Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o bezpieczeństwie morskim oraz niektórych innych ustaw

– 25 –
3c. Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej określi, w drodze
rozporządzenia, szczegółowe warunki, tryb zwolnienia statku z wymagań określonych
przepisami wydanymi na podstawie ust. 3 lub wyrażenia zgody na zastosowanie
środków równoważnych w zakresie wyposażenia i konstrukcji statku oraz szczegółowe
warunki eksploatacyjne uzasadniające zastosowanie zwolnień lub środków
równoważnych, mając na uwadze potrzebę zapewnienia odpowiedniego poziomu
bezpieczeństwa żeglugi.”;
35) w art. 87 ust. 5 otrzymuje brzmienie:
„5. Kapitan statku, w tym także statku służby państwowej specjalnego
przeznaczenia, statku rybackiego o długości do 24 m, statku o wartości historycznej
o długości do 45 m, jachtu morskiego oraz statku żeglugi śródlądowej, jest obowiązany
zgłosić kapitanowi portu wejście lub wyjście z portu wraz z informacją dotyczącą
identyfikacji statku, celu podróży, portu zawinięcia oraz liczby osób na pokładzie,
zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 84 ust. 2.”;
36) w art. 88 w ust. 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
„1) mają wpływ na bezpieczeństwo statku, takich jak: kolizja, pożar, wejście na
mieliznę, uszkodzenia lub wadliwe działanie urządzeń statku, zalanie lub
przesunięcie ładunku, uszkodzenia kadłuba lub elementów konstrukcyjnych
statku;”;
37) art. 100 otrzymuje brzmienie:
„Art. 100. 1. Przed rozpoczęciem załadunku oleju luzem, w rozumieniu
załącznika 1 do Konwencji MARPOL, a także przed rozpoczęciem bunkrowania paliwa
na statek, załadowca jest obowiązany dostarczyć kapitanowi kartę danych
bezpieczeństwa, zwaną dalej „kartą MSDS”, zawierającą istotne dane dotyczące
charakterystyki bezpieczeństwa danego produktu olejowego.
2. Karta MSDS powinna zawierać informacje określone w załączniku II do
rozporządzenia (WE) nr 1907/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia
2006 r. w sprawie rejestracji, oceny, udzielania zezwoleń i stosowanych ograniczeń
w zakresie chemikaliów (REACH) i utworzenia Europejskiej Agencji Chemikaliów,
zmieniającego dyrektywę 1999/45/WE oraz uchylającego rozporządzenie Rady (EWG)
nr 793/93 i rozporządzenie Komisji (WE) nr 1488/94, jak również dyrektywę Rady
76/769/EWG i dyrektywy Komisji 91/155/EWG, 93/67/EWG, 93/105/WE
i 2000/21/WE (Dz. Urz. UE L 396 z 30.12.2006, str. 1, z późn. zm.).
– 26 –
3. Przy wypełnianiu karty MSDS mają zastosowanie zalecenia IMO zawarte
w Rezolucji MSC.286(86) z dnia 5 czerwca 2009 r.”;
38) w art. 107:
a)
ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Usługi pilotowe w pilotażu obowiązkowym lub dobrowolnym w rejonie
pilotowym oraz w pilotażu dobrowolnym na morzu terytorialnym i pozostałych
obszarach Morza Bałtyckiego (pilotażu pełnomorskim) mogą być wykonywane
wyłącznie przez osoby posiadające wiedzę i doświadczenie w zakresie pilotowania
statków morskich potwierdzone odpowiednim dokumentem kwalifikacyjnym.”,
b)
ust. 6–9 otrzymują brzmienie:
„6. Szkolenie pilotów morskich, kandydatów na pilotów morskich i praktykę
pilotową prowadzi stacja pilotowa lub ośrodek szkolenia pilotów morskich, uznane
przez ministra właściwego do spraw gospodarki morskiej.
7. Naboru kandydatów na szkolenia na pilotów morskich i praktyki pilotowe
dokonuje właściwy dyrektor urzędu morskiego w porozumieniu ze stacją pilotową
i organizacją społeczno-zawodową pilotów, uwzględniając natężenie ruchu statków
oraz stan osobowy pilotów morskich w danym rejonie.
8. Stację pilotową lub ośrodek szkolenia pilotów morskich uznaje się
w zakresie szkolenia pilotów morskich, jeżeli ich program szkolenia, baza
szkoleniowa oraz kwalifikacje kadry zapewniają należyte wyszkolenie pilotów
morskich.
9. Uznania, o którym mowa w ust. 6, dokonuje się na okres 4 lat, po
przeprowadzeniu audytu. Uznanie potwierdza się wydaniem certyfikatu uznania.”;
39) w art. 107a:
a)
uchyla się ust. 2,
b)
ust. 6 otrzymuje brzmienie:
„6. Za przeprowadzenie audytów, z wyjątkiem audytów dodatkowych,
pobiera się opłaty w wysokości 50% kwoty określonej w pkt 11.1 i 11.4 części III
„Opłaty za egzaminy i audyty” załącznika do ustawy. Opłaty stanowią dochód
budżetu państwa.”,

10) Rezolucja IMO MSC.286(86) z dnia 5 czerwca 2009 r. – Zalecenia IMO dotyczące Karty Danych
Bezpieczeństwa (MSDS) (Dz. Urz. MTBiGM z 2011 r. Nr 2, poz. 9).
– 27 –
c)
dodaje się ust. 7 w brzmieniu:
„7. Za wydanie certyfikatu, o którym mowa w art. 107 ust. 9, pobiera się
opłatę w wysokości określonej w załączniku do ustawy. Opłata stanowi dochód
budżetu państwa.”;
40) art. 107b otrzymuje brzmienie:
„Art. 107b. 1. Kwalifikacje pilotów morskich w zakresie ochrony żeglugi regulują
przepisy o ochronie żeglugi i portów morskich.
2. Nadzór nad pilotażem w rejonie pilotowym w zakresie niezbędnym do
zapewnienia bezpieczeństwa morskiego sprawuje dyrektor urzędu morskiego właściwy
dla tego rejonu, prowadząc w szczególności listę pilotów.
3. Nadzór nad pilotażem pełnomorskim w zakresie niezbędnym do zapewnienia
bezpieczeństwa morskiego sprawuje Dyrektor Urzędu Morskiego w Gdyni lub Dyrektor
Urzędu Morskiego w Szczecinie właściwy ze względu na port przeznaczenia lub port
wyjścia statku korzystającego z pilotażu pełnomorskiego.
4. Właściwy dyrektor urzędu morskiego, jeżeli wymagają tego warunki
bezpieczeństwa morskiego, wprowadza na obszarze portów morskich lub morskich wód
wewnętrznych, w drodze zarządzenia, pilotaż obowiązkowy, określając warunki
korzystania z usług pilota i zwolnienia z pilotażu obowiązkowego.
5. Właściwy dyrektor urzędu morskiego, w uzgodnieniu z ministrem właściwym
do spraw gospodarki morskiej, ze względu na utrudnienia nawigacyjne, może
wprowadzić, w drodze zarządzenia, pilotaż obowiązkowy na morzu terytorialnym,
określając warunki korzystania z usług pilota i zwolnienia z pilotażu obowiązkowego,
kierując się względami bezpieczeństwa żeglugi.
6. Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej określi, w drodze
rozporządzenia:
1)
szczegółowe wymagania kwalifikacyjne pilota morskiego,
2)
warunki wymagane do uzyskania szczególnych uprawnień pilotowych,
3)
warunki wymagane do uzyskania i odnawiania dokumentów kwalifikacyjnych
i dokumentów potwierdzających szczególne uprawnienia pilotowe oraz wzory tych
dokumentów,
4)
wymagania egzaminacyjne dla uzyskania oraz odnowienia dokumentu
stwierdzającego uzyskanie kwalifikacji pilota morskiego,
5)
wymagania egzaminacyjne dla uzyskania zwolnienia z pilotażu obowiązkowego,
– 28 –
6)
programy szkoleń pilotów morskich, kandydatów na pilotów morskich i praktyk
pilotowych,
7)
warunki i tryb naboru na szkolenia na pilotów morskich i praktyki pilotowe,
8)
warunki i tryb uznawania, odnawiania, zawieszania, cofania uznania oraz
przeprowadzania audytów stacji pilotowych i ośrodków szkolenia pilotów
morskich oraz wymagania dotyczące wyposażenia bazy szkoleniowej oraz
kwalifikacji kadry,
9)
sposób sprawowania nadzoru nad pilotażem przez dyrektora urzędu morskiego,
w tym zakres danych umieszczanych na liście pilotów
– mając na względzie konieczność zapewnienia bezpieczeństwa żeglugi na obszarze
portów morskich, morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i pozostałych
akwenach Morza Bałtyckiego oraz potrzebę zapewnienia prawidłowej realizacji usług
pilotowych.”;
41) w art. 110:
a)
po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu:
„2a. W przypadku gdy jacht komercyjny odpłatnie udostępniony bez załogi
jest używany do działalności wymienionej w art. 5 pkt 9 lit. a–e, to stosuje się do
niego przepisy jak do jachtu komercyjnego odpłatnie udostępnianego wraz
z załogą.”,
b)
ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. Armator lub kapitan jachtu komercyjnego innego niż jacht komercyjny
odpłatnie udostępniany bez załogi jest obowiązany posiadać ubezpieczenie
odpowiedzialności cywilnej prowadzącego jacht oraz ubezpieczenie następstw
nieszczęśliwych wypadków obejmujące wszystkie osoby znajdujące się na
jachcie.”,
c)
dodaje się ust. 5–7:
„5. W przypadkach, w których cechy konstrukcyjne jachtu morskiego nie
pozwalają na zastosowanie wymagań określonych przepisami wydanymi na
podstawie ust. 4 lub jeżeli jest to uzasadnione ze względu na rejon lub warunki
żeglugi, na wniosek armatora, możliwe jest zwolnienie jachtu z tych wymagań albo
wyrażenie zgody na zastosowanie środków równoważnych w zakresie wyposażenia
i konstrukcji jachtu, pod warunkiem że poziom bezpieczeństwa żeglugi nie zostanie
zmniejszony.
– 29 –
6. Zwolnienie jachtu morskiego z wymagań określonych przepisami
wydanymi na podstawie ust. 4 lub wyrażenie zgody na zastosowanie środków
równoważnych w zakresie wyposażenia i konstrukcji jachtu morskiego lub
odmowę wydawania zwolnienia lub wyrażenia zgody na zastosowanie środków
równoważnych w zakresie wyposażenia i konstrukcji jachtu morskiego wydaje,
w drodze decyzji, właściwy dyrektor urzędu morskiego.
7. Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej określi, w drodze
rozporządzenia, szczegółowe warunki i tryb zwolnienia z wymagań określonych
przepisami wydanymi na podstawie ust. 4 lub wyrażenia zgody na zastosowanie
środków równoważnych w zakresie wyposażenia i konstrukcji jachtu morskiego
oraz szczegółowe warunki eksploatacyjne uzasadniające zastosowanie zwolnień
lub środków równoważnych, mając na uwadze potrzebę zapewnienia
odpowiedniego poziomu bezpieczeństwa żeglugi.”;
42) art. 114 otrzymuje brzmienie:
„Art. 114. Każdy, kto uzyska wiadomość o zagrożeniu życia ludzkiego na morzu,
ma obowiązek niezwłocznego poinformowania o tym Morskiej Służby Poszukiwania
i Ratownictwa, organów administracji morskiej, jednostek Marynarki Wojennej, Straży
Granicznej, Państwowej Straży Pożarnej lub Policji.”;
43) w art. 121:
a)
ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie:
„1. Przy ministrze właściwym do spraw gospodarki morskiej działa rada,
będąca jego organem opiniodawczo-doradczym w sprawach związanych
z poszukiwaniem i ratowaniem życia na morzu oraz zwalczaniem zagrożeń
i zanieczyszczeń środowiska morskiego, zwana dalej „Radą SAR”.
2. W skład Rady SAR wchodzą przedstawiciele jednostek organizacyjnych
wymienionych w art. 118 ust. 1, przedstawiciel ministra właściwego do spraw
gospodarki morskiej, przedstawiciel ministra właściwego do spraw administracji
publicznej, członek Państwowej Komisji Badania Wypadków Morskich oraz
dyrektor Służby SAR.”,
b)
w ust. 6 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
„1) opiniowanie propozycji rodzajów oraz ilości sił i środków przydatnych do
akcji poszukiwawczych i ratowniczych podejmowanych we współdziałaniu ze