Ustawa o terminach zapłaty w transakcjach handlowych

Przeczytaj także: Wydłużenie terminu zapłaty: zgoda obu przedsiębiorców też musi być uzasadniona

Aspekt procesowy ustawy – ułatwienie w dochodzeniu roszczeń dla wierzycieli

Nowa ustawa o terminach zapłaty w transakcjach handlowych zawiera uregulowanie natury ściśle procesowej, które przewiduje ułatwienie dla podmiotów dochodzących zapłaty od swoich kontrahentów. Na podstawie art. 14 ustawy został znowelizowany art. 485 § 2a Kodeksu postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296, z późn. zm), który przewiduje, że sąd wydaje nakaz zapłaty na podstawie dołączonej do pozwu umowy, dowodu spełnienia wzajemnego świadczenia niepieniężnego, dowodu doręczenia dłużnikowi faktury lub rachunku, jeżeli powód dochodzi należności zapłaty świadczenia pieniężnego, odsetek w transakcjach handlowych określonych w ustawie o terminach zapłaty w transakcjach handlowych.

To uregulowanie związane jest z postępowaniem odrębnym, jakim jest postępowanie nakazowe. Rozpoznanie sprawy w postępowaniu nakazowym jest związane z określonymi przywilejami dla powoda. Powód wnoszący pozew uiszcza jedynie 1/4 stosunkowej opłaty sądowej, przy czym wysokość stosunkowej opłaty to 5% dochodzonego roszczenia. Sąd rozpoznaje sprawę w postępowaniu odrębnym, jakim jest postępowanie nakazowe wydając na posiedzeniu niejawnym (bez udziału stron) nakaz zapłaty. Nakaz zapłaty wydany w postępowaniu nakazowym stanowi tytuł zabezpieczenia wykonalny bez nadawania mu klauzuli wykonalności (art. 491 § 1 Kodeksu postępowania cywilnego). Natomiast pozwany – dłużnik kwestionując zasadność nakazu zapłaty jest obowiązany wnieść zarzuty, które podlegają opłacie sądowej w wysokości 3/4 stosunkowej opłaty sądowej.