Rządowy projekt ustawy o ratyfikacji Protokołu między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Belgii zmieniającego Konwencję między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Belgii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania oraz zapobiegania oszustwom podatkowym i uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, podpisaną w Warszawie dnia 20 sierpnia 2001 r., podpisanego w Luksemburgu dnia 14 kwietnia 2014 r.

Dopuszcza się jednak zwolnienie z opodatkowania dywidend w państwie źródła, pod
warunkiem posiadania przez spółkę upoważnioną do otrzymania dywidend,
nieprzerwanie przez okres 24 miesięcy, bezpośrednich udziałów w spółce wypłacającej
dywidendy, w wysokości nie mniejszej niż 10%.
Opodatkowanie odsetek
W przypadku dochodu z odsetek, Konwencja podpisana w 2001 r. przewiduje
zwolnienia z opodatkowania odsetek w państwie źródła dla uzgodnionych kategorii
podatników. W Protokole do Konwencji przewiduje się dodatkowo zwolnienie
z opodatkowania odsetek wypłacanych na rzecz funduszy emerytalnych określonych
w artykule 3 Konwencji.
Opodatkowanie należności licencyjnych
W Protokole do Konwencji dokonano zmiany definicji „należności licencyjnych”,
określonej w art. 12 ust. 3 Konwencji.
Przepis ten w obecnym brzmieniu powodował wątpliwości interpretacyjne w zakresie
możliwości jego zastosowania do należności wypłacanych za użytkowanie lub prawo
do użytkowania oprogramowania komputerowego. Ponieważ intencją strony polskiej
było objęcie zakresem art. 12 ust. 3 Konwencji należności za użytkowanie lub prawo do
użytkowania oprogramowania komputerowego, dokonano zmiany redakcji
przedmiotowego przepisu Konwencji, co definitywnie eliminuje powyżej opisane
wątpliwości.
Opodatkowanie emerytur
Na wniosek strony belgijskiej dokonano zmiany art. 18 Konwencji, w celu zapewnienia
możliwości opodatkowania w państwie źródła emerytur i innych podobnych świadczeń
wypłacanych przez jedno państwo rezydentom drugiego umawiającego się państwa. Na
mocy obecnie obowiązującej Konwencji, emerytury i inne podobne świadczenia
podlegają opodatkowaniu wyłącznie w państwie rezydencji podatkowej odbiorcy tych
świadczeń.
Część zawartych przez Polskę umów przewiduje, że emerytury oraz inne podobne
świadczenia podlegają opodatkowaniu wyłącznie w państwie miejsca zamieszkania
odbiorcy tych świadczeń (zgodnie z art. 18 Modelowej Konwencji OECD w sprawie
podatku od dochodu i majątku). Istnieją jednak umowy dopuszczające opodatkowanie
w państwie źródła emerytur wypłacanych rezydentom drugiego państwa przede
8
wszystkim w ramach obowiązkowych systemów emerytalnych bądź w sytuacji, gdy
składki związane z emeryturą lub innym podobnym świadczeniem albo rentą były
odpisywane w przeszłości przy obliczaniu dochodu podlegającego opodatkowaniu
w państwie źródła lub kwalifikowały się do innych ulg podatkowych w tym państwie
(np. umowy zawarte przez Polskę z Republiką Bułgarii, z Chorwacją czy z Holandią).
Należy zauważyć, że w chwili obecnej większość państw dąży do umieszczania
w umowach o unikaniu podwójnego opodatkowania przepisów zapewniających
możliwość opodatkowania w państwie źródła emerytur i innych podobnych świadczeń
wypłacanych przez jedno państwo rezydentom drugiego umawiającego się państwa.
Metody unikania podwójnego opodatkowania
Zmiana brzmienia art. 23 ust. 1 Konwencji normującego kwestie unikania podwójnego
opodatkowania dochodów osiąganych przez rezydentów belgijskich wynika z faktu, iż
Belgia dąży do dostosowania zawieranych przez siebie Konwencji do ustawodawstwa
wewnętrznego. Zmiana ta nie wywoła skutków podatkowych dla polskiego budżetu
państwa oraz polskich rezydentów.
Niezależnie od powyższego, zgodnie z instrukcją negocjacyjną z dnia 23.09.2008 r.,
dokonano zmiany w zakresie art. 23 ust. 2 Konwencji, zmieniając metodę ogólną
unikania podwójnego opodatkowania dla dochodów osiąganych przez rezydentów
polskich z zaliczenia proporcjonalnego na metodę wyłączenia z progresją.
W odniesieniu do dochodów z dywidend, odsetek, należności licencyjnych oraz
przeniesienia własności majątku instrukcja, również w wytycznych o charakterze
wiążącym, przewidywała zachowanie obowiązującej metody unikania podwójnego
opodatkowania, czyli metody zaliczenia proporcjonalnego. Projekt protokołu w pełni
odzwierciedla wytyczne instrukcji negocjacyjnej w tym zakresie. W toku negocjacji
ustalono, iż dodatkowo, w odniesieniu do zysków przedsiębiorstw, zostanie zachowana
obowiązująca metoda unikania podwójnego opodatkowania, czyli metoda zaliczenia
proporcjonalnego. Ze względu na fakt, iż instrukcja negocjacyjna nie zawierała
wytycznych wyłączających stosowanie metody zaliczenia proporcjonalnego w stosunku
do dochodów innych niż dywidendy, odsetki, należności licencyjne, objęcie nią także
zysków przedsiębiorstw pozostało w zakresie marginesu negocjacyjnego.
Modelowa Konwencja OECD w sprawie podatków od dochodu i majątku, przewiduje
dwie alternatywne metody unikania podwójnego opodatkowania – proporcjonalnego
9
zaliczenia oraz wyłączenia z progresją. Metoda proporcjonalnego zaliczenia polega na
tym, że podatek zapłacony od dochodu osiągniętego za granicą jest zaliczany na poczet
podatku należnego w kraju rezydencji podatkowej, obliczonego od całości dochodów
w takiej proporcji, w jakiej dochód ze źródeł zagranicznych pozostaje w stosunku do
całości dochodu podatnika. Metoda wyłączenia z progresją polega na tym, że dochód
osiągnięty z tytułu pracy świadczonej za granicą jest zwolniony z podatku w kraju
rezydencji podatkowej, natomiast jest brany pod uwagę jedynie przy obliczaniu stawki
podatkowej, według której podatnik będzie zobowiązany rozliczyć podatek od
dochodów uzyskanych w kraju rezydencji podatkowej.
Najistotniejszym czynnikiem różnicującym obie metody jest to, że przy stosowaniu
metody zaliczenia proporcjonalnego metoda ta może okazać się mniej korzystna dla
podatnika w sytuacji, gdy istnieją znaczące różnice w ciężarze opodatkowania
pomiędzy krajem wykonywania pracy a Polską. Przyjęcie metody wyłączenia
z progresją całkowicie likwiduje ten problem.
Procedura wzajemnego porozumiewania się
Protokół zawiera przepisy dotyczące rozwiązywania spraw spornych przed sądem
arbitrażowym. Powyższa zmiana wynika z faktu, iż znowelizowana wersja Modelowej
Konwencji OECD z lipca 2008 r. została rozszerzona o ww. regulacje.
Wymiana informacji bankowych
Obowiązująca Konwencja w art. 26 zawiera skróconą wersję przepisów dotyczących
wymiany informacji. Protokół do Konwencji rozszerza postanowienia Konwencji
o zapis umożliwiający wymianę informacji w sytuacjach, gdy informacja, o którą
wnioskuje jedno z Umawiających się państw, nie jest wymagana przez drugie
z Umawiających się państw dla jego wewnętrznych potrzeb podatkowych oraz
o regulacje dotyczące wymiany informacji bankowych na żądanie drugiego
umawiającego się państwa. Rozszerzenie Konwencji o wymianę informacji bankowych
ma związek z faktem, iż Belgia w marcu 2009 r. wycofała zastrzeżenie do artykułu
26 Modelowej Konwencji OECD, które zawierało prawo Belgii do niewłączania
uregulowań dotyczących wymiany informacji bankowych w zawieranych konwencjach.
Wprowadzenie nowego artykułu 28A do obowiązującej Konwencji (Ograniczenie
korzyści umownych)

10
Zawarto w nim klauzulę wyłączającą stosowanie przywilejów Konwencji w odniesieniu
do dochodów uzyskanych poprzez tworzenie sztucznych struktur. Celem tego zapisu
jest zagwarantowanie, aby zapisy Konwencji nie były wykorzystywane przez polskich
rezydentów w agresywnym planowaniu podatkowym. Klauzulę oparto o koncepcję
rozwiniętą przez Trybunał Sprawiedliwości WE, między innymi w orzeczeniu 196/04
w sprawie Cadburry Schweppes.
Niezależnie od powyższego, z uwagi na fakt, że strona belgijska przedstawiła
stanowisko, iż zgodnie z uwarunkowaniami wynikającymi z ukształtowania relacji
politycznych i prawnych między władzami federalnymi Królestwa Belgii
a wspólnotami i regionami oraz zgodnie z wykładnią prawa belgijskiego wspólnoty
i regiony posiadają własne kompetencje w zakresie objętym Protokołem, jednostki
federalne zostały wymienione obok Królestwa Belgii w Preambule Protokołu jako
podmioty, z którymi zostało osiągnięte porozumienie co do zmiany Konwencji.
V. Skutki wejścia w życie Protokołu
Skutki finansowe zmiany metody unikania podwójnego opodatkowania
Szacuje się, iż zmiana metody unikania podwójnego opodatkowania nie będzie miała
ujemnego skutku dla dochodów sektora finansów publicznych w zakresie wpływów
z podatku dochodowego od osób fizycznych, z uwagi na wprowadzone ustawą z dnia
25 lipca 2008 r. o szczególnych rozwiązaniach dla podatników uzyskujących niektóre
przychody poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 143, poz. 894 oraz
z 2012 r. poz. 1529) w ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób
fizycznych, zwolnienie z opodatkowania kwoty stanowiącej różnicę między podatkiem
obliczonym zgodnie z art. 27 ust. 9 albo 9a a kwotą podatku obliczonego od dochodów
ze źródeł, o których mowa w ust. 1, przy zastosowaniu do tych dochodów zasad
określonych w art. 27 ust. 8 (art. 27g ustawy), tj. różnicy między podatkiem
wynikającym z rozliczenia metodą odliczenia proporcjonalnego oraz metodą
wyłączenia z progresją.
Podmioty prawa krajowego, których dotyczy Konwencja
Minister Finansów będzie sprawował nadzór nad realizacją Konwencji.
Przepisy Konwencji będą miały zastosowanie do wszystkich przedsiębiorstw i osób
fizycznych uczestniczących w dwustronnych stosunkach między Rzecząpospolitą
Polską a Belgią oraz do organów polskiej administracji podatkowej stosujących
11
postanowienia Konwencji w polsko-belgijskich stosunkach gospodarczych.
Sposób, w jaki Protokół dotyczy spraw uregulowanych w prawie wewnętrznym
Z Protokołem powiązane są następujące akty prawa krajowego:
– ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U.
z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.),
– ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U.
z 2014 r. poz. 851 i 915),
– ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749,
z późn. zm.),
– ustawa z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji
(Dz. U. z 2012 r. poz. 1015, z późn. zm.).
VI. Tryb związania się przez Rzeczpospolitą Polską Protokołem
Zgodnie z art. 12 ust. 2 ustawy z dnia 14 kwietnia 2000 r. o umowach
międzynarodowych (Dz. U. Nr 39, poz. 443, z 2002 r. Nr 216, poz. 1824, z 2010 r.
Nr 213, poz. 1395 oraz z 2011 r. Nr 117, poz. 676) związanie Protokołem nastąpi
w drodze ratyfikacji za uprzednią zgodą wyrażoną w ustawie, ponieważ dokument ten
spełnia przesłanki określone w art. 89 ust. 1 pkt 5 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej
z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483, z późn. zm.).
VII. Środki prawne, jakie powinny zostać przyjęte w celu wykonania Protokołu
Wejście w życie Protokołu nie spowoduje konieczności dokonania zmian
w ustawodawstwie wewnętrznym.


















11/08-kt
12