Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy - Kodeks karny i niektórych innych ustaw

Projekt

U S T A W A

z dnia

o zmianie ustawy – Kodeks karny i niektórych innych ustaw1)

Art. 1. W ustawie z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny (Dz. U. Nr 88,
poz. 553, z późn. zm.2)) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 240 § 1 otrzymuje brzmienie:
„§ 1. Kto, mając wiarygodną wiadomość o karalnym przygo-
towaniu albo usiłowaniu lub dokonaniu czynu
zabronionego określonego w art. 118, 118a, 120 – 124,
127, 128, 130, 134, 140, 148, 163, 166, 189, art. 252 lub
przestępstwa o charakterze terrorystycznym, nie zawia-
damia niezwłocznie organu powołanego do ścigania
przestępstw,
podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.”;
2) po art. 255 dodaje się art. 255a w brzmieniu:
„Art. 255a. Kto rozpowszechnia lub publicznie prezentuje treści
mogące ułatwić popełnienie przestępstwa
o
charakterze terrorystycznym w zamiarze, aby
przestępstwo takie zostało popełnione,
podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy
do lat 5.”.

Art. 2. W ustawie z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks postępowania karnego
(Dz. U. Nr 89, poz. 555, z późn. zm.3)) wprowadza się następujące zmiany:
1) po artykule 540a dodaje się artykuł 540b w brzmieniu:
„Art. 540b. § 1. Postępowanie sądowe zakończone prawomoc-
nym orzeczeniem można wznowić na wniosek
oskarżonego, złożony w terminie zawitym
miesiąca od dnia, w którym dowiedział się
o zapadłym wobec niego orzeczeniu, jeżeli:
1) sprawę rozpoznano pod nieobecność
oskarżonego, któremu nie doręczono
zawiadomienia o terminie posiedzenia lub
rozprawy albo doręczono je w inny sposób
niż osobiście, gdy wykaże on, że nie wiedział
o terminie oraz o możliwości wydania
orzeczenia pod jego nieobecność,
2) orzeczenia, o którym mowa w art. 100 § 2
i 3 wydanego pod nieobecność skazanego
oraz orzeczenia, o którym mowa w art. 479
§ 1,
nie
doręczono skazanemu albo
doręczono w inny sposób niż osobiście, gdy
wykaże on, że nie wiedział o jego treści oraz
o przysługującym mu prawie, terminie
i sposobie wniesienia środka zaskarżenia.
§ 2. Przepisu § 1 nie stosuje się w wypadkach,
o których mowa w art. 136 § 1 oraz 139 § 1,
a także jeżeli w rozprawie lub posiedzeniu
uczestniczył obrońca.”;
2) w art. 607r po § 2 dodaje się § 3 w brzmieniu:
„§ 3. Można także odmówić wykonania nakazu europejskiego,
wydanego w celu wykonania kary albo środka
zabezpieczającego, orzeczonych pod nieobecność osoby
ściganej, chyba że:
a) osobę ściganą wezwano do udziału w postępowaniu lub
w inny sposób zawiadomiono o terminie i miejscu
rozprawy albo posiedzenia, pouczając,
że

2
niestawiennictwo nie stanowi przeszkody dla wydania
orzeczenia, a jeżeli miała ona obrońcę, był on obecny
na rozprawie lub posiedzeniu,
b) po doręczeniu osobie ściganej odpisu orzeczenia wraz
z pouczeniem o przysługującym jej prawie, terminie
i sposobie złożenia w państwie wydania nakazu
wniosku o przeprowadzenie z jej udziałem nowego
postępowania sądowego w tej samej sprawie, osoba
ścigana w ustawowym terminie nie złożyła takiego
wniosku albo oświadczyła, że nie kwestionuje
orzeczenia,
c) organ, który wydał nakaz europejski, zapewni, że
niezwłocznie po przekazaniu osoby ściganej do
państwa wydania nakazu, zostanie jej doręczony odpis
orzeczenia wraz z pouczeniem o przysługującym jej
prawie, terminie i sposobie złożenia wniosku
o

przeprowadzenie z jej udziałem nowego
postępowania sądowego w tej samej sprawie.”;
3) art. 607u otrzymuje brzmienie:
„Art. 607u.
Jeżeli nakaz europejski został wydany w celu
wykonania kary albo środka zabezpieczającego,
orzeczonych w warunkach określonych w art. 607r
§ 3 lit. c, osobę ściganą należy pouczyć o prawie
żądania odpisu orzeczenia. Informację o zgłoszeniu
żądania odpisu orzeczenia przekazuje się
niezwłocznie państwu wydania nakazu
europejskiego, a po otrzymaniu orzeczenia doręcza
się go osobie ściganej. Zgłoszenie żądania nie
wstrzymuje wykonania nakazu europejskiego.”;
4) w art. 611fg pkt 10 otrzymuje brzmienie:
„10) z treści zaświadczenia, o którym mowa w art. 611ff § 2,
wynika, że orzeczenie zostało wydane pod nieobecność

3
sprawcy, chyba że:
a) sprawcę wezwano do udziału w postępowaniu lub w inny
sposób zawiadomiono o terminie i miejscu rozprawy
albo posiedzenia, pouczając, że niestawiennictwo nie
stanowi przeszkody dla wydania orzeczenia, a jeżeli
sprawca miał obrońcę, był on obecny na rozprawie lub
posiedzeniu,
b) po doręczeniu sprawcy odpisu orzeczenia wraz
z pouczeniem o przysługującym mu prawie, terminie
i sposobie złożenia w państwie wydania nakazu wniosku
o przeprowadzenie z jego udziałem nowego
postępowania sądowego w tej samej sprawie, sprawca
w ustawowym terminie nie złożył takiego wniosku albo
oświadczył, że nie kwestionuje orzeczenia,”;
5) w art. 611fw w § 3 pkt 8 otrzymuje brzmienie:
„8) z treści zaświadczenia, o którym mowa w art. 611fu § 2,
wynika, że orzeczenie zostało wydane pod nieobecność
sprawcy, chyba że:
a) sprawcę wezwano do udziału w postępowaniu lub w inny
sposób zawiadomiono o terminie i miejscu rozprawy albo
posiedzenia, pouczając, że niestawiennictwo nie stanowi
przeszkody dla wydania orzeczenia, a jeżeli sprawca miał
obrońcę, był on obecny na rozprawie lub posiedzeniu,
b) po doręczeniu sprawcy odpisu orzeczenia wraz
z
pouczeniem o przysługującym mu prawie, terminie
i sposobie złożenia w państwie wydania nakazu wniosku
o przeprowadzenie z jego udziałem nowego postępowania
sądowego w tej samej sprawie, sprawca w ustawowym
terminie nie złożył takiego wniosku albo oświadczył, że
nie kwestionuje orzeczenia,”.


4
Art. 3. W ustawie z dnia 28 października 2002 r. o odpowiedzialności
podmiotów zbiorowych za czyny zabronione pod groźbą kary (Dz. U. Nr 197,
poz. 1661, z późn. zm.4)) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 3 po pkt 4 dodaje się pkt 4a w brzmieniu:
„4a) będącej przedsiębiorcą, który bezpośrednio współdziała
z
podmiotem zbiorowym w realizacji celu prawnie
dopuszczalnego”;
2) art. 5 otrzymuje brzmienie:
„Art. 5. Podmiot zbiorowy podlega odpowiedzialności, jeżeli do
popełnienia czynu zabronionego doszło w następstwie:
1) co najmniej braku należytej staranności w wyborze
osoby fizycznej, o której mowa w art. 3 pkt 2 lub 3,
lub co najmniej braku należytego nadzoru nad tą
osobą – ze strony organu lub przedstawiciela
podmiotu zbiorowego,
2) organizacji działalności podmiotu zbiorowego, która
nie zapewniała uniknięcia popełnienia czynu
zabronionego przez osobę, o której mowa w art. 3
pkt 1 lub 4a, podczas gdy mogło je zapewnić
zachowanie należytej staranności, wymaganej
w danych
okolicznościach, przez organ lub
przedstawiciela podmiotu zbiorowego.”;
3) w art. 16 w ust. 1 pkt 9 otrzymuje brzmienie:

„9)
przeciwko
ludzkości określone w art. 119 Kodeksu karnego
oraz przeciwko wolności i
porządkowi publicznemu,
określone w art. 189a i w art. 252, art. 255 – 258, art. 263
oraz w art. 264 Kodeksu karnego;”;
4) w art. 16 w ust. 1 pkt 12 otrzymuje brzmienie:
„12) o charakterze terrorystycznym lub określone w art. 165a lub
art. 255a Kodeksu karnego;”.

5