Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o udzielaniu cudzoziemcom ochrony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz niektórych innych ustaw

– 10 –
f)
organizacjach zajmujących się udzielaniem pomocy cudzoziemcom,
g)
zakresie pomocy socjalnej i opieki medycznej, okresie ich przysługiwania,
możliwości ubiegania się o pomoc w postaci świadczenia pieniężnego oraz
zasadach przyjęcia do ośrodka dla cudzoziemców, zwanego dalej
„ośrodkiem”,
h)
trybie i zasadach udzielania nieodpłatnej pomocy prawnej oraz podmiotach
świadczących tę pomoc,
i)
adresie ośrodka recepcyjnego, w którym ma się on stawić w terminie 2 dni od
dnia złożenia wniosku – jeżeli cudzoziemiec nie wskazał we wniosku innego
adresu, pod którym będzie przebywał, albo nie przebywa w strzeżonym
ośrodku lub areszcie dla cudzoziemców;
6)
zapewnia pomoc tłumacza przy składaniu wniosku;
7)
zapewnia przeprowadzenie badań lekarskich i niezbędnych zabiegów sanitarnych
ciała i odzieży osoby, której dotyczy wniosek;
8)
zapewnia osobom niepełnosprawnym, w podeszłym wieku, samotnie
wychowującym dzieci oraz kobietom ciężarnym, których dotyczy wniosek,
transport do ośrodka recepcyjnego oraz w uzasadnionych przypadkach –
wyżywienie podczas tego transportu;
9)
rejestruje niezwłocznie wniosek w rejestrze, o którym mowa w art. 119 ust. 1
pkt 1;
10) przeprowadza z wnioskodawcą indywidualną rozmowę, o której mowa w art. 5
rozporządzenia 604/2013;
11) w ciągu 48 godzin od złożenia wniosku przekazuje go Szefowi Urzędu.
2. Organ Straży Granicznej, o którym mowa w ust. 1, zapewnia aby złożenie
wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej odbyło się bez udziału innych osób, na
których obecność wnioskodawca nie wyraził zgody, w warunkach zapewniających
odpowiedni stopień poufności i pozwalających wnioskodawcy na wyczerpujące
przedstawienie powodów złożenia wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej.
3. Organ Straży Granicznej, o którym mowa w ust. 1, w przypadkach
uzasadnionych względami bezpieczeństwa i porządku może dokonać szczegółowego
sprawdzenia osoby, której dotyczy wniosek o udzielenie ochrony międzynarodowej.
4. Szczegółowe sprawdzenie osoby, której dotyczy wniosek o udzielenie ochrony
międzynarodowej, polega na oględzinach ciała oraz sprawdzeniu odzieży, bielizny i
– 11 –
obuwia, a także przedmiotów posiadanych przez tę osobę lub należących do niej.
Oględziny ciała oraz sprawdzenie odzieży, bielizny i obuwia przeprowadza się w
pomieszczeniu, bez obecności osób nieupoważnionych, osób odmiennej płci oraz z
poszanowaniem godności osoby, której dotyczy sprawdzenie.
5. Osoba, której dotyczy wniosek o udzielenie ochrony międzynarodowej, jest
obowiązana poddać się czynnościom, o których mowa w ust. 1 pkt 3 i 7 oraz ust. 3, a
także udzielić informacji, o których mowa w ust. 1 pkt 2.
6. W przypadku gdy osoba, której dotyczy wniosek o udzielenie ochrony
międzynarodowej, odmówi poddania się badaniom lekarskim lub zabiegom sanitarnym,
organ Straży Granicznej, który przyjął wniosek, zawiadamia o tym państwowego
inspektora sanitarnego albo państwowego inspektora sanitarnego Ministerstwa Spraw
Wewnętrznych, właściwego ze względu na miejsce złożenia tego wniosku.
Art. 31. 1. Osoba, której dotyczy wniosek o udzielenie ochrony międzynarodowej,
jest obowiązana, po złożeniu tego wniosku, przekazać swój dokument podróży do
depozytu Szefa Urzędu, za pośrednictwem organu Straży Granicznej, który przyjął
wniosek.
2. W przypadku gdy osoba, której dotyczy wniosek o udzielenie ochrony
międzynarodowej, przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie
zezwolenia na pobyt czasowy lub zezwolenia na pobyt stały, przekazanie dokumentu
podróży do depozytu Szefowi Urzędu następuje w dniu, w którym zezwolenie na pobyt
czasowy lub zezwolenie na pobyt stały utraci ważność lub zostanie cofnięte.
3. Szef Urzędu wydaje cudzoziemcowi dokument podróży przekazany do depozytu
najwcześniej w dniu, w którym decyzja kończąca postępowanie w sprawie udzielenia
ochrony międzynarodowej stała się ostateczna.
4. W szczególnych przypadkach uzasadnionych osobistą sytuacją cudzoziemca
wymagającą niezwłocznego opuszczenia terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, Szef
Urzędu może wydać cudzoziemcowi dokument podróży przekazany do depozytu przed
zakończeniem postępowania w sprawie udzielenia ochrony międzynarodowej.
5. Odmowa wydania dokumentu podróży przekazanego do depozytu w przypadku,
o którym mowa w ust. 4, następuje w drodze decyzji.
6. Cudzoziemiec odbiera dokument podróży osobiście w siedzibie Szefa Urzędu.
7. W przypadku niemożności osobistego odbioru dokumentu podróży z powodu
choroby, niepełnosprawności lub innej niedającej się pokonać przeszkody, albo w razie
– 12 –
korzystania z pomocy w dobrowolnym powrocie, odbioru dokumentu podróży może
dokonać pełnomocnik legitymujący się pełnomocnictwem szczególnym do odbioru tego
dokumentu.
8. W przypadku przymusowego wykonania decyzji o zobowiązaniu cudzoziemca
do powrotu lub przekazania cudzoziemca na podstawie rozporządzenia 604/2013, odbiór
dokumentu podróży następuje w placówce Straży Granicznej albo na granicy państwa,
do którego następuje doprowadzenie lub przekazanie, albo w porcie lotniczym lub
morskim tego państwa.
9. Dokument podróży nieodebrany przez cudzoziemca przechowuje Szef Urzędu.
Art. 32. 1. Organ Straży Granicznej, który na podstawie oświadczeń złożonych
przez wnioskodawcę podającego się za małoletniego bez opieki lub na podstawie innych
okoliczności powziął wątpliwość co do wieku wnioskodawcy, zapewnia wykonanie
badań lekarskich w celu ustalenia rzeczywistego wieku wnioskodawcy.
2. Przeprowadzenie badań lekarskich, o których mowa w ust. 1, wymaga zgody
wnioskodawcy podającego się za małoletniego bez opieki albo jego przedstawiciela
ustawowego.
3. Przed przystąpieniem do badania lekarskiego organ Straży Granicznej, który
przyjął wniosek o udzielenie ochrony międzynarodowej, informuje wnioskodawcę
podającego się za małoletniego bez opieki w języku dla niego zrozumiałym o:
1)
możliwości ustalenia jego wieku w drodze badań lekarskich;
2)
sposobie przeprowadzenia badań lekarskich;
3)
znaczeniu wyniku badań lekarskich w postępowaniu w sprawie udzielenia mu
ochrony międzynarodowej;
4)
skutku odmowy poddania się badaniom lekarskim.
4. Badania lekarskie, o których mowa w ust. 1, przeprowadza się w sposób
zapewniający poszanowanie godności wnioskodawcy, z zastosowaniem możliwie
najmniej inwazyjnej techniki badania.
5. Wynik badań lekarskich ma wskazać, czy badany wnioskodawca jest osobą
pełnoletnią. W razie braku możliwości uzyskania jednoznacznego wyniku badania
wnioskodawcę uznaje się za osobę małoletnią.
6. W przypadku braku zgody na przeprowadzenie badań lekarskich, o których
mowa w ust. 1, wnioskodawca podający się za małoletniego jest uznany za osobę
pełnoletnią.
– 13 –
Art. 33. 1. Szef Urzędu pozostawia bez rozpoznania wniosek o udzielenie ochrony
międzynarodowej, który nie zawiera imienia i nazwiska wnioskodawcy lub określenia
kraju pochodzenia, a braków tych nie można było usunąć w wyniku czynności, o
których mowa w art. 30 ust. 1 pkt 1 i 3 oraz ust. 2.
2. W postępowaniu w sprawie udzielenia ochrony międzynarodowej nie stosuje się
przepisu art. 64 § 2 Kodeksu postępowania administracyjnego.
Art. 34. 1. Załatwienie sprawy dotyczącej udzielenia ochrony międzynarodowej z
wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 39 ust. 1, następuje w terminie
6 miesięcy od dnia złożenia wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej na
formularzu.
2. Termin, o którym mowa w ust. 1, może być przedłużony do 15 miesięcy
w przypadku gdy:
1)
sprawa jest szczególnie skomplikowana pod względem faktycznym lub prawnym;
2)
z wnioskami o udzielenie ochrony międzynarodowej występuje w krótkich
odstępach czasu duża liczba cudzoziemców i uniemożliwia to rozpoznanie
wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej w terminie sześciu miesięcy;
3)
wnioskodawca nie wykonuje obowiązków współpracy z organem prowadzącym
postępowanie, o których mowa w art. 41.
Art. 35. 1. Jeżeli sprawa dotycząca udzielenia ochrony międzynarodowej nie
została załatwiona w terminie, o którym mowa w art. 34 ust. 1, i opóźnienie nie zostało
spowodowane z winy wnioskodawcy, Szef Urzędu, na wniosek osoby, której dotyczy
wniosek o udzielenie ochrony międzynarodowej, wydaje zaświadczenie, które wraz z
tymczasowym zaświadczeniem tożsamości cudzoziemca stanowi uprawnienie tej osoby
do wykonywania pracy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na zasadach i w trybie
określonych w ustawie z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach
rynku pracy (Dz. U. z 2015 r. poz. 149 i 357).
2. W zaświadczeniu, o którym mowa w ust. 1, potwierdza się, że sprawa dotycząca
udzielenia ochrony międzynarodowej nie została zakończona w terminie 6 miesięcy i
opóźnienie nie zostało spowodowane z winy wnioskodawcy oraz wskazuje się imię
(imiona) i nazwisko cudzoziemca uprawnionego do wykonywania pracy na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej na zasadach i w trybie określonych w ustawie z dnia
20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.
– 14 –
3. Zaświadczenie, o którym mowa w ust. 1, jest ważne do dnia, w którym decyzja
w sprawie udzielenia ochrony międzynarodowej stanie się ostateczna.
Art. 36. 1. Niezwłocznie po przekazaniu przez organ Straży Granicznej wniosku o
udzielenie ochrony międzynarodowej Szef Urzędu przeprowadza postępowanie w
sprawie ustalenia odpowiedzialnego państwa członkowskiego, o którym mowa w art. 20
rozporządzenia 604/2013.
2. Szef Urzędu jest organem właściwym w sprawach, o których mowa w art. 17,
art. 18, art. 21–23, art. 25 oraz art. 33 i art. 34 rozporządzenia 604/2013.
Art. 37. 1. Jeżeli inne państwo członkowskie odpowiedzialne za rozpatrzenie
wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej na podstawie rozporządzenia 604/2013
wyrazi zgodę na przejęcie wnioskodawcy wraz z pozostałymi osobami, których dotyczy
wniosek o udzielenie ochrony międzynarodowej, Szef Urzędu wydaje decyzję o
umorzeniu postępowania i o ich przekazaniu do odpowiedzialnego państwa
członkowskiego.
2. Szef Urzędu jest organem właściwym do wydania wnioskodawcy przepustki,
o której mowa w art. 29 ust. 1 zdanie trzecie rozporządzenia 604/2013.
3. Osoba, której dotyczy wniosek o udzielenie ochrony międzynarodowej,
podlegająca przekazaniu do odpowiedzialnego państwa członkowskiego, może być
doprowadzona do granicy albo do portu lotniczego albo morskiego odpowiedzialnego
państwa członkowskiego, do którego następuje przekazanie.
4. Doprowadzenie, na wniosek Szefa Urzędu, wykonuje:
1)
do granicy – komendant oddziału Straży Granicznej lub komendant placówki
Straży Granicznej właściwy ze względu na miejsce pobytu wnioskodawcy lub
osoby, której dotyczy wniosek o udzielenie ochrony międzynarodowej;
2)
od granicy do portu lotniczego albo morskiego odpowiedzialnego państwa
członkowskiego, do którego następuje przekazanie – Komendant Główny Straży
Granicznej lub komendant oddziału Straży Granicznej właściwy ze względu na
miejsce przekroczenia granicy przez wnioskodawcę lub osobę, której dotyczy
wniosek o udzielenie ochrony międzynarodowej.
5. Komendant placówki Straży Granicznej niezwłocznie:
1)
odnotowuje informację o miejscu i dacie przekroczenia granicy przez cudzoziemca
przekazywanego do odpowiedzialnego państwa członkowskiego w rejestrze, o
którym mowa w art. 119 ust. 1 pkt 7;