konfederacji), utworzonych przed dniem wejścia w życie ustawy i
spełniających przesłanki określone w art. 6 ustawy z dnia 6 lipca 2001 r. o Trójstronnej
Komisji do Spraw Społeczno-Gospodarczych i wojewódzkich komisjach dialogu
społecznego.
Z dniem wejścia w życie ustawy, sąd rejestrowy z urzędu dokonuje wykreślenia
dotychczasowych wspólników „FWP” sp. z o.o., a zarząd w terminie 7 dni od wejścia w
życie ustawy składa sądowi rejestrowemu podpisaną przez wszystkich członków (zarządu)
informację o liczbie i wartości nominalnej udziałów w „FWP” Spółka z o.o.
Ustawa reguluje sposób zarządu udziałami w ramach współwłasności łącznej do czasu jej
zniesienia przez reprezentatywne organizacje związkowe w drodze porozumienia.
Stosownie do treści art. 6 projektu ustawy zniesienie współwłasności łącznej powinno
nastąpić w terminie 30 dni od dnia wejścia w życie ustawy. Zasady podziału udziałów
pomiędzy uprawnione organizacje związkowe określi porozumienie. W przypadku braku
porozumienia i nie dokonania przez uprawnionych, w określonym w ustawie terminie,
zniesienia współwłasności łącznej udziałów, „FWP” Spółka z o.o. ulegnie rozwiązaniu.
Projekt przesądza, że mienie b. FWP stanowi własność reprezentatywnych organizacji
związkowych, w związku z czym art. 8 projektu jednoznacznie stwierdza, że Skarb Państwa
nie posiada prawa do mienia b. FWP, jak również do udziałów w „FWP” Spółce z o.o.
Rozstrzygnięcie to przesądza o wyłączeniu odpowiedzialności Skarbu Państwa, który nie
odpowiada za jakiekolwiek roszczenia związane z mieniem b. FWP oraz z udziałami w
„FWP” Spółka z o.o.
Odpowiedzialność za roszczenia osób trzecich do mienia b. FWP ponoszą solidarnie
reprezentatywne organizacje związkowe z ograniczeniem do wartości tego mienia z chwili
jego przejęcia i cen z dnia zaspokojenia wierzyciela.
Projektowana ustawa zabezpiecza pracownikom zrzeszonym w innych niż reprezentatywne
organizacje związkowe organizacjach oraz pracownikom niezrzeszonym prawo korzystania z
mienia b. FWP.
Przewiduje się również zwolnienie od wszelkich opłat sądowych i administracyjnych od
czynności podejmowanych w postępowaniach sądowych lub w postępowaniach przed
organami administracji publicznej przez reprezentatywne organizacje związkowe - które

6
nabyły współwłasność udziałów w „FWP” Spółka z o.o. - w celu realizacji określonych w
ustawie uprawnień lub roszczeń ww. organizacji.

Projekt ustawy był przedmiotem konsultacji społecznych.
Regulacja nie będzie miała wpływu na rynek pracy, konkurencyjność gospodarki i
przedsiębiorczość oraz na sytuację i rozwój regionów.
Ustawa nie rodzi skutków dla budżetu państwa.
Projekt ustawy nie jest objęty zakresem prawa Unii Europejskiej.



7

Warszawa, 17 maja 2012 r.

BAS-WAPEiM-1186/12

Pani Ewa Kopacz
Marszałek Sejmu RP

Opinia prawna o zgodności poselskiego projektu ustawy o uprawnieniach do
mienia byłego Funduszu Wczasów Pracowniczych (przedstawiciel
wnioskodawców: poseł Izabela Katarzyna Mrzygłocka) z prawem Unii
Europejskiej

Na podstawie art. 34 ust. 9 uchwały Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 30 lipca
1992 roku – Regulamin Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej (Monitor Polski z 2012 poz. 32),
sporządza się następującą opinię:


I.
Przedmiot projektu ustawy
Projekt ustawy o uprawnieniach do mienia byłego Funduszu Wczasów
Pracowniczych, zwany dalej „projektem ustawy”, określa uprawnienia do mienia
byłego Funduszu Wczasów Pracowniczych (zwanego dalej jako „FWP”). Fundusz
ten był osobą prawną, która została zlikwidowana na podstawie art. 7 ust. 3
ustawy z dnia 9 maja 1997 r. o zmianie ustawy o związkach zawodowych oraz o
zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 82, poz. 518) (zwanej dalej „ustawą z
1997 r.”). Sposób gospodarowania mieniem zlikwidowanego FWP określiły art. 7
ust. 1, 2 i 4 ustawy z 1997 r. Na ich podstawie Ogólnopolskie Porozumienie
Związków Zawodowych (zwane dalej „OPZZ”) zostało zobowiązane do
utworzenia spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, a do spółki tej, jako aport
OPZZ miało wnieść przedsiębiorstwo zlikwidowanego FWP. Spółka ta miała
wstąpić we wszystkie prawa i obowiązki byłego FWP. Ponadto pracownicy i
członkowie organów byłego FWP mieli nieodpłatnie uzyskać udziały w spółce,
pokryte aportem przez OPZZ. W dniu 25 lipca 1997 r. OPZZ ustanowiło spółkę z
ograniczoną odpowiedzialnością działającą pod firmą „Fundusz Wczasów
Pracowniczych”.
Wyrokiem z dnia 3 czerwca 1998 r., sygn. K.34/97, Trybunał
Konstytucyjny stwierdził, że art. 7 ust. 1, 2 i 4 ustawy z 1997 r. naruszyły art. 2
Konstytucji, gdyż stanowiły arbitralne i rażąco niesprawiedliwe zadysponowanie
majątkiem byłego FWP na rzecz tylko jednej organizacji związkowej. Trybunał w
wyroku tym stwierdził, że w ten sposób doszło do niezgodnej z zasadami
sprawiedliwości społecznej dystrybucji majątku byłego FWP. Stosownie do
obwieszczenia Prezesa Trybunału Konstytucyjnego z dnia 29 grudnia 1998 r.
wskazane przepisy ustawy z 1997 r. utraciły moc obowiązującą (Dz. U. z 1999 r.,
Nr 1, poz. 6). Utrata przez przepisy mocy obowiązującej zrodziła konieczność

2
ponownego uregulowania normowanej w nich materii, co uczyniono w
przedłożonym projekcie ustawy.
Projekt ustawy przyznaje reprezentatywnym organizacjom związkowym,
zdefiniowanym w jego w art. 2 ust. 3, uprawnienie do nabycia na współwłasność
łączną mienia byłego FWP (art. 3 ust. 1 projektu ustawy). Jednocześnie, z dniem
wejścia w życie tej ustawy powyżej wskazane uprawnienia reprezentatywnych
organizacji związkowych ulegają przekształceniu we współwłasność łączną do
udziałów w FWP sp. z o.o. (wpisaną do Krajowego Rejestru Sądowego – rejestru
przedsiębiorców pod numerem 0000041798), a dotychczasowi posiadacze
udziałów w tej spółce nie mogą wykonywać wynikających z nich praw (art. 4 ust.
1 pkt 2 i 3 projektu ustawy). Współwłasność udziałów w FWP sp. z o.o. jest
współwłasnością niepodzielną reprezentatywnych organizacji związkowych (art. 5
ust. 1 projektu ustawy). Projekt ustawy przewiduje w art. 6, że w terminie 30 dni
od dnia wejścia w życie ustawy organizacje te zniosą współwłasność w FWP sp. z
o.o. w drodze porozumienia i dokonają podziału między siebie udziałów
przysługującym im w spółce. W przypadku niezniesienia we wskazanym terminie
współwłasności udziałów w FWP sp. z o.o., spółka ta ma ulec rozwiązaniu na
zasadach określonych w art. 7 projektu ustawy.
Projekt ustawy przewiduje też, że z dniem wejścia w życie ustawy FWP sp.
z o.o. z mocy prawa nabywa własność mienia byłego FWP (art. 4 ust. 1 pkt 1
projektu ustawy). Projekt w art. 8 wyłącza też prawa Skarbu Państwa do mienia
byłego FWP i udziałów w FWP sp. z o.o., a także odpowiedzialność za roszczenia
związane z tym mieniem i spółką.
Ustawa ma wejść w życie po upływie 14 dnia jej ogłoszenia (art. 16
projektu ustawy).

II.
Stan prawa Unii Europejskiej w materii objętej projektem ustawy
Ze względu na przedmiot projektu ustawy należy zwrócić uwagę na art. 107
i art. 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TfUE) dotyczące pomocy
udzielanej przez państwa członkowskie przedsiębiorcom.

1. Art. 107 ust. 1 TfUE zakazuje państwom członkowskim udzielania
przedsiębiorcom pomocy. Przewiduje on, że z zastrzeżeniem innych postanowień
przewidzianych w traktatach, wszelka pomoc przyznawana przez państwo
członkowskie lub przy użyciu zasobów państwowych w jakiejkolwiek formie,
która zakłóca lub grozi zakłóceniem konkurencji, poprzez sprzyjanie niektórym
przedsiębiorstwom lub produkcji niektórych towarów, jest niezgodna z rynkiem
wewnętrznym w zakresie, w jakim wpływa na wymianę handlową między
państwami członkowskimi. Pomoc taka jest zakazana.
Z definicji tej wynika, że wsparcie udzielone przez państwo członkowskie
przedsiębiorcy stanowi zakazaną pomoc państwa, jeżeli zostały spełnione cztery
przesłanki: 1) została ona udzielona przez państwo lub przy użyciu jego zasobów,
2) stanowi dla przedsiębiorstwa korzyść, 3) ma charakter selektywny i 4) grozi
zakłóceniem lub zakłóca konkurencję i wymianę handlową między państwami