Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o bezpieczeństwie morskim oraz niektórych innych ustaw

wyposażenia i konstrukcji jachtu morskiego lub odmowę
wydawania zwolnienia lub wyrażenia zgody na zastosowanie
środków równoważnych w zakresie wyposażenia i konstrukcji
jachtu morskiego, wydaje, w drodze decyzji, właściwy dyrektor
urzędu morskiego.
7.
Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej określi,
w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki i tryb zwolnienia
z wymagań określonych przepisami wydanymi na podstawie ust.
4 lub wyrażenia zgody na zastosowanie środków równoważnych
w zakresie wyposażenia i konstrukcji jachtu morskiego, oraz
szczegółowe warunki eksploatacyjne uzasadniające zastosowanie
zwolnień lub środków równoważnych, mając na uwadze potrzebę
zapewnienia odpowiedniego poziomu bezpieczeństwa żeglugi.”;
Art. 1 pkt
Art. 114.
Każdy, kto uzyska wiadomość o zagrożeniu życia
proponowana zmiana ma na celu rozszerzenie katalogu podmiotów
42
ludzkiego na morzu, ma obowiązek niezwłocznego
obowiązkowo powiadamianych w przypadku zagrożenia życia ludzkiego, o
poinformowania o tym Morskiej Służby Poszukiwania i
Służbę SAR, która jest ustawowo powołana do ratowania życia na morzu.
Ratownictwa, organów administracji morskiej, jednostek
Marynarki Wojennej, Straży Granicznej, Państwowej Straży
Pożarnej lub Policji.”;
Art. 1 pkt
w art. 121:
proponowana zmiana ma na celu doprecyzowanie przepisów zgodnie z
43
a)
ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie:
obowiązującą obecnie praktyką w zakresie zadań Rady SAR dotyczących
„1.
Przy ministrze właściwym do spraw gospodarki morskiej
opiniowania Krajowego Planu Zwalczania Zagrożeń i Zanieczyszczeń
działa rada, będąca jego organem opiniodawczo-doradczym w
Środowiska Morskiego. Doprecyzowano również skład Rady SAR.
sprawach związanych z poszukiwaniem i ratowaniem życia na
morzu oraz zwalczaniem zagrożeń i zanieczyszczeń środowiska
morskiego, zwana dalej „Radą SAR”.
2.
W skład Rady SAR wchodzą przedstawiciele jednostek
organizacyjnych wymienionych w art. 118 ust. 1, przedstawiciel
ministra właściwego do spraw gospodarki morskiej,
przedstawiciel ministra właściwego do spraw administracji
publicznej, członek Państwowej Komisji Badania Wypadków
Morskich oraz dyrektor Służby SAR.”,

b)
w ust. 6 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
„1)
opiniowanie propozycji rodzajów oraz ilości sił i środków
przydatnych do akcji poszukiwawczych i ratowniczych
podejmowanych we współdziałaniu ze Służbą SAR oraz
opiniowanie projektów Planu SAR oraz krajowego planu
zwalczania zagrożeń i zanieczyszczeń środowiska morskiego;”,
Art. 1 pkt
w art. 127 w ust. 2 po pkt 3 dodaje się pkt 3a w brzmieniu:
proponowana zmiana stanowi uzupełnienie zmiany w art. 1 pkt 42 lit. a i
44
„3a)
armator lub kapitan jachtu komercyjnego innego niż jacht ma na celu zapewnienie egzekwowania obowiązku posiadania
komercyjny odpłatnie udostępniany bez załogi, który nie posiada ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej i następstw nieszczęśliwych
ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej prowadzącego jacht
wypadków przez armatora lub prowadzącego jacht.
oraz ubezpieczenia następstw nieszczęśliwych wypadków
obejmującego wszystkie osoby znajdujące się na jachcie, zgodnie
z art. 110 ust. 3;”;
Art. 1 pkt
45) art. 130 otrzymuje brzmienie:
ustawa o bezpieczeństwie morskim w obecnym art. 130, dotyczącym
45-46
„Art. 130. 1.
Kary pieniężne, o których mowa w art. 126–128,
właściwości oraz trybu wymierzania i ściągania kar pieniężnych za
wymierza dyrektor urzędu morskiego w drodze decyzji
naruszenia przepisów art. 126-128 ustawy, stanowi, że sprawy te są
administracyjnej.
uregulowane przepisami ustawy z dnia 21 marca 1991 r. o obszarach
2.
Od decyzji, o której mowa w ust. 1, przysługuje
morskich RP i administracji morskiej, ale faktycznie brak jest stosownego
odwołanie do ministra właściwego do spraw gospodarki
przepisu w ustawie o obszarach morskich. W związku z tym koniecznym
morskiej.
jest wprowadzenie analogicznego przepisu w projektowanej ustawie na
3.
Decyzji, o której mowa w ust. 1, nadaje się rygor
wzór art. 57 ust. l ustawy o obszarach.
natychmiastowej wykonalności.";

46) po art. 130 dodaje się art. 130a w brzmieniu:
„1.
Nie można nałożyć kary pieniężnej, jeżeli od dnia
popełnienia czynu upłynęło 5 lat.
2.
Wymierzonej kary pieniężnej nie pobiera się po upływie 5
lat od daty wydania ostatecznej decyzji o nałożeniu kary.
3.
W celu zabezpieczenia ściągalności kary pieniężnej
dyrektor urzędu morskiego może zażądać od sprawcy
zabezpieczenia należności, a w razie odmowy występuje do
organu egzekucyjnego o zajęcie statku lub innych przedmiotów,
za pomocą których dokonano naruszenia przepisów.
4.
Do czasu wydania postanowienia o zajęciu statku
dyrektor urzędu morskiego zarządza zatrzymanie statku, nie
dłużej jednak niż na 48 godzin.
5.
Zabezpieczenie ściągalności kary pieniężnej polega na
wpłaceniu określonej, przez organ prowadzący postępowanie,
kwoty pieniężnej do jego depozytu lub złożeniu gwarancji
bankowej przez bank albo gwarancji ubezpieczeniowej przez
zakład ubezpieczeń mający siedzibę w Polsce.
6.
Kary pieniężne nieuiszczone w wyznaczonym terminie,
podlegają, wraz z odsetkami za zwłokę, ściągnięciu w trybie
określonym w przepisach o postępowaniu egzekucyjnym w
administracji.
7.
Ściągnięte kwoty z tytułu kar pieniężnych stanowią
dochód budżetu państwa.”;
Art. 1 pkt
załącznik do ustawy otrzymuje brzmienie określone w załączniku proponowana zmiana całego załącznika wynika przede wszystkim z
47
do niniejszej ustawy.
ujednolicenia nazewnictwa stosowanego przy użyciu określenia
pojemności brutto (GT) statku, zgodnie z przepisami ustawy z dnia 24
sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym (Dz. U. z 2014 r. poz. 511) oraz
pozostawionych przez omyłkę wartości „j.t.” zamiast „PLN”. Poza tym
zmiany polegają jedynie na doprecyzowaniu, za co ponoszone są opłaty.
Katalog opłat nie uległ rozszerzeniu. Natomiast z załącznika do ustawy
zostały usunięte punkty dotyczące opłat (w pkt I . Opłaty za wystawianie
dokumentów kwalifikacyjnych - w ppkt 1.3. Potwierdzenie dyplomu – 20
PLN, w ppkt 2.7. Zezwolenie na zajmowanie stanowiska I i starszego
mechanika na statku z napędem turbiną gazową lub parową – 30 PLN, w
ppkt 2.8. Zezwolenie na zajmowanie stanowisk oficerskich na
zbiornikowcach – 30 PLN, w ppkt 4.4. Za przedłużenie ważności
dokumentów pobiera się 50 % normalnej opłaty oraz w pkt I I. Opłaty za
egzamin – w ppkt 13.6), które w praktyce nie funkcjonowały, bo od kilku
lat nie były wydawane przedmiotowe dokumenty kwalifikacyjne. W
związku z powyższym nie przewiduje się zmniejszenia wpływów z opłat.
Art. 3 pkt 1
Art. 3. W ustawie z dnia 18 września 2001 r. – Kodeks morski
proponowana zmiana ma na celu ograniczenie obciążeń
(Dz. U. z 2013 r. poz. 758 i 1014 oraz z 2014 r. poz. 1554)
administracyjnych, które niecelowo zostały wprowadzone na armatorów
wprowadza się następujące zmiany:
statków o polskiej przynależności zmieniających rejestr statków. Przepis w

założeniu miał dotyczyć jedynie statków zmieniających przynależność z
1)
w art. 23 § 5 otrzymuje brzmienie:
obcej na polską.
„§ 5. Statek, o którym mowa w art. 73, wpisuje się do rejestru
okrętowego na wniosek właściciela lub wszystkich
współwłaścicieli, a w przypadku statków zmieniających
przynależność z obcej na polską, o długości 24 m lub powyżej,
dodatkowo po przedstawieniu decyzji dyrektora urzędu
morskiego o spełnieniu przez statek warunków technicznych
wymaganych do uzyskania wpisu do rejestru.”;
Art. 3 pkt 2
art. 227 otrzymuje brzmienie:
proponowana zmiana stanowi doprecyzowanie czym jest „lista pilotów”.
„Art. 227.
Usługa pilotowa może być świadczona tylko przez
pilota wpisanego na listę pilotów prowadzoną przez właściwego
dyrektora urzędu morskiego. Na liście pilotów mogą znajdować
się osoby posiadające ważne dokumenty potwierdzające
kwalifikacje i uprawnienia pilotowe.”;
Art. 3 pkt 3
w art. 229:
proponowana zmiana stanowi doprecyzowanie czym jest stacja pilotowa i
a)
§ 1 otrzymuje brzmienie:
na czyj wniosek powoływane są stacje w pilotażu obowiązkowym i
㤠1.
Świadczenie usług pilotowych w pilotażu obowiązkowym dobrowolnym.
lub dobrowolnym w rejonach pilotowych oraz w pilotażu
dobrowolnym na morzu terytorialnym i pozostałych akwenach
Morza Bałtyckiego (pilotażu pełnomorskim) organizują i
koordynują stacje pilotowe.”,

b)
po § 1 dodaje się § 1a w brzmieniu:
„§ 1a. Stacja pilotowa jest zorganizowanym zespołem składników
niematerialnych i materialnych przeznaczonym do świadczenia
usług pilotowych przez osoby posiadające kwalifikacje pilota
morskiego, w określonej części polskich morskich wód
wewnętrznych oraz na redach portów morskich (rejonie
pilotowym) lub na morzu terytorialnym i pozostałych akwenach
Morza Bałtyckiego.”,

c)
§ 2 otrzymuje brzmienie:
㤠2.
Stację pilotową tworzy i likwiduje, w drodze decyzji,
minister właściwy do spraw gospodarki morskiej, w przypadku:
1)
pilotażu w rejonie pilotowym – na wniosek dyrektora
urzędu morskiego właściwego dla określonego rejonu
pilotowego,
2)
pilotażu pełnomorskiego – na wniosek Dyrektora Urzędu
Morskiego w Gdyni lub Dyrektora Urzędu Morskiego w Szczecinie
właściwego ze względu na port przeznaczenia lub port wyjścia
statku korzystającego z pilotażu pełnomorskiego
-
określając wymagania, jakie powinna spełniać stacja
pilotowa, mając na uwadze określony rejon pilotowy oraz
konieczność zapewnienia bezpieczeństwa żeglugi w tym rejonie
lub na morzu terytorialnym i pozostałych akwenach Morza
Bałtyckiego, a także potrzebę zapewnienia prawidłowej realizacji
usług pilotowych.”.
Art. 4 pkt 1
Art. 4. W ustawie z dnia 4 września 2008 r. o ochronie żeglugi i
proponowana zmiana ma na celu pełne uwzględnienie uwag z konsultacji
portów morskich (Dz. U. Nr 171, poz. 1055 oraz z 2013 r. poz.
publicznych, gdzie wnioskowano aby stałe platformy wiertnicze były
852) wprowadza się następujące zmiany:
objęte zarówno postanowieniami Kodeksu ISM (art. 1 pkt 11 ustawy), jak i

Kodeksu ISPS, którego przepisy są implementowane do prawa polskiego w
1)
w art. 2 po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu:
ustawie o ochronie żeglugi i portów morskich.
„2a.
Przepisy ustawy w zakresie wymagań odnoszących się do
obiektu portowego, stosuje się do stałych platform wiertniczych,
rozumianych jako jednostki górnicze przeznaczone do wydobycia
i przetwarzania węglowodorów, osadzone na dnie morskim na
stałe, stanowiące morską budowlę hydrotechniczną,
znajdujących się w polskich obszarach morskich.”;
Art. 4 pkt 2
2) w art. 4:
proponowana zmiana ma na celu ograniczenie obciążeń
I 4
a)
w pkt 1 lit. d otrzymuje brzmienie:
administracyjnych, które powstają w przypadku wprowadzenia do
„d)
zatwierdzania oceny stanu ochrony obiektu portowego
dokumentów ochrony poprawek o niekluczowym znaczeniu.
oraz poprawek do tej oceny, o których mowa w art. 20 ust. 4a pkt
1,”,