Pełnomocnik spółki z o.o. do zawarcia umowy z członkiem zarządu

Przeczytaj także: Członek zarządu jako pełnomocnik spółki kapitałowej

W przypadku odniesienia do kc. zastosowanie znalazłaby reguła o pochodnej w stosunku formy czynności prawnej formie udzielenia pełnomocnictwa. Zagadnienie to stało się przedmiotem rozważań Sądu Najwyższego, który w uchwale (trzech sędziów) z 15 czerwca 2012 roku (II CKS 217/11) wskazał, że do pełnomocnictwa udzielonego na podstawie art. 210 par. 1 ksh. nie mają zastosowania przepisy Kodeksu cywilnego o pełnomocnictwie. Orzeczenie to stanowi zmianę dominującego dotychczas w doktrynie i orzecznictwie stanowiska, zgodnie z którym regulacja zawarta w art. 210 par. 1 ksh. była niewyczerpująca. Na podstawie art. 2 ksh., należało uzupełnić ją zastosowaniem odpowiednich przepisów Kodeksu cywilnego. Wspomnianą uchwałę Sądu Najwyższego trzeba ocenić pozytywnie, ponieważ prowadzi do zmniejszenia formalności związanych z powołaniem pełnomocników przez zgromadzenie wspólników.

Opis zagadnienia

Na gruncie art. 210 par 1 ksh. w każdej umowie między spółką a członkiem zarządu (a także w przypadku sporu między tymi podmiotami) spółkę reprezentuje rada nadzorcza lub pełnomocnik powołany uchwałą zgromadzenia wspólników. Z kolei instytucja pełnomocnictwa uregulowana jest w sposób kompleksowy w Kodeksie cywilnym. Art. 2 w zw. z art. 1 ksh. nakazuje stosować przepisy Kodeksu cywilnego we wszelkich nieuregulowanych w Kodeksie spółek handlowych sprawach dotyczących między innymi organizacji i funkcjonowania spółek handlowych, przy czym jeżeli wymaga tego właściwość stosunku prawnego spółki handlowej, przepisy te stosuje się odpowiednio. Mając na uwadze fakt, iż kwestia udzielania pełnomocnictwa dotyczy niewątpliwie sfery funkcjonowania spółki, należy więc zastanowić się, czy regulacja zawarta w art. 210 par. 1 ksh. (i innych przepisach ksh. związanych z powołaniem pełnomocnika w tym trybie) jest kompletna, czy też powinna zostać uzupełniona poprzez odwołanie się do art. 98 – 109 kc., odnoszących się do pełnomocnictwa.

Rozstrzygnięcie tego zagadnienia może okazać się istotne ze względu na wymagania co do formy udzielenia pełnomocnictwa. Zgodnie bowiem z art. 99 par. 1 kc., jeżeli do ważności czynności prawnej potrzebna jest szczególna forma, pełnomocnictwo do dokonania tej czynności powinno być udzielone w tej samej formie. Przykładem takiej regulacji jest zastrzeżenie formy aktu notarialnego np. dla umowy sprzedaży nieruchomości. W związku z tym pojawia się pytanie, czy również uchwała zgromadzenia wspólników o powołaniu pełnomocnika do zawarcia umowy z członkiem zarządu wymaga zachowania formy szczególnej pochodnej od czynności, jaka ma być dokonana przez pełnomocnika, a więc jak wskazano przykładowo powyżej, formy aktu notarialnego, czy też wystarczające jest podjęcie uchwały w formie przewidzianej przepisami ksh. (a więc formie pisemnego protokołu).

Należy podkreślić, iż konieczność skorzystania z instytucji powołania przez zgromadzenie wspólników pełnomocnika do reprezentowania spółki w obrocie gospodarczym pojawia się dosyć często. Instytucja ta odnosi się bowiem zarówno do całego zarządu, jak i poszczególnych jego członków oraz dotyczy wszelkich umów zawieranych pomiędzy spółką a członkami zarządu, a więc nie tylko tych zawiązanych z pełnioną w zarządzie funkcją (np. umowy o pracę, zlecenia, kontraktu menedżerskiego), ale i wszystkich innych (np. umowy pożyczki, darowizny, zamiany, sprzedaży, najmu lokalu). Nadto przepis art. 210 par. 1 ksh. dotyczy nie tylko zagadnienia reprezentacji spółki w umowach z członkami zarządu, ale również reprezentacji w przypadku sporów między członkami zarządu a spółką.

Trzeba również zwrócić uwagę na daleko idące skutki niedochowania wymagań zawartych w art. 210 par. 1 ksh. Czynności zdziałane z naruszeniem powołanego przepisu tj. jeżeli spółki nie reprezentuje w umowach i sporach z członkami zarządu rada nadzorcza lub ustanowiony w tym celu pełnomocnik, są, zgodnie z dominującym w doktrynie stanowiskiem, nieważne (por. np. J J. Bieniak, M. Bieniak, G. Nita-Jagielski, K. Oplistil, R. Pabis, A. Rachwał, M. Spyra, G. Suliński, M. Tofel, R. Zawłocki, Kodeks spółek handlowych. Komentarz. Wyd. 2, Warszawa 2012, J. Strzępka (red.), Kodeks spółek handlowych. Komentarz. Wyd. 5, Warszawa 2012). Zagwarantowanie skutecznego udzielenia przez zgromadzenie wspólników pełnomocnictwa do reprezentowania spółki w umowach z członkami zarządu okazuje się więc kwestią o istotnym znaczeniu zarówno dla spółki, jak i samego członka zarządu, z którym zawierana jest umowa.

Dwa stanowiska

Dominujący dotychczas w doktrynie i orzecznictwie pogląd głosił, iż unormowanie odnoszące się do ustanowienia pełnomocnika przez zgromadzenie wspólników zawarte w Kodeksie spółek handlowych nie jest regulacją wyczerpującą i że odpowiednie zastosowanie znajdował będzie w tym zakresie Kodeks cywilny oraz reguła o pochodnej formie pełnomocnictwa. W takiej sytuacji przyjmowano, że uchwała powołująca pełnomocnika (rozumiana jako uchwała udzielająca pełnomocnictwa) do dokonania czynności wymagającej formy aktu notarialnego powinna zostać objęta protokołem notarialnym. Odmienne stanowisko w tym zakresie prezentował R. Pabis, wskazując, iż powołanie pełnomocnika, o którym mowa w art. 210 par. 1 ksh., nie wymaga zachowania jakiejkolwiek formy szczególnej, niezależnie od przedmiotu czynności (przede wszystkim formy pochodnej od czynności, jaka ma być dokonana, którą to regułę ustanawia art. 99 § 1 kc.), wskazując jedynie na zasadę pisemności uchwał wspólników i nie przedstawiając w tym zakresie szerszego uzasadnienia. Ubocznie należy nadmienić, iż praktyka zawierania np. umów sprzedaży nieruchomości z członkiem zarządu spółki była różna, przy czym spotykanym wymogiem notariuszy było uprzednie podjęcie uchwały o powołaniu pełnomocnika w trybie art. 210 par. 1 ksh. w formie aktu notarialnego.