Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o zawodzie lekarza i lekarza dentysty

noważny z dokumentem poświadczającym tytuł
specjalisty.
2. Za równoważne z tytułem specjalisty w dziedzi-
nie medycyny uważa się również kwalifikacje
potwierdzone:
1) dokumentem potwierdzającym formalne
kwalifikacje w zakresie danej specjalności
lekarskiej, świadczącym o rozpoczęciu
kształcenia przed dniem:
a) 20 grudnia 1976 r. w Królestwie Belgii,
Królestwie Danii, Republice Francuskiej,
Królestwie Niderlandów, Irlandii, Wielkim
Księstwie Luksemburga, Republice Fe-
deralnej Niemiec, Republice Włoskiej lub
Zjednoczonym Królestwie Wielkiej Bry-
tanii i Irlandii Północnej,
b) 1 stycznia 1981 r. w Republice Greckiej,
c) 1 stycznia 1986 r. w Królestwie Hiszpanii
lub Republice Portugalii,
d) 3 kwietnia 1992 r. w byłej Niemieckiej
Republice Demokratycznej, który upo-
ważnia do wykonywania zawodu lekarza
specjalisty na terytorium Republiki Fede-
ralnej Niemiec na tych samych zasadach
jak dokument potwierdzający kwalifikacje
przyznany przez właściwe organy Repu-
bliki Federalnej Niemiec i wymieniony
w wykazie, o którym mowa w ust. 3,
e) 1 stycznia 1994 r. w Republice Austrii,
Republice Finlandii, Królestwie Szwecji,

35
Republice Islandii lub Królestwie Norwe-
gii,
f) 1 maja 1995 r. w Księstwie Liechten-
steinu,
g) 1 czerwca 2002 r. w Konfederacji Szwaj-
carskiej,
h) 1 maja 2004 r. w Republice Czeskiej,
Republice Słowackiej, Republice Słowe-
nii, Republice Litewskiej, Republice Ło-
tewskiej, Republice Estońskiej, Republi-
ce Węgierskiej, Republice Malty lub Re-
publice Cypryjskiej,
i) 1
stycznia
2007
r. w Republice Bułgarii
lub Rumunii
– oraz zaświadczeniem wydanym przez
właściwe organy państwa członkowskiego
Unii Europejskiej potwierdzającym, że le-
karz faktycznie i zgodnie z prawem wyko-
nywał zawód jako specjalista w danej dzie-
dzinie przez co najmniej trzy kolejne lata
w okresie pięciu lat bezpośrednio poprze-
dzających wydanie zaświadczenia, albo
2) dokumentem potwierdzającym formalne
kwalifikacje w zakresie danej specjalności
lekarskiej, świadczącym o rozpoczęciu
kształcenia przed dniem:
a) 20 sierpnia 1991 r. w byłym Związku So-
cjalistycznych Republik Radzieckich
w przypadku Republiki Estońskiej,

36
b) 21 sierpnia 1991 r. w byłym Związku So-
cjalistycznych Republik Radzieckich
w przypadku Republiki Łotewskiej,
c) 11 marca 1990 r. w byłym Związku So-
cjalistycznych Republik Radzieckich
w przypadku Republiki Litewskiej,
d) 25 czerwca 1991 r. w byłej Jugosławii
w przypadku Republiki Słowenii,
e) 1 stycznia 1993 r. w byłej Czechosłowa-
cji w przypadku Republiki Czeskiej lub
Republiki Słowackiej
– oraz zaświadczeniem wydanym przez
właściwe organy odpowiednio Republiki Es-
tońskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Li-
tewskiej, Republiki Słowenii, Republiki Cze-
skiej lub Republiki Słowackiej potwierdzają-
cym, że dokument ten ma na terytorium tych
państw taką samą moc jak dokumenty wy-
mienione w odniesieniu do tych państw
w wykazie, o którym mowa w ust. 3, oraz że
lekarz faktycznie i zgodnie z prawem wyko-
nywał zawód jako specjalista w danej dzie-
dzinie przez co najmniej trzy kolejne lata
w okresie pięciu lat bezpośrednio poprze-
dzających wydanie zaświadczenia, albo
3) dokumentem potwierdzającym formalne
kwalifikacje w zakresie danej specjalności
lekarsko-dentystycznej, świadczącym o roz-
poczęciu kształcenia przed dniem:
a) 28 stycznia 1980 r. w Królestwie Danii,
Królestwie Niderlandów, Republice Ir-
landii, Republice Federalnej Niemiec lub

37
Zjednoczonym Królestwie Wielkiej Bry-
tanii i Irlandii Północnej,
b) 28 stycznia 1980 r. w Republice Francu-
skiej w dziedzinie ortodoncji,
c) 1 stycznia 1981 r. w Republice Greckiej
w dziedzinie ortodoncji,
d) 3 października 1990 r. w byłej Niemiec-
kiej Republice Demokratycznej, który
upoważnia do wykonywania zawodu le-
karza dentysty specjalisty na terytorium
Republiki Federalnej Niemiec na tych
samych zasadach jak dokument po-
twierdzający kwalifikacje przyznany
przez właściwe organy Republiki Fede-
ralnej Niemiec i wymieniony w wykazie,
o którym mowa w ust. 3,
e) 1 stycznia 1994 r. w Królestwie Szwecji,
Republice Finlandii lub Królestwie Nor-
wegii,
f) 1 czerwca 2002 r. w Konfederacji Szwaj-
carskiej w dziedzinie ortodoncji,
g) 1 stycznia 2003 r. w Republice Greckiej
w dziedzinie chirurgii stomatologicznej,
h) 1 maja 2004 r. w Republice Słowenii,
Republice Litewskiej, Republice Węgier-
skiej, Republice Malty lub Republice Cy-
pryjskiej,
i) 1 maja 2004 r. w Republice Estońskiej
lub Republice Łotewskiej w dziedzinie
ortodoncji,

38
j) 27 stycznia 2005 r. w Królestwie Belgii
w dziedzinie ortodoncji,
k) 21 maja 2005 r. w Republice Włoskiej
– oraz zaświadczeniem wydanym przez
właściwe organy państwa członkowskiego
Unii Europejskiej potwierdzającym, że le-
karz dentysta faktycznie i zgodnie z prawem
wykonywał zawód jako specjalista w danej
dziedzinie przez co najmniej trzy kolejne la-
ta w okresie pięciu lat bezpośrednio po-
przedzających wydanie zaświadczenia, albo
4) dokumentem potwierdzającym formalne
kwalifikacje w zakresie danej specjalności
lekarsko-dentystycznej, świadczącym o roz-
poczęciu kształcenia przed dniem:
a) 20 sierpnia 1991 r. w byłym Związku So-
cjalistycznych Republik Radzieckich
w przypadku Republiki Estońskiej,
b) 21 sierpnia 1991 r. w byłym Związku So-
cjalistycznych Republik Radzieckich
w przypadku Republiki Łotewskiej,
c) 11 marca 1990 r. w byłym Związku So-
cjalistycznych Republik Radzieckich
w przypadku Republiki Litewskiej,
d) 25 czerwca 1991 r. w byłej Jugosławii
w przypadku Republiki Słowenii
– oraz zaświadczeniem wydanym przez
właściwe organy odpowiednio: Republiki Es-
tońskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Li-
tewskiej, Republiki Słowenii, Republiki Cze-
skiej lub Republiki Słowackiej potwierdzają-

39