Poselski projekt ustawy o zmianie ustawy - Prawo telekomunikacyjne

Druk nr 3796

Warszawa, 17 grudnia 2010 r.
SEJM
RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
VI kadencja
Pan

Grzegorz
Schetyna
Marszałek Sejmu
Rzeczypospolitej
Polskiej
Na podstawie art. 118 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2
kwietnia 1997 r. i na podstawie art. 32 ust. 2 regulaminu Sejmu niżej podpisani
posłowie wnoszą projekt ustawy:


- o zmianie ustawy - Prawo
telekomunikacyjne.

Do reprezentowania wnioskodawców w pracach nad projektem ustawy
upoważniamy pana posła Janusza Piechocińskiego.

(-) Andrzej Adamczyk; (-) Bronisław Dutka; (-) Stanisław Huskowski;
(-) Jan Kamiński; (-) Andrzej Kania; (-) Witold Klepacz; (-) Bogusław
Kowalski;
(-) Jacek
Krupa;
(-) Arkadiusz
Litwiński; (-) Zbigniew
Matuszczak; (-) Czesław Mroczek; (-) Piotr Ołowski; (-) Janusz Piechociński;
(-) Norbert
Raba;
(-) Zbigniew
Rynasiewicz;
(-) Wiesław Andrzej
Szczepański;
(-) Jan
Walenty
Tomaka;
(-) Monika
Wielichowska;
(-) Stanisław mijan.
Projekt


USTAWA
z dnia 2010 r.

o zmianie ustawy - Prawo telekomunikacyjne

Art. 1. W ustawie z dnia 16 lipca 2004 r. - Prawo telekomunikacyjne (Dz. U. Nr 171,
poz. 1800, z późn. zm.1)) wprowadza się następujące zmiany:

1) w art. 39 :
a) po ust. 1 dodaje się ust. 1 a w brzmieniu:
„1 a. W decyzji, o której mowa w ust. 1, Prezes UKE wskazuje metody ustalania
opłat, które będzie stosował w przypadkach, o których mowa w ust. 4”;
b) w ust. 2 po wyrażeniu „wysokości opłat” dodaje się wyraz „ustalonych”;
c) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. W celu weryfikacji wysokości kosztów, o których mowa w ust. 1 pkt 2, Prezes
UKE przeprowadza badanie, o którym mowa w art. 53 ust. 5.”
d) w ust. 4:
- pkt 4 otrzymuje brzmienie:
„4. wystąpienia różnic pomiędzy wysokością opłat ustalonych przez operatora a
wysokością kosztów zweryfikowanych zgodnie z ust. 3”,
- część wspólna otrzymuje brzmienie:
„- Prezes UKE ustala wysokość opłat z tytułu dostępu telekomunikacyjnego lub ich
maksymalny albo minimalny poziom stosując metody, o których mowa w ust. 1 a.
Ustalenie powyższych opłat następuje w odrębnej decyzji.”

2) w art. 40:
a) po ust. 1 dodaje się ust. 1 a w brzmieniu:
„1 a. W decyzji, o której mowa w ust. 1, Prezes UKE wskazuje sposoby weryfikacji
i ustalania opłat, o których mowa w ust.3 i 4.”;
b) w ust. 3 wyrażenie „uwzględnić wysokość lub metody ustalania opłat
na porównywalnych rynkach konkurencyjnych lub inne sposoby oceny prawidłowości
wysokości tych opłat” zamienia się na wyrażenie „zastosować sposoby weryfikacji
opłat, o których mowa w ust. 1a.”;
c) ust. 4 otrzymuje brzmienie:
„4. W przypadku, gdy według przeprowadzonej oceny, o której mowa w ust. 3,
wysokość opłat ustalonych przez operatora jest nieprawidłowa, Prezes UKE ustala
wysokość opłat lub ich maksymalny albo minimalny poziom stosując sposoby
ustalania opłat, o których mowa w ust. 1a, biorąc pod uwagę promocję efektywności i
zrównoważonej konkurencji oraz zapewnienie maksymalnych korzyści dla
użytkowników końcowych. Ustalenie opłat następuje w odrębnej decyzji.”


Art. 2. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
























2
UZASADNIENIE

Projekt ma na celu zapewnienie właściwej transpozycji dyrektywy 2002/21/WE Parlamentu
Europejskiego i Rady z dnia 7 marca 2002 r. w sprawie wspólnych ram regulacyjnych sieci
i usług łączności elektronicznej (dyrektywa ramowa), a w szczególności jej art. 8, 16, i 20
oraz dyrektywy 2002/19/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7 marca 2002 r. w
sprawie dostępu do sieci łączności elektronicznej i urządzeń towarzyszących oraz
wzajemnych połączeń (dyrektywa o dostępie), a w szczególności jej art. 8 i 13.
Zgodnie z interpretacją KE zawartą w Uzasadnionej opinii, którą na podstawie art. 258
Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej Komisja Europejska skierowała w dniu
28 października 2010 r. do Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli krajowy organ regulacyjny
w celu wsparcia kontroli cen nałożył na operatora obowiązek stosowania konkretnego
systemu księgowania kosztów, kontrola nad wdrażaniem tego systemu powierzana jest
niezależnemu organowi kompetentnemu w tym zakresie. W związku z powyższym Komisja
jest zdania, że przepisy art. 39 ust. 4 ustawy Prawo telekomunikacyjne, które umożliwiają
organowi regulacyjnemu ustalenie poziomu cen hurtowych usług telekomunikacyjnych przy
użyciu swoich własnych niesprecyzowanych metod, niezależnie od nałożonego obowiązku
wdrożenia systemu księgowania kosztów i pozytywnych wyników kontroli przeprowadzonej
przez niezależny organ kompetentny w tym zakresie, naruszają zasadę, zgodnie z którą
nałożone obowiązki powinny być specyficzne, oparte na charakterze stwierdzonego
problemu, proporcjonalne oraz uzasadnione w świetle celów określonych w art. 8 dyrektywy
ramowej, zgodnie z wymogami określonymi w art. 8 dyrektywy o dostępie i art. 16
dyrektywy ramowej.
Komisja Europejska podkreśliła, że przyznanie krajowemu organowi regulacyjnemu takich
uprawnień jest również niezgodne z przepisami art. 13 dyrektywy o dostępie, który
przewiduje różne poziomy interwencji regulacyjnej w zakresie kontroli cen, tj.:
1) wprowadzenie kontroli cen, która nie wymaga obowiązkowego systemu księgowania
kosztów i w przypadku której krajowy organ regulacyjny może zastosować swoje własne
metody w celu obliczenia efektywnych kosztów i może w stosownych przypadkach obniżyć
ceny albo
2) wprowadzenie konkretnego systemu księgowania kosztów zatwierdzonego przez
niezależnego rewidenta


3
Ponadto w opinii Komisji uprawnienia krajowych organów regulacyjnych przewidziane
w art. 39 ust. 4 i art. 40 ust. 4 ustawy Prawo telekomunikacyjne, zgodnie z którymi Prezes
Urzędu Komunikacji Elektronicznej ma możliwość ustalenia poziomu opłat z tytułu dostępu
telekomunikacyjnego w odrębnej decyzji, bądź też w decyzjach, o których mowa art. 28-30
ustawy Prawo telekomunikacyjne (procedura rozstrzygania sporów) są również niezgodne
z przepisami wspólnotowymi. Zdaniem KE decyzje administracyjne wydawane w ramach
procedury rozstrzygania sporów odnoszą się do poszczególnych przedsiębiorstw, których
dotyczy spór, natomiast obowiązki regulacyjne nałożone za pomocą środków krajowych po
przeprowadzeniu analizy rynku i ustaleniu, że dany operator ma znaczącą pozycję na rynku,
powinny być wiążące prawnie dla operatora w odniesieniu do wszystkich innych
przedsiębiorstw. Nakładanie obowiązków regulacyjnych w ramach procedury rozstrzygania
sporów może prowadzić do braku pewności prawnej i przewidywalności dla operatorów
nieobjętych takimi indywidualnymi decyzjami.
Według opinii Komisji sytuacja, w której dokonuje się regulacji za pomocą licznych decyzji
wydawanych przez Prezesa UKE w różnych terminach i odnoszących się prawdopodobnie
tylko do niektórych operatorów, może być niezgodne z zasadą przewidzianą w art. 8 ust. 3
lit. c) dyrektywy ramowej, zgodnie z którą w podobnych okolicznościach nie powinna
występować dyskryminacja w traktowaniu przedsiębiorstw udostępniających sieci i usługi
łączności elektronicznej.

Uzasadnienie szczegółowe:
1) art. 39
Projektowana zmiana dodania ust. 1a wynika z konieczności doprecyzowania, jakie metody
ustalania opłat będzie stosował regulator w przypadkach, o których mowa w ust. 4
tj. w sytuacji, gdy Prezes UKE ustala wysokość opłat lub ich maksymalny albo minimalny
poziom.
Zmiana w ust. 2 ma charakter redakcyjny.
W ust. 3 słowo „opłat” zamieniono na „kosztów”, w związku z tym, że podczas badania,
o którym mowa w art. 53 ust. 5 ustawy Prawo telekomunikacyjne, przeprowadzanego przez
biegłego rewidenta weryfikowane są koszty świadczenia dostępu telekomunikacyjnego
a nie opłaty.
Ponadto w związku z głównym zarzutem KE, w ust. 3 wykreślono pkt. 2, który umożliwiał
Prezesowi UKE stosowanie innych metod ustalania opłat niż stosowane przez operatora,
niezależnie od nałożonego na operatora obowiązku kalkulacji kosztów i pozytywnych

4