Poselski projekt ustawy o zmianie Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r.

Druk nr 433

Warszawa, 26 lutego 2008 r.
SEJM
RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
VI kadencja
Pan

Bronisław Komorowski
Marszałek Sejmu
Rzeczypospolitej
Polskiej
Na podstawie art. 235 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia
2 kwietnia 1997 r. niżej podpisani posłowie wnoszą projekt ustawy:


- o zmianie Konstytucji Rzeczypospolitej
Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r.


Do reprezentowania wnioskodawców w pracach nad projektem ustawy
upoważniamy pana posła Sebastiana Karpiniuka.



(-) Paweł Arndt; (-) Urszula Augustyn; (-) Tadeusz Aziewicz; (-) Andrzej
Biernat; (-) Jacek Brzezinka; (-) Andrzej Buła; (-) Renata Butryn;
(-) Marek Cebula; (-) Zbigniew Chlebowski; (-) Janusz Cichoń; (-) Leszek
Cieślik; (-) Andrzej Czerwiński; (-) Grzegorz Dolniak; (-) Ewa Drozd;
(-) Artur Dunin; (-) Zenon Durka; (-) Janusz Dzięcioł; (-) Jerzy Feliks
Fedorowicz; (-) Arkady Fiedler; (-) Krzysztof Gadowski; (-) Stanisław
Gawłowski; (-) Magdalena Gąsior-Marek; (-) Artur Gierada; (-) Tomasz
Głogowski; (-) Cezary Grabarczyk; (-) Paweł Graś; (-) Rafał Grupiński;
(-) Agnieszka Hanajczyk; (-) Jolanta Hibner; (-) Stanisław Huskowski;
(-) Michał Jaros; (-) Danuta Jazłowiecka; (-) Roman Kaczor; (-) Grzegorz
Karpiński;
(-) Małgorzata Kidawa-Błońska;
(-) Magdalena
Kochan;
(-) Witold Kochan; (-) Ewa Kopacz; (-) Tadeusz Kopeć; (-) Jacek
Kozaczyński; (-) Agnieszka Kozłowska-Rajewicz; (-) Adam Krupa; (-) Jacek
Krupa; (-) Marek Krząkała; (-) Jan Kulas; (-) Tomasz Kulesza; (-) Izabela
Leszczyna; (-) Elżbieta Łukacijewska; (-) Antoni Mężydło; (-) Konstanty
Miodowicz; (-) Aldona Młyńczak; (-) Czesław Mroczek; (-) Jan Musiał;
(-) Stefan Niesiołowski; (-) Sławomir Nitras; (-) Sławomir Nowak;
(-) Mirosława Nykiel; (-) Marzena Okła-Drewnowicz; (-) Danuta Olejniczak;
(-) Paweł Olszewski; (-) Danuta Pietraszewska; (-) Jarosław Pięta; (-) Julia
Pitera; (-) Sławomir Preiss; (-) Norbert Raba; (-) Grzegorz Raniewicz;
(-) Ireneusz Raś; (-) Tadeusz Ross; (-) Jan Rzymełka; (-) Wojciech Saługa;
(-) Krystyna Skowrońska; (-) Joanna Skrzydlewska; (-) Michał Stuligrosz;
(-) Adam Szejnfeld; (-) Grzegorz Sztolcman; (-) Jakub Szulc; (-) Krystyna
Szumilas; (-) Bożena Szydłowska; (-) Iwona
ledzińska-Katarasińska;
(-) Irena Tomaszak-Zesiuk; (-) Cezary Tomczyk; (-) Łukasz Tusk;
(-) Krzysztof Tyszkiewicz; (-) Cezary Urban; (-) Piotr van der Coghen;
(-) Jarosław Wałęsa;
(-) Piotr
Waśko;
(-) Monika
Wielichowska;
(-) Wojciech Wilk; (-) Ewa Wolak; (-) Marek Wójcik; (-) Adam Wykręt;
(-) Renata Zaremba; (-) Stanisław mijan.
Projekt
Ustawa
z dnia ……2008 r.
o zmianie Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r.
(Dz. U. nr 78, poz. 483 z późn. zm.)


Art. 1
W Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz.U. Nr 78, poz. 483,
z 2001 r. Nr 28, poz. 319 oraz z 2006 r. Nr 200, poz. 1471) w art. 105 uchyla się ust. 2 , 3 i 4.
Art. 2
Ustawa wchodzi w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia.




UZASADNIENIE


Z mocy Konstytucji posłowie i senatorowie objęci są szczególną ochroną prawną -
immunitetem. Taki przywilej ma zapewnić parlamentarzystom pełną niezależność w
wykonywaniu ich obowiązków. Chodzi też o to, by uchronić ich przed ewentualnymi
nadużyciami ze strony władzy politycznej lub administracji. Poseł lub senator reprezentujący
swoich wyborców, może prowadzić swoją działalność bez obawy, że zostanie zatrzymany,
aresztowany czy oskarżony.
Niestety w ostatnich latach ten przywilej jest coraz częściej nadużywany.
Parlamentarzyści wykorzystują go, by uniknąć odpowiedzialności za przestępstwa pospolite,
takie jak np. prowadzenie samochodu po pijanemu, czy zwykłe oszustwa. Zdarzały się też
sytuacje, w których osoby podejrzane o łamanie praw uzyskiwały mandat parlamentarny
dzięki partyjnym układom, a immunitet zapewniał im bezkarność.
Opisywane wielokrotne nadużywanie tego przywileju sprawia, że polityków postrzega
się jako kastę stojącą ponad prawem, jako grupę uprzywilejowaną i przywilejów
nadużywającą. To obraża poczucie sprawiedliwości i przyzwoitości. Czyni z polityków grupę
z gruntu podejrzaną. Wzmacnia nieufność wobec nich i tworzy poczucie przepaści między
wybrańcami a resztą społeczeństwa, między „nimi” i „nami”. W ten sposób powraca znany z
czasów PRL podział na „my” i „oni”, i utwierdza w przekonaniu, że nie tak wiele zmieniło się
w demokracji, że władza oznacza przywileje, korzyści, a rzadko kiedy służbę i obowiązki.
Immunitet w obecnym kształcie stawia posłów ponad prawem. Tym samym obniża się
prestiż parlamentu, w ślad za tym coraz gorzej oceniany jest cały system demokratyczny.
W państwie prawa nie ma potrzeby stosowania tak szerokich form uprzywilejowania
polityków. Zdaniem wnioskodawców zmiany w przyszłości powinny iść w odwrotnym
kierunku – zwiększenia odpowiedzialności prawnej osób pełniących funkcje publiczne, tak
aby w przypadku przestępstw spadły na nich surowsze kary niż na innych obywateli.
Immunitet parlamentarny (formalny) nie jest potrzebny, skoro tak wyraźnie narusza
podstawową zasadę, która mówi, że każdy obywatel powinien w ten sam sposób odpowiadać
za swoje postępowanie, a kiedy łamie prawo – ponosić tego konsekwencje.
Parlamentarzyści, tak jak wszyscy inni obywatele, powinni korzystać z uprawnień,
które daje nam obecny porządek prawny. Domniemanie niewinności, jawność życia
publicznego, wolność słowa i sumienia z pewnością wystarczą, by pełnić funkcje posła lub
senatora, bez wsparcia nadmiernymi przywilejami.
Wnioskodawcy
wnoszą projekt zmiany ustawy zasadniczej, który zakłada zniesienie w
całości tzw. immunitetu formalnego w zakresie procesowym. Oznacza on zakaz pociągnięcia
do odpowiedzialności posła do odpowiedzialności karnej i administracyjnej. Jest to tzw.
Ujemna przesłanka procesowa – dopóki immunitet nie zostanie uchylony bądź poseł sam nie
wyrazi zgody na pociągnięcie go do odpowiedzialności nie jest dopuszczalne wszczęcie lub
kontynuowanie postępowania przeciwko osobie posiadającej immunitet. Dokonanie przez
ustawodawcę niniejszych zmian warunkuje dokonanie zmian w ustawach zwykłych, które
wychodzą naprzeciw wyrażanym od lat oczekiwaniom społecznym.

OCENA SKUTKÓW RERGULACJI

Projekt ustawy pozostaje poza zakresem regulacji prawa Unii Europejskiej. Wejście
w życie ustawy nie spowoduje konsekwencji dla budżetu państwa.